การปฏิบัติธรรมคนเดียวสนุกจริงหรือคะ?

เรื่องของการปฏิบัติธรรม ปฏิบัติธรรมแล้วดียังไง ? ลองดู clip ข้างล่าง ที่ผมนํามาให้ดูได้เลยครับคุณบ้องแบ้ว แล้วจะได้รู้ว่า การปฏิบัติธรรมดีกับตัวเราอย่างไร ส่วนตัวผมก็ปฏิบัติธรรมมาหลายปีแล้ว ปฏิบัติคนเดียวนี่แหละ ปฏิบัติแล้วเราก็ใจสงบดี ใจเย็นลง ให้อภัยคนก็ง่ายขึ้น คือผมก็ยังไม่ได้แบบดีเต็มร้อยหรอก ก็ยังมีอะไรผิด ๆ ถูก ๆ ในชีวิตบ้าง แต่ขอยืนยันว่า การปฏิบัติธรรมช่วยเราได้จริง ๆ ถ้าเราปฏิบัติไปเรื่อย ๆ เราจะเข้าใจเองครับ ปฏิบัติธรรมแล้วเราจะไม่รู้สึกเหงา เพราะเรามีสติอยู่กับตัวเองตลอดเวลา จริง ๆ เรื่องความสุขและทุกข์นั้น เค้ามาแล้วเค้าก็ไปครับ ที่เราไปทุกข์กับเค้าเพราะเราไปยึดเค้าไว้ เช่น พอเราสุขแล้วอยู่ดี ๆ เราทุกข์ พอเราไม่สุขเราก็ทุกข์ และถ้าเราทุกข์อยู่ แล้วไม่ยอมรับความจริงว่าเราทุกข์ แล้วไม่ปล่อยวาง สุดท้ายเราก็ทุกข์อีกอยู่ดี ความสุขที่แท้จริง คือการไม่ยึดติดอะไรในโลกนี้ ไม่ยึดติดในวัตถุ ไม่ยึดติดแม้กระทั่งความสุขและทุกข์ของเรา ความสุขที่แท้จริง คือความสงบในจิตใจของเรานี่แหละครับ ถ้าให้เปรียบเป็นภาพก็เหมือนความสงบอยู่ตรงกลาง ความสุขอยู่ทางซ้าย ความทุกข์อยู่ทางขวา ถ้าเราไปยึดติดสุขเราก็จะเอียงไปทางซ้าย ในขณะเดียวกัน ถ้าเราไปยึดทุกข์เราก็เอนไปทางขวา แต่ถ้าเราอยู่ตรงกลางที่เป็นความสงบตลอดเวลา เราก็จะไม่สุขไม่ทุกข์ คือจะสงบอย่างเดียวไร้ซึ่งพันธนาการทุกอย่างที่จะมาแกว่งอารมณ์ของเรา นี่ล่ะครับ การปฏิบัติธรรมดีกับตัวเราอย่างนี้ แล้วคนที่จะไปนิพพานก็ฝึกแบบนี้กันทุกคน คือฝึกวิปัสสนานี่ล่ะครับ ตามนี้ครับ อนุโมทนาครับ

 

เริื่องของสมาธินั้น เราต้องทําเป็นประจําครับบ้องแบ้ว ถ้าทํา ๆ หยุด ๆ จะไปไม่ถึงไหน คือทําแล้วไม่ได้ผล คือถ้าจะสวดมนต์กับทําสมาธิ เราก็ควรต้องทําไปทุกวัน แล้วสมาธิของเราก็จะต่อเนื่องกันไปเองเป็นขั้น ๆ ถ้าให้เปรียบให้เห็นง่าย ๆ ก็เหมือนถ้าเราอยากจะฝึกเล่น guitar วันนี้เราขยันเราฝึกไปทุกวันใน 1 เดือน พอเริ่มเล่นได้แล้วเราก็เลิกฝึก แล้วไปฝึกอีกทีก็ปีข้างหน้า ถ้าทําแบบนี้มันจะไม่ต่อเนิื่อง แล้วนิ้วเราก็จะจับ chord หรือ solo ไม่ได้แล้ว เพราะนิ้วมันจะแข็งและไม่คล่องตัว อะไรประมาณนี้ ยังไงก็ขอเป็นกําลังใจให้นะครับ