ปิดกระทู้ครับ

ปิดกระทู้ครับ

 

จัดตั้งเอง รับรองเองหรือเปล่าครับ

พิจารณาด้วยตัวเอง

 

ช่วยขยายความให้ผมฟังบางสิครับ อะไรคือจัดตั้งเอง รับรองเองครับ คือผมสงสัยนะครับ

 

รู้แต่การที่จะเป็นอริยเจ้าได้นั้น ต้องบรรลุโสดาบัน เป็นพื้นฐานครับ

ไม่ใช่อยู่ๆ มาบอกว่าตัวเอง ละนั้น นี่ได้ มีคนรับรอง แล้วกลายเป็นอริยเจ้าครับ

 

เอาง่ายๆ นะครับ

ลองถามตัวเองดูครับ ยังไปยึดติดอยู่ ปล่อยวางได้ไหมครับ

คนเราเพ่งโทษผู้อื่น บาป หรือ บุญ กุศลกรรม หรือ อกุศลกรรม นี่เรื่องแรก ครับ

การที่เรายังยึดติด ไป เพ่งโทษผู้อื่น จิตเรา อกุศลกรรม เป็นบาป หรือ บุญครับ

จิตเราเศร้าหมอง บาป หรือ บุญ ครับ


คนเราจะใครก็แล้วแต่ กำลังใจแต่ละคนไม่เท่ากัน มี มาก น้อย ตามบารมี

บางคนต้องอาศัยเครื่องช่วย ในการสร้างบุญกุศลกรรม

การที่เค้า ทำบุญ ด้วยปัจจัย อะไรก็แล้วแต่ เช่น บูชาวัตถุมงคล ของทางวัด เงินเข้าวัด ได้บำรุงศาสนา ค่าใช้จ่ายต่างๆ ถามว่า คนทำ ได้เข้าวัด ได้ฟังธรรม เค้าได้บุญ หรือ บาป ครับ

แล้วการที่ คนอีกกลุ่มนึง ไปเพ่งโทษ เค้าได้บุญ หรือ ได้บาป ครับ

ดูง่ายๆ เป็นพื้นฐาน ครับ

การที่เราจะปล่อยวางได้ เราต้องยึดก่อน แล้วค่อยวาง

อยู่ๆ จะให้วาง วางจากอะไร ยกยังไม่ได้ยกเลย จะมีอะไรให้วาง

มันต้องอาศัย บุญ บารมีสะสมสร้างมา ทาน ศีล ภาวนา

จะกรรมดี กรรมชั่ว อยู่ที่ จิตเรา

เราจิตดี เป็น บุญกุศลกรรม กับเรา ไปเพ่งโทษผู้อื่น อกุศลกรรม

ลองถามตัวเองดูครับ ว่าอย่างไหน ถูก หรือ ผิด

 

@

 

" คำสอนของสมเด็จองค์ปฐม "

สมเด็จองค์ปฐม ทรงตรัสสอนธรรมเล็กๆ น้อยๆ มีความสำคัญ ดังนี้
ให้รักษาจิต อย่าให้ตกเป็นทาสของกระแสเงินตรา
เรื่องโลกธรรม ๘ นั้นไม่มีใครหนีพ้นอยู่แล้ว พึงระวังจิตให้ดีๆ
เพราะการหลงติดอยู่ในเงินตรา
หรือลาภสักการะฆ่าคนให้ต้องลงนรกมามากแล้ว
จงอย่าประมาทในทุกกรณี โดยเฉพาะในความตาย
ในความไม่เที่ยงของร่างกาย แต่ความตายเป็นของเที่ยง
จุดนี้จักต้องเตือนจิตของตนเองเข้าไว้อยู่เสมอ
อย่าไปเห็นกายผู้อื่นไม่เที่ยงเป็นสำคัญ
ให้เห็นกายเราไม่เที่ยงเป็นสำคัญ
เพราะความตายอาจเกิดขึ้นได้ทุกๆ ขณะจิต
และจงอย่าไปยินดี-ยินร้ายกับความชั่วของผู้อื่น
นับเป็นการวางอารมณ์ไม่ถูก เรื่องของเขาก็เป็นเรื่องของเขา
จงอย่าไปเสียเวลาปฏิบัติธรรมของเรา
เวลาทุก ๆ ขณะจิตมีค่ามากสำหรับนักปฏิบัติธรรม
การที่จิตเราไปนึกตำหนิกรรมชั่วของผู้อื่น
ทำให้เกิดอารมณ์ไม่พอใจ - รังเกียจเขา
ทำให้เกิดปฏิฆะขึ้นกับจิตเรา เป็นการเบียดเบียนจิตตนเองก่อนทั้งสิ้น เพราะขาดพรหมวิหาร ๔
สู้มีจิตเมตตา - อ่อนโยน - สงสารเขาแทนจักมิดีกว่าหรือ
เพราะบุคคลที่ไม่มีศีลเหล่านี้ ยังแสวงหาภพชาติในการเกิด
ต้องเวียนว่ายอยู่ในวัฏสงสารอีกชั่วกาลนาน
จักไปขุ่นข้องขัดเคืองกับเขา ก็ยังจักไปเกิดตายกับเขาอีกทำไมกัน
สู้อยู่รักษาจิตสำรวมอารมณ์ให้สงบมิดีกว่าหรือ ให้กลับใจเสียใหม่นะ
( ธรรมที่นำไปสู่ความหลุดพ้น เล่มที่ ๙ )

การที่จิตเราไปนึกตำหนิกรรมของผู้อื่น เป็นการเบียดเบียนจิตตนเอง

 

1.พุทธพาณิชย์
ต้องไปตามดูเองครับ ว่าทำเพื่อตัวเอง หรือ เสียสละเพื่อพุทธศาสนา ครับ ต้องแยกให้ออกไม่ใช่ยำรวมกัน ครับ

2.สงสัยในการปฏิบัติ ว่าถูกหรือผิดหรือไม่ ให้หาหนังสือคำเทศน์สอนของครูบาอาจารย์ที่เป็นพระอรหันต์ มาอ่านครับ

ถ้าสำนักไหน ค้านคำสอน ของครูบาอาจารย์ ก็แสดงว่า ไม่ตรง ครับ

ส่วนเรื่อง อยากจะทราบว่าใครบรรลุธรรมถึงขึ้นไหน นั้น ก็ง่ายๆ ดูจากการกระทำ ดูจากวาจา คำพูด ดูจากความเป็นจริง ครับ เพราะจะสื่อ ออกมา ในการแสดงออก ถ้าไม่ได้ปิดตน

ยกตัวอย่างเช่น ยกตัวอย่างนะครับ ตัวคุณบอกว่า คุณบรรลุ ฌาน แล้วประกาศว่าตัวเองบรรลุ ฌาน ต่างๆแล้ว แล้วพอมีคนถามว่า เป็นอย่างไร แล้ว ตัวคุณบอกมา ไม่ตรงตามตำรา ก็แสดงว่า คิดเองเออเอง ว่าตัวเองบรรลุ ฌาน ครับ

ส่วนอีกเรื่อง จะทราบได้อย่างไร คนที่ปฏิบัติถึงจริง เค้ารู้จริงครับ เช่น ไปเจอเดินอยู่บรรสรรค์ ชั้นต่างๆ ต่างคนต่างเห็นหน้ากัน ก้แสดงว่า ทำได้จริง

ใครมั่วๆ มาตีมึนๆ นี้ เค้าจับผิดได้หมดละครับ

คนทำได้จริงมีอยู่ ครับ ใครตีมึนมั่วๆ อ้างมานี้ เค้าจะจับมานั่งสอบ เลย ผมก็ประสบมา มีคนนึงเค้าหลับตอนปฏิบัติในห้องสอนอยู่ พอจบการปฏิบัติ ครูเค้าถามว่าเป็นอย่างไรบ้าง เค้าก็เล่าตามที่คนอื่นๆก่อนหน้าพูดไป ทีนี้ ครูเค้าไม่เชื่อ ว่าไปได้จริง ก็เลยจับมาทดสอบต่อหน้าเลย ^^

 

ผมก็ลืมบอกไปว่าพูดถึงพุทธพาณิชย์นี่ผมพูดรวมๆนะครับ ไม่ได้จำเพาะจงจงแต่กรณีนี้นะ ผมว่าคุณ saber เองก็คงไม่ได้อ่านหนังสือของอาจารย์ท่านนะครับ ผมเองก็ด้วย จึงไม่รู้ได้ว่ายังไง คงต้องรอท่านผู้รู้ท่านอื่น เข้ามาออกความคิดเห็น เป็นการสนทนานะครับ แลกเปลี่ยนความรู้ ขอบคุณครับ

 

การบรรลุอริยเจ้า ไม่ใช่เรื่องของการละอารมณ์

 

เอ่ออย่างนี้ผมค่อยเข้าใจหน่อย ถ้าคุณยกตัวอย่างอย่างนี้ ผมก็จะได้กระจ่างหน่อยครับ คือเราคุยกันในประเด็นก่อนนะครับ ช่วยชี้ให้มันชัดเจนอย่างนี้ผมก็จะได้เข้าใจว่า ท่านๆอื่นๆคิดอย่างไร มันเป็นกระทู้สนทนานะครับ ไม่ได้ว่าใครผิดใครถูก ผมก็จะได้ความรู้ด้วย ถ้าท่านตีกรอบข้อความแล้ว ท่านควรจะอธิบายต่อด้วยนะครับ ว่า ไม่ใช่การละอารมณ์ และประเด็นที่ถูกต้องคืออะไร มันเป็นอย่างไร และอย่างไหนถึงถูกต้อง แบบนี้ก็จะช่วยชี้ทางสว่างแก่ผมและคนอื่นๆที่เขาไม่เข้าใจด้วยนะครับอันนี้ผมพูดจริงๆ นะครับ

 

เคยอ่านเตโชวิปัสสนา เปิดประตูสู่นา...
อ้างว่าเอาวิธีนี้ มาจากอาจารย์ไม่เล็ก
มี ไปเห็นนิมิตหนุมาน จระเข้ ต่างๆนาๆ
เอาไปเต็มร้อยเลย ในเรื่องกร่อนศาสนา

 

จิตไม่ใช่ความคิด ความคิดไม่ใช่จิต

หนังสือเรื่องหลวงปู่ฝากไว้ของหลวงปู่ดุลย์ อตุโล

จิตที่ส่งออกนอก เป็นสมุทัย
ผลอันเกิดจากจิตที่ส่งออกนอก เป็นทุกข์
จิตเห็นจิตอย่างแจ่มแจ้ง เป็นมรรค
ผลอันเกิดจากจิตเห็นจิต เป็นนิโรธ


​

ความคิดเป็นแค่อาการของจิต ความคิดที่ส่งออกทั้งหมดเป็นสมุทัย

ความคิดไม่ใช่จิต อย่าไปตามรู้ หรือรู้ตาม จะไม่มีเวลาตามทันเลยสักที เหมือนคนตามรอยโคไม่เห็นตัวมัน


หลวงปู่ดูลย์ เทศน์ไว้ชัดเจนครับ หวังว่าคงเคยได้ยินได้ฟังได้อ่านมาบ้างนะคับ

 

เชื่อเขาบ้างซิ บรรลุอยู่คนเดียว รู้อยู่คนเดี๋ยวเหรอ ถึงบรรยายเหมือนเขาไม่บรรลุ เคยอยู่ไกลชิดเขาเหรอถึงคิดว่าเขาไม่บรรลุ

 

รบกวน คุณ bigtooช่วยอธิบายรายละเอียดด้วยสิครับ จะได้แลกเปลียนมุมมองด้วยกันครับ ไม่ได้หาว่าใครผิดใครถูกนะครับ เพื่อนสนทนาคุยกันเท่านั้นครับผม

 

ทำไมถึงอยากให้คนอื่นเชื่อว่าตนบรรลุธรรม ตอบให้นะ เพราะตนเองก็ไม่เชื่อตนเองจึงพยยามทำให้คนอื่นคล้อยตาม ที่หนักขึ้นไปพอมีคนอื่นตล้อยตามก็จะสร้างกระแสเป็นวงกว้าง ถึงขั้นชี้มรรคผลนิพพานของคนอื่น แต่มันเริ่มจากข้อความข้างต้น แบบนั้นเรียกอะไร แต่ธรรมดาโลก

 

วันนี้มีข่าวขึ้นเรื่องนี้ครับ

https://hilight.kapook.com/view/167133

ใจผมอยากไปพิสูจน์เรื่องนี้เหมือนกัน แต่จนด้วยปัญญา ในธรรม จะเอาอะไรไปพิสูจน์ ไม่มีมรรคผล อะไรจะไปเทียบ แค่ตัวเองยังเอาตัวไม่รอด คงต้องรอผู้รู้ ไปดูไปพิสูจน์แล้วมาเล่าให้ฟังอีกที

 

คับเขาพูดถูก และทุกคำตอบก็บ่งบอกชัดในตัวเองว่าเขาเป็นเช่นไรในตอนนี้

 

ทุกกระแสเมื่อต้านย่อมพบเจอกับแรงต้านเหตุใดจึงต้านเพราะคิดว่าเราใหญ่กว่ากระแสนั้นแต่หลายคนก็ทำเช่นกันแต่ไม่ได้ทำโดยการคิดว่าเราใหญ่กว่าและหลายคนก็พบว่า เมื่ออยู่ในกระแสจะต้องเจอแบบนี้และเป็นแบบนี้ก็พยายามกระทำต้นให้พ้จากกระแสไม่พยายามกระทำตนให้เข้าไปปั่นกระแสหรือเป็นไปตามกระแส...ลองนึกดูเอาเองคับ

 

อีกประการนึงเราอยู่ในยุคที่ไร้วินัย...มีอยู่ก็ทำเหมือนมันไม่มีจึงเป็นเหตุให้เกิดเรื่อง...พระธรรมและพระวินัยแม้ไม่ใช่ตัวบุคคลหรืออะไรแต่เป็นสิ่งเดียวที่เหลือให้เรายึดถือ ความไร้วินัยก็จะกลายเป็นความหลงลึกเข้าไป มันไม่เป็นผลดีเลย แม้เจตนาดีแต่ล่วงพระวินัยก็ไม่ต่างจากการล่วงพระธรรม ผมมองว่าคหบดีได้บริจาคทรัพย์เพียงเพื่อให้ สมมุติสงฆ์พึงทำหน้าที่เพื่อให้ถึงพร้อมในความเป็นอริยสงฆ์เพื่อสืบต่อพระศาสนา และการจะทำเพราะอะไรมันก็เป็นเรื่องส่วนบุคคลไม่มีใครบังคับได้ สำหรับผมถือเป็นเรื่องน่ากลัว และน่าจะหนักกว่าที่ผ่านมา คำที่ว่า ขนคนขนสัตว์ไปด้วยพร้อม มันยิ่งทำให้รู้สึกว่าน่ากลัว