บทกวี ไฮกุ เรามาฝึก แต่ง กันเหอะ

เจ้าเหมียวมันคงงอน
ให้อาหารมันช้าไปแล้ว
พบมัน ริมหน้าต่าง

 

ดูสงบเป็นมิตร
เกยคาง มองดู แมวข้างบ้าน
มันก็จ้องมองเรา

 

สบตา เราจ้องมัน
สบตา ดูแมวอย่างสงสัย
สบตา ไม่กระพริบ

 

มันคิดอะไรหนา
จึงมานั่ง อยู่ ขอบหน้าต่าง
สงสัยจังเจ้าแมว

 

เงาดำข้างหน้าต่าง
จันทรามืดบังจนไม่เห็น
ปล่อยแมวมอง มองมา

 

i'll be missing you
From here, the place that I know
wonder how u know.

U're living there
too far to see your smile
I can see in mind.

(ให้คนที่อยู่ไกล ฉันรู้เวลาเธอยิ้มให้ ถึงแม้เธออยู่ไกล)

 

แมวน้อยกลอยใจ
นั่งอยู่ริมหน้าต่างตัวเดียว
เหม่อมองไปที่ใด

 

ข้างหน้าต่างบานน้อย
อาทิตย์สาดส่องสวนสวยรอบด้าน
แมวน้อยนั่งอึ....ชมวิว

 

สายตาทอดยาว
ผ่านกระจกไป
ไม่เห็นอะไร
ในใจว่างเปล่า

 

วิวสวย
กระจกใส
แต่ทำไม
เห็นแต่เงาตัวเอง

 

นึกถึง
อาหารเย็นนี้
น่าจะดี
ถ้าเป็นวิสกัส

 

คืนนี้มีนัด
พวกแมวจรจัด
มาฝึกมโนกัน
อะเจ๊ยยย.....

 

แมวนั่งมองริมหน้าต่าง
เหม่อมองไปไกลแสนไกล
ฝันหวานถึงใครบางคน

 

ใครบางคน
ไม่มีตัวตน
และยังห่างไกล

นั่งอยู่กับตัวเอง
เสียงนกร้องเพลง
ฉันยิ้มสุขใจ

ความเหงาไร้ตัวตน
วิ่งค้นใคร
มาบรรเทา

ความรู้สึก
เกิดที่ใจ
ไม่คิดอะไร
มันก็เบา

ความเงียบไม่ใช่ความเหงา
.............ได้ยินใช่ไหม
เสียงรอบข้าง........
ธรรมชาติบรรเลง

 

โอ้โหห ..... บรรเจิด บรรเจิด แต่งได้ลึกซึ้งดี กลอนของพี่กระสือ

ตะวันคล้อยลับฟ้า
แมวน้อยทุกวันนั่งเศร้าเฝ้ารอ
หากแต่เจ้าของมิอาจฟื้นมา

 

เบื่ออะไรกันหนอ
เบื่อและท้อไม่อยากจะเกิด
จงไปนิพพานกันเถิด

 

ไปไหนดีพวกเรา
คนเก่าคนใหม่ทั้งหลายแหล่
นิพพานสิเที่ยงแท้

 

แทน...ค่าความเหงา...เงา...รักลาง...

ภาพ....

จางทุกที...

เออหนอ...คนดี....แสร้ง....

ลืม...

เลือนเหมือนหนีความเป็นมา...

อยากหลับตา....

อยากตาฝ้าฟาง...พลาง.....

อยาก...อำพลาง....หัวใจ....

ว่า...ไม่...

เคยรัก...

ไม่...

เคย...ตามหา!!!

 

การเดินทางของความรัก
กี่ภพชาติมา
เหนื่อยหนักหนา
ตามหาหัวใจ
ที่ไม่มีอยู่จริง

 

สายลมพัดผ่าน
ทิ้งเพียงพัดผ่าน
ผ่านมาพัดผ่าน....หายไป
เหมือนไม่เคยพัดผ่าน...