คำบริกรรมภาวนามีกี่แบบ

รบกวนสอบถามผู้รู้ครับว่าคำบริกรรมภาวนามีกี่แบบต่างกันอย่างไรบ้างครับ

 

เป็นคำถามที่ดี

 

พุทโธ,ธัมโม,สังโฆ,สัมาอรหัง,หนอ,ดิน,น้ำ,ลมไฟ,สีเขียว,สีแดง,สีเหลืองฯลฯ.ให้เปนคำที่มีความหมายไม่สือชักนำใจไปทางอกุศล..สรุปคือวิจาร(พูดในใจ)เปนหนึ่งในองค์ประกอบของฌาณขั้นต้นเพื่อผูกจิตดำเนินไปสู่ความสงบละเอียดเข้าไปอีก

 

มรรค มีหนึ่งเดียว หาให้เจอ

บริกรรม มีหลายแบบ แต่ มุมของใจ
จะเปนการเพ่ง กำหนดรู้กิเลสที่มี ที่เกิด
ที่อยู่ ที่ดับ

ตามเหนการดับของกิเลส

แต่มันจะไม่เปนหนึ่ง เพราะ ยกเข้าอริยสัจจ ไม่ได้

พอนานวันเข้า บริกรรมอยู่ตัว มันจะเหน
กิเลสเต็มกบาล เท่าเดิม นิพพานมีเข้า มีออก
บริกรรม จิตก้ดี พอบริกรรมหาย ก้เฮียเหมือนเดิม

พอมาถึงตรงนี้แหละ จะมาถามคำถาม จากผู้รู้
เพราะสังเกตเหนแล้ว บริกรรม มันไม่ไปไหน
ถ้าได้กัลยณธรรม ก้ดีไป ถ้าไปได้อธรรม ก้
บริกรรมใหม่ไม่เลิก

แต่ดีกว่าจมกิเลส ไม่เคยเฝ้นหาทางออก

ทางออกมีหนึ่งเดียว

คือ กำหนดรู้อริยสัจจ ให้เจอ

แล้วก้จะ ตบกบาลตนเอง เพราะจริงๆ
มันหญ้าปากคอก


ยิ่งบริกรรม ยิ่งมีภาระ

ถ้าหาบริกรรมอื่น ก้ยิ่งขนขยะถมจิต

แต่ถ้าบริกรรมชำนาญแล้ว จิตมันจะ
ไม่เลิกบริกรรม จิตมีปิติ เพราะสงัด
จากกิเลส นิวรณ์ น้อมไปสู่...........

ถ้าไม่น้อมจิต ไปนั่งรอ ผลานิสงค์
วิบากให้ผลเปน อสังขตธรรม ก้อมขยะต่อไป

 

เข้าถามว่า "คำบริกรรมภาวนามีกี่แบบ"

แต่ อ. นิวรณ์ (อ.สักยันต์) ตอบอะไรก็ไม่รู้ แบบๆ เขาถามงัว แต่ตอบควาย เขาถาม ไปไหนมา ? ตอบ สามวา สองศอก

เท่าที่ดูมา ไม่เคยตอบตรงกับที่เขาคำถาม แบบว่า แกถามยังไง ข้าก็ตอบของข้ายังงี้แหละ เหวี่ยงแหไปเรื่อย คิกๆๆ

 

เอา คำบริกรรม พระป่า หลวงปู่เจี๊ยะ ม๊ะ


" Hee Hee Hee Hee "

บริกรรมได้ หน่าฮับ ถ้าจิตไหว รู้ว่าจิตไหว
ถ้ากายมันไหว จุกกรู้ ก็รู้ว่า จุกกรู้ ฮะเอ่อ

 

ถ้าเอา คำบริกรรม หลวงพ่อพุธ ท่านก็มี

อัคบา อัลละฮาๆๆๆๆๆ ก็มี สอน

เจซุสๆๆๆๆ ก็มี สอน

พูดซื่อๆ สัญญาบัญญัติใดมีใช้ในโลก ก็เอา มานับไปสิ มีกี่คำ

 

ถ้าเอา ภาษา ที่เป็น non verbal หรือ เอา อวัจนภาษา ด้วย

อากัปกริยาทางกาย เช่น กระดิกนิ้ว ขยับมือ14จังหวะ นี่ก็ ภาษา เหมือนกัน

คำบริกรรม นั่นแหละ ดังนั้น ถ้าจะนับ นอกจาก คำศัพท์ที่มีในโลก

ยังต้องไปนับ อากัปกริยา อวัจนภาษา อีก

มจด ตอบได้หรอ ว่า มีคำบริกรรม กี่คำ

 

วางถุงกาวก่อนค่อยพูดเถอะ อ.นิวรณ์ อิอิ พูดมาสาม คคห. จับสาระอะไรไม่ได้

 

นี่เทอฝึกสมาธิแบบของ อ.ปราโมทย์ แล้วเป็นยังงี้ ร้องหาคนช่วยอยู่ เห็นแต่คนยุให้ทำไปเหอะทำไปเหอะ อิอิ ไม่ว่าที่ไหนๆ คนตั้งกระทู้ถามทำจริงๆ แต่คนตอบมโน

.........

สภาวะที่เจอเมื่อนั่งสมาธิ ขอคำแนะนำค่ะ

ฯลฯ
คคห. 8 (จขกท.)
ตอนนี้เริ่มรู้สึกแน่นกลางอกทั้งวัน ปลดมันไม่หลุดคงมาจากนั่งแล้วรุ้สึกหัวใจเต้นเป็นสาเหตุใช่ไหมคะ จิตเลยไปยึดอยุ่ ตอนนี้พยายามดูหนังให้เพลินแต่ก้อไม่ค่อยช่วยเลยค่ะ แนะนำทีค่ะ

https://pantip.com/topic/36495408

 

เกริ่นนำให้ก่อนนะครับ

เริ่มจากหลักในวิสุทธิมรรคก่อน พระอรรถกถาจารย์ใช้วิธีการเพิ่มเติม เช่น การนับ เข้ามาเสริมการปฏิบัติตามพุทธพจน์ (อานาปานสติ) ให้นับที่หายใจเข้า-ออกเป็นคู่ๆ คือลมออกว่า ๑ ลมเข้าว่า ๑ ลมออกว่า ๒ ลมเข้าว่า ๒ อย่างนี้เรื่อยไป จนถึง ๕,๕ ฯลฯ

เขียนให้ดูดังนี้

๑,๑ ๒,๒ ๓,๓ ๔,๔ ๕,๕

เพิ่มทีละคู่ จนถึง ๑๐ คู่


วัตถุประสงค์ของการนับ ก็เพื่อให้สติตั้งแน่วอยู่ได้ในอารมณ์ ตัดความคิดฟุ้งซ่านไปภายนอกได้นั่นเอง

 

คำบริกรรม คือ ช่วยเป็นเครื่องโยงให้จิตสงบเป็นสมาธิครับ และเป็นการภาวนาในกรรมฐานกองนั้นๆ

ถ้าเป็น คำภาวนาเป็นคาถา นั้นๆ ก็คือ ผลของการภาวนาคาถานั้นๆ ครับ

หรือถ้าเป็น กรรมฐาน กสิณ ก็เป็นเฉพาะของกรรมฐานกองนั้นๆ ที่ส่งผลตามกรรมฐานกองนั้น

คำภาวนา จะใช้คำอะไรก็ได้ ถ้าใช้คำภาวนาเป็นเครื่องช่วยให้จิตไม่ฟุ้งซ่าน ก็เป็นคำภาวนาได้หมดครับ

 

ขอบคุณพี่ๆทุกท่านมากครับสำหรับคำแนะนำขอบคุณครับ

 

ตัวอย่างวิธีปฏิบัตินั่นว่าตามคัมภีร์วิสุทธิมัคค์ ให้เห็นแบบแผนเดิม

ผู้ปฏิบัติจะยักเยื้องไปอย่างอื่นอีกก็ได้ เช่น อย่างที่ในปัจจุบัน สอนให้ว่า พุทโธ บ้าง อย่างอื่นบ้าง กำกับลมหายใจเข้าหายใจออกแทนการนับเป็นต้น สาระอยู่ที่เป็นอุบายตรึงจิตไว้เท่านั้น

แบบคำที่ใช้ภาวนา (ว่าในใจ,กำหนด) หมดปัญหาไปเปลาะหนึ่ง ยังอยู่อีกเปลาะหนึ่งที่ว่า แต่ละแบบๆนั้น ต่างกันอย่างไร ? จะว่ากันต่อไป

 

ประเด็นสุดท้ายที่ว่า แต่ละแบบต่างกันอย่างไร ขอให้ ดู ตย. ผู้ใช้คำภาวนา, กำหนด, ว่าในใจ แต่ละแบบๆก่อน
รายนี้เขาใช้พุทโธกำกับลมหายใจเข้ากับออก
...........
ผมก็นั่งตามลมหายใจพุทโธไป

วันแรกๆก็ไม่เป็นอะไร พอวันที่สามนั่งไปซักพักประมาณสิบนาทีเริ่มมีอาการเหวี่ยงแบบเหวี่ยงหมุนจน เวียนหัวจึงนั่งต่อไม่ได้ลืมตาขึ้นมานั่งดูพระรูปอื่น

เป็นอย่างนี้อยู่เกือบตลอด กลับมาที่กุฏิก่อนจะจำวัดก็นั่งก็เป็นอีก

จนมาถามพระพี่เลี้ยงท่านบอกเหมือนจิตกำลังจะได้เข้าสู่ความสงบให้ผ่านจุดนี้ไปให้ได้ แต่มันก็ได้แบบแปปๆแล้วก็หมุนอีกหมุนอีก

จนลาสิกขามาก็เริ่มมาหาอ่านเอง จนได้อ่านบันทึกกรรมฐานของเจ้าพระคุณสมเด็จพระสังฆราช ให้พิจารณา กาย เวทนา จิต ธรรม

คราวนี้ก็ทำตามหนังสือ หายใจตอนแรกก็ยาว ก็ตามไปซักพัก เริ่มพิจารณาตามสติปัฐฐาน คราวนี้หมุนเร็วเลยหมุนแรงมากจนรู้สึกจะอาเจียนเลย

ผมก็พิจารณาว่าเป็นทุกขเวทนา ก็ดีขึ้นแปปก็หมุนอีกเรื่อยๆ จนตอนนี้ยังแก้ไม่ได้เลยครับ ไม่รู้ว่าจะทำยังไง ล่าสุดเมื่อคืนหมุนจนจะอ้วกจนถอนสมาธิออกมา ยังมีอาการเวียนหัวจะอ้วกมาอีกซักสิบห้านาทีค่อยดีขึ้น

คำถามครับ

1. ผมควรแก้ปัญหานี้ยังไงดี ฝืนนั่งไปเรื่อยๆจนหายหรือต้องกำหนดอะไรยังไง

2. จุดมุ่งหมายจริงๆ คือวิปัสสนากรรมฐานคืออะไรครับ ไม่ได้โอ้อวดว่าตัวเองเก่งนะครับ พอดีผมเรียนแพทย์เลยเข้าใจพวกสรีระร่างกายมนุษย์อยู่แล้ว เมื่อมาเรียนรู้ทางธรรมพิจารณาตามขันธ์ 5 ก็เข้าใจว่ามันไม่ได้มีตัวตนจริงๆของเรา เหมือนเท่าที่อ่านการฝึกวิปัสสนาทำให้เราเข้าใจว่าทุกอย่างมีเกิดดับของมัน เป็นธรรมดา ไม่ให้เรายึดติด แต่ถ้าผมอ่านแล้วเข้าใจแล้วจะทำไปเพื่ออะไร หรือว่าให้จิตเราแข็งแกร่ง จะได้มีสติรู้เท่าทันทุกการกระทำ หลังสึกออกมาทุกวันนี้ เวลาจะโกรธใครก็เหมือนมีสติมาห้ามทัน แต่ก็ยังมีหลุดบ้าง ซึ่งก่อนหน้านี้จะตอบโต้แทบจะทันทีเพราะเป็นคนใจร้อน

 

รายนี้ใช้อาการท้องพองกับท้องยุบ (พองว่าพองหนอ ยุบว่ายุบหนอ)
...........
ขณะสวดมนต์แล้วได้เอนตัวลงนอนอย่างมีสติ...ได้บริกรรมพอง กับ ยุบ ไปเรื่อย ๆ ไม่ได้คิดอะไร...จนหลับไปไม่รู้ตัว...ระยะหนึ่ง...จิตได้เกิดกลางดึก คือ มีสติรู้ขึ้นมาทันทีของการพองยุบของท้อง และรู้สึกว่ามีนิ้วมือมากดที่สะดือแรงมาก เวลาที่พองออก ท้องก็จะพองออกมาก มือที่กดก็จะแรงไปตามการพองและยุบ จนรู้สึกกลัวมากเหมือนไส้จะหลุดออกมา.. แต่ผมก็พยายามดึงสติให้อยู่กับคำบริกรรมพองยุบอีก แต่พยายามแล้วจิตก็ทนไม่ได้ จิตสั่นไปหมดเหมือนท้องจะแตก จิตคิดตอนนั้นครับ

 

รายนี้ ไม่ไม่กำหนด ไม่ภาวนาว่าอะไร ตามลมหายใจเข้ากับออกเฉยๆ กับให้ดูเวทนาที่เกิดกับร่างกายถ้ามันเกิดก็ให้ทำใจอุเบกขา

........

ดิฉันฝึกหัดนั่งสมาธิวิปัสสนาแนวทางท่าน (ตัดชื่อสำนักที่สอนออก) คือนั่งดูลมหายใจเข้าออกเฉยๆ ไม่บริกรรม และให้ดูเวทนาที่เกิดในร่างกายแล้วให้มีอุเบกขา

คอร์สแรกที่ดิฉันไปศึกษาเรียนรู้เป็นเวลา10 วัน และหลังจากนั้นดิฉันก็กลับมาปฎิบัติที่บ้าน สม่ำเสมอ วันละหลายครั้ง บางทีก็หลายชั่วโมงติดต่อกัน

ล่วงเข้ามาประมาณเดือนที่ 3 ดิฉันมีอาการ ร้อนที่ร่างกายทุกส่วน และเกิดอาการปวดศีรษะเหมือนมีเข็มเป็น ร้อยๆเล่มอยู่ในหัว บางที แข็ง ตึง มึน ทึบอยู่ในหัว จนยากที่จะอธิบาย จนขนาดต้องไปเอกซ์เรย์แต่ไม่มีอะไรผิดปรกติ

อาการมันลงมาที่มือข้างซ้าย และ กรามบน ขมับ 2 ข้าง เหมือนมีกระแสไฟฟ้าวิ่งอยู่ตลอดเวลาเป็นที่ทรมานมาก

ระยะ หลังมาดิฉันก็เลยนั่งบ้างไม่นั่งบ้าง เพราะปวดหัวเหลือเกิน บาง อาการไม่สามารถบอกมาเป็นตัวอักษรได้ว่ารู้สึกอย่างไร อาการเป็นตลอด เวลา 2 - 4 ชั่วโมง ทั้งหลับทั้งตื่น ไม่รู้จะทำอย่างไร ก็ไปหาหมอฝังเข็ม ฝังมา 9 ครั้ง ไม่มีทีท่าว่าจะทุเลา อาการยังมี ตลอด ดิฉันก็ได้แต่อุเบกขา ทำใจไป คิดไปต่างๆนานา เวลานั่งก็ขออุทิศให้เจ้ากรรมนายเวรทั้งหลายทั้งปวง

ตอนนี้นับระยะเวลาเป็นมากว่า 2 ปี ได้แต่หวังว่าผู้รู้ทั้งหลายคงช่วยอนุเคราะห์คนมีกรรมคนนี้ด้วย ขอได้โปรดเมตตาช่วยด้วยนะคะ

 

ทำให้คนอื่นเข้าใจผิด หลงผิด มันบาปนะคุณ...
คุณ Saruttung ต้องระวังให้ดี ไม่ใช่ทุกคนในนี้เขาจะรู้ไปหมด... บางคนก็มั่ว เข้าไม่ถึง ก็เลยคิดตามจริตตัวเอง...

สมถ หมายถึง การเพ่งที่อารมณ์ใดอารมณ์หนึ่ง เพื่อให้จิตรวมเป็นสมาธิ.. ดังนั้นไม่ว่าคำภาวนาใดๆ จุดประสงค์ย่อมมาลงอยู่ที่เพื่อให้จิตรวมเป็นสมาธิ ซึ่งเมื่อจิตรวมเป็นสมาธิ จิตจะละคำภาวนาเอง..

ดังนั้นที่คุณนิวรณ์กล่าวว่า..

"ถ้าหาบริกรรมอื่น ก้ยิ่งขนขยะถมจิต

แต่ถ้าบริกรรมชำนาญแล้ว จิตมันจะ
ไม่เลิกบริกรรม จิตมีปิติ เพราะสงัด
จากกิเลส นิวรณ์ น้อมไปสู่..........."

ไอ้นี่มันมั่ว... ทำไม่ได้ก็บอกให้คนอื่นไม่ให้ทำ บอกว่ามันผิด.. ปิดทางนิพพานคนอื่น... บาปกรรมจริงๆ เคยเตือนก็ไม่ฟัง...

สมาธิที่เป็นสัมมาสมาธิมีอยู่ 2 อย่างคือ สมถและวิปัสสนา... ซึ่ง 2 อย่างนี้สัมพันธ์กัน.. จิตต้องเข้าถึงสมถก่อนจึงจะวิปัสสนาได้.. ถ้าเริ่มที่วิปัสสนาเลย เราคงไม่ต้องนั่งวิปัสสนาสมาธิแล้ว นั่งคิดเองเลยก็ได้ เพราะมันไม่ต่างกันเลยแค่หลับตาคิดกับลืมตาคิด

 

วิปัสสนา บ้าน พ มะอึงไง เปนการคิด

พอไปเข้าใจว่า วิปัสสนา เปนความคิด

อัญญมัญะ เกิดพร้อมกัน พิงกัน มะ อึง งง แดก ไปแล้ว

วิปัสสนา คืด การคิด

ก้พวกมะอึง เฮีย สอนกันแบบนี้ มะ อึง นั่นแหละ

แยก สมถะ วิปัสสนา ออกจากกัน

 

ก็พ่อคุณสอนมาไม่ดี อ่านไม่ได้ความ ไม่เข้าใจคำพูดคนอื่นแล้วก็ตีความไปผิดๆ... ยังจะมาโชว์โง่อีก..

เหมือนสิ่งที่คุณทำ อ่านคำสอนมา แต่ปัญญาควาย อ่านแล้วไม่เข้าใจ ตีความหมายผิด แล้วก็ไปสอนคนอื่นผิด....

ผมจะไม่อธิบายสิ่งที่ผมหมายถึงหรอก ปล่อยให้ควายก็ยังเป็นควายต่อไป