ท่านเห็น โมหะ เป็นอย่างไร

ตามกระทู้เลยครับ ท่านมีทัศนะกันอย่างไรใน โมหะ ที่ท่านเห็น

 

โมหะมีคุณูปการต่อระบบเศรษฐกิจทุนเสรี
ที่ทำให้คนในระบบขับเคลื่อนเศรษฐกิจ
กันไปได้ เพราะสามารถกระตุ้นให้คน
มีความต้องการบริโภคไม่หยุด
หากวันใด มีแต่คนดับโมหะได้เกือบ
ทั้งประเทศ ระบบเศรษฐกิจอาจสะเทือน
ถึงขั้นชาติล่มสลายทางเศรษฐกิจ
ได้คับ

 

โมหะเกิดจากความไม่รู้โทษของโมหะ ไม่รู้ความจริงว่าอะไรเป็นอะไร ไม่รู้ทางดับทุกข์ที่แท้จริง ไม่คิดว่าจะได้รับโทษจากโมหะ
ไม่รู้ภัยในวัฏสงสาร ไม่เห็นว่าสิ่งที่ไม่ได้เกิดจากการสนองโมหะก็ทำให้เป็นสุขได้
ไม่รู้ธรรมที่แท้จริง หรือรู้บ้าง(คิดว่ารู้ดีแล้ว สรุปก็คือยังไม่รู้น่ะแหละ)แต่เห็นว่าความสุขอย่างอื่นนั้นดีกว่า และอื่น ๆ ที่ล้วนแต่มีคำว่าไม่รู้นำหน้าทั้งสิ้นครับ

ที่ว่ามานี่ผมเป็นหมดครับ
ที่เป็นหนักเลยนี่ก็คือเพราะมันไม่รู้อะไรเป็นอะไร ทำให้ตีความผิดไปโน่นไปนี่ตะพึดตะพือ (คนไม่รู้บางครั้งไม่ใช่ว่าโง่หรอก แต่เพราะไม่รู้จริง ๆ มันเลยไม่เชื่อ และบางสิ่งบางอย่างมันก็พิสูจน์ได้ยากซะด้วย) ทำให้ไปยึดเอาโน่นถือเอาโน่นนั่นนี่สารพัด ผลของความหลงมันก็มีหลากหลาย

ทำให้เกิดอัตตาตัวตนก็มี
ทำให้เห็นต่างไปจากความจริงก็มี
ทำให้ดำเนินคลาดเคลื่อนจากทางที่ถูกต้องก็มี
น่าจะมีอีกเยอะแยะครับ ผมยังคิดไม่ออก

แต่ที่แน่ ๆ โมหะเป็นสิ่งที่กำจัดยากมาก สำหรับคนที่ ไม่เชื่ออะไรง่าย ๆ
เชื่ออะไรง่ายเกินไป
หรือยังเพลินอยู่ในโลกีย ครับ

แค่เอาสิ่งที่พบเจอเองมาบอกกล่าวนะครับ ขออภัยที่ไม่ได้ยกตัวอย่าง เพราะถ้ายกตัวอย่างน่าจะยาวครับ ผมกำลังอยู่ระหว่างการทำความรู้จักตัวโมหะนี่อยู่ สิงที่ได้กล่าวมาจึงอาจจะไม่ถูกต้องนัก ผู้อ่านควรพิจาณา

 

ต้องไปหา ไฟฉาย มาหนึ่ง กระบอก พานดอกไม้ เงินอีกหนึ่งบาท

แล้ว กำหนดภาพ


o รูปปลากรอบ " ยิ้มหวานๆ อย่าง ท้าทาย .....ขออภัย ที่หาที่ใสเป็นแก้ว ไม่ได้



แล้ว พิจารณาเข้ามาเลย ประเทศไทย ยืนยงผ่าน วิกฤติเศรษฐกิจ มาได้

เพราะ คนที่พ้นโมหะคนหนึ่ง รังสรรค์ไว้ และ กำลังจะกลายเป็น เศรษฐีโลก( UN พยากรณ์ไว้เมื่อ ต้นเดือน )


พูดซื่อๆ พ้นโมหะได้ รวยเละ !!!

 

โมหะ คืออะไร ?
โมหะคืออะไร ? คือความหลง

ราคะ โทสะ โมหะ...คืออย่างไร และเหตุเกิด...
ภิกษุ ท. ! ถ้าพวกปริพพาชกเดียรถีย์เหล่าอื่น จะพึงถามอย่างนี้ว่า
“อาวุโส!ธรรม ๓ อย่างเหล่านี้ มีอยู่ คือ ราคะ โทสะ โมหะ.
อาวุโส ! อะไรเป็นความผิดแปลก อะไรเป็นความแตกต่าง
อะไรเป็นเครื่องแสดงความต่าง ระหว่างธรรม ๓ อย่างเหล่านั้น ?
”ดังนี้ .... ภิกษุ ท. ! พวกเธอถูกถาม อย่างนี้แล้ว พึงพยากรณ์แก่เขาว่า “อาวุโส !
ราคะมีโทษน้อย คลายช้า.
โทสะมีโทษมากคลายเร็ว.
โมหะมีโทษมาก คลายช้า”
ถ้าเขาถามว่า “อาวุโส ! อะไรเป็นเหตุ อะไรเป็นปัจจัย ที่ทำให้ราคะที่ยังไม่เกิดเกิดขึ้น, หรือราคะที่เกิด
ขึ้นแล้ว เป็นไปเพื่อความเจริญโดยยิ่ง เพื่อความไพบูลย์ ?”ดังนี้. คำตอบพึงมีว่า
สุภนิมิต (สิ่งที่แสดงให้รู้สึกว่างามหรือความสุข) ; คือเมื่อเขาทำในใจซึ่งสุภนิมิตโดยไม่แยบคาย ราคะที่ยังไม่เกิดก็เกิดขึ้น และราคะที่เกิดอยู่แล้วก็เป็นไปเพื่อความเจริญโดยยิ่ง เพื่อความไพบูลย์. อาวุโส ! นี้คือเหตุ นี้คือปัจจัย.
ถ้าเขาถามอีกว่า “อาวุโส ! อะไรเป็นเหตุ อะไรเป็นปัจจัย ที่ทำให้โทสะที่ยังไม่เกิด เกิดขึ้น, หรือโทสะที่
เกิดขึ้นแล้ว เป็นไปเพื่อความเจริญโดยยิ่ง เพื่อความไพบูลย์ ?” ดังนี้. คำตอบพึงมีว่า
ปฏิฆนิมิต (สิ่งที่แสดงให้รู้สึกกระทบกระทั่งหรือความทุกข์);คือเมื่อเขาทำในใจซึ่งปฏิฆนิมิตโดยไม่แยบ
คาย โทสะที่ยังไม่เกิดก็เกิดขึ้น และโทสะที่เกิดอยู่แล้วก็เป็นไปเพื่อความเจริญโดยยิ่ง เพื่อความไพบูลย์. อาวุโส !นี้คือเหตุ นี้คือปัจจัย.
ถ้าเขาถามอีกว่า “อาวุโส ! อะไรเป็นเหตุ อะไรเป็นปัจจัย ที่ทำให้โมหะที่
ยังไม่เกิด เกิดขึ้น, หรือโมหะที่เกิดขึ้นแล้ว เป็นไปเพื่อความเจริญโดยยิ่ง เพื่อความ
ไพบูลย์ ?” ดังนี้. คำตอบพึงมีว่า
อโยนิโสมนสิการ ( การกระทำในใจโดยไม่แยบคายหรือไม่สุขไม่ทุกข์ เฉยๆ) ;คือเมื่อทำในใจโดยไม่แยบคาย โมหะที่ยังไม่เกิดก็เกิดขึ้น และโมหะที่เกิดอยู่แล้วก็เป็นไปเพื่อความเจริญโดยยิ่ง เพื่อความไพบูลย์.อาวุโส ! นี้คือเหตุ นี้คือปัจจัย - ติก. อํ. ๒๐/๒๕๖/๕๐๘.

 

ตัวหลง หลงเกลียด หลงรัก หลงสุข หลงทุกข์ หาทางออกไม่ได้ ต้องปฏิบัติธรรม ถึงจะตาสว่าง

 

ผมว่าเราไม่เอามันมาไว้ในจิตเรามันก้เกาะอยุ่กับจิตเราอยู่แล้วนะครับอยู่ที่ใครจะรับรู้ว่าจิตตนเองนั้นมีโมหะเกิดขึ้นอย่างไรเพื่อกำจัดโมหะนั้นออกไปครับ

 

ช่ายๆ

 

เศรษฐกิจที่มีโมหะเป็นตัวขับเคลื่อน ก่อให้เกิดความอยากความต้องการสูงเกิดการสนองต่อความอยากความต้อง มีขาดบ้าง พอดีบ้าง เกินพอดีบ้าง ก้ด้วยเพราะเป็นเศรษบกิจที่มีโมหะขับเคลื่อน

เศรษฐกิจที่ไม่มีโมหะเป็นตัวขับเคลื่อน ไม่ได้เป็นไปเพื่อสนองต่อความต้องการแต่สนองต่อความจำเป็นที่ต้องประคองกายประคองการมีชีวิตไม่เป็นไปเพื่อความโลภเป็นไปเพื่อสนองต่อตันหาเป็นไปเพื่อเลี้ยงชีวิตเท่านั้นเศรษฐกิจเช่นนี้สร้างความยั่งยืนเพราะจะไม่เจอกับภาวะล้นตลาดขาดตลาดหรือภาวะล้มละลาย

โมหะไม่ใช่เพียงตัวขับเคลื่อนเสรษทกิจ แต่ขับเคลื่อนชีวิต ขับเคลื่อน สังขาร วิญญาน สัญญา เวทนานามรูป ให้เกิดกรรมดี กรรมชั่ว ให้เป็นผลของกรรม เกิด ผลของกรรมขึ้นเป็นภพ เป็นชาติ ชรา มรณะ เมื่อโมหะไม่ใช่แรงขับเคลื่อน ภพชาติจึงดับลง ผลของกรรมดีกรรมชั่วจึงไม่มี เพราะ สังขาร วิยญาน สัญญา เวทนา นามรุป ไม่มีโมหะ

 

คนที่พ้นโมหะท่านนี้ ยังให้ทั้งเศรษฐกิจ และกาย-ใจพ้นภัยได้ขอโมทนาครับ

 

รู้ได้ยังไงว่าใครพ้นโมหะ. คิดไปเองหรือเปล่า

 

คุณ นิวรณ์ยกรูปหลวงตาบัวมาไห้พิจารณาพร้อมบอกว่า

"ต้องไปหา ไฟฉาย มาหนึ่ง กระบอก พานดอกไม้ เงินอีกหนึ่งบาท

แล้ว กำหนดภาพ" และลงรูปหลวงตาบัวครับ และกล่าวต่อว่า

" แล้ว พิจารณาเข้ามาเลย ประเทศไทย ยืนยงผ่าน วิกฤติเศรษฐกิจ มาได้

เพราะ คนที่พ้นโมหะคนหนึ่ง รังสรรค์ไว้ และ กำลังจะกลายเป็น เศรษฐีโลก( UN พยากรณ์ไว้เมื่อ ต้นเดือน )

พูดซื่อๆ พ้นโมหะได้ รวยเละ !!! "

เช่นนี้แหละครับผมจึงกล่าวว่า
"คนที่พ้นโมหะท่านนี้ ยังให้ทั้งเศรษฐกิจ และกาย-ใจพ้นภัยได้ขอโมทนาครับ"
ท่าน bigtoo คิดว่าผมคิดไปเองหรือไม่ครับว่าหลวงตาท่านพ้นจากโมหะได้แล้วครับ

 

การยืนยันของคุณจะต่างอะไรครับ ผมก็เลยอยากถามว่ารู้ได้อย่างไร

 

ครับผมขออทิบายเหตุผลนะครับ
ข้อแรกตัวผมเองนั้นไม่ได้คิดเอาเองครับเรื่องของหลวงตาท่าน เพราะท่านกรุณาสั่งสอนธรรมและประกาศชัดเจนแล้วว่าตัวท่านนั้นได้ละโมหะจากจิตได้แล้วครับ หากคุณ bigtoo ต้องการทราบเรื่องนี้ด้วยก้ลองศึกษาธรรมเทศนาของหลวงตาท่านดูครับ
ข้อที่สอง ท่าให้ผมพิจารณาเองว่าท่านเป็นผู้พ้นจากโมหะหรือไม่ผมคงจะต้องพิจารณาว่าท่านแสดงกิเลศในใจออกมาทางกาย วาจา อย่างไรครับ แต่ผมคงจะไม่ไปทำเช่นนั้นครับ เพราะสิ่งที่เห็นที่เป็นแบบโลกจะเอาไปตัดสินผู้ที่พ้นจากความเป็นโลกไปแล้วได้ยาก ดังเช่นครั้งหนึ่งที่หนึ่งในพระอรหันของพระพุทะเจ้าแสดงอาการโลดโผนเมื่อมีพระที่ยังไม่บรรลุไปถามท่านว่าเหตุใดพระอรหันจึงยังทำเช่นนั้นพระพุทธเจ้าท่านยังทรงตอบว่าเพราะมีอุปนิสัยเก่าติดมาเท่านั้นไม่ได้มีกิเลศติดอยุ่ครับผู้ที่จะละอุปนิสัยได้เด็ดขาดนั้นก้คือพระพุทะเจ้า

 

ถ้าท่านไม่วินิจฉัยนะถูกต้องแล้วครับ เพราะการวินิจฉัยนั้นไม่ใช่ฐานะเรา ผมเห็นท่าน ตอบรับท่านนิวรณ์นึกว่าท่านเห็นตามนั้นซึ่งถ้าเป็นอย่างนั้น กับคำถามของกระทู้นั้นคือโมหะครับ

 

เป็นอย่างนั้นแหละครับไม่ได้วินิจฉัยยึดเอาธรรมที่หลวงตาท่านบอกกล่าวมาเลยโมทาบุญของหลวงตาท่านครับ

 

สุ จิ ปุ ลิ = ฟัง คิด ถาม เขียน

 

รู้ว่ามี และทำให้น้อยลงได้
แต่ไม่มีเลยคงยาก ยกเว้นสภาวะนิพพาน
เพราะมันแฝงมาในจิตตั้งแต่ก่อนเกิดแล้วครับ
แม้เข้านิโรธได้ก็เพียงทำให้น้อยลงและรู้เร็วขึ้นครับ

 

ก็ที่ท่านทำๆอยู่นั้นแหล่ะโมหะ