ทำไมช่วงนี้อารมย์ผมขึ้นลงผิดปรกติบางครั้งก้อรู้สึกเต็มเปี่ยมไม่อยากได้อะไรเลยเปนสุขสบาย2 3 วันเกิน...
กำลังพยายามอย่างต่อเนื่องครับ ขอบคุณครับ
ขอบพระคุณพี่มากครับ คำตอบของพี่ ปราบ และพี่นพ เปนคำตอบที่มีประโยชน์และตรงประเดนมาก ขอขอบพระคุณเปนอย่างสูงครับ
ด้วยความเคารพคุณ แฮสติ้ง สามประโยคนั้นไม่ไช่คำถามเปนการลำดับเหตุการไห้ทราบเฉยๆ ขอบคุณ
เริ่มนั่งสมาธิภาวนาพุทโธ มีความสงบเกิดปิติวางคำภาวนา ตามรู้ลมหายใจและก้อตกภวังค์
ขอตอบตามตรงครับ ผมเปนคนชอบลงมือทำเลยครับ และขณะที่ทำหากเจอปัญหาใดก้อค่อยๆแก้ไขไป แก้ด้วยตัวเองไม่ได้ถึงค่อยไปถามครู อาจารย์...
ขอบคุณจากใจจริงครับสำหรับคำแนะนำครับ ผมขอเล่าสิ่งที่เกิดกับผมจริงขณะปฎิบัติที่ผมสังเกตุและมีความแตกต่างจากที่เคยอ่านมานะครับคือ เรื่องปิติ...
ตัวผมเองจากเริ่มจนถึงสภาวะนี้ผมใช้เวลาประมาณเกือบ2ปี ทั้งชีวิตผมจะได้เหนแสงสว่างข้างในรึป่าว ท้อบ้างแต่ไม่หยุดแน่นอน ขอบคุณครับพี่
พยายามมีสติไม่ขาดสายอยู่ครับแต่ภวังค์ก้อมาเนียนเหลือเกินเล่นผมเสียท่าไห้ทุกครั้งไป
บางครั้งกว่าจะรู้ว่าตัวเองตกภวังค์ก้อกินเวลาไปหลายนาทีแล้วครับ แถมตอนเข้าไปก้อไม่รู้ตัวชะด้วยครับ
เราจะผ่านภวังค์ได้ยังไงครับ
หลังจากได้คำแนะนำไปตอนนี้ผมเดินจงกรมก่อนนั่งสมาธิครับ แล้วเลือกเอาวิธีนั่งแบบเคร่งครัดรู้ลมหายใจชัดเจนพอนั่งจนสงบแล้วซักพักจะมีอาการ ดับ...
ตอนนี้ทุกครั้งที่ผมนั่งสมาธิผมจะเริ่มที่ปิติก่อนทุกครั้ง ผมไม่ทราบรอกครับว่าผมผ่านปิติไปรึยังที่ว่าผมเริ่มตรงนี้เพราะ...
ผมขอลบโพสที่ผมบรรยายการทำสมาธิของผมออกนะครับเพราะเปรียบไปเหมือนเปนการสอบอารมณ์ เพื่อหลีกเลี่ยงทำไห้เกิดข้อถกเถียงถูกผิด...
เข้าใจง่ายตรงประเดนผมจะนำมาใช้ขอบพระคุณครับ
จิงแล้วเป้าหมายของผมที่ผมตั้งกระทู้นี้มาเพื่อขอคำแนะนำตามคำถามด้านบนนะคับ ผมอยากได้คำแนะนำที่จริงจังจากคนที่ผ่านจุดนี้มาแล้วด้วยการปฎิบัติจริง...
ผมเปนแบบนี้คับถ้าเวลาทำงานใดๆ เปนงานระหว่าวันก้อจะปกรติ หากนั่งพักรึว่างจากกิจกรรมใดๆผมจะเหนลมขึ้นมาเอง แต่คำบริกรรมนั้นจะใส่หรือไม่อยู่ที่เรา...
สังเกตคับแต่บอกไม่ถูก คือเหมือนเราหลับแต่ไม่รู้ว่าหลับตอนไหนมารู้อีกทีภาวนาก้อหายไปแล้วพอเรารู้ว่าภาวนาหายเราก้อเหนลมขึ้นมาด้วย
จะตอบพี่พินิจยังไงไห้ตรงกับอาการนะประมานนี้คับ ช่วงทีคำภาวนาหายนั้นผมไมรู้ชัดเจนรอกคับว่านั่งไปประมานไหน...
จริงอย่างพี่นิวรณ์กล่าวคือหากสังเกตุละเอียดขณะใช้ชีวิตปกรติหากผมนั่งนิ่งๆ กายผมยังคงโยกเองโดยไม่ตั้งใจ เน้น ไม่ตั้งใจไปโยกนะคับเปนเอง
ภาวนาครับแต่ ณ ความสงบนึงคำภาวนาจะหายไปผมก้อยังตามรู้ลมต่อไปแต่ถ้าความสงบน้อยลงก้อกลับมาภาวนาต่อสลับไปมาครับ
ผมเริ่มนั่งพอสงบนะครับจะถึงอาการตัวโยกเองบางท่านเรียกภวังค์ บางท่านเรียกปิติ...
เวลานั่งสมาธิเปนแบบนี้ครับ 1 นั่งแบบสบายๆพอสงบลมหายผมจะหลับในสมาธิเลย คิดว่าหลับแน่เพราะสัปหงก 2 นั่งแบบเคร่งครัดจับลมหายใจชัดเจน...
จิงแล้วผมต้องการไปต่อมากครับ แต่คำแนะนำของพี่ๆนั้นมีความแตกต่างกันซึ่งผมอ่านแล้วคิดตามแล้วเลือกที่ถูกกับจริตของผมครับ...
ผมขอปิดกระทู้นี้ไว้เท่านี้นะครับ ขอบคุณทุกข้อแนะนำครับ
ขอบคุณครับ
อยู่กับ ปิติ ต่อไป เข้าออกบ่อยๆจนเกิดกำลัง ขอบคุณทุกคำแนะนำครับ
ขอบคุณครับพี่
แยกชื่อด้วยเครื่องหมายจุลภาค เช่น พลังจิต, พุทธศาสนา