"กรรมของชาติ บ้านเมือง" (สมเด็จพระญาณสังวร)

"กรรมของชาติ บ้านเมือง"

" .. พวกเราที่รวมกันเป็นคนในโลก ในประเทศชาติ เมื่อมีความเดือดร้อนวุ่นวายปั่นป่วนเกิดขึ้นมากมายผิดปกติ
ในโลกก็ตามในบ้านเมืองของเราก็ตาม

น่าจะคิดให้ลึกสักหน่อยว่า "ต้องเป็นกรรมที่ไม่ใช่เล็กน้อย นั่นก็คือต้องไม่เป็นกรรมของคนใดคนหนึ่งเท่านั้น
กรรมที่เกิดแก่ส่วนรวม คือเกิดแก่บ้านเมืองแก่ประเทศชาติ ตามเหตุผลแล้วต้องเป็นกรรมของส่วนรวม
ของประเทศชาติ ซึ่งมีเราทุกคนรวมอยู่เป็นหนึ่งแน่นอน"

ยอมรับว่าความร้อนของบ้านเมืองเรา "ซึ่งต้องเกิดแต่กรรมไม่ดีไม่งามแน่นอน เราต้องเป็นหนึ่งในผู้ก่อกรรมอัน
ยังให้ความเดือดร้อนนั้นเกิด" ถ้าทุกคนหรือมากคน ยอมคิดได้เช่นนี้ "แล้วยอมแก้ไขด้วยการพยายามทำกุศล
กรรม คือทำดี ลดละการทำอกุศลคือทำไม่ดี ให้เต็มสติปัญญาความสามารถ ย่อมยังให้เกิดผลดีได้"

มากคนคิดได้ มากคนทำดี มากคนลดละเลี่ยงหลีกการทำความชั่ว การทำบาปอกุศล ย่อมยังให้เกิดผลดีได้มากเป็นธรรมดา
แก่ประเทศชาติ ทำเหตุดีมาก ผลดีย่อมมาก แน่นอน พระพุทธสุภาษิตบทหนึ่งกล่าวว่า "บัณฑิตย่อมไม่เพ่งโทษผู้อื่น"
อัญเชิญพระพุทธภาษิตนี้มาช่วยประเทศชาติของเราเถิด ถึงเวลาแล้วอย่าปล่อยให้สายเกินไป

รู้อยู่แก่ใจว่า "บ้านเมืองกำลังวุ่น กำลังร้อน อย่าไปมัวเพ่งโทษคนนั้นคนนี้ว่า ไม่ดีอย่างนั้น ไม่ดีอย่างนี้ ควรทำ
อย่างนั้น ควรทำอย่างนี้" โดยมิได้นึกถึงตัวเองเลยว่า "ต้องทำอย่างนั้น ต้องทำอย่างนี้ ที่เป็นบุญเป็นกุศล
ไม่เป็นบาปไม่เป็นอกุศล แล้วทำตามที่คิดในทันที"

การมัวไปเพ่งโทษคนอื่นว่าทำผิดอย่างนั้น ทำไม่ดีอย่างนี้ "นอกจากไม่ให้คุณแก่ใครแล้ว ไม่ช่วยประเทศชาติให้ร่วมเย็น
เป็นสุขแล้ว ยังให้โทษแก่จิตใจของตนเองด้วย" ดังนั้นจึงทรงมีพระพุทธภาษิตเตือนไว้ว่า "บัณฑิตย่อมไม่เพ่งโทษผู้อื่น"
เพราะไม่มีคุณ มีแต่โทษสถานเดียว .. "

สมเด็จพระญาณสังวร
สมเด็จพระสังฆราช พระองค์ที่ ๑๙