การปฏิบัติสมาธิเพื่อสุขภาพกายและจิตให้เหนือธรรมดาตามในทางพุทธศาสนา

เล่าความฝันประมาณ2-3ปี ที่ผ่านมาให้ฟังครับ

ผมจะชอบฝันเกี่ยวกับการขับรถ พอขับไปๆ รถวิ่งตกลงคลอง แล้วบางทีรถวิ่งไปๆ ชนต้นไม้บ้าง สิ่งต่างๆบ้าง

วิ่งๆอยู่ รถเสียกลางทางบ้าง บางครั้งพอรถมันเสีย ก็ใช้วิธีเดินเอาบ้าง วิ่งไปบ้าง ผมมักจะฝันเห็นสิ่งนี้ ซ้ำ ซ้ำ

มาตลอด พอฝันเห็นสิ่งนี้บ่อยๆ ต่อมาก็ลองสังเกตุดูปรากฏว่า มันมักจะแสดงความฝัน ในตอนที่เวลาเราปฎิบัติ

สมาธิแล้วมันไม่เห็นผล หรือว่าการที่เราปฏิบัตินั้นมันไม่ถูกทาง


อีกลักษณะหนึ่งในความฝัน คือชอบฝันเห็นวัดวาอาราม ฝันเห็นบ่อยหลายๆ ครั้ง เช่นฝันเห็นตัวเองเดินอยู่ที่

นอกกำแพงวัด ฝันเห็นตัวเองเข้าไปอยู่ภายในวัด แต่วัดได้เวลาปิดทำการ คือปิดโบสถ์ ปิดประตูแล้วครับ ฝันว่า

เดินลงมาจากวัด เดินหลงทาง หาทางกลับบ้านไม่ถูก เดินไปทางโน้นก็ไม่ใช่ เดินมาทางนี้ ก็ไม่ใช่อีก


ขอย้อนกลับไปในเรื่องของการขับรถครับ พอช่วงระยะสุดท้ายปรากฏว่า ฝันมันเปลี่ยนไปครับ เปลี่ยนจากขับรถ

ด้วยตนเอง เป็นการซ้อนท้ายมอเตอร์ไซด์รับจ้าง มอเตอร์ไซด์คันนั้น มันพาผมวิ่งแหวกซ้าย แหวกขวา วิ่งแซงรถ

คันอื่นอย่างรวดเร็ว วิ่งไปยังที่หมายปลายทาง พอมอเตอร์ไซด์จอด ก็เลยงงครับ แป็บเดียวถึงที่หมาย ไม่ตกคลอง

ไม่หลงทาง พอฝันเห็นตรงนี้แล้ว ก็เริ่มพิจารณาในกรรมฐานที่ผมปฏิบัติอยู่ ว่าเหมาะสมกับตัวเองหรือไม่ ใช่หรือไม่

หลังจากนั้นไม่นาน คำสอนของคุณชาได้ผุดขึ้นในมโน "พี่มังกรฝีกที่กลางท้องนะคะ"


และพอต่อมาก็ฝันอีก คราวนี้เหมือนมีใครที่ผมไม่รู้จัก มาพูดถึงวิธีการจีบผู้หญิง โดยสอนเป็นขั้นเป็นตอน จากผู้หญิง

ในลักษณะที่จีบง่ายๆ(โลโซ) จนถึงผู้หญิงที่จีบยากขึ้น คือผู้หญิงประเภทที่วางตัวดี ผู้หญิงที่รู้ทันคน ทันเล่ห์เหลี่ยมชาย

ว่าต้องจีบยังไง ทำยังไง ถึงจะได้ผู้หญิงคนนั้นมาเป็นของๆตน พอผมฟังไปเรื่อยยังไม่ทันจบเรื่องราว ผมก็งัดวิชาแม่ไม้

มวยไทย ยกขาถีบมันกระเด็น "นี่แน่ะ ยุยงกุดีนัก" (ถูกทดสอบในความฝัน)

 

และเมื่อสามวันที่แล้วก็ฝันอีกครับ คราวนี้ฝันเห็นคล้ายถ้ำแห่งหนึ่ง แล้วเห็นผู้หญิงสองคน อีกคนนึงคือตัวผมเองครับ

ส่วนอีกคนสมมุติชื่อเป็นคุณชา ก็แล้วกันครับ ผมคุยอยู่กับคุณชาสักพักนึง เสร็จแล้วคุณชา เอามือมาแตะที่แขนผม

ปรากฏว่าผมมาโผล่ที่ไหนก็ไม่ทราบ จึงเกิดความสงสัยว่ามาโผล่ตรงนี้ได้ยังไง พอใจนึกจะถาม ก็เหมือนคุณชารู้ก่อน

ทุกที คุณชาจึงบอกผมว่า "ไม่มีชื่อค่ะ ไม่มีชื่อ" ผมก็ยังไม่เข้าใจความหมายอีก แต่ก็อดประหลายใจไม่ได้ ในความ

สามารถของเธอ ครั้นพอจะถามอีก คุณชาก็ตอบอีก "ไม่มีชื่อค่ะ ไม่มีชื่อ" แล้วคุณชาก็แตะแขนผม อ้าว ผมถูกย้ายมา

อีกที่หนึ่ง ยังความแปลกใจและมหัศจรรย์ขึ้นไปอีก คือทึ่งอยู่กับสิ่งที่เธอแสดงให้ผมดู มันก็เหมือนกับวิชาล่องหนดีๆนี่เอง

คิดปุ๊บถึงปั๊บ ไวกว่าลมหายใจเข้าออก แล้วผมก็ถามต่อว่า วิชานี้ใครเป็นคนสอน คุณชาตอบ "คุณปู่ค่ะ คุณปู่เป็นคนสอน"

แล้วผมก็ถามคุณชาว่า พาไปหาคุุณปู่ได้ไหม คุณชาก็ตอบมาอีก "ไม่มีชื่อค่ะ ไม่มีชื่อ" ฉับพลันทันใดนั้นเอง ผมเห็น เห็น

เห็น "ไม่มีชื่อค่ะ ไม่มีชื่อ" แต่ แต่ๆๆๆๆ นั่น นั่นๆๆๆๆ คือ คือๆๆๆ "ไม่มีชื่อค่ะ ไม่มีชื่อ" สิ่งที่ผมเห็นนั้นก็คือ


พระพุทธเจ้า ผู้เป็นศาสดาองค์แรก ที่บังเกิดขึ้นในโลกมนุษย์


(ความรู้สึกในเวลานั้น มันบอกของมันเอง)

 

แนะนำหนังสือพุทธธรรม ฉบับปรับขยาย ของพระพรหมคุณาภรณ ตอนแรกเห็นหน้าเยอะเลยไม่อ่าน เลยเสียโอกาสดีๆไป แต่ไปเห็นคนอื่นแนะนำ ลองอ่านดูดีจริงๆ ยาวหน่อย แต่จบ คือเข้าใจ

http://www.watnyanaves.net/uploads/File/books/pdf/buddhadhamma_extended_edition.pdf

ช่วงนี้รู้สึกสงสัยอะไร คาใจอะไร เดี๋ยวก็ต้องไปเจอคำสอนจนเข้าใจ สงสัยว่าเป็นเพราะผมไปงอแงขอให้พระช่วยอยู่หลายรอบ ท่านเลยช่วยแบบอ้อมๆ คือ ช่วยให้ทำใจได้ 55+

 

มีปลาทูอยู่ตัวหนึ่ง ปลาทูนี่เค้าใช้ทำอะไร

ปลาทูตัวนี้ว่ายอยู่ในถุงใส ที่บรรจุน้ำ

แล้วมีชายกำยำล่ำสัน ใช้มือปิดปากถุงน้ำ

ลองทายดูซิว่า ปลาทูตัวนี้จะเป็นอย่างไร

จะหาทางออกจากถุงน้ำ ได้อย่างไร

คิดสิ คิดสิ คิด คิด ลองคิด

 

แกล้งตาย ให้เค้าตายใจว่าไม่หนี รอเค้าปล่อยมือ แล้วจึงโดดออกมา

 

ชายกำยำล่ำสัน คือพญามาร น้ำในถุงคือโลก คือวัฎฎะสงสาร ปลาทูคือเรา

เราคือปลาทู ถึงปลาทูตายจริง โดนนึ่งโดนย่างอยู่ดี ทำยังไงปลาทูถึงจะพ้นน้ำ

พ้นโลก พ้นพญามาร หากไม่เปลี่ยนพันธุกรรมปลา

 

<a href="http://picture.in.th/id/c517502600f0b1b64be75eb6801ab852" target="_blank"><img border="0" src="http://image.free.in.th/v/2013/il/160425034306.jpg" alt="images by free.in.th" /></a>

การทำดีเรื่อยไปนั้นเป็นอย่างไร

ทำดีอย่างไรถึงชนะมาร

แล้วมารมาทางไหน

แล้วถ้าทำได้ตรงทาง ตรงธรรม

พันธุกรรมปลาทู อาจเปลี่ยนเป็น

พันธุกรรมใหม่ ปลาฉลาม ปลาปิรันย่า

 

เป็นเรื่องที่สมมุติตามความเข้าใจ

คงจำกันได้ใช่มั๊ยครับ ที่ผมนั่งสมาธิแล้วเห็นเสี้ยวพระจันทร์เล็กๆ(สีทอง) ปรากฏที่หน้าผาก

คงจำกันได้ใช่มั๊ยครับ ที่ผมนั่งสมาธิแล้ว เห็นตัวหนังสือมาปรากฏที่หน้าผาก หรือจะใช้คำว่า

ถูกจารหน้าผากก็ได้ แล้วทำไมถึงต้องถูกจาร ถูกจารด้วยเหตุอันใด มันต้องมีเหตุสิ มันต้องมี


มันคล้ายกับ อืม! มีเทพสององค์มาให้รางวัลเรามั๊ง ให้เรามาบอกถึงบางสิ่งบางอย่างว่า ช่วงนี้

ไฟฟ้ามีกำลังแรง แล้วไฟฟ้าที่แรงเนี่ยนะ มันส่งเสริมคนทำความดี ให้ได้รับผลดีแบบสุดๆ แล้ว

ไฟฟ้าที่กำลังแรงเนี่ยนะ มันก็ส่งเสริมคนทำความชั่ว ให้ได้รับผลความชั่วแบบสุดๆ ระมัดระวัง

ตัวกันหน่อยครับ ทำความดีอย่างเดียว ในช่วงดาวมฤตยูมาเยื่อนตั้ง6-7ปี


(เฮ้อ เขียนเรื่องยากชะมัด มันเหมือนต้องฝ่าอะไรเนี่ยนะ บ่น)

 

<a href="http://picture.in.th/id/a56ce9f09a1f12c2c97929e345a96c51" target="_blank"><img border="0" src="http://image.free.in.th/v/2013/ix/160425013925.jpg" alt="images by free.in.th" /></a>


คนไม่สนใจธรรม ธรรมก็ไม่เข้าถึงใจคน

จึงกลายเป็นคนก็สักว่าคน ธรรมก็สักว่าธรรม

ไม่อาจยังประโยชน์ให้สำเร็จได้

แม้คนจะมีจำนวนมาก และแสดงธรรมให้ฟังทั้งพระไตรปิฏก

จึงเป็นเหมือนเทน้ำใส่หลังหมา มันสลัดออกเกลี้ยงไม่มีเหลือ

ธรรมจึงไม่มีความหมายในใจของคน

เหมือนน้ำไม่มีความหมายบนหลังหมา ฉันนั้น


โอวาทธรรมท่านพระครูวินัยธร (หลวงปู่มั่น ภูริทัตโต) วัดป่าภูริทัตตถิราวาส

(วัดป่าบ้านหนองผือ) หมู่ ๒ ต.นาใน อ.พรรณานิคม จ.สกลนคร​

 

เล่าความฝันต่อครับ

หลังจากฝันเห็นพระพุทธเจ้าเสร็จ พอวันรุ่งขึ้นก็นั่งสมาธิไปตามปรกติ ไชโย ไชโย เห็นนิมิตแล้วว้อย เห็นแล้ว

เป็นภาพสาวเปลือยในสระว่ายน้ำ ประมาณสามคน แหวกว่ายไปมา ผมนั่งมองดูอยู่พักนึง จึงออกจากสมาธิ

เหมือนจิตมีความเข้าใจว่า นิมิตนั้นให้ความหมายอะไร พอช่วงบ่ายนำรูปลามกที่เพื่อนส่งมาทางไลน์ นำมา

พิจารณา โดยดูแบบรวมๆกว้างๆ เอ! เฮ้ย! คล้ายๆจะหวิวๆ นะ หวิวๆ คราวนี้ก็ลองขยายส่วน ส่วนลับๆ ตรงนั้น

ขยายกลับไปกลับมา เสร็จแล้วก็ไปทำงานตามปรกติ พอตกดึก ความฝันก็วิ่งมาอีก เป็นภาพคล้ายโรงอาหาร

เห็นตัวผมนั่งอยู่คนเดียว ไงต่อ เดี๋ยวนะ อืม ตัวผมนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหาร ใส่ขาสั้น มีกระเป๋าสะพาย แล้วเรื่องบัดสี

ก็ได้เกิดขึ้น ผมเห็นจ้าวโลกมังกรที่หว่างขา มันพุ่งปิ๊ด พุ่งปิ๊ด เป็นน้ำกะทิออกมาเลอะที่กางเกงอยู่สามสี่ครั้ง แล้ว

แล้วมีเสียงดนตรีดังขึ้นมาจากจ้าวโลกมังกร(ที่ผมเคยภาวนาพุทโธ แล้วเป็นจังหวะเครื่องจักร แล้วเป็นเสียงดนตรี

จำได้นะครับ) ผมจึงรีบเอากระเป๋าสะพายปิด แต่มันก็ยังส่งเสียงดนตรีอยู่ไม่ยอมหยุด ผมเห็นพวกฝรั่งนั่งอยู่อีกโต๊ะ

ประมาณ6-7คน มองมาทางผม แล้วลุกเดินมาหาผม แค่นั้นแหล่ะ ลุกวิ่งหนีเลยครับ



ป.ล. ผมจะจำความฝันได้แค่นี้ครับ เรื่องความฝันอื่นที่เหนือจากนี้ จะรู้สึกเป็นแบบลางๆ ๆ จำไม่ถนัด จำไม่ได้

 

หลังจากนั้นน่าจะสองวันมั๊ง พอนั่งสมาธิกลางดึกเสร็จ ออกจากสมาธิมานั่งที่พื้น วั๊บ! คอขาด ความรู้สึกตัวเองว่า

คอขาด ผมเห็นเหล็กคมๆ แบนๆ ยาวๆ วิ่งมาที่ด้านขวา วิ่งผ่านตัดเข้ามาที่คอ ตกใจแว็บนึง เฮ้ย อะไรวะ ชะตา

ถึงฆาตมั๊ง กุถึงเวลาตายแล้วหรือเนี่ย เสร็จแล้วก็ลองพิจารณาดูที่คอ เอ! คอยังตั้งอยู่นี่หว่า ไม่ได้รู้สึกตกใจ ถึงขนาด

อกสั่นขวัญหาย อะไรมากนี่หว่า พอในวันรุ่งขึ้น ระหว่างที่อยู่ในสมาธิ ผมเห็นชายคนนึง ผมสีดำยาวมาถึงที่บ่า น่าจะมี

หนวดเคราอะไรเนี่ย ไม่ใส่เสื้อ เหมือนที่คอคล้ายจะมีอะไรห้อย แล้วมีผ้าพันๆตามลำตัว(เหมือนพวกแขก) นุ่งกางเกง

ออกสีเหลืองหรือนำตาล มายืีนที่หน้าชายหาด(เวลากลางวัน) พอผมเข้าใจว่าท่านผู้นี้คือองคุลีมาล ภาพก็หายไปครับ

 

พอหลังจากภาพองคุลิมาลหาย คราวนี้ผมก็ออกมาเดินเปลี่ยนอิริยาบท จู่ๆมีปุจฉาใหม่ว่า เฮ้ย! ระหว่างตัวเอ็ง

กับลูกสาวน่ะฉันให้แกเลือกนะ เอ็งจะให้ใครตายดีล่ะ อ้าว ปัทโธ่ชิบห่าละสิ เมิงนี่ เสือกถามมาได้ไงวะ ก็นิ่งคิด

แป็บนึง ในใจลึกๆมันก็ได้คำตอบแล้วนะ อ้าวคำถามเสือกขึ้นมาอีกแน่ะ ย้ำจริงเมิงนี่ช่างตอกย้ำ พอย้ำมากๆเข้า

ก็เลยตอบมันไปว่า เอางินะ ฉันน่ะอยู่มาจนย่างเข้า57 เห็นอะไรมามาก ปฏิธรรมมามากโข สุขนะ ที่ได้ปฏิบัติ

ฉันมาถึงตรงนี้ได้ก็พอใจแล้วนะ ลูกสาวฉันน่ะ กำลังมีอนาคต ฉันอยากให้เธอได้อยู่ต่อ ได้มีความสุขจนแก่เฒ่า

งั้นให้ฉันเป็นคนตายแทนละกัน เรื่องมันก็น่าจะจบลงแค่นี้ แต่ อ้าว ทำไมไม่จบวะ เหมือนแก้ไม่ถูกจุด เฮ้อ มันคาๆ

ยังไงบอกไม่ถูก งั้นสรุปละกัน ลูกสาวเนี่ย ฉันยืนกรานหัวชนฝาล่ะ ยังไงต้องอยู่ ส่วนตัวฉันเอง แกอยากทำอะไร

แกก็ทำไปนะ ตัดสินเองละกันนะ ฉันไปของฉันล่ะ

 

พอเช้าวันต่อมา ไปนั่งกินข้าวเหนียวไก่ย่าง แบบคนปอนๆกระจอกๆ คือมีไก่ย่างเสียบไม้ แล้วมีข้าวเหนียว ไอ้เรา

ก็ถือข้าวเหนียวหนึ่งถุง ไก่อีกหนึ่งไม้ กัดไปกินไป ระหว่างนั้นเอง มีเรื่องอับอายขายขี้หน้าต่อธารกำนัล ก็ได้เกิด

ขึ้นอีก คือฟันปลอมที่เราใส่อยู่มันเกิดหลุด พอมันหลุด ก็เลยอยู่ในปากเคี้ยวผสมกับข้าวเหนียวไก่ พอสักพัก เอ!

เคี้ยวไม่ถนัด มองไปรอบๆ ก็ไม่เห็นมีใคร จึงคลายสิ่งนั้นออก โอ้โฮ สุดแสนสกปรกสุดทุเรศเหนือคำบรรยาย ตาจึง

มองหาแหล่งน้ำแต่ไม่มีแหล่งน้ำ จึงจำใจกลืนสิ่งที่เราคายออก จำใจจำฝืน กลืนรชชาตนั้นเข้าไปใหม่ ดูดดื่มๆๆๆ


พอตกดึกผมจึงนั่งสมาธิอีก คราวนี้ปรากฏเป็นภาพหาดทราย(ในเวลากลางวัน)เห็นผู้คนมากมาย เดินกันกวักไกว่

เห็นสาวนางหนึ่ง ท้องใหญ่โตไม่นุ่งผ้า(ประมาณเก้าเดือน) นอนทอดไปยังหาดทราย เห็นของสงวนสตรีที่เป็นดำๆ

แต่การเห็น เห็นในลักษณะเหมือนเบือนหนี คือจับส่วนที่เป็นดำๆ เบือนหนีไปอีกทาง

 

แล้วเมื่อคืนก็มีความฝันเข้ามาอีก คราวนี้ ฝันเห็นตัวผมเองเดินอยู่ในสถานที่แบบบ้านนอกๆ ตามต่างจังหวัด

แล้วผมจะหาทางกลับบ้าน จึงได้เดินไปถามคนที่ผมเจอว่า จะต้องนั่งรถเมล์สายอะไร แล้วดูเหมือนเค้าจะชี้

ไปที่ถนน พอผมมองไปปรากฏว่า ผมเห็นมอเตอร์ไซด์รับจ้างอยู่คันหนึ่ง ผมเดินตรงเข้าไปหามอเตอร์ไซด์

คันนั้นเพื่อหวังจะซ้อนท้าย พอเดินเข้าไปใก้ลๆ ผมเห็นๆๆ บ้านของผม "ผมมาถึงบ้านแล้วๆๆๆๆ นี่คือบ้านของผม"

ผมจึงมายืนพิจารณาดู ผมเห็นคล้ายพวกหัวหน้าสั่งลูกน้อง ให้ทำตรงนี้หน่อยตรงนั้นหน่อย แบบว่าบ้านยังไม่เสร็จ

สมบูรณ์พอสักครู่ ผมเห็นตัวผมเองลอยไปที่กลางบ้าน ไปนั่งที่ตำแหน่งสูงสุดของบ้าน แล้วก็เกิดเอะใจขึ้นมา เฮ้ยๆ

อะไรวะ ทำไมติดป้ายแค่ชื่อมังกร แล้วนามสกุลบูรพา ทำไมไม่ติดให้วะ


พอตื่นเช้ามา จิตมันก็ได้แต่ชื่นชมในผลแห่งการปฏิบัติ ว่ามายืนตรงจุดนี้แล้ว "ไชโย ไชโย โฮ๊ะๆ ดีใจ ดีใจ

ยินดี ปรีดา แต่เอ๊ะ อะไรแว็บๆวะ อ้าว ชิบห่าล่ะสิ ทำไมมันมีทุกข์ ในความปิติยินดีวะ ที่เห็นว่ามันเป็นชัยชนะของ

เมื่อคืนเนี่ย มันคือชัยชนะ ที่ใต้ฝ่าตีนมารนะสิ

 

<a href="http://picture.in.th/id/669ed29544ebe7ed8eb17931ca4d531f" target="_blank"><img border="0" src="http://image.free.in.th/v/2013/iy/160501020600.jpg" alt="images by free.in.th" /></a>

เหนื่อยบ้าง ท้อบ้าง

ขี้เกียจบ้าง แต่อย่าหยุด ภาวนานะ

หยุดเมื่อไหร่ก็ดิ่งลงเหว ไม่ใช่อยู่ที่เดิม

เหนื่อยก็ภาวนาอย่างเหนื่อย

ท้อก็ภาวนาอย่างท้อ

ขี้เกียจก็ภาวนาอย่างขี้เกียจ

เมื่อไม่หยุด เมื่อนั้นก็เข้าทาง

ยังพอดำเนินไปตามทางได้

เมื่อนั้นจะเห็นเองว่าที่ผ่านมานั้น

เป็นแรง เป็นกำลัง ที่จะให้ก้าวเดิน

ไปบนหนทางนี้ได้อย่างมั่นคง​

 

เข้ามาเล่าต่อครับ

พอหลังจากที่ผมโพสท์รูปข้างบนเสร็จ คืนนั้นนอนไม่หลับทั้งคืนครับ คล้ายมียักษ์ตนหนึ่ง พยายามที่จะเข้ามาดูว่า

ข้างในหน้าอกของผมมีลักษณะยังไง ก็ทำให้รู้สึกมีความดันที่จะแทรกอย่างหนักหน่วง เป็นอยู่น่าจะหลายชั่วโมง

พอตอนท้ายๆ ก็มานอนพิจารณาดู อ้อ เป็นอย่างนี้นี่เอง อยู่ในตัวเรานี่แหล่ะ พอผมเห็นตัวมันแล้ว อาการทุกอย่าง

ก็หายไปราวปลิดทิ้ง พอต่อมามีช้าง ผมเห็นช้างตัวสีม่วงอยู่บนกระหม่อม ช้างนั้นใหญ่โตแข็งแรง ยกขาสองขาหน้า

ในลักษณะเกรี้ยวโกรธ แสดงพลังอันมหิทธานุภาพ "อืม งานเข้าอีกแล้ววะตู" ความโกรธ ความโกรธกำลังมาเยือน


พอในวันรุ่งขึ้น ผมพาครอบครัวไปถวายสังฆทานกับหลวงปู่บุญฤทธิ์ และในระหว่างที่นั่งรอ เจอแล้วหนอๆๆ แฟนผม

นี่แหล่ะ สิ่งที่อยู่ใก้ลชิดกันมาตลอด เป็นตัวสร้างให้เราโกรธ ผมเห็นตัวโกรธ เกิดขึ้นประมาณซัก อืม เท่าไหร่ดี เอา

เป็นว่าไม่กี่วินาทีละกัน ความโกรธนั้นจึงค่อยจางลงไป พอกลับถึงบ้านก็มานั่งคิดถึงไอ้เจ้าช้างสีม่วง(ตอนเห็นครั้งแรก

จิตผมเรียกมันว่านาฬาคิริง) เอ! มีวรยุทธ์ไหนมั่งจะปราบช้างตัวนี้ได้ ขืนตูมานั่งท่องเมตตาๆๆคือฝึกเมตตา แล้วรอให้

มันเป็นความกรุณาเนี่ย คงจะไม่ทันงาน(เฉพาะตัวผมเองเท่านั้นนะครับ)"ฮิฮิ ตูนึกออกแล้ว" หัวใจไงล่ะ ที่เคยเห็น

มันมีสองสี ครึ่งหนึ่งสีเขียวอีกครึ่งสีชมภู เอามาปลอบเจ้าช้างสิ ปลอบมัน เออ แล้วปลอบมันเนี่ย ปลอบยังไงเหรอครับ

แหม! รู้แล้วยังมาถาม ก็ไอ้เมื่อวันก่อนโน้นแน่ะ เอ็งทำขนลุกแผ่กระจายออกจากกลางหน้าอกได้แล้วมิใช่หรือ จับเอามา

ผสมกับหัวใจสองสี สิ ส่งไปที่กระหม่อม สิ ดูซิ ปราบช้างอยู่/ไม่อยู่

 

<a h

เมื่อวานผมพาคนในครอบครัว ไปถวายสังฆทานกับหลวงปู่บุญฤทธิ์ มาครับ

พอดีเป็นวันเกิดของพี่แฟน และลูกสาวผมด้วย ซึ่งเกิดวันเดียวกัน

 

เมื่อช่วงดึกพอดีสุนัขชิสุในบ้านเขาปวดอุจจระ ผมพามันออกไป คราวนี้มีพวกหมาจรจัด วิ่งเข้ามาเพื่อจะคลุกคลีด้วย

เห็นตัวโมโหเกิดขึ้นประมาณสามวินาที แล้วค่อยๆจางลงไป พอต่อมาจึงไปนอนทำสมาธิ เอ! ปฐมฌาณเข้าไงหนอ

จำไม่ได้แล้ว ก็เลยลองหัดใหม่ อ้อ วิตก วิจาร ปิติ สุข(เวทนา)เอกะคตา เสมอกันหมดทุกตัว ต่อไปก็น่าจะไปฌาณ

ที่สองมั๊ง แต่ มันไม่ใช่ครับ มันเอาตัวฌาณที่หนึ่งเนี่ย ไปลากคอจ้าวโลกมังกร มาเป็นฌาณที่หนึ่งอีกที แล้วลงไป

ที่จักรหนึ่ง(ฝีเย็บ)ลากขึ้นมาใหม่ แล้วไปทำปฏิกิริยากับเส้นประสาทต่างๆทั่วกาย ตอนนี้ยังบอกไม่ค่อยถูกครับ เนื่อง

จากเป็นครั้งแรกที่ผมเห็น ดูๆไปก่อนครับ

 

ให้เปลี่ยนโพสท์ที่ 4424 ที่ว่า "พระพุทธเจ้า ผู้เป็นศาสดาองค์แรก ที่บังเกิดขึ้นในโลกมนุษย์"

เปลี่ยนใหม่เป็น พระพุทธรูปองค์ยืน สีทอง ความสูงไม่น่าจะเกิน 20 เมตร ยืนอยู่ท่ามกลางธรรมชาติ


ส่วนโพสท์ที่ 4418 ที่ว่า ผมอิจฉาคุณชาจนหน้าเขียว(ทั้งคู่)

ให้เปลี่ยนใหม่เป็น การพบกันของพลังงาน และการสลัดคืน


เมื่อสองวันก่อนนั่งสมาธิ แล้วเห็นคุณงูมาเยี่ยม แล้วเค้าก็ไป

 

มีเสียงก้องขึ้นมาในใจว่า "ศาสนาของตถาคต จะเสื่อมลงใน 5,000 ปี" เฮ้อ! สัพเพ ธัมมา อนัตตา