พระสมเด็จวัดระฆัง พิมพ์ปรกโพธิ์ 11 ใบ ..

ส่วนตัวคิดว่าปรกโพธิ์ น่าจะอยู่ในสไตล์เนื้อประมาณ นี้

 

ส่วนตัวคิดว่า พระที่ลงรัก กับไม่ลงรัก นั้น ธรรมชาติบนพื้นผิว และความฉ่ำ มัน ต่างกัน
จุดประสงค์ในการลงรัก เพื่อต้องการรักษาสภาพเนื้อ มวลสาร ไม่ให้สึกกร่อนเร็วตามธรรมชาติ ซึ่งต่างจากพระที่ไม่ได้ลงรัก
ถ้าลงกรุ ก็ต้องดูอายุความเก่าจากการทับถมของกรุ เป็นชั้นๆ และธรรมชาติของ มวลสาร
ถ้าไม่ลงกรุ ก็ต้องดูสภาพการใช้ การเก็บรักษา ธรรมชาติที่ เกิดของมวลสาร แต่ละอย่าง ค่อนข้างละเอียด ประกอบไปด้วย
ถ้า มีน้ำมันตั้งอิ๊วผสม ก็ต้องเห็น เพราะทฤษฎี ชี้ชัดว่าน้ำมัน มีมวลน้ำหนักเบากว่าน้ำ จะต้องลอยขึ้นบนผิวเสมอ.....จะมากหรือน้อย ขึ้นอยู่กับความหนาแน่นของเนื้อผสม และสภาพภูมิประเทศทาง ธรนีวิทยา ก็มีผลทำให้เกิดคราบสนิมต่างๆในกรุนั้นๆ .....

 

นับว่าเป็นพระสมเด็จเนื้อดี ลองเอาองค์พระวางบนไฟฉาย เพื่อตรวจดูก้อนขาวนะคับ ว่ามีหรือเปล่า ส่วนไม้กุ๊กไก่ จะมีลักษณะเป็นท่อนไม้เล็ก ๆ มีเปลือกและแกนไม้ ไม่ใช่ก้านธูปอย่างที่หลายคนเข้าใจคับ และผมคิดว่าเรามาหาพระองค์ครูกัน มิใช่ชี้แท้เก๊ เพราะแต่ละคนก้อเกิดไม่ทัน

 

itss233 ปรกโพธิ์ 8ใบ เนื้อหาแบบนี้ ส่วนตัวยังไม่ชอบครับ ยังสะดุดในเรื่องคราบแป้ง ตั้งอิ๊ว ฉ่ำ และความเหี่ยว กร่อน ดูรวมๆแล้ว ไม่เป็นธรรมชาติ ครับ

 

ครับคุณ itss233 เป็นจริงอย่างที่ว่าครับ เนื้อมีหลากหลายมาก และคิดแบบเดียวกันในเรื่องที่ไม่ติดยึด ในพุทธพาณิชย์ ผมเองก็คล้องบูชาพระนอกพิมพ์ โบราณ ไม่เข้าพิมพ์ ที่เซียนนิยม เน้นเนื้อหาธรรมชาติเป็นหลัก ครับ
แต่การดูพระด้วยรูปถ่าย นั้นไม่สามารถชี้ขาด ธรรมชาติ หรือแท้-เก๊ ได้ เพราะปัจจัยเรื่องแสง มิติ และความคมชัด นั้นต้องใช้ความละะอียดในการพิจารณา อย่างมาก เพราะต่างสภาพการเก็บ การใช้ ไม่ต้องกังวล ถ้าใครติ ว่าไม่ดี ครับ
แต่พระปรกโพธิ์ของคุณ นั้น ไม่เก๊ แน่นอน แต่จะเป็นของยุคไหน ก็ต้องว่ากันด้วยอายุ และ ธรรมชาติ

 

ตามตำนานว่า สมเด็จวัดระฆังพิมพ์ปรกโพธิ์ หายากที่สุดครับ เท่าที่อ่านมา เขาว่า คนมีปรกโพธิ์จะนำไปติดฝาไม้ที่บ้านกัน ระยะเวลาผ่านมานานพอคนรุ่นหลังมาแกะออก พระก็จะหักเสียหายหมด จะมีเหลือไม่กี่องค์ และจะเห็นสีคล้ายเสี้ยนไม้ติดบ้าง
ของแท้องค์ครูแทบจะไม่มีให้เห็น แต่พอจะสืบเสาะได้จาก ศิลปะการแกะพิมพ์ และเนื้อพระ อายุ ความเก่า และเอกลักษณ์หลังพระครับ

โดยสามารถดูเอกลักษณ์พิมพ์ได้จาก สมเด็จบางขุนพรหมปรกโพธิ์ แล้วเทียบกัน

 

ผมลองมาวิเคราะห์ปรกโพธิ์เนื้อปูนแดงของคุณดู คิดว่า เป็นพระเนื้อดิน หากเป็นพระเนื้อปูนเปลือกหอยที่เขาเอามากินกับหมาก องค์พระจะต้องเบามาก ๆ แทบไม่มีน้ำหนักเลย เป็นแม่พิมพ์ของปรกโพธิ์ของวัดระฆัง ซึ่งการแกะพิมพ์น่าจะมาจาก พระประธานในโบสถ์วัดระฆังนั่นเอง สำหรับพระพิมพ์ปรกโพธิ์ ส่วนที่เป็นเนื้อดินน่าจะเป็นพระของยายขำ ที่ได้มวลสารจากสมเด็จโต โดยใช้แม่พิมพ์ของวัดระฆัง มีคนกล่าวหาว่า แกปลอมพระสมเด็จ ซึ่งที่จริงในสมัยนั้น ใครจะขอสร้างพระโดยใช้มวลสร้างของท่าน ท่านก้ออนุญาต และได้ยินว่าแกขายพระ ได้องค์ละ 50 สตางค์บ้าง 1 บาทบ้าง นับว่่าแพงเอาการเลยในสมัยนั้น คุณลองคิดดูว่า เงิน 1 บาทนะ ซื้อควายได้ 3-4 ตัวเชียวละ (ราคาควายปัจจุบันก้อตัวละ 3-4 หมื่น) หากว่าคนสมัยนั้นไม่เชื่อถือยายขำ มีหรือจะเสียเงินเช่าพระ หากวิเคราะห์ผิดพลาดประการใด ขออภัยด้วยนะคับ เพราะผมก้อเกิดไม่ทัน

 

กรรมวิธีทำปูนจากหินคนไทยรุ้หลังจากต้องสั่งหินโล้สำเภาจากเมืองฮุ้ยอัน..นำมาบด ต้มเขี้ยวหรือที่เรียกว่าเผา จากนั้นปูนสีแรกที่ได้เห็นเป็นปูนขาว ตามด้วยปูนแดง และปิดท้ายด้วยน้ำปูนไส..ปูนแดงและปูนไสคนไทยใช้ประกอบทำอาหารมาจนทุกวันนี้..ส่วนปูนขาวกลุ่มช่าง10หมู่หรือกรมศิลป์หรือมหาลัยศิลปากรในปัจุบัน..ใช้ทำจานชามให้ชาวบ้านเลิกใช้กะลาเป็นภาชนะ..
หลังจากหินปูนสีขาวที่คนไทยต้องชื้อพร้อมเครืองบดหินจากเมืองจีน..คนไทยรู้ทันทีว่าบ้านเราก้อมีมันคือหินภูเขาหรือหินปูนที่เกิดจากซากดึกดำบรรพ์..ไม่มีใครติ้งต๊องที่จะย่างหอยแคลงเอามากดพิมพ์พระแแน่นอน..

 

ขอต่อครับเรื่องนี้ยาว..หลังจากช่าง10หมู่ได้รู้แล้วว่าบ้านเรามีวัตถุดินการทำปูนมากมายหลวงจึงก่อตั้งโรงงานปูนตราเสือขึ้นปัจจุบันคือเคลือย์ชีเมนต์ไทยเป็นทรัพย์สินส่วนพระมหากษัตริย์ และช่างหลวงก้อคือช่าง10หมู่นี่ครับ
ตอบคุนนักชกในคำถามที่ว่าแล้วไม่คิดว่าจะเป็นเนื้อดินบ้างหรือ..คนศึกษาพระเขามองก้อรู้ว่าจุดไหนดินจุดไหนปูน..กว่าดินจะแยกออกจากปูนและมารวมตัวกันได้..จุดแดงๆด่างๆนั้นคือดินครับ..ลองขยายความหมายระหว่างบันทันเอาเองครับสำหรับผู้สนใจอยากรู้อยากเข้าใจ..พระสมเด็จ พระกรุทุกเนื้อทุกประเภทเวลาโพสรูปและบทความประกอบ..นั้นคือสิ่งที่บอกคนอื่นว่าเราขนาดไหนพูดมั่วนอกจากเราที่รู้ยังมีอีกหลายคนรู้..555.มันน่าอายน่ะครับ

 

พระพิมพ์ปรกโพธิ์4ใบ จากคำบอกเล่าพิมพ์นี้เป็นบล็อกแรกสร้างตอนท่านเจ้าประคุณสมเด็จท่านครบรอบ38ปี..หลังจากนั้นเมือถึงวันครบรอบของท่านในปีถัดไปก้อจะจัดสร้างพระพิมพ์ปรกโพธิ์ที่มีจำนวนใบและลักษณะของใบโพธิ์ที่มีความหมายแตกต่างกันออกไป..ลองชมปรกโพธิ์4ใบครับ

 

ในเมื่อท่านเจ้าของพระ บอกว่าเป็นปูน ก้อคงต้องเป็นปูน ผมคงต้องขอโทษด้วย เพราะตาไม่ถึงเอง
สำหรับดินที่ใช้ในการสร้างพระเครื่อง โดยทั่วไปมักใช้ดินเหนียว โดยมีลักษณะมันในตัว ปกติถ้านำไปเผาให้สุก จะให้สีสีแดงอมน้ำตาล เหมือนพระหลวงพ่อปาน ถ้าเผากึ่งสุกกึ่งดิบ จะให้สีแดงอมส้มเหมือนอิฐโดยทั่วไป ถ้าเป็นดินดิบ ๆ จะให้สีอะไรหนอ เอ
ส่วนตัวผมคิดว่า ทุกท่านที่เข้ามาศึกษาพระสมเด็จต้องรู้ว่า สูตรการสร้างพระสมเด็จของสมเด็จโตนั้น ใช้สูตรปูนหอยดิบเป็นหลัก โดยผ่านการเคี่ยวเป็นมวนยา มีลักษณะเหนียวคล้ายยางหรือกาว ออกสีน้ำตาลแบบน้ำอ้อย และมีความสามารถพิเศษคือ เมื่อผิวข้างนอกแห้งดีแล้ว สามารถกักความชุ่มชึ้นของวัสดุที่อยู่ภายในไว้ เมื่อมองดูแล้วจะให้ความหนึกอยู่เสมอ
และถ้านำวัสดุทั้งสองอย่างมารวมเข้าด้วยกัน จะเป็นอย่างไร คงต้องลองทำดูกระมังครับ

 

พุทธศิลปแบบนี้ น่าจะเป็นของวัดไหน ....
ปรกโพธิ์ ซ้าย 12 ขวา 11 ใบ....
เพิ่มภาพซูมเนื้อ ...ลึกพอมั๊ยหน้อ...

 

เผอิญผมไปค้นหาตามเวปมา เห็นองค์นี้น่าสนใจดี แต่ไม่ใช่พระของผมนะคับ เชิญสมาชิกช่วยวิเคราะห์ความเป็นไปได้หน่อยคับ

 

ปรกโพธิ์ จากภาพ #116 ของพี่นักชก เป็นพิมพ์เดียวกันกับ ปรกโพธิ์ บางขุนพรหม 09 ซึ่งเชื่อว่าเป็นพิมพ์ที่ถอดมาจาก วัดระฆัง แต่องค์นี้ เนื้อไม่ใช่บางขุนพรหม และเนื้อพระไม่เก่าพอ และการตัดพิมพ์ เหมือนมีเส้นซ้อนตรงกรอบพิมพ์ทั้งซ้ายและขวา น่าจะเป็นพระเลียนพิมพ์ครับ

 

ขอบคุณมากครับ สำหรับความเห็น มีท่านอื่นคิดอย่างไรบ้างครับ

 

แท้เก่าถึงยุคครับ ปรกโพธิ์ มี่ท่าน นักชก ลงภาพมาให้วิเคราะห์ เสียดาย ภาพจะต้องชัดมากกว่านี้อีกสักหน่อย โดยเฉพาะพระ เนื้อวรรณ สีขาว นั้นความใสมัน บนผิวเนื้อ หรือ ความฉ่ำ นั้นดูยากมากจากภาพถ่าย ครับ
ธรรมชาติ การเหี่ยวที่เกิดจากการแห้งยุบตัว การกร่อน ของผิวเนื้อและการงอกเม็ดปูนในบริเวญที่กร่อน
อันนี้ภาพตัวอย่าง พระเนื้อขาว คล้าย งาช้างครับ

 

เรื่องพิมพ์ทรง นั้นสามารถถอดพิมพ์ทำได้แบบ 100% ในพระเก๊ระดับเกรด A แม้กระทั้งการตัดขอบ สีผิว ภายนอก และบางจุดที่ทำได้คล้ายธรรมชาติ บนพื้นผิว เช่นเนื้อกร่อน แต่ไม่เนียน ไม่ทับซ้อนหลายอายุในจุดที่กร่อน ที่เหี่ยว ยุบย่น บนชั้นผิว ที่ต้องควบคูไปตามรูปทรงของตำแหน่งการกร่อนบนองค์พระ ไม่ขัดแย้งกัน สิ่งนี้ที่เรียกว่า เก่าธรรมชาติจริง
และจากธรรมชาติที่เกิดการทับซ้อนระหว่างร่องรอยเก่าและใหม่ที่เกิดขึ้นนี้ จะบ่งบอกถึงอายุของพระ และมวลสารชนิดที่ใช้ สูตรการผสม ถึงแม้ว่าจะเป็นพิมพ์ทรงแบบไดก็ตาม เพราะเราเกิดไม่ทัน ไม่ทราบแน่ชัด ว่ามีกี่แบบพิมพ์ใครเป็นคนทำ นั้น ที่มีอายุการสร้างตามสมัยนั้นๆ และด้านพุทธศิลป ความปราณีตละเอียดอ่อนในด้านงานศิลป ในสมัยนั้นๆ เป็นตัวเทียบเคียงในการวิเคราะห์ ว่าทำการสร้างในสมัยใด ยุคใด ....

 

ขอบคุณครับ สำหรับความเห็นครับ

 

ก่อนนี้ผมเริ่มศึกษาพระโดยยึดเอาพิมพ์ทรง เป็นหลัก แบบแกะรอยตามองค์ครู กันเลย สุดท้ายผมมีพระตรงพิมพ์เป็นร้อยๆองค์ แต่เนื้อไม่ได้ตรงตามธรรมชาติ แม้แต่องค์เดียว .....
และทำให้หลงทาง เพราะทุกวันส่องแต่พระเก๊ จำแต่พระเก๊ เพราะพิมพ์ใช่ ใจให้ไปเต็มร้อยว่าแท้ ....
ใครเห็นก็บอกสวย พิมพ์ใช่
แต่ไปเจอ คนดูเนื้อ ดูธรรมชาติ แบบ แม่นๆ จัดๆ เข้า ก็ไปไม่รอดครับ
คล้องบูชาพระเก๊ 2 เดือน ธรรมชาติ ก็ไม่เกิดการพัฒนาการบนผิวพระ เจอน้ำร้อนแช่ ไปสัก 3 นาที เห็นหมดว่า โป๊มาหนาแค่ไหน ...อิอิอิ ผิวจะสากกกกก ไม่นุ่มมือเหมือนของแท้

 

พระสมเด็จวัดระฆังเนื้อหนึก ส่วนมากจะเป็นของวังซะมาก ไม่ค่อยมีพบเห็นง่าย ๆ หลอกครับ การจะได้ไว้ ถ้าไม่ใช่พระกรุ หรือข้าราชบริพารมอบให้ คงยากที่จะเห็นตามท้องตลาด ดังนั้น จึงมีน้อยคนที่จะรู้ว่าเป็นอย่างไร ถ้าไม่ได้เจอพระจากวัดระฆังจริงๆ ซึ่งส่วนมากที่เราจะพบเจอก้อเป็นพระเนื้อหินปูนขาวซะเป็นส่วนมาก ทำใจเย็น ๆ ค่อยหาไป เอาที่ใช่ ไม่ใช่เอาของเล่น หากมีวาสนา ถึงเวลาก้อจะได้เอง ซึ่งเป็นมหัศจรรย์ของพระเครื่องครับ