กรรมของทาเคชิ(ข้าพเจ้า)

กรรมนั้น ยากหลุดพ้น กรมมนั้นหนีไม่ได้

จากวาสนาที่ดีเกิน ชาวบ้านชาวเมือง การได้รับความรักที่มากมาย ความเมตตาที่หลั่งไหล

ทำให้ ข้าพเจ้าเจอ เจ้ากรรมนายเวรจังเบ้อเร้อ ไม่ว่า จะเป็น
ชายที่มารักใช้น้ำมันพราย เพื่อให้ได้ เกือบตาย กว่าจะรอดมาได้
พี่ชายอยากได้มรดกก็กระทำ สิ่งที่เรียกว่า ทั้งเผาและทำลาย ทั้งมาทางอาหาร
พี่สาวที่แม่เก็บมาเลี้ยงใส่ของให้กิน
น้องสาวใส่บางอย่างมากับชองใช้

เมื่อทุกอย่างมาผสมรวมกันที่ตัวข้าพเจ้า
และมันไหลออกมาเมื่อปฎิบัติธรรม
ถ้าเป็นท่าน ท่านว่า จะเป็นอย่างไร

กรรม ข้าพเจ้า ขณะนี้ ก็มีแค่นี้
อ้อ ยังไม่รวม ระหว่างทางที่เดิน
โมทนาคะ

 

กรรมใครกรรมมันครับ ทุกคนต่างมีกรรมที่ต้องชดใช้ครับ
เราให้อโหสิกรรมได้ แต่เจ้ากรรมนายเวรยังไม่ยกโทษ ก็รับเต็มๆ
แต่ถึงแม้เจ้ากรรมจะอโหสิกรรมให้ แต่วิบากกรรมยังมีอยู่ครับ
วิบากที่เรียกว่า ความรับผิดชอบชั่วดีนั่นเองครับ
วิบากคือผลที่ได้ตรงๆ โดยต้องรับในผลนั้น แบบหลีกเลี่ยงมิได้

สู้ๆครับ ใครชำระหนี้ก่อน ก็หมดก่อนครับ

 

ทีนี้ ในการชำระที่ถูกต้อง ไม่ไช่แต่ชำระหมดแล้วมันจะจบ ไม่ไช่นะครับ
เพราะ มันต้อง แก้ไขความคิดความเข้าใจให้กลับมาเห็นคุณค่าความดีของกันและกันให้ได้ด้วยนะครับ ถึงเรียกว่า กลับคืนสู่ความปกติตามธรรมชาติได้จริงๆ
ถ้าแบบแค่ ว่า ทางใครทางมัน ถือว่า สำเร็จแค่ครึ่งทางเท่านั้นครับ
เพราะก่อนที่คนเราจะมีเรื่องขัดแย้งกันทะลาะกัน มันก็เคยรักและเข้าใจกันอยู่มาก่อน
พอมาเกลียดกันอาฆาตกันทำร้ายกัน ก็ไช่แค่ว่า อภัยกันได้แล้วทางใครทางมัน แบบนี้ถือว่าแก้ไขได้แค่ครึ่งทางครับ อิอิ

 

ช่วยเล่ารายละเอียดให้หน่อยครับ ทำไมถึงปฎิบัติธรรม และปฎิบัติกองไหนของจะหลุดได้ครับ คุณสังขลีวัด

 

นึกว่าเป็นผู้ชาย มีผู้ชายมาแอบชอบ อ้าวเป็นผู้หญิงเหรอ ................ เรื่องนี้มันก็พูดอยาก กรรมคนที่มีครอบครัว และสมบัติเยอะ ก็มีคนไม่จริงใจ คนที่ไม่มีสมบัติ อยู่คนเดียวไม่ติดบ้าน เปลี่ยวเหงา คนทั่วไปก็ไม่ค่อยชอบ แต่กลับมีเพื่อนที่จริงใจ พร้อมคอยช่วยเหลือเสมอ แต่คนประเภทนี้ก็ไม่ชอบขอร้องให้ใครช่วย.............

กรรมนี้มันส่งผลแยบยลจริงๆเนอะ

 

อย่าเป็นคนแบกโลกครับ อะไรเกิดขึ้นก็อย่าไปมองในแง่ลบเสียหมด พาเครียดเปล่าๆ

 

เก่งจังที่ชนะมารได้ทุกกรณีด้วยธรรม สาธุ

 

เก่งที่ใหนกันเล่า
เห็นแล้ว ชีช้ำสุดๆ
โธ่เอ้ยยยยย ทาเคชิ
ร้องไป เศร้าไป ปฎิบัติไป
คนที่ไม่ได้เราก็จะเอาให้ตาย และหวังสมบัติก็จะให้เป้นบ้าไป เป็นใงชีวิต
น้ำมันก็ไหล ของให้กินก็ไหล ไอ้คนเผาก็เผาไป
โอ้หนอ ชีวิต

 

สู้ๆ เน้อ
ถ้ารอดก็เจอกันคร๊าบบบ

 

รู้สึกว่าคนรอบกายคุณตั้งแต่เก้ง กวางยันไปถึงพี่น้อง เล่นของกันจัง อยู่ชายแดนกันหรือไงคะ แปลกๆ

 

จะเล่าเรื่องให้ฟัง
ก่อนที่ข้าพเจ้าจะแต่งงานกับแฟน ข้าพเจ้าก็มีงานทำที่ดี
พอแต่งงานแล้วมาอยู่ที่บ้านแฟนช่วยเหลือกิจการทุกอย่าง มีข้าวกิน 3 เชียวนะ แฮะ
ออกจากงาน มาช่วยเหลือที่บ้านเขา ทำทุกอย่างตั้งแต่สากกะเบือยันเรือรบเลี้ยงลูกให้เขาเป้นคนรับใช้เป็นคนพุดเป็นคนสื่อสาร เป้นคนที่ทำงานใหญ่ๆแล้วสบายหายห่วง
จนอะไรๆก็ดุเหมือนจะดีนะ
ต่างกันที่ทำบุญ พอทำแล้วจะมีคำถามทำไปเท่าไหร่แล้วละ น้านใง ถามหน้าตู้หยอดตังค์วัดเลย
ไปบวชชี ไปมีผัวเป้นพระ น้านใง มันไม่ตรงกันละ จนปีที่ 3 มันทุกข์ นี้นะ เข้าวัด เข้าป่าไปละ ที่ใหนเขาบวชพระไป ปฎิบัติธรรมก็ไป ไปจน กลับมาถือศิลที่บ้าน แยกห้องนอน วันพระ วันโกน เวลาเข้าใกล้เขา เราปวดหัว มากถึงมากที่สุด

คุยกันไม่รู้เรื่อง ทะเลาะ ทุกข์ อยากฆ่าตัวตาย เพราะผิดหวังในชีวิตมาก คุยไม่รู้เรื่องก็ตบตี ร่างกายบอบช้ำ ต้องไปให้หมอรักษา ช้ำใน

จนรู้แล้วว่า วันหนึ่ง เราต้องตายแน่ๆ ไม่เขาก้เรา เลยขอหย่า เขาก็รับปาก แต่ไม่ทำ ก็บอกไปฟ้องเอาบ้างละ เอาสินสอดกูคืนมาบ้างละ เอาปืนมาขู่ จะฆ่าให้ตาย เราก้นะ บ้าพอกัน จับปืนมาวางกระบอกที่หน้าผาก บอก ยิงให้ตรงและ อย่าให้พิการ เดี๋ยวพ่อกับแม่เราลำบากเพราะเรา จากนั้น
ไม่กล้าเอาปืนมาขู่อีกเลย(อย่าเอาเป้นตัวอย่างนะ)

จน ปิ๊ง เขาไปหย่าให้เพราะ เราบอกว่าจะไปทำเรื่องโอนที่ดิน เรื่องมรดก ไป เขตถึงสามครั้ง เพราะการหย่าสมัยนี้ต้องมีพยานนะคะท่านทั้งหลาย และไม่มีใครอยากไปเป็นพยานความแตกร้าวนะคะหาพยานยากมาก ในความรู้สึกเรานะ มันเป็นการคืนชีวิตให้ผู้หญิงคนหนึ่งไม่โดนซ้อมอีกใง เข้าใจความเจ็บปวดมั๊ยเพ่ แฮะๆ

ช่วงนั้นก็สวดมนต์ ภาวนา ถือศิล ไปเรื่อยๆ น้ำมันบางอย่างก้ไหล มันไหลจากห้วลงมานะ ก็บ้วนทิ้งนะ และไหลจากตัวนะ นั่งตรงใหนเป็นวงๆ ก้รู้นะแต่ ก้ไม่เป้นไร ทำไปเรื่อยๆ

นั่งมากๆ ครั้งหนึ่ง นั่งอยู่ไฟดับพรึบอละได้ยินเสียงบอก คุณก้เคยทำกับผมเหมือนกัน ลืมตา ไฟไม่ดับ
น้านใง เอาแล้วใง ยอมรับ ก็ ทำมาเรื่อยๆนะ

จนไปครั้งที่ 3 อย่่าสำเร็จ เย๊
ท่านพนักงานถาม เอาค่าเลี้ยงดูมั๊ย
โฮ้ รอดมานั่งตรงนี้ได้ก็บุญนักหนาแล้วแฮะๆ
ไม่เอา ขอชีวิตฉันคืน
พอเรียบร้อย
ทาเคชิก็ ย้ายของอันตรธานไป อาสัยผู้มีพระคุณ ทุกท่านอาศัย ได้งานทำ ทำไปเรื่อยๆ ก้แวะไปคุยกับเขาบ้าง (แฟนเก่า)เป็นครั้งคราว
เขาก็ง้อนะ ออกรถให้ อยากได้ไร บอก วันนี้ขับ คันใหน เต็มที่ ไปง้อที่บ้านพ่อแม่ เรามัน นักเดินทางหาตังค์ เขาก็ไปยุพี่เรา พ่อแม่เรา ว่าเรามีชู้ ไปมีผัวที่โน้นที่นี้เอ้อ
แต่ทุกสิ่งมันไม่ใช่ไปแล้ว มันก็แค่นั้นละ เพราะรู้แล้วก็ถอยนะ
จน 3 ปี ผ่านไปไวเหมือนโกหก แฮะๆ

ข้าพเจ้าก็มีเหตุเรื่องงานให้กลับมาอยู่บ้าน กับพ่อแม่ มีความสุขมากนะ เพราะคิดว่า เวลาอยู่กับพ่อแม่นั้นเหลือน้อยเต็มทีนะ

พ่อแม่แบ่งที่ทางให้ทุกคนหมดแล้ว แต่ แต่ ยังไม่เป็นลายลักษ์อักษร น้านใง
ที่ปลุกบ้านได้กันทุกคน ไร่แปลง นาแปลง ได้กันทุกคน
ที่คาราคาซังประมาณ 158 ไร่ ว่าใงน่าลุ้นมั็ย


แต่ๆๆๆๆๆๆๆๆ

ที่ข้าพเจ้าให้พ่อกับแม่ถือครองไว้คนละผืน ยังไม่ได้เป็นชื่อตัวเอง
จนตอนนี้ข้าพเจ้า ปลูกกระต็อบได้หลังหนึ่งและแล้ว การวางยาก็เกิดขึ้น
เมื่อบ้านเริ่มเป็นรูปเป็นร่าง คนตัวคนเดียว หลังเล็กๆอยู่สบาย

คนตัวคนเดียวเริ่มไม่สบาย อยู่ๆ ปากก็ขม ริมฝีปากก็แห้ง เราเป็นอะไร ไม่มีแรง เหมือนมีเข็มมาจิ้มที่หลัง ที่ตูด ตื่นเช้ามา ไม่มีแรง คิดแล้วปวดหัว นั่งเฉยๆไม่ปวดห้ว เอ้อเป็นงี้ด้วยแฮะ ไปใหนไม่ได้ ไม่มีตังค์ แล้วจากินอะไรอีะ

ขอเล่าตอนรู้ว่าโดนน้ำมันแฟนเก่าเราก็ไปรักษากับพระ ท่านก็ให้ คาถามาภาวนา ก็ภาวนามาเรื่อยๆ มันก้ไหลออก เรื่อยๆก้ไม่ห่วงอะไร ภาวนาจนเย็นเจี๊ยบเลยนะ
คิดถึงท่าเลยกลับไปหา ทุกอย่างมีการเปลี่ยนแปลงเสมอ
ไปหาท่านพอกลับมาบ้าน เหมือนมีไฟใหม้ที่ตัวตลอด ก้แปลกใจ
ผู้ขับของออกแล้วใส่กลับเพื่อให้ได้ค่ารักษาต่อไปก็มี
อ้าวทาเคชิแจ๊คพ็อต อีกแล้วครับท่าน
รู้แล้ว วาง แบบ งง

รู้ว่าโดน ตรง มีอะไรมัดที่หัว มัดที่ข้อมือทั้งสองข้าง ล่ามโซ่ที่ขา และเหมือนมีอะไรตีที่กลางหัวจนหูดับไปซักพัก

กลางคืนนั่งสมาธิปกติอยู่แล้ว ก้ได้กลิ่นกระดาษเผาเราก็ร้อน จากข้างในเหมือนเรากินไฟเข้าไป

รู้สึกนิ้วโป้งด้านขวาโดนมัด
รู้สึกนิ้วโป้งด้านซ้ายโดนมัด

เข้าบ้านปวดห้ว หายใจไม่ออก ได้กลิ่นกระดาษใหม้ ได้กลิ่นขี้เถ้า ปากขม
ตอนนี้ เป็นงี้นะ
ถ้ารอดจะมาเล่าให้ฟังอีกนะ

 

นั่งรับกรรมไปครับ
เอากรรมที่เราได้รับนั้นแหล่ะมาดูเป็นบทเรียน ฝึกสติไปพร้อมกันเลยครับ
สักวันมันจะเบาลงเองครับ
คิดง่ายๆว่าถ้าไม่เคยทำเขามาก่อน มีหรือเราจะถูกกระทำ

รับกรรม ฝึกรับ เป็นบทเรียน เพื่อตัวเองครับ

สู้ต่อไปนะ ทาเคชิ อือิ

 

อ่านข้อความของทุกท่านแล้วให้นึกย้อนถึงตัวเองคะ
เราเคยพร่ำเพ้อเสมอว่าเราทำไมต้องเจอเรื่องแบบนี้
มันแสนเจ็บปวดและทรมานมาก ใจรับไม่ไหว ตอนที่เจอ
ดิ้นรน ต่อสู้ และ เอาชนะทุกรูปแบบ ผลสุดท้ายก็จากลา
โดยความเข้าใจ เพราะว่าอะไร เมื่อมีสติกำหนดรู้อารมณ์
ความคิดของตนเอง ก็รู้ว่าตัวเองทำกับคนอื่นเขาอย่างนั้น
พอโดนกับตัวเองบ้าง แล้วเรารู้สึกอย่างไร

ทำให้เราคิดได้คะ พยามปรับปรุงนิสัยตนเอง ไม่โกรธตอบ
ให้อภัย ไม่ถือสาคะ คิดว่าเขาแสดงให้เราเห็นการกระทำของตัวเราเอง
ที่เราเคยทำไว้ หากเราไม่ยอมรับความผิดพลาดของตัวเราเอง
ถ้าเรายังคิดว่าเราทำถูกอยู่ นิสัยและอารมณ์ที่เก็บไว้ ไม่ยอมปล่อย
ยอมวาง รับเปลี่ยนแต่สิ่งที่ดีกว่าเข้ามาใหม่ เราก็จะเจอแต่วังวนแบบเดิมคะ

เหมือนกันคะ ทุกบทเรียน ทุกเหตุการณ์ ก็เพื่อให้เราตัดสินใจใหม่
เพื่อกระทำในสิ่งที่ถูกต้อง หากตัดสินใจถูก ปัญหานั้น อันยุติจบกันไปคะ

กฎแห่งกรรมบางครั้งซับซ้อนยากเข้าใจ บางครั้งอาจง่ายหากเรามีสติ

 

เท่าที่เล่ามานี้เชื่อได้ว่า เคยไปทำอย่างนี้กับเค้าแต่ชาติปางก่อน

เราถึงจะต้องโดนซ้ำซากแบบนี้ ดีที่ยังมีบุญพอรอดตัวอยู่บ้าง
ต้นทุนกรรมฐานก็พอมีให้ได้ทำจนขับของออกมาได้เอง

แนะนำได้เพียงว่าชีวิตที่ผ่านมาเหมือนไปใช้กรรมให้เค้า
วันนี้หมดบุญหมดกรรมกันแล้ว ตั้งต้นใหม่ทำชีวิตให้สดใส
มองโลกในแง่ดี สวดมนต์ภาวนาทุกวันอย่าได้ขาด
แผ่เมตตาทุกคืน ใครทำอะไรเราไว้ให้อโหสิกรรม ไม่เอาคืนอค้น

เป็นไปได้ไปหาเครื่องรางประเภทเบื้ยแก้หรือตะกรุดมาป้องกันตัว
อีกชั้นหนึ่ง เผื่อจะมีลมเพลมพัดมาซ้ำเติม

ต่อไปจะหาแฟนใหม่ก็พิจารณา "สมชีวิตาธรรม ๔"
เพื่อจะได้ไม่พลาดอีก ชีวิตจะได้เข้ารูปเข้ารอยเสียที

ขอเป็นกำลังใจให้ นะครับ "สู้ๆ ทาเคชิ"

 

ว้ายยยยยน้าคะ น้าตัดผมสั้นแล้วหลอคะ น้าดูผอมลงด้วยนะคะ ดีแล้วๆดีต่อสุขภาพค่ะน้า หนูคิดถึงน้าจัง

 

คิดถึงจิงป่ะ...คิดฮอดก็ pm มาด้ายเรย...จร้า (k)

 

จริงๆแล้วหนูชอบน้านะ น้าเป็นคนเก่งคนนึงเลยละ(k)

 

ฝึกกายคตาสติ แล้วจะหายครับไม่ว่าจะเป็นผีแฝงหรือโดนของแต่ต้องอดทนนะครับเพราะของจะต้านเราอย่าแรงไม่ให้เราทำความดีลองสังเกตุดูไม่ว่าจะทำบุญสวดมนต์นั่งสมาธิจะมีอาการผิดปกติกับร่างกายและภาวะจิตใจเรา เพื่อต้องการหยุดไม่ให้เราทำ ลองโหลดฟังการปฎิบัติในMP3 ดูนะครับของพระอาจารย์จรัญ ทักขญาโณรายการธรรมะสว่างใจ คลิกตามลิงค์ข้างล่างนะครับ


http://palungjit.org/threads/%E0%B8%98%E0%B8%A3%E0%B8%A3%E0%B8%A1%E0%B9%82%E0%B8%AD%E0%B8%A7%E0%B8%B2%E0%B8%97-%E0%B8%82%E0%B8%AD%E0%B8%87-%E0%B8%AB%E0%B8%A5%E0%B8%A7%E0%B8%87%E0%B8%9B%E0%B8%B9%E0%B9%88%E0%B8%A1%E0%B8%B1%E0%B9%88%E0%B8%99-%E0%B8%A0%E0%B8%B9%E0%B8%A3%E0%B8%B4%E0%B8%97%E0%B8%B1%E0%B8%95%E0%B8%95%E0%B9%80%E0%B8%96%E0%B8%A3%E0%B8%B0-%E0%B9%80%E0%B8%A3%E0%B8%B7%E0%B9%88%E0%B8%AD%E0%B8%87-%E0%B8%81%E0%B8%B2%E0%B8%A3%E0%B8%9E%E0%B8%B4%E0%B8%88%E0%B8%B2%E0%B8%A3%E0%B8%93%E0%B8%B2%E0%B8%81%E0%B8%B2%E0%B8%A2.542343/

 

มอนิ่งครับบบบบ
เล่าต่อเลยนะ
หลังจากที่กลับมาจากปฎิบัติธรรม ตั้งแต่วันที่ 5 ธันวาคม ถึง 14 ธันวาคม นั้น
ทุกอย่างก็เป็นอย่างที่กล่าวข้างต้น จนนึกถึงพี่คนหนึ่ง เดินไปหาแก
บอกอาการ แกแนะนำให้ไป ถอดและกัน และกั้นไว้ซะ
จากประสบการณที่ เคยสัมผัส
ก็ไปนิมนต์พระมาช่วย
พอไปเจอ ท่านธรรมดามากกกกกกกกกก
หลังพิงฝาแล้วนี้น่าเรานะ
ตอนไปรับ และ ทำทุกอย่างที่ท่านแนะ
คืนแรก ให้อธิษฐานนก่อนนอนนะ
คืนแรก โฮ้ๆๆๆๆๆ ทาเคชิเอ้ยยยยยยย
มีลมฮอบใหญ่ ลงฟุบเหมือนเสียงกองฟางตกหน้าบ้าน และ กิ่งไม้ทางทิศตะวันออก หักวิ่งเป็นทาง ฝาบ้าน ดังเปรี้ยยยยเป็นเส้นยาว เสาบ้านแตกเปรี้ยะๆ เอาแล้วใง

ข้าพเจ้าก็ อิติปิโสอย่างเดียว พระพุธทคุณ พระธรรมคุณ พระสังฆคุณ ไปเรื่อยๆๆ อะนะ

ซักพัก ร่างกายข้าพเจ้าก็ขยับ มือทั้งสองข้างถุกผูกในท่าพนม ขาดโดนมัด เอวมัด เท้ามัด

ท่าที่สองเขางอขึ้นและขาโดนแบะออก
ท่าที่สาม มีโซ่อยู่ที่ขาซ้าย
มีบางอย่างไหลที่ซีกขวา่ มันมีกลิ่นเน่าเหม็นมาก
ที่หน้าอกโดนดึงขึ้นในลักษณ์นอนแผ่และโดดนจิกขึ้น ก้อนเนื้อที่อกขยับและคัน ที่คิดว่ามันจะเป็นซีสอะนะ ทั้งข้างขวา และข้างซ้าย

นั้นคือปรากฎการณของคืนแรก
และการถอดด้วยใข่
ลุกแรกมีก้อนสีดำออกมา พร้อมน้ำมัน
น้ำมัน น้ำมัน น้ำมัน ใข่ขาวมีลักษณ์เป็นหุ่นคน และเส้นด้ายที่พันเป็นเกลียวๆๆ และด้ายที่ปักที่ใข่แดง ที่ใข่แดงมีจุดเหมือนเข็มจิ้ม ๆ ๆ ๆ และ
ที่เห็นครั้งล่าสุดมันมีเลือดติดที่ใข่แดง
น้านละ ที่อยากบอก

พี่ๆ บอก เอาคืนใหม ห๊า
ชาตินี้ก็ซมซานแล้ว ชาติหน้าเจออีกที ไม่ไหวน๊า พอๆ กันที
ทางใครทางมันเถอะนะ ต่างคนต่างไปละกันนะ คิดนะ
ให้มันจบไป

เอาเวลาไปทำบุญ สร้างความดีให้ชีวิต ให้มีภูมิคุ้มกันเหมือนเช่นทุกวันนี้ ดีสุดๆแล้ว

เสร็จงานนี้แล้ว ต่อไป
เป็นการ ทวงของคืน แฮะ
หายแล้วก็ จะเอาคืน เอาของทุกอย่างที่มันเป็นของเราของเราคืนมา
เหมือน จาพนม ช้างกูอยู่ใหน แฮะๆ
สู้ๆ

 

ขอบคุณทุกท่านที่มาเป็นกำลังใจ
ข้าพเจ้าไม่ชอบอยู่ในเมืองมันอึดอัด ยัดเยียด ไม่โล่งไม่โปร่งไม่สบาย
ไม่แต่งตัว ไม่แต่งหน้า ไม่ทาลิปสติค ไม่ติดเครื่องสำอาง
ไม่มีกินก็มีนา มีข้าว มีผักริมรั้ว บ้านไม่ต้องเช่า ข้าวไม่ต้องซื้อ
รองเท้าดาวเทียม อยู่ได้
อยากได้ตังค์ก็ออกไปขายของตามตลาดนัด อยู่ได้
ไม่เบียดเบียนใครด้วยกายกรรม วจีกรรม มโนกรรม
ปฎิบัติของเราไป มีความสุขตามประสา
โมทนาคะ