เรื่องเด่น “ภาวนาไม่มีสติแบบมึงนี่กูนั่งขี้นั่งเยี่ยว สติกูยังดีกว่ามึงนั่งภาวนาเสียอีก”ด้วยพูดของหลวงปู่เจี๊ยะจึงทำให้พระอาจารย์เด่นนั่งสมาธิได้สำเร็จ

“ภาวนาไม่มีสติแบบมึงนี่กูนั่งขี้นั่งเยี่ยว สติกูยังดีกว่ามึงนั่งภาวนาเสียอีก”ด้วยพูดของหลวงปู่เจี๊ยะจึงทำให้พระอาจารย์เด่นนั่งสมาธิได้สำเร็จ








พระอาจารย์เด่นเล่าว่าระหว่างช่วงปลายปี ๒๕๑๙ สมเด็จพระญาณสังวรฯ วัดบวรนิเวศวิหาร กรุงเทพมหานคร พระองค์ท่านได้นิมนต์ หลวงปู่เจี๊ยะ จุนโท ให้ไปอบรมศีลธรรมญาติโยมที่วัดญาณสังวราราม อำเภอบางละมุง จังหวัดชลบุรี..
พระอาจารย์เด่นถึงกับกล่าวว่า “ พระเณรวัดอโศฯหวยท่านอาจารย์เจี๊ยะมาลงที่เรา อาจารย์เจี๊ยะท่านบอก เฮ้ยเด่น.! มึงไปจำพรรษากับกูอยู่ชลบุรี กูบอกท่านทอง ( หลวงพ่อทอง จันทสิริ ) จะเอามึงกับเณรเขียว ( พระอาจารย์เขียว วัดถ้ำจุนโท อ.แม่สอด จ.ตาก ) ไปจำพรรษาด้วยกันที่วัดญาณฯ เรากับท่านเขียวเลยได้ตามอาจารย์เจี๊ยะไปจำพรรษาที่วัดญาณฯชลบุรี ปี ๒๕๒๐ ”..
ระหว่างพระอาจารย์เด่นท่านจำพรรษาอยู่ที่ วัดญาณสังวราราม อำเภอบางละมุง จังหวัดชลบุรี แต่ละคืนเวลาหลวงปู่เจี๊ยะท่านเดินผ่านกุฏิที่พระอาจารย์เด่นท่านพักอยู่ หลวงปู่เจี๊ยะท่านมักจะเอาก้อนหินหรือไม่ก็ท่อนไม้ขว้างปาใส่ที่พักของพระอาจารย์เด่นแล้วท่านก็จะตะโกนถาม “ เฮ้ยเด่น.! มึงทำอะไรอยู่วะ ”..
พระอาจารย์เด่นบอกหลวงปู่เจี๊ยะ “ ผมกำลังภาวนาอยู่ครับ.! ”..
หลวงปู่เจี๊ยะ “ ไอ้ห่า.! เห็นเงียบๆกูนึกว่ามึงตายห่าไปแล้ว ”..
แต่ละคืนหลวงปู่เจี๊ยะท่านจะเดินมาเอาก้อนหินท่อนไม้ฟาดกุฏิและถามพอรู้ความแล้วท่านก็จะเดินกลับที่พักของตนเอง..








คืนหนึ่งพระอาจารย์เด่นท่านนั่งภาวนาแล้วเกิดความฟุ้งซ่านจนหาประมาณสีมาสติในใจของตนเองไม่เจอ คืนนั้นหลวงปู่เจี๊ยะท่านก็เดินมาเอาท่อนไม้ฟาดใส่กุฏิที่พระอาจารย์เด่นพักอยู่ หลวงปู่เจี๊ยะท่านเอาฝ่ามือตบผนังที่พักพระอาจารย์เด่นแล้วร้องถามว่า..
“ เฮ้ย เด่น.! มึงทำอะไรอยู่วะ ”..
พระอาจารย์เด่นตอบหลวงปู่เจี๊ยะ “ ผมภาวนาอยู่ครับ ”..
หลวงปู่เจี๊ยะท่านก็กดใส่อาจารย์เด่น “ ไอ้ห่าเอ้ย.! ภาวนาไม่มีสติแบบมึงนี่ วัวควายตัวไหนถ้ามันท่องพุทโธเป็นเหมือนมึงมันก็ทำได้ แม่ง.! ตัวภาวนาอยู่นี่ ใจแม่งมึงไปเลาะอยู่รอบจักวาลไหนก็ไม่รู้ ภาวนาไม่มีสติแบบมึงนี่กูนั่งขี้นั่งเยี่ยว สติกูยังดีกว่ามึงนั่งภาวนาแบบนี้อีก ไอ้ห่า.! ” ..
คำพูดนี้ของหลวงปู่เจี๊ยะเหมือนเข็มแดงแทงใจดำอาจารย์เด่นจนท่านเกิดมานะทิฐิขึ้นในใจตน นับจากวันนั้นมาพระอาจารย์เด่นท่านก็คิดมุ่งเอาชนะคำพูดของหลวงปู่เจี๊ยะผู้เป็นอาจารย์ที่ว่า..
“ ภาวนาไม่มีสติแบบมึงนี่กูนั่งขี้นั่งเยี่ยว สติกูยังดีกว่ามึงนั่งภาวนาแบบนี้เสียอีก ”..
อาจารย์เด่นท่านก็เปลี่ยนการภาวนาของตนเองใหม่โดยไม่ปล่อยใจของตนเองให้ไปเพลินกับอารมณ์ ท่านเอาสติคุมใจของตนเองให้หนาแน่นกว่าที่เคยผ่านมา เอาสติคุมใจไม่ให้มันคันเคียวไปตามอารมณ์ พอภาวนาไปโดยมีสติคุมเข้มไม่ขาดสายใจมันก็เรียวลงไปเป็นลำดับ..
จากจิตรู้หยาบในกายก็กลายเป็นละเอียดเรียวลงไปเรื่อยๆ ลมหายใจที่เคยใช้ระลึกก็ค่อยๆขาดใยออกจากอุปาทานเพราะใจวางไม่ถือ พอข้ามความละเอียดเลยจากจุดนี้ไปแล้วช่องฟ้าตาใจของท่านก็เปิดทางแสงสว่างผ่านช่องเท่ารูเข็ม จิตท่านก็พุ่งเข้าไปสู่ตรงนั้นโดยอัตโนมัติไม่ต้องบังคับจับดึงอะไรมัน ธรรมชาติของจิตมันจะรู้ว่าที่ไหนคือใจสุขาวดี..
จิตท่านเป็นไทใสจ้าธาตุสี่ขันธ์ห้าก็ไม่มามัวหมอง ทุกอย่างขาดการถือครองจากกันเพราะจิตมันรู้วาง..
พระอาจารย์เด่นท่านว่า แสงสว่างขณะจิตทรงอยู่ในตรงนั้นมันไม่มีหน้ามีหลัง มันไม่มีข้างซ้ายข้างขวา มันจะรวมลงเป็นอันเดียวกันโดยไม่มีขอบเขต จิตมีแต่ความสว่างไสวใสอย่างเดียว อารมณ์ใดๆไม่ว่าสุขหรือทุกข์ก็ไม่ปรากฏออกมาให้เห็น สติกับจิตเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันเหมือนกับสายน้ำที่รวมกันแล้วในทะเล..
วันต่อมาจิตท่านก็เป็นแบบนี้อีก แต่ท่านก็ไม่บอกเรื่องนี้ให้หลวงปู่เจี๊ยะผู้เป็นครูบาอาจารย์ทราบ..









เกือบร่วมสัปดาห์ในแต่ละคืน พอตกดึกหลวงปู่เจี๊ยะท่านก็จะออกปฏิบัติภารกิจอาจารย์ดีตีดังของท่าน หลวงปู่เจี๊ยะท่านก็จะเอาไม้ค้อนก้อนหินขว้างใส่กุฏิที่พักของอาจารย์เด่นแล้วร้องถาม..
“ เฮ้ย เด่นโว้ย.! มึงทำอะไรวะ ตายห่าหรือยัง ”..
หลวงปู่เจี๊ยะท่านไม่ได้ยินเสียงตอบรับจากพระอาจารย์เด่นมาหลายคืนท่านก็เลยถามพระอาจารย์เด่นว่า..
“ ตอนกลางคืนท่านเด่นไปอยู่ที่ไหนเราเอาก้อนหินไม้ปาใส่กุฏิตั้งหลายครั้งท่านไม่ได้ยินหรือ ”..
พระอาจารย์เด่นท่านจึงกราบเรียนหลวงปู่เจี๊ยะให้ทราบเรื่องในใจของตัวเองถึงสาเหตุที่ไม่ได้ยินเสียงหลวงปู่เจี๊ยะท่านเรียก..
พอหลวงปู่เจี๊ยะทราบเรื่องนี้เข้าท่านว่า “ ไอ้ห่า.! บาปซิบหายเลยกูไปกวนพระภาวนาหาอรรถหาธรรม ” หลวงปู่เจี๊ยะท่านก็ขอโทษหัวเราะชอบ..
หลวงปู่เจี๊ยะท่านเสริมใจให้พระอาจารย์เด่น “ ภาวนาต้องมีสติอย่างนี้สิวะมันถึงจะไม่ได้เป็นวัวเป็นควาย ฟังเทศน์กี่กัณฑ์มันก็ไม่เกิดปัญญาจริงหรอกถ้าใจมึงยังไม่รู้จักความสงบ ศาสนาแท้มันเริ่มที่ใจเรารู้จักความสงบเสียก่อน ศาสนาจริงๆที่พระพุทธเจ้าท่านสอนนั้นมันอยู่ที่ใจเราสงบแล้วจากกิเลส ”..
พระอาจารย์เด่น “ ตอนปฏิบัติอยู่กับท่านอาจารย์เจี๊ยะนั้นดี อาจารย์เจี๊ยะรู้นิสัยว่าเราเป็นคนไม่ยอมใครท่านเลยใช้วิถีดูถูกในการปฏิบัติของเราเป็นเหตุ เราอยากเอาชนะคำพูดของท่านอาจารย์เจี๊ยะเราจึงบังคับใจของตนเองเอาจนได้ การปฏิบัติถ้าเราไม่ฝืนธรรมชาติกิเลสแล้วไม่ทางทางหรอกที่เราจะเอาชนะมันได้ ฝืนให้พอเพียรให้ถึงแล้วมันจะได้ของมันเอง ถ้าไม่รู้จักฝืนตัวเองแล้วไม่มีทางได้หรอก ของพวกนี้ไม่ใช่จู่ๆมันจะเกิดขึ้นเองได้ ”..
พระอาจารย์เด่นเล่าตอนท่านเป็นพระหนุ่มอยู่กับครูบาอาจารย์ หลวงปู่เจี๊ยะพาท่านไปปฏิบัติตามวัดต่างๆทางฝั่งทะเลภาคตะวันออก ท่านพูดถึงตอนจิตท่านเจริญและเสื่อมไปโดยไม่รู้ตัวขณะที่ปฏิบัติอยู่กับหลวงปู่เจี๊ยะ..
พอหลังออกพรรษาปี ๒๕๒๐ พระอาจารย์เด่นท่านก็กราบลาครูบาอาจารย์ หลวงปู่เจี๊ยะ จุนโท หลวงพ่อทอง จันทสิริ ท่องเที่ยวขึ้นไปภาคเหนือเข้าป่าหาดอยที่อยู่ในใจตน..




ที่มา : ธรรมะประวัติ " เด่น ธรรมเถื่อน "..ของ
พระอาจารย์เด่น นันทิโย สำนักสงฆ์มูเซอดอยภูกา ตำบลด่านแม่ละเมา อำเภอแม่สอด จังหวัดตาก..
เขียนบันทึกโดย..ครูบากล้วย พระวีระศักดิ์ ธีรภัทโท.. ตอน " นั่งขี้ นั่งเยี่ยว จิตกูยังดีกว่ามึงอีก "..
ขอขอบคุณ FB: เพจวัดป่า @watpah

ข่าวโดย : กิตติ จิตรพรหม ทีนิวส์ / สำนักพิมพ์ กรีนปัญญาญาณ/ ทีมข่าวปัญญาญาณ – ทีนิวส์


เรียบเรียงโดย

กิตติ จิตรพรหม : สำนักข่าวทีนิวส์


-----------------------
http://www.tnews.co.th/contents/321882