..การบำเพ็ญนางแก้ว-คู่บารมีพระโพธิสัตว์

ทศชาติชาดก เฉพาะพระเวสสันดรชาดก เท่านั้นครับที่เป็นชาติสุดท้าย

นอกนั้นไม่ใช้10ชาติสุดท้ายครับ พระพุทธเจ้าพระองค์คัดมาเฉพาะ10ชาติหลักๆ เพื่อเป็นต้นแบบการบำเพ็ญบารมีเท่านั้นครับ

พระโพธิสัตว์กับนางแก้วก็จะเกิดมา เพื่อบำเพ็ญบารมีคู่กันทุกชาติ ยกเว้นบางชาติที่พระองค์บำเพ็ญเนกขัมมะบารมี ท่านอาจจะไม่ลงมาเกิดเพื่อรบกวนในการบำเพ็ญบารมีของพระองค์ครับ

 

[FONT=&quot]คือรู้สึกงงกับความหมายต่างๆในกระทู้นี้ แต่ถ้าไม่สุภาพอย่างใดชี้แจงได้[/FONT]

[FONT=&quot]คือว่าศาสนาพุทธเราเนี้ยเน้นเรื่อง[/FONT][FONT=&quot]การตัด กิเลส ความอยาก ความต้องการต่างๆนาๆมิใช่หรือคะ[/FONT]?... [FONT=&quot]และผู้ที่จะมาเป็นพระอรหันต์นี้ก็คงไม่ปรารถนาจะมีหญิงคู่บารมีอยู่แล้ว[/FONT]?

[FONT=&quot]ตอบ [/FONT][FONT=&quot]พระโพธิสัตว์เองก็ไม่ต้องการนางแก้วนะครับ[/FONT][FONT=&quot]ท่านต้องการตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้าเท่านั้น[/FONT][FONT=&quot]นางแก้วต่างหากที่ปรารถนาช่วยการบำเพ็ญของพระโพธิสัตว์[/FONT][FONT=&quot]ซึ่งจิตมหากุศลนั้น[/FONT][FONT=&quot]ไม่ใช่ต้องการเป็นภริยานะครับ[/FONT][FONT=&quot]นางไม่ได้ตั้งจิตว่าจะเป็นนางแก้ว[/FONT][FONT=&quot]นางตั้งจิตจะช่วยเหลือ สนับสนุนพระโพธิสัตว์เพื่อบรรลุธรรมต่างหาก[/FONT][FONT=&quot]พวกเรามาเรียกตามภาษาคนมีกิเลสเอาเองว่า นางแก้ว[/FONT][FONT=&quot]จริงๆ[/FONT][FONT=&quot]นางแก้วใช้เรียกกรณีพระมเหสีของพระมหาจักรพรรดิ์ซึ่งอาจไม่ใช่พุทธภูมิก็ได้[/FONT][FONT=&quot]แต่พุทธภูมิในช่วงบำเพ็ญบารมี[/FONT][FONT=&quot]อาจเกิดเป็นพระมหาจักรพรรดิ์ได้[/FONT][FONT=&quot]สรุป[/FONT][FONT=&quot]ดูที่จิตเจตนาอันกุศลเท่านั้นครับ[/FONT][FONT=&quot]ไม่ใช่กิเลสต้องการสามีหรือภริยา[/FONT]


[FONT=&quot]และอีกอย่างหนึ่งในบทที่กล่าวว่านาง[/FONT][FONT=&quot]แก้วที่เลิศจริงต้องยอมสละตัวถ้าพระโพธิสัตว์จะสร้างบารมีด้วยการยกนางแก้ว[/FONT][FONT=&quot]ให้บุรุษอื่น.. อย่างนี้ไม่ผิดศีลหรือคะ...[/FONT][FONT=&quot]การยกมนุษย์หญิงคนหนึ่งที่เป็นภรรยาเราให้ชายอื่นด้วยจิตปรารถนาจะบรรลุ[/FONT][FONT=&quot]มันไม่ผิดรอคะ[/FONT]?[FONT=&quot]ต่อให้ฝ่ายหญิงยินยอมแต่ในทางพฤตินัย[/FONT][FONT=&quot]ทางศีลธรรมมันก็ถือว่าบาปไม่ใช่หรอคะ ารใช้บุคคลใดคนหนึ่งเพื่อประโ[/FONT][FONT=&quot]ยชของตนเองไม่ว่าจะด้านดีหรือไม่ดี ก็ถือเป็นกรรมอย่างหนึ่ง[/FONT]?

[FONT=&quot]ตอบ[/FONT] [FONT=&quot]ศีลข้อสาม[/FONT] [FONT=&quot]กาเมฯ นั้น[/FONT] [FONT=&quot]คือ[/FONT] [FONT=&quot]เจตนาเป็นเครื่องละเว้นจากการประพฤติผิดในกาม[/FONT] [FONT=&quot]คือ[/FONT] [FONT=&quot]การล่วงละเมิดสามีหรือภริยาของผู้อื่น[/FONT] [FONT=&quot]ของบิดามารดา[/FONT] [FONT=&quot]แต่หากภริยาหรือสามียินยอม หรือ[/FONT] [FONT=&quot]บิดามารดาไม่มีความหวงกันหวงแหนแล้ว[/FONT] [FONT=&quot]ไม่ผิดศีลข้อนี้[/FONT] [FONT=&quot]ศีลข้อนี้[/FONT] [FONT=&quot]จะร้ายแรงแค่ไหนอยู่ที่ระดับความยินยอมหรือระดับความหวงกัน[/FONT] [FONT=&quot]อุปมา[/FONT] [FONT=&quot]อย่างนี้[/FONT] [FONT=&quot]คนธรรมดาทุกวันนี[/FONT] [FONT=&quot]รักกันแต่งงานกัน[/FONT] [FONT=&quot]จดทะเบียนสมรสกัน[/FONT] [FONT=&quot]หากยังไม่หย่าขาดแล้วไปมีเรื่องหญิงชู้ชายชู้[/FONT] [FONT=&quot]ผิดศีล[/FONT] [FONT=&quot]แต่ถ้าสามีภริยาสมัครใจเลิกกันโดยถ้าฝ่ายหญิงพูดว่า[/FONT] [FONT=&quot]เราไม่รักเธอแล้ว[/FONT] [FONT=&quot]จะหย่า[/FONT] [FONT=&quot]เราจะมีคนใหม่แล้วที่ดีกว่าเธอ[/FONT] [FONT=&quot]ฝ่ายสามีพูดว่า[/FONT] [FONT=&quot]เราตกลงยินยอมหย่า[/FONT] [FONT=&quot]แล้วไปหย่า[/FONT] [FONT=&quot]ฝ่ายหญิงไปแต่งงานกับชายใหม่ไม่ผิดศีลฉันใด[/FONT] [FONT=&quot]การที่สมัยก่อน[/FONT] [FONT=&quot]แม้ไม่มีทะเบียนสมรส[/FONT] [FONT=&quot]การอยู่กินกันฉันท์สามีภริยาหรือจัดพิธี[/FONT] [FONT=&quot]ก็เป็นการแต่งงาน[/FONT] [FONT=&quot]เมื่อไม่มีจารีตการหย่าขาดอย่างการจดทะเบียนสมรส[/FONT] [FONT=&quot]ตามหลักกฎหมายทั่วไป[/FONT] [FONT=&quot]การหย่ายอมบรรลุผลเมื่อสองฝ่ายยินยอมที่จะหย่าขาดจากกัน[/FONT] [FONT=&quot]เพียงแสดงเจตนาต่อกัน[/FONT] [FONT=&quot]จากนั้น[/FONT] [FONT=&quot]ทั้งสองฝ่ายจะแต่งงานใหม่หรือไปอยู่กินกับใคร[/FONT] [FONT=&quot]ก็ไม่ผิดศีล[/FONT]

[FONT=&quot]กรณีพระโพธิสัตว์ยกภริยาให้[/FONT] [FONT=&quot]เป็นการที่ปลดข้อศีลก่อน[/FONT] [FONT=&quot]ด้วยเจตนาทางธรรม[/FONT] [FONT=&quot]ยกตัวอย่าง[/FONT] [FONT=&quot]พระมหากษัตริย์จีนมีนางสนม ๑๐๐[/FONT] [FONT=&quot]คน[/FONT] [FONT=&quot]ต้องการเชื่อมสัมพันธ์กับอาณาจักรนอกด้าน[/FONT] [FONT=&quot]ราชาอาณาจักรนอกด้านกล่าวขอนางสนมของกษัตริย์จีน[/FONT] ([FONT=&quot]ถือว่า[/FONT] [FONT=&quot]นางสนมเป็นภริยาของกษัตริย์จีน)[/FONT] [FONT=&quot]กษัตริย์จีนทรงตรัสถามนางสนมทั้ง ๑๐๐[/FONT] [FONT=&quot]ว่าใครปรารถนาจะเป็นพระราชินีของอาณาจักรนอกด้าน เพื่อที่สานสัมพันธ์ไมตรี[/FONT] [FONT=&quot]สองประเทศจะได้ไม่รบรากัน[/FONT] [FONT=&quot]แม้จะมีข้อพิพาทชายแดนเล้กน้อยก็จะได้ไกล่เกลี่ยกันได้[/FONT] [FONT=&quot]ซึ่งนางสนมคนหนึ่งรับอาสา[/FONT] [FONT=&quot]นี่เรียกว่า[/FONT] [FONT=&quot]ขอความยินยอมหย่าและยกให้หรือทานอันเป็นธรรมให้เกิดไมตรีระหว่างสองประเทศ[/FONT] [FONT=&quot]ไม่ต้องรบรากันง่ายๆ[/FONT] [FONT=&quot]อีกต่อไป[/FONT] [FONT=&quot]ทำให้เกิดการถ้อยทีถ้อยอาศัยกันด้วย[/FONT]

[FONT=&quot]จึงไม่ผิดศีล[/FONT] [FONT=&quot]เป็นทานจัดเป็นธรรม[/FONT] [FONT=&quot]เป็นไมตรี[/FONT] [FONT=&quot]น้ำใจ[/FONT] [FONT=&quot]เป็นกรุณาต่อกันและกัน[/FONT]

[FONT=&quot]อนึ่ง[/FONT] [FONT=&quot]พระโพธิสัตว์[/FONT] [FONT=&quot]แม้ผู้ใดมาขอภริยา[/FONT] [FONT=&quot]ก็จะขออนุญาตภริยาก่อนว่า[/FONT] [FONT=&quot]ภริยามีกำลังใจที่จะเห็นคุณแห่งทาน[/FONT] [FONT=&quot]คุณแห่งธรรม[/FONT] [FONT=&quot]คุณแห่งโพธิญาณ หรือไม่[/FONT] [FONT=&quot]ดังตัวอย่างในประวัติศาสตร์จีนที่ยกให้อ่านก่อน[/FONT]

[FONT=&quot]และในกรณีที่บอกว่า[/FONT][FONT=&quot]กระทู้นี้สำหรับเป็นแนวทางให้คนที่จะบำเพ็ญตนเพื่อจะได้ไปเกิดเป็นนางแก้ว[/FONT]? [FONT=&quot]งั้นสู้บำเพ็ญเป็นพระโพธิสัตว์เองไม่ดีกว่าหรอคะ[/FONT]? [FONT=&quot]จะมาอยากตั้งปรารถนาเกิดเป็นสามีภรรยากันอยู่ทำไม[/FONT][FONT=&quot]อย่างนี้ก็ไม่ได้ตัดเรื่อง กาเม สักที[/FONT]?

[FONT=&quot]ตอบ จิตพระโพธิสัตว์ตัด กาเม[/FONT] [FONT=&quot]อยู่แล้ว[/FONT] [FONT=&quot]หากต้องการบรรลุพระอรหันต์ย่อมได้ในทันที[/FONT] [FONT=&quot]และอาจเป็นพระปัจเจกพุทธเจ้าได้[/FONT] [FONT=&quot]แต่การปรารถนาพุทธภูมิจำเป็นต้องสะสมกุศลอันแก่กล้าและบารมีอันเหมาะสม[/FONT] [FONT=&quot]ไม่อาจได้ด้วยการถือความเป็นพรหม[/FONT] [FONT=&quot]หรือถือพรหมจรรย์อย่างเดียว[/FONT] [FONT=&quot]แล้วจะบรรลุเพราะ[/FONT] [FONT=&quot]ดอกบัวย่อมเกิดแต่โคลนตมฉันใด[/FONT] [FONT=&quot]พระโพธิสัตว์ย่อมอยู่ในกองกิเลส กรรมวิบากในช่วงเวลาที่เหมาะสมก่อนฉันนั้น[/FONT] [FONT=&quot]ความทุกข์ที่สรรพสัตว์ธรรมดาต้องเจอ[/FONT] [FONT=&quot]พุทธภูมิต้องเจอและก่อกลไกของจิตที่จะก้าวข้ามทุกข์ทุกชนิดเพื่อเป็นเชื่้อ[/FONT] [FONT=&quot]แห่งสัพพัญญูตญาณ[/FONT] [FONT=&quot]ไม่มีพุทธเจ้าในพรหมโลกฉันใด[/FONT] [FONT=&quot]พระโพธิสัตว์ไม่อาจได้บารมีครบถ้วนในพรหมโลกฉันนั้น[/FONT] [FONT=&quot]เพราะเหตุปัจจัยแห่งพุทธภูมิเป็นอย่างนั้นเอง[/FONT]

[FONT=&quot]ส่วนการที่นางแก้วจะปรารถนาเป็นอะไร[/FONT] [FONT=&quot]เป็นเรื่องปัจเจกบุคคลเฉกเช่นบุคคลใดปรารถนาเป็นพุทธก็เฉกเช่นนั้น[/FONT]

 

เห็นด้วยกับคุณ jakrapat
นิยตโพธิสัตว์กำลังใจท่านมาก มีแต่จะทำบารมีให้เต็ม
ไม่ลาพุทธภูมิอย่างแน่นอน
พุทธพยากรณ์เป็นหนึ่งไม่มีสอง

กรณีสุมิตตาพราหมณีหลังจากได้รับพุทธพยากรณ์ว่าจะได้ติดตามทำบารมี
กับท่านสุเมธดาบสจนถึงชาติสุดท้ายที่จะตรัสรู้
ในชาตินั้นท่านสุเมธก็ได้บำเพ็ญบารมีของท่านต่อ
ส่วนสุมิตตาพราหมณีก็ดำเนินชีวิตตามบุญกรรมของตน
เมื่อละจากชาตินั้นไปนางได้ไปเกิดเพื่อทำบารมีปรับ ศรัทธา ทาน ศีล ภาวนา
ปรับบารมีให้ใกล้เคียงสุเมธดาบส เพื่อให้กลับมาครองคู่กันตามความปราถนาที่ตั้งไว้

อาจเป็นได้ว่าในระหว่างที่ปรับบารมีอยุ่นั้นนางแก้วก็อาตครองคู่กับคู่บารมีของตนตาม
บุญกรรมที่ทำมา เมื่อได้บารมีใกล้เคียงกับโพธิสัตว์ที่อธิษฐานติดตามร่วมทำบารมี
ในชาติต่อไปจึงได้มาครองคู่กันนับไป 4 อสงไขยกับอีกเศษแสนมหากัปจนถึงชาติสุกท้ายที่ตรัสรู้

อ่านมาจากหนังสือ "รักแท้และคู่บารมีของพระพุทธเจ้า" มี eBook ด้วยค่ะ
หากเข้าใจผิดถูกประการใด ท่านผู้รู้ช่วยชี้แนะด้วยค่ะ

 

อนุโมทนากับคุณ ณฉัตร
ดอกบัวเกิดแต่ตมฉันใด พระโพธิสัตว์ย่อมอยู่ในกองกิเลส กรรมวิบากฉันนั้น
เพื่อเรียนรู้ เวียนว่าย หากไม่รู้จักตัวกิเลส จะตัดกิเลสได้อย่างไร

ผู้ปราถนาบรรลุอรหัตผล กับผู้ปราถนาโพธิญาณนั้นต่างกัน
ผู้ปราถนาอรหัตผลคือเป็นผู้ตรัสรู้ตามพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
มีองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้าเป็นครูชี้แนะแนวทางนำทางไป

แต่ผู้ปราถนาโพธิญาณคือผู้ปราถนาจะตรัสรู้ด้วยพระองค์เองเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าในอนาคต ไม่มีครู ท่านต้องเวียนว่ายทำบารมีในวัฏฏะสงสารนี้นานแสนนานอย่างน้อย 4 อสงไขย
กับอีกแสนมหากัป ท่านก็เป็นมนุษย์ธรรมดาๆคนนึงที่ปราถนาอยากนำพาสรรพสัตว์ให้พ้นจากกองทุกข์ไม่ต้องมาเวียนว่ายในวัฏฏะนี้อีก ดังนั้นกว่าที่บารมีท่านจะเต็มได้นั้น ท่านต้องเกิดไม่รู้กี่ชาตินับไม่ถ้วน ท่านจึงต้องมีคู่บารมีไว้เพื่อสนับสนุนเกื้อกูลต่อการทำบารมี
คู่บารมีนั้นคือหญิงธรรมดาๆคนนึงที่ปราถนาจะเป็นเช่นพระนางยโสธราพิมพาคือ ติดตามรับใช้ สนับสนุนเกื้อกูลกัน เป็นคู่สามีภรรยาที่มีความปราถนาที่ยิ่งใหญ่มิใช่ครองคู่เพื่อหวังเสพสมกาเมทุกชาติแต่อย่างใดค่ะ ความปราถนาของทั้งสองท่านนี้ไม่ธรรมดา เพราะต้องมีจิตเมตตาสรรพสัตว์จึงจะสามารถปราถนาเช่นนี้ได้ เป็นความเสียสละอย่างยิ่งยวด หากทั้งสองท่านทำบารมีมากแล้ว อย่กจะบรรลุอรหัตตผลในชาติใดชาติหนึ่งย่อมทำได้ แต่ด้วยเล็งเห็นประโยชน์ท่านมากกว่าประโยชน์ตน จึงไม่ยอมไปแต่ผู้เดียว กลับเลือกที่จะเวียนว่ายอยู่ในสงสารอันน่าเบื่อหน่ายนี้ จนกว่าความปราถนาจะสำเร็จ นั่นคือการได้บรรลุพระโพธิญาณของพระโพธิสัตว์ เมื่อได้ตรัสรู้แล้วท่านสามารถช่วยขนสรรพสัตว์ให้พ้นการเวียนว่ายตายเกิดได้ ด้วยการให้ธรรมเทศนาแก่เขาเหล่านั้น

ขออนุโมทนากับท่านทั้งหลายที่ปราถนาโพธิญาณด้วยจิตที่อยากเมตตาช่วยเหลือสรรพสัตว์
และขออนุโมทนากับทุกท่านผู้ปราถนาเป็นนางแก้วคู่บารมีโพธิสัตว์ติดตามสนับสนุนการทำบารมีของท่านเหล่านั้นด้วยจิตเมตตาสรรพสัตว์เช่นเดียวกัน

กำลังใจของท่านย่อมเสมอกัน กำลังใจของท่านย่อมมากกว่าผู้อื่น อนุโมทนา

 

อนุโมทนากับคุณน้ำใส ที่เปิดประเด็นและปรารถนาและขอขอบคุณ คุณ nangkaew_noy ที่คลี่คลายปัญหา

ขอเป็นกำลังใจที่ท่านทั้งหลาย ยังมีจิตเมตตาต่อสรรพสัตว์ เพราะสรรพสัตว์ทั้งหลายยังต้องการผู้นำที่เมตตา

 

นางแก้ว ต้องเข้าใจก่อนนะครับ ว่าต้องเสียสละตัวเอง เพื่อให้คู่ พระโพธิสัตว์ สร้างบารมีเป็น พุทธภูมิ ครับ

ฉนั้น ถ้าตัวเองไม่ใช่นางแก้ว ก็อาจจะไม่มีทางที่จะเสียสละ หรือ อาจจะเข้าใจ ครับ ว่าต้องเสียสละมากขนาดไหน


เอาว่าสรุปสั้นๆว่า

ถ้าพระโพธิสัตว์ ไม่มีนางแก้ว มาช่วยสร้างบารมี พระโพธิสัตว์ก็ย่อมไม่มีทางที่จะบรรลุเป็นพระพุทธเจ้า ได้ครับ

คนที่จะเป็นนางแก้วได้ ก็ต้องแสดงว่า นางเค้า ปรารถนาอธิฐานเพื่อที่จะเป็นนางแก้ว ปรารถนาอธิฐานที่จะขอเป็นคู่เพื่อช่วยพุทธภูมิ ช่วยพระโพธิสัตว์สร้างบารมี เพื่อบรรลุ เป็นพระพุทธเจ้า ครับ

.

.

 

ต้องให้นางแก้วมาตอบ หรือ ถาม นางแก้ว ครับ

ว่าทำไมนางต้อง ตั้งปรารถนา เป็นนางแก้ว ? ^^

.

 

ว่างๆผมจะให้แก้วเล็กลองเข้ามาตอบว่าทำไมต้องตั้งความปรารถนา

อันนี้เป็นรูปที่แก้วใหญ่ที่เธอแสดงออกเมื่อผมกลับมานั่งในที่ทำงานหลังจากที่ไปที่ต่างจังหวัดหลายวัน แล้วจะต้องจากไปอีก เธอเข้ามากอดขาอาการของคนที่ได้ชื่อว่านางแก้วคู่ใจของคนๆหนึ่งเป็นแบบนี้ อาการของความจงรักภักดี น้องนางแบบนี้จะไม่ได้ชื่อว่านางแก้วได้อย่างไร

น้ำใจของผู้หญิงระดับแก้ว จะเอาอะไรไปวัดกำลังของเขา

 

การให้ทานขั้นปรมัตถบารมีของพระโพธิสัตว์
<hr style="COLOR: #998049; BACKGROUND-COLOR: #998049" size="1"> ถาม : หลวงปู่ปานท่านทำบารมีครบแล้ว ท่านมาเกิดในลักษณะของพระเวสสันดรหรือยังครับ ?
ตอบ : ถ้าหากว่าบารมีเต็มก็ไม่ต้องลงมาเกิดอีกแล้ว รอเกิดชาติสุดท้ายเพื่อตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้าเท่านั้น แสดงว่าหลวงปู่ท่านสร้างมาครบถ้วนทุกบารมีแล้ว

ถาม : ครบแล้วหรือครับ ?
ตอบ : ครบแล้ว แต่ไม่ใช่ว่าจะต้องเกิดเป็นพระเวสสันดร อาจจะเป็นผู้ใดก็ได้ที่มีโอกาสได้ถวายทานในลักษณะปรมัตถบารมี ถ้าถึงวาระสุดท้าย จะต้องให้ลูกเป็นทาน ให้เมียเป็นทาน

สมัยนี้เขาทักท้วงกันว่า พระเวสสันดรละเมิดสิทธิเสรีภาพของสุภาพสตรี จริง ๆ แล้วเป็นสิ่งที่ท่านอธิษฐานตามกันมาไม่รู้กี่ชาติต่อกี่ชาติแล้ว แล้วก็รับรู้ด้วยว่า อธิษฐานมาเพื่อจะให้ท่านถวายเป็นทาน ในคำอธิษฐานจะมีว่า "ขอเป็นสำเภาทองรองรับพระองค์ท่านให้ข้ามวัฏสงสาร เพื่อบรรลุซึ่งพระสัมมาสัมโพธิญาณ" ท่านตั้งใจกันมาก่อนแล้ว

แต่ว่าในลักษณะของปุถุชน เมื่อถึงเวลาต้องพลัดพรากจากกัน ก็จะต้องเดือดเนื้อร้อนใจ เศร้าโศกอาลัยเป็นปกติ พวกแก่ ๆ หน่อยเรียนกันทันหรือเปล่า ? ชั้น ม.ศ. ๕ สมัยก่อนเขาจะมีเรียนเทศน์มหาชาติ เกี่ยวกับเรื่องพระเวสสันดรกัณฑ์กุมาร ..โส โพธิสัตตัง ปางนั้นสมเด็จพระบรมพรหมพงศ์โพธิสัตว์.. สมัยนี้ตัดทิ้งเกลี้ยงเลย ไม่ได้เรียนกันแล้ว อย่างพวกเราพอทำกันไหวไหม ? ลักษณะตัดแขน ตัดขา ควักหัวใจ เชือดเนื้อตัวเอง สละเลือดตัวเอง ตัดศีรษะตัวเองเป็นทาน แค่ได้ยินก็สยองแล้ว

สมัยนี้บริจาคเลือดก็ถือว่าสละเลือดเป็นทาน ๓ เดือนบริจาคได้ครั้งหนึ่ง สมัยก่อนวิทยาการไม่ก้าวหน้า อย่างอสุรกายไล่ตามกวางทองมา พระโพธิสัตว์อยู่บริเวณนั้นก็ไปกั้นเอาไว้ อสุรกายเกรงอำนาจของพระโพธิสัตว์ ก็ไม่กล้าที่จะทำร้ายกวางทอง แต่ต่อว่าพระโพธิสัตว์ท่านว่า "ท่านเมตตาแต่กวางทองเท่านั้น ไม่เมตตาตัวเราผู้หิวโหยเลย" ท่านจึงต้องสละเลือดตัวเองให้อสุรกายกินแทน อีกฝ่ายก็กินไม่ยั้ง กินจนพระโพธิสัตว์ท่านตายไปเลย

หรือไม่ก็เหยี่ยวไล่นกพิราบมา พระโพธิสัตว์ไปช่วยนกเอาไว้ เหยี่ยวโวยวายว่าท่านช่วยแต่นกพิราบเท่านั้นแหละ ตัวของเขาเองหิวจะตาย ลูกเมียก็หิวตายอยู่แล้ว ทำไมไม่คิดห่วงพวกเขาบ้าง พระโพธิสัตว์ก็ต้องเชือดเนื้อตัวเองให้เหยี่ยว เชือดเนื้อให้เท่ากับน้ำหนักนกพิราบตัวนั้น นกก็หนักเหลือเกิน กว่าจะเชือดครบท่านก็ตายอีก สงสัยว่านกพิราบสมัยนั้นคงตัวใหญ่กว่าไอ้โต้ง..!

สนทนากับพระอาจารย์เล็ก สุธมฺมปญฺโญ
ณ บ้านอนุสาวรีย์ฯ เดือนมีนาคม พุทธศักราช ๒๕๔๕

 

สา...ธุ

 

เห็นว่าหลากหลายความเห็นและอ่านสนุกน้องนิยาย
เลยทีเดียว จึงดันใว้

 

ดันค่ะ... กะทู้นี้ความรู้แน่นค่ะ