น้าผมหนีจากนรกครับ

สวัสดีครับเนื่องจากผมเป็นสมาชิกใหม่อาจเเท็กผิดนะครับเเต่ก็อยากให้ช่วยหน่อยครับ เข้าเรื่องเลยเเล้วกันครับ เรื่องมีอยู่ว่าผมมีน้าคนนึงครับ น้าผมป่วยเป็นโรคมะเร็งก่อนเสียเขาก็สั่งเสียเเล้วเขาก็บอกเองว่าถ้าไปวันนี้เค้าจะดีใจมากเพราะน้าเจ็บเเล้วน้าผมก็เสียวันนั้นครับ หลังจากนั้นก็จัดงานศพปกติ สวด5 วัน วันที่1-4 ก็ไม่มีปัณหาอะไรครับพอถึงวันที่ 5 สวดวันสุดท้าย ขณะที่พระกำลังสวดอยู่ ป้ามะลิ(นามสมมุต)ซึ่งเป็นคนค่อนข้างมีเซ้น เขาก็บอกว่าน้าผมมาเเล้วเเล้วน้าผมก็เข้าร่างเเละร้องไห้เเละบอกว่าเขาไม่อยากไปเพราะวันนี้ท่านจะมารับเขาเเล้วเขาบอกเขาห่วงลูก(ทั้งๆที่วันที่เสียน้าบอกจะไม่ห่วงเเล้ว) คุยไปร้องไห้ไปคุยได้สักพักน้าเค้าก็พูดขึ้นมาว่า "เขามาเเล้วเขามาฮับหนูเเล้ว หนูบ่ยากไป" พูดประโยคซ้ำๆ ซ้ำไปซ้ำมาทั้งพูดทั้งดิ้นหนีไปหายายผม(ก็เเม่น้าผมเเหละ) เเล้วก็เเบบพูดประมาณว่า "เเม่หล่าบ่อยากไป เขามาเเล้วขอให้เเน่) เเล้วทุกคนต่างบอกว่าไม่เป็นไรไปเถอะจะได้ไปสบาย เดี่ยวดูลูกให้ น้าผมร้องไห้ซบลงที่ตักยายเเล้วเงียบไปเลย ไม่นานป้ามะลิฟื้นขึ้นป้าบอกมีผู้ชาย 4-5 คนมารับ 1 คนถือสมุด ที่เหลือเดินหิ้วปีกน้าผมไปเเล้วมีคนอยู่หน้าเเล้วประกบหลังอีกคน ป้าบอกว่าน้ามาขอเข้าเเต่เมื่อวานเเล้วเเต่ป้าไม่สบายเลยให้เข้าไม่ได้ เพราะทุกครั้งที่อยู่งานป้าก็เห็น ยังเห็นน้านั่งดูเเฟนเเกเล่นไพ่อยู่เลย เวลาไพ่เสียน้าจะหัวเราะ เมื่อเสร็จวันนั้น เเล้วถึงวันเผาก็ทำพิธีปกตอดีจนถึงตอนเดินรอบเมรุป้ามะลิเริ่มบอกลูกสาวเขาว่าเเม่หนูมาละ ลูกสาวเขาก็พูดๆไปว่า "เเม่ๆ อย่าพึ่งนะเเม่" จนกำลังเดินขึ้นหน้าเมรุตะเกียงที่ป้าถือดับ ผมก็บวชเมื่อตอนถือผมถือสายสิญจ์จูงโลงศพ ตอนที่กำลังจะยกลงไปตั้งตรงที่จะเอาใว้วางดอกไม้จันทร์อ่ะครับ ป้ามะลิกระโดดมาขวางเเล้วเอามือเอาเท้าดันใว้เเล้วตะโกนว่า กูไม่เข้า กูไม่ไป กูไม่เข้า จนมีคนจับใว้เเล้วเอาตัวลงมาด้านล่างเเล้วเขาก็บอกว่ากูอุษ่าหนีมาเเล้วมึงยังจะเอากูเข้าไปอีกหรอ ผมเห็นอย่างงั้นผมก็ร้องไห้สิผมคิดถึงน้าอ่ะ เดี่ยวมาเล่าต่อครับ..