เพราะกรรมอะไรถึงรู้สึกไม่ชอบพี่น้องตนเอง (พ่อแม่เดียวกัน)

มีกันอยู่ 2 คนพี่น้องค่ะ เราคนเล็ก เขาเป็นพี่สาว
พี่สาวเราเค้าเป็นคนสวย ผิวพรรณดี ช่างพูด เฮฮา แต่เรากลับรู้สึกเกลียดเขา ไม่รุ้เป็นอะไร มั่นใจว่าเราไม่ได้อิจฉานะ ความรู้สึกไม่ชอบพี่สาวตัวเองเป็นมาตั้งแต่เด็ก ตั้งแต่จำได้อ่ะค่ะ พ่อบอกว่าตอนเด็กเราจะร้องไห้ทุกครั้งที่พี่สาวเข้ามาใกล้เรา แล้วเราจะมองเขาตาขวาง ไม่ยอมให้เขามาถูกเนื้อต้องตัว เมื่อก่อนคือเกลียดเลยค่ะ เคยคิดอยากจะฆ่าเขาด้วย จนปัจจุบันก็ยังไม่ชอบเค้าเหมือนเดิม

เจอหน้าก็ไม่อยากคุยด้วย ไม่อยากอยู่ใกล้เขา เพราะอยุ่ใกล้เขาแล้วเรารู้สึกแปลกๆ อธิบายไม่ถูกค่ะ ทะเลาะกันถึงขั้นทำร้ายร่างกายกันมาแล้ว ตั้งแต่เด็กยันโตก็ยังเป็นอยู่ เรา 2 คนอยุ่ร่วมกันไม่ได้ จนพ่อแม่เหนื่อยใจกับเราสองคน

ปัจจุบันเราพยายามจะทำดี พูดดี คิดดีกับเขา เวลาสวดมนต์ก็พยายามอธิษฐานเผื่อเขา แต่มันกลับไม่สนิทใจที่จะทำแบบนี้ให้กับเขา รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาทันที เป็นแบบนี้ทุกครั้ง และเราเลือกที่จะต่างคนต่างอยุ่ ไม่ติดต่อกัน

ช่วยบอกเราได้ไหมค่ะ
เป็นเพราะกรรมอะไรเราถึงรุ้สึกกับพี่เช่นนี้ และจะมีวิธีแก้ไขให้เรามีความรู้สึกดีกับเขาได้ไหมค่ะ เราสงสารพ่อแม่ ท่านก็ทุกข์ที่เราพี่น้องเป็นแบบนี้

 

เพราะ กรรม ที่ขาด พรหมวิหาร 4

พรหมวิหาร 4




เมตตา
กรุณา
มุทิตา
อุเบกขา

ขาดการปฏิบัติ

.

 

เรารุ้สึกแบบนี้กับเขาแค่คนเดียว คนนอกครอบครัวก็มีบ้างที่รุ้สึกไม่ชอบแต่เราก็ให้อภัยและอโหสิกรรมให้พวกเขาทุกคน แต่กับกับพี่สาวตัวเองไม่เคยทำได้เลย

แบบนี้มันจะมีผลต่อชาติหน้าไหมค่ะ

 

เราก็เป็นค่ะ แต่เป็นคนถูกกระทำเสียมากกว่า เพราะเป็นน้อง
ลูกเราก็พลอยโดน เขาเหน็บไปด้วย ใครที่พอรับรู้จะพูดว่า เด็กบริสุทธิ์ไม่น่าจะเกี่ยว ทำไมไปลงที่เด็ก

เมื่อก่อนเราก็คิดว่า กรรมอะไร อยากรู้ แต่ปัจจุบันไม่ได้สนใจแล้ว คิดแต่อยากไปไกลๆกัน ถ้าต้องเกิดใหม่ พ่อแม่เราก็กลุ้มใจค่ะ

ทุกวันนี้ ยังให้อภัยไม่ได้ค่ะ ยากจริงๆ เคยพยายามแผ่เมตตา แล้วก็หยุดไปเพราะมันฝืนใจตัวเองมากค่ะ

 

สิ่งทั้งหลายล้วนไหลมาแต่เหตุ นี้เป็นคำสอนในพระพุทธศาสนา...

การที่จู่ๆจะเกิดชอบหรือไม่ชอบก็ต้องมาจากเหตุเช่นกัน เหตุมีทั้งเหตุไกลและใกล้..

เหตุไกลได้แก่บุพกรรมที่าจเคยพบเกี่ยวกันด้วยการเป็นศัตรูมาในชาติอดีต ตัวอย่่างที่ชัดเจนคือพระพุทธเจ้าและพระเทวทัต ในอดีตหลายชาติเคยเกิดร่วมเป็นพ่อลูกกัน พระเทวทัตก็ฆ่าพระโพธิสัตว์(อดีตของพระพุทธองค์)ที่เป็นลูก ด้วยเหตุผลเพียงเพราะริษยาที่มเหสีเอาใจใส่ลูกมากกว่าตน ฯลฯ

เหตุใกล้คือความไม่แยบคายในการวางใจของตนเมื่อต้องประจวบกับพฤติกรรมหรือการกระทำของคนอื่นหรือการสั่งสมอุปนิสัยของตนที่ทำให้เป็นคนมักโกรธหรืออาฆาต ไม่ชอบใครๆด้วยเหตุที่ตนเป็นพาลฯลฯ..

จะด้วยเหตุไกลหรือใกล้ก็ ตาม ชื่อว่าเกิดความไม่สามัคคีเบียดเบียนกันด้วยความเกลียดชังแล้ว ย่อมไม่มีผลดีกับตนหรือบริวารรอบข้าง การผูกโกรธย่อมเป็นการสั่งสมสันดานให้เข้าถึงความมีพยาบาทวิตกเนืองๆ..เป็นที่มาของความวิบัติแก่ตนแต่ถ่ายเดียว ..

ท่านจขกท พึงพิจารณาหาสาเหตุที่แท้จริงเถิด ที่เล่ามาว่าถึงกับคิดอยากฆ่าพี่นั้น ความคิดนี้น่ากลัวมากแสดงว่าโทสะมีกำลังมากแล้ว ถ้ามากขึ้นไปอีกคราวนี้ก็ล่วงออกมาได้ทางกาย มีการทุบตีหรือประหารด้วยศาสตราทีเดียว..ผลที่ได้คือคติที่ไปย่อมต่ำทราม แม้เกิดมาิผิวพรรณย่อมทรามไปด้วย...

ขอให้ยุติความเกลียดชังกันเสียด้วยการอภัยให้กัน เพิ่มขันติอีกหน่อย คิดถึงพ่อแม่ว่าจะรู้สึกราวมีนรกในบ้านหรือมีสวรรค์ในใจเมื่อต้องพบว่าลูกทั้งสองทะเลาะวิวาทกัน ไม่ชอบใจกัน แล้วเราล่ะหากอยู่ในฐานะพ่อแม่จะชอบใจใหม?..ทั้งเมื่อผูกโกรธเขาไว้ย่อมมีโอกาสพบเจอกันอีกในภพต่อไปไม่จบสิ้น จะชอบใจดีหรือ?.....


ขอความสงบเย็นใจปรากฏในใจของท่านจขกทตลอดไปครับ

 

คุณ ddman

ขอบคุณมากเลยนะค่ะ

 

สงสัย จขกท. จะเป็นกรรมแบบ พระเทวทัต ที่สร้างกรรมกับพระพุทธเจ้า

ที่ไม่ชอบ พี่ตัวเอง

แนะนำว่า จขกท ทำพิธีการขอขมาอโหสิกรรม กับ พี่ จขกท ดูนะครับ

.

 

พึงทำความเข้าใจว่า
1 วาสนาบารมีเป็นเรื่องเฉพาะบุคคลที่เขาสั่งสมมามากหรือน้อยกว่ากัน ที่ไม่เท่ากัน
2 การโกรธเกลียด อิจฉาคนอื่นมันมีแต่โทษ ไม่ดี แล้วเราจะไปคิดทำไม ให้ฝึกภาวนา
ให้มาก แล้วจะดัดสันดารในจิตที่ไม่ดีชำระออกไปได้ ทุกครั้งที่จิตมันคิดไม่ดี ต้องมีสติรู้และสอนจิตตนเองให้ตำหนิให้จิตตนเองเกิดความละอาย ให้ทำไปนานๆ ความคิดเหล่านี้จะไม่มี ให้ชำระจิตให้คิดดี อยู่ในฝ่ายดี มองให้ลึกถึงสัจจธรรมที่ว่า สรรพสัตว์ทั้งหลาย ก็ล้วนเป็นผู้น่าสงสาร แม้จะรำรวยยากจน มียศตำแหน่งต่ำหรือสูงสักปานใด ก็ยังเป็นผู้มีความทุกข์ กิเลสยังตามทำร้ายให้ทุกข์ อยู่เหมือนตัวเราก็เช่นกัน จงมองสรรพสัตว์ที่ความดี หากผู้ใดปฏิบัติดี ควรกล่าวสรรเสริญอนุโมทนาและน้อมนำมาปฏิบัติดีร่วมด้วยเสมอ อันความคิดที่ไม่ดีทั้งหลายไม่ควรมีในจิตเรา ตั้งใจทำตรงนี้ให้ได้ภาวนาให้มากแล้วเราจะสามารถชำระจิตเปลี่ยนแปลงจิตเราไปสู่จิตที่ดีได้สำเร็จครับ

 

หมั่นเจริญอานาปาณสติ ให้จิตเกาะลมหายใจ ธรรมชาติของจิตจะหลุดไปคิด ทุกครั้งท่ีคิดไม่ดีเกี่ยวกับพี่สาว ละนันทิ ทิ้งความคิดแล้วดึงมารู้อยู่กับลมหายใจ ทำบ่อย บ่อย ทำให้เป็นเครื่องอยู่ของจิต อกุศลจะดับไปได้ สาธุ

 

คนเรามีกรรมสัมพันธ์กันมาหลายภพชาติ ทุกอย่างต้องอาศัยการฝึกฝนจิต ถึงจะต้องใช้เวลานาน แตถ้าเราความตั้งใจที่จะอโหสิกรรมให้เค้า สักวันเราจะทำได้ หรือเมื่อไรที่คุณว่างๆและจิตสงบ ลองบอกตัวเองในใจบ่อยๆว่า ทั้งเราทั้งเค้าต่างก็เกิดมาเพื่อชดใช้กรรม สาเหตุที่เราเกลียดเค้าอาจเพราะผลกรรมบางอย่างในอดีตชาติ เค้าอาจเคยทำไม่ดีกับเราไว้ และชาตินี้เป็นชาติที่เราต้องเกิดมาเป็นพี่น้องร่วมสายเลือดเนื่องมาจากเบื้องบนต้องการให้เราได้มีโอกาสให้อภัยเจ้ากรรมนายเวรของเราคนนี้ ทุกอย่างจะได้สิ้นสุดกันในชาตินี้

 

เราก็เป็นนะคะ คือเราเป็นพี่สาวและตั้งแต่เล็กที่เราและน้องไม่ค่อยลงรอยกัน ขนาดถึงกับว่าแม่ว่าทำไมน้องโตขนาดนั้นแล้วยังซักผ้าให้น้องอีกเราว่าจนแม่เราร้องไห้ ( อันนี้บาปนะคะ) แต่พอน้องเจอปัญหาก็ช่วยน้องมาตลอดจนน้องบอกว่าขอโทษในทุกสิ่งทุกอย่าง เราก็หันหน้ามาคุยกันและทุกวันนี้ก็คุยกันสนิทใจมากขึ้น เอาใจช่วย จขกท. นะคะเดี๋ยวมันก็ผ่านไปสู้ๆนะคะ ^^

 

อโหสิกรรม ซิกันครับ เอาพวงมาลัยไปกราบเขาเลยก็ได้ (จองเวรกันมา)

 

ลอง เปิดใจอโหสิกรรมให้เค้าก่อนอย่างจริงใจออกมาให้ได้นะคะ แล้วก็ไปขออโหสิกรรมจากพี่สาวด้วยค่ะ แล้วลองเล่าความในใจแบบนี้กับพี่สาวและบอกถึงความรู้สึกที่ไม่อยากให้เรา2พี่น้องต้องเป็นแบบนี้อีกแล้วกับพี่สาวให้ได้นะคะ เพราะเราเคยเป็นกับพี่สาวเหมือนกันค่ะ แต่แค่ชอบทะเลาะกันและไม่ชอบให้ยุ่งกับเราเท่านั้น ก่อนเราเกิดมาในภพชาตินี้เราย่อมต้องทำทั้ง กรรมดีและกรรมไม่ดีร่วมกันมาถึงได้มาเกิดร่วมกันมาพบมาเจอกันอีกค่ะ อดีตชาติมันผ่านล่วงเลยมาแล้ว ก็ถือว่าให้มันผ่านแล้วผ่านไปเพราะเรากลับไปแก้ไขอะไรในอดีตไม่ได้อีกแล้ว แต่การกระทำและวิธีคิดในปัจจุบันของเราสามารถ เลือกอนาคตได้เลยนะคะ การที่เราคิดจะอโหสิกรรมให้ใคร ที่เราเคยรู้สึกไม่ดีมาก่อน ได้นั้นแสดงว่าเรา มีใจที่สูงขึ้น เนื้อแท้ของจิตใจเราแล้วมีความดี มีความเมตตา อยู่มากจริงๆ หากให้อโหสิกรรมกันได้ ต่อไปพี่น้องก็รู้สึกลึกๆอยู่ในใจว่า จะไม่โกรธ เกลียด และพยายามให้อภัยกัน ในทุกๆเรื่องได้ค่ะ ถือว่าคุณได้เลือกอนาคตของคุณทั้ง2 คน แล้วว่า หลังจากนี้เราจะไม่มีการจองเวรกันอีก ไปจนภพชาติในอนาคตต่อๆไป และอาจรักกันมากด้วยนะคะ ^^
เคยมีคำของพระอริยะท่านหนึ่งกล่าวว่า คนที่มีบุญ มีบารมี และเป็นคนดี จึงจะสามารถสร้างความดีได้...และให้อภัยผู้อื่นได้

 

อนุโมทนาบุญกับทุกๆท่านด้วยนะครับ

ขออนุญาตแสดงความคิดเห็นนะครับ

แบ่งเป็นคนละครึ่ง กรรมเก่าครึ่งนึงและกรรมใหม่ครึ่งนึง

กรรมเก่า คือ เคยกระทำกรรมไม่ดีร่วมกันมาก่อน

กรรมใหม่ คือ การปลูกฝังพื้นฐานในครอบครัว ก็คือการอบรมสั่งสอนจากพ่อแม่ ญาติพี่น้อง เหมือนกับคำกล่าวที่ว่า "การเริ่มต้นสังคมที่ดี ก็ควรจะเริ่มจากการอบรมพื้นฐานในครอบครัวหรือครัวเรือนก่อน"

อนุโมทนาบุญ แด่ผู้ที่ใฝ่ในธรรมมะทุกๆท่านนะครับ สาธุ สาธุ สาธุ

 

อันนี้ เหมือนตอน พระพุทธเจ้ากับพระเทวทัต ตอนเป็นพี่น้องกัน (อ่านมา) พระพุทธเจ้าตอนนั้น เป็นน้อง(ตอนเป็นพระโพธิสัตว์) ส่วนพระเทวทัตก็เป็นพี่ พระเทวทัต เห็นน้องอะไรก็โกรธหมด บูชาความโกรธ แล้ว พระโพธิสัตว์(พระพุทธเจ้าของเรานี่แหละ) ก็ตรงกันข้ามเลย ใจดี

บุพกรรม ก็คือ พระเทวทัต ตั้งจิตอธิฐาน(แปลง่ายๆ คือตั้งใจไว้เลยว่า จะจองเวรพระโพธิสัตว์ ตราบเท่าเม็ดทรายในกํามือ ตอนนั้นท่านโกรธมาก เลยตั้งใจแบบนี้ไว้) เลย เป็นเหตุให้ทุกชาติมา จองเวรกัน (แต่สุดท้ายพระโพธิสัตว์ตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้า ท่านก็ไม่โกรธอะไรต่อให้จองเวรกันมากี่ชาติ แถม พระพุทธเจ้าบอกกับพระสาวกท่านเลยว่า เรารักเทวทัตเหมือนราหุลบุตรของเรา แล้ว ก็รับเข้าบวชทั้งๆที่รุ้ว่าต้องทํากรรมหนัก แต่ก็รับเพราะท่านไม่บวช ก็ทํากรรมหนักอยู่ดี แล้วจะเกิดอีกนาน แต่ถ้าบวช ไม่เกิน 5000ปีชดใช้กรรมเสร็จจะได้ตรัสรู้เป็นพระปักเจกพระพุทธเจ้า)เลย

วิธีแก้ อภัยทาน แล้วเลิกล้มความตั้งใจเสีย ถ้าอารมณ์โกรธเข้ามา ก็สักแต่ว่ารู้ แล้วทําลาย ด้วยพรหมวิหาร4 เพราะเราไม่อยากเป็นศัตรูกับใคร

 

ขออนุญาตค่ะ
เราเป็นคนกลาง มี่พีสาวกับน้องสาวค่ะ โดนเขาสองคนยำปนะจำค่ะ แต่ก็ไม่ได้คิดมากแต่ก่อน ไม่ได้ระแวง ช่วยเหลือเขามาตลอด มารุ้ว่าเขาสองคนพีน้องอิจฉา
เรา ตอน อายุ. 35 งงมากไม่คิดว่าพี่สาวน้องสาวจะมี่ความรู้แบบนี้กับคนที่ช่วยเหลือเขาสองคนมาตลอด แต่ก็ให้อภัย. เพราะ. เห็นแก่พ่อกับแม่ ไม่อยากให้ท่าน
ทุกข์ใจ. มาสิ้นสุดเมื่อพ่อเสีย เขาโกงเงินประกันชีวิตพ่อเราไม่ได้ถือสา. แต่เขาสองคนรุมด่าโดยไม่มีเหตุผล. จนแม่บอกว่าเข้าใจไม่ต้องทน และญาติๆบอกเข้าใจเราทุกคน เสียทั้งพ่อเสียทั้งพี่น้อง เราคิดว่าเป็นกรรมเก่าของเราเอง ไม่งั้นเขาคงไม่มาเจาะจงเกิด เป็นพี่สาวน้องสาวของเรา ทุกวันนี้เราได้แต่อโหสิกรรมให้ แต่ไม่คุยด้วยต่างคนต่างอยู่. เราอยู่ต่างประเทศด้วย. ก็เลยตัดขาดการพูดคุยกันได้ ขอให้มันสิ้นสุดต่อกันในชาตินี้
ถ้าพูดอะไรไม่เป็นการสมควรไปหรือเป็นการล่วงเกินท่านใดแล้ว ขออภัยด้วยค่ะ

 

5555จิตส่งออกก็สมุทัยผลคือทุกข์ จะกรรมเก่ากรรมใหม่แ_่งโทษกรรมอย่างเดียว. ลองนั่งนิ่งๆแล้วพิจารณาจิตตนสิมันมีแต่จิตที่ไม่ชอบพี่สาวใช่ไหม? ลองหันไฟฉายที่ส่องออกไปกลับมาที่ตนสิเคยไม่พอใจจิตที่มันไปไม่ชอบเค้าใหม? เวลามันส่งออกไปว่าไม่ชอบเค้าเราลองหันมาด่ามันสิว่ามรึงก็ไม่ได้ดีไปกว่าเค้ายังโง่หลายๆยังหลงอยุ่แล้วหันมาสั่งสอนมันสิว่าถ้ามันไม่ชอบเค้ากรุก็ไม่ชอบมรึงเหมือนกันที่เที่ยวไปไม่ชอบเค้า. ลองฝึกบ่อยๆจิตมันจะคลายตัวของมันเองเมื่อมันส่งออกไปไม่ชอบเค้าเราก็ส่งกลับไปด่ามัน. อย่ามัวแต่หาเหตุจากภายนอกเลย. สิ่งสำคัญดับเหตุภายในให้ได้ก่อน. มันจะเป็นศัตรูกันมากี่ชาติก็ช่างมัน มาชาตินี้เราจะดับที่เหตุที่มันผุดขึ้นมาจากใจดวงนี้ ไม่ต้องไปเสียเวลาดับที่ไหนเหตุเกิดที่จิตแต่ไปดับที่กรรมแล้วมันจะดับได้หรือ? 555555จิตเรามันส่งออกไม่ชอบเค้าแต่เราไม่เคยไม่พอใจจิตเราที่ไปไม่ชอบเค้าเลย5555555

 

ผมก็มีปรากฏนี้เหมือนกันครับ โดยเฉพาะ กับ ญาติ พี่น้อง เพื่อนฝูง มีเรื่องให้กระทบกระทั่งกันตลอด เป็นฝ่ายถูกยำมากกว่า เป็น MR Wrong ตลอด แต่ไม่ได้เกลียดอะไรกันนะ ก็ช่วยกันอยู่ แต่เหมือน เหยียด เหยียบๆ กันมากกว่า

 

ขั้นแรก ให้รู้จักสำรวมกาย วาจา ใจ ให้สงบ ให้นิ่ง ให้ได้ก่อน ให้พยายามคงอารมณ์ที่กลางๆ ไม่สนใจยินดีในสุขหรือทุกข์ หยุดการคิดการนึกชั่วคราว ถ้ามีอารมณ์ใดๆ ให้วางอารมณืนั้นลงก่อน มาจับที่ความสงบ ความนิ่งไว้ก่อน

ขั้นสอง จากนั้น ค่อยๆ มาตั้งใจระลึกถึงอดีตที่ล่วงมา ว่า พี่เค้าทำอะไรที่เราได้รับรู้มาด้วยตัวเองหรือรับฟังจากคนอื่น ที่ีใจเรานั้นไม่พอใจ ไม่ชอบใจ ในการกระทำนั้นๆ ของเค้าหรือไม่ อย่างไร (ให้สังเกตอารมณ์ที่ใจก่อน เมื่อระลึกถึงเรื่องใดที่เกี่ยวกับเค้าแล้ว ใจมันไม่พอใจ ขุ่นเคืองใจ)

ถ้าพบเหตุแห่งการกระทำใดของพี่ ที่ใจเราไม่พอใจ พิจารณาต่อไปว่า การกระทำนั้น พี่เค้ากระทำโดยเจตนาอย่างใดแก่เรา หรือพี่เค้าเป็นไปตามนิสัยปกติของเค้า (หมายเหตุ ; เป็นการพิจารณาว่า จิตหรือใจเราคิดหรือรู้สึกอย่างไรกับพี่เค้า จนเราเห็นว่าพี่เค้ามีเจตนาอย่างไรแก่เรา โดยเราไม่ได้รู้จิตเจตนาของเค้าจริงๆ ) ถ้าพิจารณาแล้ว เห็นว่าพี่เค้ามีเจตนากับเรา ลองมาระลึกต่อไปว่า การกระทำใดของเรา ที่จิตใจเราจะทราบได้ว่า น่าจะก่อให้เกิดความไม่พอใจแก่พี่เค้า แล้วการกระทำนั้นของเรา เราทำไปโดยเจตนาหรือเพราะนิสัยตามปกติของเรา ถ้าพิจารณาแล้ว สมเหตุสมผลแก่การจะมีความรู้สึกนึกคิดเป็นการจองเวรแก่กัน และสะสมการจองเวรกันมาตั้งแต่เด็กๆ จนเป็นนิสัยถาวร คือ

สรุปว่า เป็นกรรมปัจจุบัน เกิดจากการขาดสติของเราหรือพี่เค้า หรือทั้งสองคน โดยไม่มีสติสัมปชัญญะตามทันการกระทำของกาย วาจา ใจ จนผูกเวรแก่กัน กระทำไปตามอุปกิเลสของตนโดยขาดการเอาใจเขามาใส่ใจเรา

วิธีแก้ .....

ถ้าระลึกไม่ได้ หรือระลึกได้แล้วไม่มีเหตุแห่งการกระทำใดของพี่ ที่ใจเราไม่พอใจเลย ถามใจของตนเอง เราไม่พอใจแค่เห็นเท่านั้นหรือ หรือแค่ได้ยินชื่อ หรือแค่นึกถึง ใจก็ไม่ชอบ ไม่พอใจ ไม่ถูกใจ ขึ้นมาแล้ว โดยปราศจากเหตุผล อาจหมายความว่า
หนึ่ง ความไม่ถูกใจหรือความไม่ชอบใจ เกิดขึ้นมาก่อนโดยที่เราระลึกไม่ได้ แต่เป็นเหตุการณ์ในชาตินี้ เช่น เราเกิดทีหลัง พี่เกิดก่อน ตอนเด็กๆ พี่เราอาจไม่ชอบเราหรือเกลียดเราแบบเด็ก คือ มีน้องมาแย่งความรักของพ่อแม่ไป ตอนนั้น จิตเราไม่รู้เรื่อง ก็จะมีปฏิกิริยาตามปกติ คือ ไม่ชอบอารมณ์จิตที่พี่เค้าส่งมา จนจิตเราตอนเด็กจะรู้ว่า คนนี้ไม่ชอบเรา หรือเกลียดเรา จิตเราโดยไม่รู้ตัวจะเกลียด กลัว หรือแสยงไม่อยากอยู่ใกล้ หรือเป็นทุกข์ที่อยู่ใกล้ อันนี้ เด็กๆ จะไม่มีสติสัมปชัญญะตามทันจิตใจตนได้ กลายเป็นระบบอัตโนมัติคือ ไม่ชอบแบบไม่ต้องมีเหตุผล หรือการกระทำใดรองรับ ความสัมพันธ์ที่มีต่อกันจะเป็นไปแบบค่อยๆ เป็น ค่อยๆ ไป ที่จะไม่ชอบขี้หน้ากันแบบไม่มีสาเหตุ เพราะไม่รู้อารมณ์มันควบคุมเรา ไม่ใช่เราควบคุมอารมณ์
สอง อาจเป็นสิ่งที่เกิดในอดีตชาติ แต่ไม่ใช่ทำนองคำสาบาน แต่ว่าสะสมความไม่พึงพอใจต่อกันมาโดยไม่รู้ตัว ข้ามชาติแทน

สาม เป็นกิเลสของเราล้วนๆ (ความจริงทุกข้อก็ลงที่กิเลสหมด) โดยไม่ต้องมีวิบากกรรมเก่ามาเกี่ยวข้องจนถึงขนาดเรียกว่า การจองเวร โดยเรามีพื้นฐานจิตที่ไม่มีศีล คือ ยังไม่ทราบคุณของศีล โทษของบาปและอุปกิเลสทำให้โดยพื้นฐานจิต ที่มีศีล ๕ กำลังเสื่อมจากจิต เป็นวาระตามปกติ(ตามพระสูตร อัคคัญญสูตร จิตใจและคุณธรรมของมนุษย์เจริญและเสื่อมลงตามรอบ โดยมนุษย์ที่ประมาทไม่เท่าทัน ย่อมขาดศีล ๕ ในที่สุด โทสะ โมหะ โลภะ ครอบงำจนลงสู่อบายภูมิ แต่ท่านที่ไม่ประมาทจะรอดจากการตกต่ำได้) เมื่อท่านเกิดมาในชาตินี้ ปัจจุบัน จิตใจย่อมเสื่อมลงเป็นธรรมดา (สัตว์มีความเที่ยงที่จะลงนรก ถ้าไม่ใช่พระโสดาบัน) จิตที่เสื่อมลง กิเลสมาชักจูงจิตให้ลงต่ำ

วิธีแก้ ของทุกข้อ อย่างไรก็มารวมที่จิตปัจจุบัน เราต้องรู้เท่าทันจิตใจและความคิด พิจารณาว่า ใจที่ลงไปอยู่กับอารมณ์รัก โลภ โกรธ หลง เพราะความคิดก็หลงไปคิดชั่ว รู้สึกชั่ว ตามไปกับกิเลสที่ผุดขึ้นมาเชิญชวนหรือไม่ ให้พิจารณาว่า อย่าไปตามใจกิเลส ให้ประคองรักษาจิตเข้าไว้ ลองอ่านศีลกถามากๆ นะครับ การที่จิตเราใจเรามันอยากฆ่าคน นี่แปลว่า จิตมันเสื่อมจากศีล จากธรรม ถ้าไม่เอาชนะจิตที่ชักชวนให้ผิดศีล(อยากฆ่าคน) ผิดธรรม(มีโทสะ โลภะ โมหะ) เราจะเสื่อมจากความเจริญทางอื่นทั้งปวง รักษาศีลได้จิตสงบได้ เราอาจจะรู้จิตใจเรามากขึ้น ว่าเพราะเหตุใด จึงมีอาการแบบนี้กับพี่เรา