ความคืบหน้าการสร้างพระถวายหลวงปู่สม กวิสฺสโร วัดพระสมาคม อ.พิบูลย์รักษ์

เพื่อนพี่น้องชาวเว็บพลังจิตครับตอนนี้ผมและกลุ่มเพื่อนที่ทำอีกประมาณ 3-4 คนจะทำวัตถุมงคลถวายพระอาจารย์องหนึ่งที่พวกผมนับถือคือ หลวงปู่สม กวิสสฺโร วัดพระสมาคม บ้านดอนกลอย อ.พิบูลย์รักษ์ จ.อุดรธานี เพื่อให้ท่านแจกญาติโยมที่มาทำบุญกับท่านเพราะตอนนี้ท่านกำลังสร้างวัดป่าอีกแห่งหนึ่ง ซึ่งวันนี้ผมและเพื่อนได้ขออนุญาตจากท่านซึ่งท่านก็ได้อนุโมทนาบุญและอนุญาตพร้อมมอบเส้นเกศาของท่านให้เพื่อเป็นมวลสาร และผมอยากขอความอนุเคราะห์เพื่อน ๆขอบริจาคมวลสารในการสร้างพระผงซึ่งเป็นพิมพ์สมเด็จมีช่างคนหนึ่งแกะให้ฟรีเป็นบล็อคแกะมือและใช้วิธีการกดมือซึ่งผมและคณะจะกดเอง(งบน้อยครับ) วัตุถมงคลในชุดนี้มีดังนี้ พระผงพิมพ์สมเด็จ พระบูชาหลวงปู่สมหน้าตักประมาณ 4 นิ้ว หล่อปูนปลาสเตอร์(อันนี้ผมปั้นเองจะทำพิมพ์หล่อเองครับ) ผ้ายันต์ซึ่งเป็นยันต์เอกลักษ์ของหลวงปู่ และก็เหรียญผมออกแบบไว้แล้ว(สำหรับเหรียญผมคงพักไว้ก่อนเพราะค่าบล็อคและค่าปั้มแพงเหลือเกินรอดูก่อน) ถ้าเพื่อนคนไหนอยากบริจาคลงชื่อไว้เดี๋ยวผมจะแจ้งที่อยู่ให้ทาง PM นะครับแล้วที่อยู่ที่จะติดต่อกลับให้ผมด้วยน่ะครับ คาดว่าจะสร้างให้เสร็จถวายท่านประมาณเข้าพรรษาหลวงปู่บอกว่าจะหาวันและทำพิธีพุทธาภิเษกให้ครับfficeffice" /><O></O>
*หลวงปู่สมเป็นศิษย์ของหลวงพ่อพิบูลย์และหลวงปู่โชติซึ่งเกจิดังของอุดรในอดีต<O></O>
รูปหลวงปู่สมครับ
หลวงปู่โชติอาจารย์ของท่านครับซึ่งมรณภาพแล้วครับ
แล้วผมจะรายงานความคืบหน้าให้ทราบเป็นระยะ ๆนะครับ

 

ยินดีจะบริจาคครับผม

 

ตัวอย่างผ้ายันต์

ตัวอย่างผ้ายันต์ที่จะทำบล็อคหลวงปู่พอใจมากและบอกว่าสวย

 

ยันต์ประจำตัวหลวงปู่

เป็นยันต์ที่หลวงปู่ใช้ประจำและเขียนให้ผมนำมาออกแบบ

 

อนุโมทนาบุญด้วยครับที่อยู่จัดส่งผมส่งให้ที่PMแล้วนะครับ

 

ขอบคุณ คุณStarsophere มากนะครับสำหรับสูตรผสม

 

เมื่อกี้เพื่อนผมเอาแบบผ้ายันต์ไปทำบล็อคสกรีนร้านเขาคิดค่าบล็อคละ 300 บาท(เขารวมทำบุญเลยคิดถูกหน่อยถ้าร้านอื่น 500-600)เลยทำ 2 บล็อค และปั้มตรายางไว้ปั้มหลังพระสมเด็จคาดว่าวันอังคารคงจะได้เริ่มสกรีนผ้ายันต์เดี๋ยวถ่ายรูปมาให้ชมในวันสกรีนครับส่วนพระสมเด็จคงรอมวลสารอยู่ครับ

 

ประวัติหลวงพ่อพิบูลย์ผู้นำก่อตั้งอ.พิบูลย์รักษ์ จ.อุดรธานี

หลวงพ่อพิบูลย์เป็นพระเกจิที่มีชื่อในอดีตถือเป็นครูบาอาจารย์ใหญ่ของหลวงปู่สมเพราะท่านเป็นอาจารย์ของหลวงปู่โชติที่เป็นอาจารย์ของหลวงปู่สมที่กุฎิท่านจะมีรูปของสองท่านนี้อยู่ไม่ว่าท่านจะทำอะไรจะระลึกนึกถึงคุณครูบาอาจารย์อยู่เสมอขนาดตะกรุดท่านก็จารมือทุกดอกเคยท่านว่าทำไมไม่ปั้มแล้วปลุกเสกเอาสงสารท่านนั่งจารตะกรุดนานๆท่านว่าครูบาอาจารย์พาทำแบบนี้
เข้าเรื่องประวัติหลวงพ่อพิบูลย์กันเลยครับผมCopมาจากอีกเว็บหนึ่ง
ประวัติหลวงพ่อพิบูลย์
ผู้ก่อตั้งบ้านแดงและวัดพระแท่น
หลวงปู่พิบูลย์นามเดิมว่า พิบูลย์ แซ่ตัน เกิดที่บ้านพระเจ้า ตำบลมะอึ (ปัจจุบันตำบลพระเจ้า)อำเภอธวัชบรี จังหวัดร้อยเอ็ด บิดาซื่อนายสา แซ่ตัน มารดาซื่อนางโสภา แซ่ตันมีอาชีพค้าขาย และทำนา เคยรับราชการทหารอยู่หลายปี และเคยแต่งงานแต่ไม่ปรากฏชื่อภรรยา ได้ครองเรือนอยู่ด้วยกันหลายปีแต่ไม่มีบุตรด้วยกันจึงไปขอบุตรสาวของนายจันทีมาเลี้ยงจนบุตรสาวโตและได้แต่งงานกับชายมีฐานะทัดเทียมกัน ปกติวิสัยของหลวงปู่ตั้งแต่เป็นฆราวาสเป็นคนชอบทำประโยชน์เพื่อส่วนรวม ชอบทำบุญฟังธรรมและสนทนาธรรมอยู่เป็นประจำต่อมาเห็นว่าบุตรสาวและบุตรเขยอยู่ด้วยกันได้อย่างมีความสุขแล้วจึงปรึกษากับภรรยาและบุตรว่าอยากจะบวชภรรยาและบุตรก็ตกลงให้บวชโดยภรรยามีข้อแม้ว่าจะขอบวชถือศีลแปด เหมือนกัน แต่จะไปคนละทิศจึงได้ตกลงแยกกันบวชกับภรรยา และยกทรัพย์สินทั้งหมดให้บุตรสาวและบุตรเขย หลังจากนั้น๗วัน หลวงปู่พิบูลย์ก็ได้ชวนนายฮวดซึ่งเป็นเพื่อนรักกันออกบวชกับสำนักพระอุปัชฌาย์ในขณะที่มีอายุได้ ๔๕ปี (ไม่ปรากฏชื่ออุปัชฌาย์ ) บวชอยุ่ได้หนึ่งพรรษาจึงได้แยกกับหลวงปู่ฮวด และเดินธุดงค์ไปยังประเทศลาว โดยไปที่ภูอากและภูเขาควายเพื่อบำเพ็ญสมถะธรรมอยู่หลายพรรษา ต่อมาหลวงปู่ก็ได้พบอาจารย์วิเศษซึ่งมีไม้เท้าหนักหมื่น (๑๒กิโลกรัม ) จึงได้เรียนกรรมฐานและปฏิบัติธรรมอยู่กับลูกศิษย์รูปอื่น ๆ ของพระอาจารย์ ๗รูป เป็นเวลา ๓ปี
ต่อมาพระอาจารย์จึงได้เรียกลูกศิษย์ทั้ง ๗รูปมาทดสอบ โดยส่งลูกสมอให้คนละลูกซึ่งถ้าผู้ใดได้บรรลุธรรมวิเศษแล้วขอให้อมลูกสมอแตกหลวงพ่อพิบูลย์จึงอมลูกสมอปรากฏว่าแตกเหมือนกับลูกศิษย์ของอาจารย์อีก ๒รูปอาจารย์จึงส่งให้กลับมาประกาศพุทธศาสนายังประเทศไทยให้หลวงปู่พิบูลย์ประกาศศาสนาที่ภาคอีสาน ส่วนอีก ๒รูปให้ประกาศพระพุทธศาสนาที่ภาคเหนือและภาคใต้หลวงปู่จึงได้เดินทางข้ามลำน้ำโขงมาทางนครพนมและนมัสการพระธาตุพนมแล้วเดินทางมาถึงอำเภอกุมภาปีจังหวัดอุดรธานีมาตั้งวัดอยู่เกาะแก้วเกาะเกศที่วัดแห่งนี้เดิมที่เป็นสถานที่อาถรรพณ์ผู้คนไม่กล้าเข้าไปใกล้พอหลวงปู่พิบูลย์ไปแผ้วถาง ไม่มีอันตรายชาวบ้านจึงเกิดความเลื่อมใสศรัทธาและที่ท่าน้ำบริเวณวัดแห่งนี้มีจระเข้ยักษ์ตัวหนึ่งชอบขึ้นมาลักลอบเอาสุนัขและสัตว์เลี้ยงของชาวบ้านไปกินเป็นประจำ ชาวบ้านจึงไปปรึกษาหลวงปู่ท่านหลวงปู่ก็บอกว่าไม่ต้องกลัวมันบ่ยากดอก (ภาษาอีสาน แปลว่า ไม่ยาก )แล้วบอกให้ชาวบ้านเอาเทียนเวียนหัวคนละเล่มชาวบ้านทำตามที่หลวงปู่ก็นั่งบริกรรมอยู่สักครูก็บอกชาวบ้านว่าให้คอยดูจะเอาแส้ (ไม้เรียว ) ลงไปไล่ตีมันให้หนีจากวังน้ำนี้สักครู่หลวงปู่พร้อมด้วยเทียนที่ถืออยู่กับไม้เรียวก็ลงไปในน้ำชาวบ้านเห็นน้ำขุ่นมัวไปหมดประมาณ ๒ชั่วโมง หลวงปู่ก็กลับขึ้นมาซึ่งเป็นที่น่าอัศจรรย์ที่เทียนในมือของหลวงปู่ถือลงไปดำน้ำก็ยังไม่ดับ และสบงจีวรก็ไม่เปียกหลวงปู่บอกชาวบ้านว่า มันยอมแพ้แล้วจะหนีไปภายในใน ๒วันหลวงปู่จึงเรียกจระเข้ขึ้นมาให้ชาวบ้านดู จระเข้ก็ขึ้นมานอนนิ่งที่ฝั่งหลวงปู่ก็บอกอีกว่า ให้หนีจากลำห้วยแห้งนี้ภายใน ๗วัน(ลำน้ำปาวในปัจจุบัน) ภายใน ๗วัน จระเข้ก็คลานลงไปในน้ำหลังจากนั้นก็ไม่ปรากฏว่ามีจระเข้ในลำน้ำปาวอีกเลยจึงยิ่งทำให้ชาวบ้านเลื่อมใสศรัทธาหลวงปูเป็นอย่างมยิ่งเป็นทวีคูณหลวงปู่ได้สร้างวัดพอสมควรแล้ว จึงเดินธุดงค์ขึ้นไปหาพระอาจารย์ที่ประเทศลาวพอไปถึงอาจารย์ก็บอกว่าวัดที่สร้างไม่ใช่วัดที่ข้าบอกวัดที่ข้าบอกอยู่ทิศเหนือของหนองหานติดกับห้วยหลวงหลวงปู่จึงเดินธุคงค์กลับมาเพื่อบอกลาพ่อออกแม่ออก (ญาติโยม ) ทำให้ ญาติโยมเสียดายเป็นอย่างยิ่งจากนั้นหลวงปู่ก็เดินทางเพื่อหาวัดที่พระอาจารย์บอกไปสร้างต่อ พอมาถึงบ้านเชียงงาม (ปัจจุบันอยู่ติดกับอำเภอหนองหาน ) หลวงปู่ได้พบกับโยมคนหนึ่งชื่อโยมเวียงจึงถามหาห้วยหลวง โยมเวียงบอกว่าวันนี้คงเดินทางไปไม่ถึงห้วยหลวงขอให้จำพรรษาที่วัดนี้ก่อนเพราะวันนี้เป็นวันเข้าพรรษาหลวงปู่จึงรับนิมนต์แล้วจำพรรษาที่วัดเชียงงาม โยมเวียงจึงพาหลวงปู่เข้าบ้านหลวงปู่จึงถามโยมเวียงว่า มีใครเอาอะไรมาฝากไว้ไหม ทางโยมเวียงตอบว่าเมื่อ ๑๐ปีก่อน มีคนเอาไม้เท้ามาฝากไว้ บอกว่าจะมีคนมาเอาเองโยมเวียงจึงได้นำมาถวายหลวงปู่หลวงปู่จึงคลี่ผ้าขาวออกมีตัวหนังสือเป็นตัวยันต์เต็มไปหมด ใจความว่า หลวงปู่พิบูลย์โยมเวียงจึงถามว่าผู้ที่นำไม้เท้ามาฝากนี้เป็นใคร หลวงปู่บอกว่าเป็นเทพบุตรอยู่ในสรวงสวรรค์มาฝากไว้
ในขณะที่จำพรรษาอยู่ที่วัดเชียงงามมีหนุ่มคนหนึ่ง ชื่อเถิกเป็นคนหัวดื้อ เรียนวิชาอาคมมา (เดียรฉานวิชา)คือวิชาควายธนู เป็นคนเกะกะระรานชาวบ้าน หลวงปู่จึงได้ว่ากล่าวตักเตือนนายเถิกเกิดความไม่พอใจจึงโกรธจัดครั้นหนึ่งขณะที่หลวงปู่กำลังบำเพ็ญภาวนาอยู่นายเถิกได้ ปล่อยควายธนู หวังจะฆ่าหลวงปู่เพราะความโกรธแค้นควายธนูของนายเถิกได้วิ่งรอบตัวหลวงปู่แต่ทำอะไรไม่ได้หลวงปู่จึงเอากระโถนครอบควายธนูนายเถิกไว้ต่อมาวันรุ่งเช้า หลวงปู่ออกบิณฑบาตก็เห็นชาวบ้านกำลังทำโลงศพใส่นายเถิกซึ่งชาวบ้านบอกว่าไหลตายตั้งแต่ตอนตีสองเมื่อคืนนี้หลวงปู่จึงบอกว่าไม่ต้องทำโลงศพหรอก ให้นายเถิกกินน้ำมนต์หลวงปู่ก็ฟื้นแต่ต้องให้หลวงปู่ ฉันภัตตาหารก่อน ให้เอาขัน ๕ขัน ๘มาให้พอหลวงปู่ได้ขันดอกไม้และเทียนเป็นขัน ๕ขัน ๘แล้วหลวงปู่จึงทำน้ำมนต์แล้วให้ชาวบ้านเอาไปกรอกปากนายเถิกนายเถิกจึงฟื้นขึ้นมาและได้ขอบวชกับหลวงปู่และเป็นผู้ติดตามหลวงปู่ออกพรรษาแล้วหลวงปู่ก็ได้เดินทางไปยังทิศเหนือของอำเภอหนองหาน จนถึงห้วยดานได้พบจารย์มีเป็นคนแรก จึงถามว่าอีกไกลไหมจึงจะถึงบ้านไท และจารย์มีจะไปไหนจารย์มีตอบว่าอีกไม่ไหลหรอก ตอนนี้กำลังออกตามหาควาย เพราะควายหายไปหลายวันแล้วหลวงปู่ก็บอกว่า บ่ต้องไปหามันดอก สีนวดเอามันก็แล่นตาม (ภาษา อีสานใจความว่าไม่ต้องไปตามหาหรอกสีนวดเอาควายก็จะวิ่งตามาเอง )ให้มารับเอาบริขารหลวงปู่ไปที่บ้านไท จารย์มีก็เลยพาหลวงปู่ไปที่บ้านไทซึ่งก็เป็นที่อัศจรรย์เมื่อหลวงปู่กับจารย์มีเดินข้ามห้วยหลวงมาถึงห้วยมันปลาก็ปรากฏว่าฝูงควายที่พ่อจารย์มีตามหาอยู่หลายวัน วิ่งตามมาจริง ๆหลวงปู่ก็เลยบอกว่ามันตามมาแล้ว จารย์มีจึงเริ่มเห็นอภินิหารของหลวงปู่พอไปถึงบ้านไท หลวงปู่จึงได้ถามชาวบ้านว่ามีวัดเก่าไหมแถวละแวกนี้ ชาวบ้านก็บอกว่ามีแต่สถานที่ศักดิ์สิทธิ์ผู้คนเข้าไปไม่ได้แม้แต่จะปัสสาวะก็ไม่กล้าหันหน้าไปทางนั้นถ้าใครไม่เชื่อจะมีอันเป็นไปถึงตาย หลวงปู่บอกว่าไม่เป็นอะไรหรอกเพราะเจ้าของมาแล้วจากนั้นหลวงปู่จึงได้ชักชาวชาวบ้านเข้าไปดูในวัด ซึ่งมีสภาพเป็นป่าดอกไม้สีแดงมีซากปรักหักพัง ของโบสถ์วิหาร ภายในวิหารมีแท่นพระใหญ่ แต่ไม่มีพระพุทธรูปมีต้นแดง ต้นใหญ่อยู่ใกล้ ๆ หลวงปู่จึงตั้งชื่อว่า วัดพระแท่น ตามแท่นพระใหญ่และชาวบ้านไทแผ้วถางได้ประมาณ ๖ไร่ และชาวบ้านชาวบ้านได้พากันบริจาคหญ้าสำหรับมุงหลังคา เพื่อเป็นที่อยู่อาศัยชั่วคราวให้หลวงปู่เมื่อวันอังคาร แรม ๘ค้ำ ปีชวด พ.ศ. ๒๔๔๓ ( ๑๖ตุลาคม ๒๔๔๓ ) ด้วยไพหญ้าคา ๓๔ไพหลังจากนั้น หลวงปู่ก็ได้พาชาวบ้านไทพัฒนาวัดพระแท่น และได้วางผังเมืองใหม่แล้วชักชวนชาวบ้านไทให้มาอยู่ที่แห่งใหม่ โดยตั้งชื่อว่า บ้านแดง ตามนามต้นไม้แดงใหญ่และหนองแดงหลวงปู่ได้พาชาวบ้านพัฒนาทั้งวัดและบ้านใครมีเรื่องเดือดร้อนอะไรหลวงปู่ก็จะช่วยเหลือหมด จนกระทั้งชื่อเสียงของหลวงปู่เลื่องลือไปไกลมีราษฏรจากหลายจังหวัด อพยพครอบครัวมาอยู่กับหลวงปู่จึงได้พาชาวบ้านสร้างศาลาใหญ่ขี้น โดยเลือกเอาเฉพาะไม้แดง ไม้ตะเคียนไม้ประดู่ ไม้เต็ง หลวงปู่พาชาวบ้านสร้างศาลาใหญ่ทั้งวันทั้งคืนกลางวันก็ผลัดคนแก่กลางคืนคนหนุ่มสาวช่วยไปลากไม้โดยหลวงปู่ทำเป็นเกวียนหลังใหญ่ให้หนุ่มสาวไปลากไม้มาทีละ ๔-๕ท่อนมีอยู่ครั้งหนึ่งที่หลวงปู่พาชาวบ้านไปตัดต้นตะเคียนยักษ์ที่ริมห้วยหลวงแต่ไม้กลับล้มลงไปในห้วยหลวง น้ำลึกประมาณ ๓-๔เมตรไม่มีใครกล้าลงไปตัดหลวงปู่จึงดำน้ำลงไปตัดคนเดียว ประมาณ ๒ชั่วโมงหลวงปู่ก็เอาไม้ตะเคียนใหญ่ขนาดวัดรอบ ๓วา ๒ท่อน ยาวท่อนละ ๑๒ศอก โดยที่ผ้าสบงจีวรไม่เบียกน้ำ ต่อมาสร้างวัดเสร็จแล้วหลวงปู่ก็พาชาวบ้านสร้างที่พักอาศัยให้ชาวบ้านมาขออยู่รอบวัดทางทิศตะวันออกหลังใหญ่ ๑หลัง ทำมีด ทำจอบ ทำเสียมไว้เป็นกองทุนคอยแจงจ่ายชาวบ้านที่มาขอพึ่งใบบุญ และทำธนาคารข้าวธนาคารโคกระบือไว้คอยแจกจ่ายแก่คนยากจนและได้บอกกับชาวบ้านว่าบ้านแห่งนี้จะเห็นเมืองในอนาคต จึงชักชวนชาวบ้านวางผังเมืองโดยแบ่งสถานที่ราชการในอนาคตไม่ให้ชาวบ้านเข้าไปอยู่ ส่วนที่อยู่บ้านก็แบ่งเป็นคุ้มๆ ให้อยู่อย่างมีระเบียบจนถึงปัจจุบัน และการห่มจีวรของพระภิกษุสามเณรให้ห่มเหมือนพระอุปัชฌาย์บวชให้ ( นิกายเดิม) จนทำให้ทางราชการบ้านเมืองคณะสงฆ์เข้าใจผิดคิดว่าหลวงปู่เป็นกบฏซ่องสุมอาวุธจึงได้จับหลวงปู่นำไปถ่วงน้ำที่เกาะสีชัง จังหวัดภูเก็ต นานถึง ๗วัน ๗คืนคิดว่าคงมรณภาพแล้วจึงได้นำขึ้นมา แต่เป็นที่น่าอัศจรรย์ยิ่งเพราะหลวงปู่ยังไม่มรณภาพและผ้าสบงจีวรที่หลวงปู่นุ่งก็ไม่เปียกน้ำจึงทำให้ทางราชการเกิดความศรัทธาจึงนิมนต์ให้อยู่ที่นั่นนานถึง ๓ปีจึงส่งหลวงปู่กลับวัดพระแท่น บ้านแดง ด้วยความศรัทธาของชาวบ้านเมื่อทราบข่าวว่าหลวงปู่กลับมาก็พากันดีอกกดีใจ จึงขอบวชชีพราหมณ์ให้ฝ่ายพระสงฆ์บอกว่าผิดกฏหมายของสงฆ์จึงนำตัวหลวงปู่ไปอีกครั้งโดยนำไปไว้ที่วัดโพธิสมภรณ์กับเจ้าคณะมณฑลอุดรขณะที่อยู่วัดก็ถูกบังคับให้สึกไม่ให้บิณฑบาตแต่หลวงปู่ไม่ทำตามและยังมีราษฏรที่มีความศรัทธา นำเอาเงินทองไปถวายไม่ขาดระยะขณะอยู่ที่วัดโพธิสมภรณ์ ๑๕พรรษา ได้สร้างกุฏิ ๕๕หลัง และฉางข้าว ๒หลังเงินที่ได้รับบริจาคยังให้ลูกศิษย์ คือหลวงโชติ (ปัจจุบันมรณภาพไปแล้ว อายุได้๘๕ปี ) ได้ซื้อโคกระบือ แจกจ่ายชาวบ้านอยู่ตลอดเวลา
ครั้นหนึ่งที่กุดแห่บ้านนานกหงส์ ได้มีฝูงจระเข้เข้าอยู่อาศัยในหนองน้ำมีมากมายจนชาวบ้านไม่กล้าลงไปทำมาหากินในหนองน้ำ จึงนิมนต์หลวงปู่ไปปราบให้หลวงปู่จึงพาชาวบ้านไปถึงกุดแห่ ก็ทำพิธีกรรม เสร็จแล้วก็ถือเทียนและแส้ลงไปในน้ำหลวงปู่บอกชาวบ้านว่าอยากเห็นเรือทองคำไหมเมื่อชาวบ้านบอกว่าอยากเห็นหลวงปู่ก็ล้วงมือลงไปในน้ำแล้วจับเรือทองคำยาวปะมาณ ๓เมตรขึ้นมาเมื่อชาวบ้านเห็นเรือทองคำแล้วก็ปล่อยลงไปในน้ำเหมือนเดิมแล้วหลวงปู่ก็ดำน้ำลงไปนานประมาณ ๑ชั่วโมง ชาวบ้านเห็นน้ำขุ่นมัวไปหมดพอหลวงปู่ขึ้นมาก็เป็นที่น่าอัศจรรย์เพราะเทียนที่หลวงปู่ถือดำน้ำลงไปยังไม่ดับและสบงจีวรก็ไม่เปียก หลวงปู่บอกว่าอีก ๗วัน ก็ให้ชาวบ้านลงไปหาปลาได้ซึ่งตั้งแต่นั้นมาหนองน้ำแห่งนี้ไม่ปรากฏว่ามีจระเข้อีก
ในครั้งที่เกิดสงครามอินโดจีน ฝรั่งเศสมาทิ้งระเบิดที่นาเกลือ(ปัจจุบันคือหนองประจักษ์)หลวงปู่สามารถบอกได้ว่าวันนี้จะมีการทิ้งระเบิดที่ไหน กี่ลูก หลวงปู่ก็รู้หมดแต่หลวงปู่บอกว่าอย่าตกใจ เพราะลูกระเบิดไม่ระเบิดก็เป็นจริงดังหลวงปู่ว่าทุกประการ ต่อมาในปี พ.ศ. ๒๔๘๙หลวงปู่ก็อาพาธด้วยโรคชราภาพมีลูกศิษย์ คอยดูแลรักษาปรนนิบัติ เป็นต้นว่า หลวงปู่หนู หลวงปู่โชติพร้อมญาติโยมตอนที่หลวงปู่จะมรณภาพนั้นก็บอกให้ลูกศิษย์ออกไปข้างนอกและให้ปิดประตูเวลา๕ทุ่ม ปรากฏว่าได้มีแสงสว่างเหนือกุฏิลูกศิษย์จึงได้เปิดประตูเข้าไปและพบว่าท่านมรณภาพแล้ว หลวงปู่พิบูลย์ได้มรณภาพในท่าสีหไสยาสน์ สิริรวมอายุได้ ๑๓๕ปี บรรดาลูกศิษย์เมื่อทราบข่าวจึงพากันมาขอรับศพกลับคืนวัดพระแท่นบ้านแดงแต่เกิดปัญหาก็เลยต้องขอความร่วมมือทางข้าราชการชั้นผู้ใหญ่ที่เคารพศรัทธาในตัวท่านช่วย ชาวบ้านและลูกศิษย์จึงได้นำศพคืนโดยชาวบ้านนำเกรียนมา๑๐๐เล่ม แห่ศพหลวงปู่คืนที่วัดพระแท่นและได้บรรจุศพหลวงปู่ไว้นานหลายปีต่อมาเจ้าอธิการคำพันธ์ คันธะโร ได้พาชาวบ้านสร้างเจดีย์เสร็จเมื่อปี พ.ศ. ๒๕๐๔จึงได้ทำพิธีเผาศพ เมื่อปี พ.ศ. ๒๕๐๔และในพิธีเผาศพก็ได้เกิดเหตุมหัศจรรย์ เช่นไฟไหม้กงเกวียนที่บรรจุศพของท่านต้องใช้น้ำรดตลอด เป็นต้นแสดงว่าคำทำนายของหลวงปู่ถูกต้องหมดทุกอย่างตามที่ทำนายและวางผังไว้ทุกประการfficeffice" /><O></O>

 

มวลสารที่ได้เพิ่มเติมวันนี้ครับ น้ำจากบ่อน้ำทิพย์ที่พุทธบาทบัวบก น้ำมันมนต์หลวงพ่อเจริญครับ

 

พี่ Olee อนุโมทนา ด้วยนะครับ เดี๋ยวผมจะส่งมวลสารไปร่วมด้วยครับ ผมได้ฝากพี่ที่ทำงานบูชาหมูตันหลวงขอหลวงพ่อเจริญมาแล้วครับ สวยงามและเข้มขลังมากๆครับ

 

โมทนาบุญด้วย ครับ

 

ได้เลยคะ

 

อนุโมทนบุญด้วยครับกับผู้ที่ร่วมบริจาคมวลสารและผู้ที่เข้ามาชมในกระทู้นี้
หลวงปู่สมท่านเป็นพระที่มีเมตตามากเก่งวิทยามครบเครื่องแม้แต่หลวงพ่อเจริญถึงกับเอ่ยปากว่าหลวงปู่สมเป็นเกจิที่เก่งมากองค์หนึ่งเนื่องจากสืบถอดวิทยาคมสายหลวงพ่อพิบูลย์และหลวงปู่โชติสมัยอยู่กับหลวงปู่โชติหลวงปู่สมยังถูกส่งให้ไปศึกษากับเกจิอีกหลายท่านหลวงปู่สมท่านไม่โอ้อวดแต่ท่านก็เมตตากับญาติโยมที่เดือดร้อนบางที่ท่านต้องรับญาติโยมทั้งวันที่หลั่งไหลมาหาท่านเนื่องจากศรัทธาและหวังให้ท่านช่วย อาบน้ำมนต์บ้าง เจิมรถบ้าง วัตุมงคลของที่ท่านทำจริง ๆและเด่นมากจะเป็นตะกรุดที่ใครอยากได้ก็ต้องทำขันธ์ 5 แผ่นจารไปให้ท่านทำให้ถ้าท่านว่างไม่ติดญาติโยมท่านก็ทำให้เดี่ยวนั้นเลยแต่บางทีท่านก็จะทำและปลุกเสกให้ในพรรษาออกพรรษาค่อยมาเอา

 

มวลสารได้รับครับวันนี้หล่อพระบูชาได้ 8 องค์ช้าหน่อยมีบล็อคเดียวเจาะรูใต้ฐานเรียบร้อยใต้ฐานผมจะบรรจุเส้นผมหลวงปู่ตะกรุดหลวงปู่ให้ทำ 100 องค์ส่วนจะทำเพิ่มให้กับกรรมการและผู้ร่วมบุญก็ทำเท่าจำนวนครับเดี๋ยวลงรูปให้ดูครับหาสายลิงค์ยังไม่เจอครับ

 

รูป

รูปขณะหล่อรูปหล่อบูชาและบล็อคสกรีนผ้ายันต์

 

รูปหล่อปูนอาจไม่สวยแต่ทำด้วยศรัทธาครับ

 

ความคืบหน้า

ความคืบหน้าเมื่อวานซึ่งผมและเพื่อนพร้อมด้วยลูกศิษย์ได้ร่วมกันสกรีนผ้ายันต์และกดพิมพ์พระสมเด็จครับ

 

ที่พระสมเด็จมีเส้นผมของหลวงปู่อยู่ด้วยครับ

 

วามคืบหน้า

วันอาทิตย์ผมและคณะได้เดินทางไปหาหลวงปู่โดยนำผ้ายันต์ไปปั้มตราวัดและขอความเมตตาจากหลวงปู่อธิษฐานจิตมวลสารและตะกรุดเพิ่มเติมเพื่อนำไปอุดรูปหล่อ ซึ่งหลวงปู่ได้มอบมวลสารเพิ่มเติมให้ด้วยครับวันนี้เลยเอาบรรยากาศที่วัดมาฝากครับ

 

ภาพหลวงปู่กำลังจารตะกรุดและมวลสารที่หลวงปู่มอบให้