การมีปืนไว้ครอบครอง! .. โดยระหว่าง มีไว้ในบ้าน กับ พกไปข้างนอกได้ มันต่างกันอย่างมากนะ

คุณสหายแห่งข้าครับ ถ้าคุณยังดราม่ากับอะไรอยู่ แสดงว่า คุณยังคุยกะพวกผมไม่ได้ครับ เพราะ ถึงพวกผมจะคุยกันเหมือนดราม่า แต่จริง ๆ แล้ว ไม่มีใครดราม่ากันหรอก

ถ้าคุณยังคุยโดยที่คุณยังดราม่า พวกเราได้ทะเลาะกันไม่จบแน่ ๆ

เราแค่วิพากษ์วิจารณ์คดีที่เกิดขึ้น เหมือนดูหนังสารคดี

ดูความธรรมดาของเด็ก ดูความธรรมดาของลุงวิศวะ ดูว่าพวกเขาทำอะไร ดูว่าพวกเขามีอะไรในใจ สภาวะจิตใจพวกเป็นอย่างไร ดูว่าพวกเขาจะทำอะไรบ้างและจะทำอะไรได้บ้าง เหมือนที่คุณสหายแห่งข้าเห็น แค่คุณอาจจะมองเหตุการนี้โดยคิดว่าคุณกำลังเชียร์บอล โดยที่อยู่ฝ่ายลุงวิศวะ

ส่วนพวกผมอาจจะมีบางคนเป็นกรรมการ
บางคนอาจจะเป็นมนุษย์ต่างดาวที่ลอยตัวอยู่เหนือสนาม
ไม่ได้เกี่ยวอะไรกะเขาเลย แค่ดูแล้ววิพากษ์วิจารณ์

ถามว่าทำไมผมถึงไม่มีอารมณ์ร่วม
ผมก็จะขอตอบว่า
เพราะผมเป็นคนพุทธ

ถามว่าทำไมผมเป็นคนพุทธทำไมไม่เข้าข้างลุงวิศวะหรือใคร
ผมก็ขอถามย้อนไป ว่า คุณเป็นคนพุทธหรือคนไทย

และผมก็จะขอหยิบเอาคำตอบของคำถามที่ผมถามเองตอบเองเมื่อกี๊มาตอบว่า ผมเป็นคนพุทธไม่ใช่คนไทย ก็เลยไม่เข้าข้างใคร

แต่จะมีคนที่ผมเห็นใจ ก็คือ เด็กที่ตาย และเด็กในรถลุงวิศวะที่ต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ แค่นั้นแหละ

แล้วไม่สงสารลุงวิศวะเหรอ สิ่งที่เรารู้เกี่ยวกับลุงวิศวะ มันไม่ใช่ทั้งหมดของเขาที่เรารู้ ผมก็เลยไม่รู้จะสงสารตรงไหน ก็เลยคิดว่าคงไม่จำเป็นต้องเดือดร้อนกับเขา ปล่อยเป็นภาระของกระบวนการยุติธรรมดีกว่า

คุณอาจจะสงสัยว่า ทำไมผมถึงได้เห็นใจคนที่คุณเห็นว่าเป็นคนเลว
คำตอบคือ เพราะเขาตายด้วยความไม่รู้ ไม่รู้อะไรบ้าง ไม่รู้ศีล ไม่รู้ธรรม ไม่รู้มารยาท
แล้วทำไมผมยังสงสาร

ถ้าคุณรู้ว่าคนไม่รู้ทำอะไรไปโดยที่ไม่รู้แล้วมารู้ทีหลังว่าความไม่รู้นี่ฤทธิ์มันร้ายแรงแค่ไหน ผมว่าคุณก็คงจะสงสารเขาแหละ = = ผมรู้ว่าคุณจะงง แต่เดี๋ยวพอคุณเข้าใจศาสนาพุทธในระดับที่สูงกว่านี้คุณจะหายงง

เอาเป็นว่า ทั้งหมดทั้งมวล ถ้าคุณเข้าใจธรรมดาของโลก คุณจะรู้ว่า ทำไมผมถึงสงสารเขา

และคุณจะเข้าใจว่าทำไมพระพุทธเจ้าท่านสงสารพระเทวทัต

ไม่ได้เอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับพระพุทธเจ้าท่านหรอก เพราะบารมีผมเทียบกับท่านไม่ได้ เพียงแต่ผมเริ่มเข้าใจ ว่าทำไมพระพุทธเจ้าท่านจึงเมตตาพระเทวทัตมากมายขนาดนั้น ความเมตตาของผมยังเทียบกับความเมตตาของพระพุทธเจ้าไม่ได้เลยแม้แต่เศษธุลีของความเมตตาของพระพุทธเจ้าท่าน ผมยังต้องสร้างบารมีอีกเยอะ

 

คุณ zalievan, คุณบอกคุณไม่มีอารมณ์ร่วมในคดีที่เกิดขึ้น เพราะว่าคุณเป็นคนพุทธ
แต่...รู้สึกว่าคุณจะมีอารมณ์ร่วมในกระทู้นี้นะ มีการแบ่งฝ่ายกันชัดเจว่า พวกผม พวกคุณ
คือผมมองดูว่า การแสดงออกของคุณ ก็ยังมีีการแบ่งฝักแบ่งฝ่ายอยู่
หรือก็คงไม่พ้น ตัวตนเราเขา

คุณ Neoworld, ผู้มีชื่อเสียงแห่งเว็บ จะไม่กล่าวอะไรสักหน่อยหรือ ในฐานะที่เคยตักเตือนผมให้ต้องเคารพสิทธิ์เจ้าของกระทู้ เมื่อเช้านี้ไปแล้ว
เพราะคุณ เจ้าของกระทู้เขาอยากให้พูดแต่เรื่องปืน
แต่นี่ คุณคนข้างบน เขาก็ไม่ได้พูดเรื่องปืนเหมือนกัน แต่เขาแว้งมาที่ผม
ถ้าจะไม่กล่าวอะไรซะหน่อย ก็ออกจะเป็นการลำเอียง
เลือกปฏิบัติ เลือกติเฉพาะคนฝ่ายที่เห็นตรงกันข้าม
แต่เอาหูไปนา เอาตาไปไร่กับฝ่ายที่เห็นด้วย
เพราะคุณคนข้างบนนี้เขาแบ่งแยกชัดเจนแล้วว่า มีแต่พวกเขา กับผม
ก็นะ... บางที คนในเว็บนี้ อาจจะมีแค่ผมคนเดียว ที่คิดแบบที่ผมคิด
หรืออาจจะมีหลายคนที่คิดแบบที่ผมคิด เพียงแต่เขาไม่ปรารถนาจะเปลืองตัวมาเกลือกกลั้ว
ก็ตามสบายเถอะ ใครจะถือเอาโอกาสนี้ จัดแจงแบ่งฝักแบ่งฝ่าย แบ่งพรรคแบ่งพวก ก็ตามสะดวก
ส่วนผมคงไม่มีพรรคพวกอะไรกับใคร ใครที่คุยได้ก็คุย คุยไม่ได้ก็ไม่คุย ก็แค่นั้น
ถึงยังไง คดีนี้มันก็เป็นเรื่องของศาล ซึ่งเป็นเจ้าหน้าที่รัฐ ไม่ใช่หน้าที่ของผม หรือใคร จะมีอำนาจไปตัดสินชี้ขาดได้
การแสดงความคิดเห็น มันก็แค่การแสดงความคิดเห็น ไม่ได้มีผลต่อรูปคดี หรือต่อ
คำตัดสินของศาล...

ความจริง สำหรับกระทู้นี้ ผมไม่อยากยุ่งด้วยแล้ว
ถ้าไม่ใช่เพราะมีใครมาสะกิดผมอีก ผมก็ไม่ยุ่ง
เพราะถือว่า ไม่ใช่การคุยกันด้วยเหตุผล แต่เป็นการพูดกันแบบพวกใครพวกมัน
มก็ต้องขอบาย เพราะผมไม่มีพรรคพวกด้วย

 

เรื่องการแบ่งฝ่าย มันมีหลายซับหลายซ้อน

ที่ผมบอกว่าพวกพวกนี่ คือพวกที่พิจารณาเรื่องนี้
ผมเองก็เป็นหนึ่งในพวกที่พิจารณาเรื่องนี้

แต่ส่วนตัว

ผมก็ไม่ใช่พวกใคร เพียงแต่ มันมีความขัดแย้งหลายกรณี จึงต้องแบ่งพวกเป็นกรณี ๆ ให้ชัดเจน
คือ
พวกหนึ่ง คนที่มีอารมณ์ร่วมกับคดี ก็คือคุณ
พวกหนึ่ง กับคนที่ มองดูคดีอย่างวิพากษ์วิจารณ์ ก็คือเรา
พวกหนึ่ง คนที่ขัดแย้งกัน คือ คุณ กะคุณวิชั่น
พวกหนึ่ง คือผม อาจจะมีคนอื่นอีก ที่มองดูอยู่เฉย ๆ
ส่วนพวกเรา กำลังเถียงกันประเด็นความขัดแย้งในบอร์ด มันเป็นการแบ่งแยกเพื่อพิจารณา

ก็ต้องแบ่งฝ่ายสิ ถ้าไม่แป่งฝ่ายในการพิจารณา ก็แสดงว่าผมร่วมในเหตุการณ์ มันต้องแบ่งเขาไปส่วนหนึ่ง เราอยู่เป็นผู้สังเกตคนเดียว ถ้ามีส่วนร่วมในเหตุการณ์ การตัดสินของเราจะไม่ยุติธรรมทันที = = มันเป็นวิธีที่พระใช้สังเกตการเคลื่อนของจิตในตอนที่ฝึกภาวนา

อืม เอาเป็นว่า คิดว่าจะมาห้ามมวย โดนลากไปคลุกวงในซะงั้น

ผมไม่ได้พูดว่าผมพ้นสภาวะตัวเขาตัวเราแล้ว แต่ผมพูดว่าผมเข้าใจธรรมดาแล้ว
ซึ่งมันไม่จำเป็นว่าผมต้องเป็นอริยะบุคคล จึงยังมีตัวตนอยู่ และผมพิจารณาคดี โดยไม่เอาลุงมาเป็นฝ่ายเรา ไม่เอาเด็กมาเป็นฝ่ายเราครับ

ถ้ามันมีแต่เรากับลุงวิศวะของเรา หรือเด็กเหลือขอของเรา เราก็จะเห็นแต่เรา
ที่เป็นพวกของฝ่ายเรา และเขาที่เป็นศัตรู

มันต้องมีเรา อยู่เป็นมนุษย์ต่างดาวไกล ๆ ไม่ใช้อารมณ์ร่วมในการพิจารณาคดี
เห็นแต่พวกเขาขัดแย้งกัน ที่ไม่มีเราเข้าไปร่วม = =

 

ผมจะบอก

ผมจะบอกให้ว่า จริงๆแล้วคุณไม่ได้แบ่งแยกเฉพาะคนในนี้หรอก
แต่คุณยังแบ่งแยกออกไปอีกว่า คนที่ดราม่ากับเรื่องน่ะ ไม่ใช่คนพุทธ
เพราะคุณเรียกตัวเองว่าคนพุทธ คุณจึงไม่ได้ดรามา่ากับเรื่องราว
แต่ผมและคนอื่นๆที่ยังดราม่ากับเรื่องราว ก็ถูกคุณจัดการกีดกันไม่ให้เป็นคนพุทธไป
ทั้งๆ คนพุทธนั้นหมายถึงผู้ที่นับถือพระพุทธศาสนา ซึ่งมีระดับคุณธรรมดาต่างๆกันไป
คนพุทธ มีทั้งที่เป็นอริยะชน ซึ่งปลงเรื่องทางโลกได้แล้ว
และปุถุชน ซึ่งยังปลงเรื่องทางโลกไม่ได้
แต่คุณก็จัดการแบ่งแยกว่า คนที่ยังปลงกับเรื่องทางโลกไม่ได้ ไม่ใช่คนพุทธ
ผมเกรงว่า ถ้าจะให้หมายความว่า คนพุทธ คือคนที่หมดสิ้นกิเลส เป็อรหันต์ล้วน
พุทธศาสนคงจะอยู่ยืนยาวได้ไปไม่กี่ัวัน
เพราะพระอรหันต์นั้น จะทำมาหากินเองแบบชาวบ้านไม่ได้
เนื่องจากมันขัดกับข้อบัญญัติ หลักธรรม และคุณธรรมของผู้เป็นอรหันต์
ถ้าไม่มีชาวพุทธผู้เป็นปุถุชนคอยบำรุงเลี้ยงแล้วไซร้
พุทธศาสนาจะสูญสิ้นไปจากโลกเป็นแน่ เพราะอริยะบุคคลระดับหลุดพ้นจากโลก
จะพากันล้มตายเพราะขาดอาหารกันเสียหมด ด้วยว่า ไม่มีใครยอมบาป ไปจับปลา
จับเนื้อ ฆ่าหมู ฆ่าไก่ ไถนา ปลูกข้าวมาเป็นอาหารให้กิน
เพราะชาวพุทธผู้เป็นปุถุชน ได้ถูกคุณ กีดกันไม่ให้เป็นชาวพุทธเสียแล้ว
บัว เหล่าที่สอง ที่สาม ก็เป็นอันหมด เพราะถูกคัดให้เหลือแต่บัวเหล่าแรก...
น่าเศร้ามากๆ
เป็นโศกนาฏกรรมของพระพุทธศาสนอีกประการหนึ่ง
ที่มีการออกมาบอกว่า ชาวพุทธที่ยังปลงไม่ตกว่าไม่ใช่ชาวพุทธ

 

ผมไม่ได้กีดกันขนาดนั้นหรอก ผมยอมรับว่ามันเป็นวาทกรรม เพื่อให้คนอื่นลองฉุกคิดดู ว่า เขาเป็นชาวพุทธแบบไหน

เปรียบเทียบให้เขาเห็นมุมมองที่แยกออกมาต่างหาก จากคนไทยที่เป็นชาวพุทธปกติ เพราะ
ธรรมดาสามัญสำนึกของปุถุชน มักจะคิดว่า คนเรามันก็เหมือนกันหมด มีความคิดไม่ต่างกัน คุณจึงเป็นทุกข์

คำว่าผมเป็นคนพุทธไม่ใช่คนไทยเป็นการเตือนสติ ให้คุณ นึกได้ ว่า คุณก็เป็นคนพุทธนะ คุณกำลังคิดอะไรแบบขาดสติอยู่หรือเปล่าเท่านั้นเอง

เพราะคนไทยนับถือพุทธไม่ถูกเยอะแยะ
ถามใครใครก็บอกพุทธ แต่ไม่รู้ว่าพุทธจริง ๆ คืออะไร

มันไม่ใช่กีดกัน แต่เป็นการเตือนสติว่า ถ้าคุณเป็นคนพุทธจริง
คุณกำลังทำอะไรที่ไม่ใช่พุทธอยู่มั้ย?

ถ้าทำผิดอยู่ หันมาเข้าทางพุทธได้แล้ว

ไม่ต้องถือศีลให้ครบก็ได้ แค่ถือไตรสรณะคมถูกต้อง ไม่ถือเครื่องรางของขลัง
รู้จักใช้เหตุผล รู้จักรักษาสติสัมปชัญญะ บ่มเพาะปัญญาให้เกิดในตน ก็เรียกว่าคนพุทธ

 

คำพ

คำพูดมันอาจฟังดูสวยหรู แต่การกระทำน่ะมันฟ้อง
เพราะในขณะที่ทั้งสองฝ่ายกำลังมีความเห็นไม่ลงรอยกันอยู่
คุณก็เข้ามาปรากฏตัว แล้วแสดงความคิดเห็น เรียกตัวเองว่า พวกผม และเรียกอีกคนหนึ่งว่า คุณ และมีการใช้คำว่า คุณ กับพวกผม พูดกันไม่รู้เรื่อง แสดงความคิดเห็นค้านกับอีกคนหนึ่ง
เพียงเท่านี้มันก็แสดงชัดอยู่แล้ว ว่า เจตนาเพื่อแบ่งแยก ให้รู้ว่า คุณ กับพวกของคุณ
มีความเห็นไม่ตรง กับ คนหนึ่ง
ก็เท่ากับแสดงตนชัดเจนอยู่แล้วว่าเลือกข้าง ปฏิเสธไปก็เท่านั้น เพราะการกระทำมันฟ้อง

 

ช่วงนี้ไม่ค่อยมีข่าวมันส์ๆ จะได้ตั้งกระทู้ใหม่ ไม่งั้นเดี๋ยวจะหมกหมุนแต่กระทู้นี้

ช่วงนี้ที่ดูน่าสนใจสุดคงเป็นเรื่อง.. ปรองดอง ... มาเร็วว มาปรองดองกัน

 

ยอมแพ้
คุณคงไม่เข้าใจที่ผมพูดจริง ๆ

มันแบ่งแยกโดยที่ไม่มีอารมณ์ร่วมก็ได้

มีหม้อใบหนึ่ง ผมยืนอยู่ตรงนั้น

คุณจะคิดรวมเป็นผมกับหม้อเหรอ

ผมคิดว่าผมคือผม หม้อคือหม้อ ผมหยิบหม้อมาดู เมื่อพิจารณาหม้อถี่ถ้วนแล้ว ผมก็ไม่มีธุระอะไรกะหม้อ ก็วางหม้อลงไว้ที่เดิม เดินหนีจากได้หน้าตาเฉย ผมกะหม้อเป็นพวกเดียวกันมั้ย

 

ถ้าไม่มีใครมาเอ่ยถึงผมอีก ผมก็จะไม่มายุงกับกระทู้นี้แล้ว เพราะป่วยการที่จะพูด
แต่ถ้ายังมีใครมาเอ่ย หรือพาดพิงถึงผมอีก ก็ช่วยไม่ได้

 

Zalievan รู้จักไหม ... กราบๆ ๆ ๆ

 

มีหนังหรือซีรี่ส์อะไรที่พอจะเป็นประเด็นบ้างมั้ยครับ

ผมนึกถึงซีรี่เรื่องนี้เลย Lost พูดถึงกลุ่มผู้โดยสารเครื่องบินตกไปอยู่บนเกาะลึกลับ แต่ละครมีคาแร็กเตอร์ชัดเจน ทำให้เราเห็นสามัญสำนึกของแต่ละคนได้ชัดมาก ๆ เป็นการฝึกการเรียนรู้คนได้ดีทีเดียว

ผมเพิ่งดูได้สามตอน แต่คาดว่าน่าจะต้องติดตามต่อละเรื่องนี้

 

การครอบครองอาวุธปืนและการพกพาอาวุธปืน
จะมีใบอนุญาตครบถ้วนหรือลักลอบ
ก็เป็นภาระเท่าๆ กัน
ยิ่งเมื่อมีการใช้ปืนยิ่งเป็นภาระมากยิ่งขึ้น
แต่ถ้าใครชอบของพรรค์นี้ก็ต้องรู้วิธีใช้ที่จะไม่พา
ตนเองเป็นฆาตกรแลกกับคำชื่นชมว่า
เป็นคนใจถึง หรือคนยิ่งปืนแม่น
ชักแล้วต้องยิงชักโชว์ผิดทุกกรณี
ขักแล้วต้องยิงขึ้นฟ้าสถานเดียว
ถ้าไปทำให้ใครเดือดร้อน....ติดคุกอย่างเดียว
หรืออยากทำให้ผิดเป็นถูก
ก็ต้องใช้เงินจำนวนมาก
ในการวิ่งเต้นบิดเบือนพยานหลักฐาน
และสำนวนการสอบสวน
เพื่อให้เป็นเหตุสุดวิสัยต้องป้องกันตัว
หรือทรัพย์สิน
พูดได้แค่นี้ มีความรู้และประสบการณ์แค่นี้จริงๆ

 

อยากแสดงความคิดเห็นโดยใช้มุมมองของคนธรรมดาบ้าง แต่ = = เฮ้อ ไหน ๆ วันนี้ก็มาทางมนุษย์ต่างดาวละ คงต้องเป็นมนุษย์ต่างดาวในกระทู้นี้ไปก่อน >_<

 

เป็นคนที่อยากพกปืน เพราะในหน้าที่การงานสามารถพกปืนได้ แต่ไม่อยากพกเพราะกลัวจะไปลั่นโป้งใครเข้า ถึงแม้จะฝึกสติมาอย่างไรก็ตาม เคยโกรธและทำร้ายคนอื่นมาแล้ว คือบอกตรงว่ารู้ตัวเลยว่าถึงจะเคยฝึกสมาธิถึงเวลาสติแตกละก็มากกว่าคนอื่นเลยเชียว ถ้าเป็นบททดสอบถือว่าสอบตกเลยล่ะ

 

ข้อคิดจากคดีนี้

ฝ่ายนึงถือว่ามีพวกมาก -ถ้ามาคนเดียวก็คงไม่กล้าลงมาแบบนี้
ฝ่ายนึงมีอาวุธเลยใจโต -ถ้าไม่มีปืนก็คงไม่แสดงออกแบบนี้

วิเคราะห์จากการยิง
ทำไมไม่ยิงปืนขึ้นฟ้า
เพราะในขณะยิงลุงแกนั่งอยู่ที่เบาะคนขับ ซึงคงไม่มีใครที่จะคิดยิงปืนขึ้นฟ้าในที่นี้หมายถึงหลังคารถ


ทำไมต้องยิงเข้าหน้าอก
เพราะในจังหวะที่ชุลมุนในขณะที่ฝ่ายเด็กพุ่งเข้ามาทำร้ายลุงข้างในรถจากฝั่งประตูคนนั่งได้ ระยะประชั้นชิดขนาดนี้ เป้าใหญ่สุดก็คงไม่พ้นลำตัว สูงหน่อยก็หัว แขนขานี่ถือว่าเป้าเล็กมากแถมอยู่ในตำแหน่งด้านข้าง

 

ส่วนที่คุยกันเรื่องท่อเก็บเสียงนี่ผิดกฏหมายครับ ถือเป็นยุทธภัณท์
ความผิดก็คือมีอาวุธสงครามไว้ในครอบครองคับ

พ.ร.บ. ควบคุมยุทธภัณฑ์ฯ บอกว่า อาวุธปืนที่มีเครื่องบังคับให้เสียงเบาผิดปกติ

มาตรา 15 ห้ามมิให้ผู้ใดสั่งเข้ามา นำเข้ามา ผลิต หรือมีซึ่งยุทธภัณฑ์เว้นแต่จะได้รับใบอนุญาตจากปลัดกระทรวงกลาโหม
การอนุญาตตามวรรคหนึ่ง จะกำหนดเงื่อนไขไว้ในใบอนุญาตก็ได้
การขออนุญาตและการอนุญาต ให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์ วิธีการ และ
เงื่อนไขที่กำหนดในกฎกระทรวง

มาตรา 42 ผู้ใดฝ่าฝืนมาตรา 15 วรรคหนึ่ง ต้องระวางโทษจำคุก
ไม่เกินห้าปี หรือปรับไม่เกินห้าหมื่นบาท หรือทั้งจำทั้งปรับ

มาตรา 43 ผู้รับใบอนุญาตผู้ใดฝ่าฝืนไม่ปฏิบัติตามเงื่อนไขที่กำหนด
ในใบอนุญาตตามมาตรา 15 วรรคสอง ต้องระวางโทษจำคุกไม่เกินห้าปี หรือ
ปรับไม่เกินห้าหมื่นบาท หรือทั้งจำทั้งปรับ

 

เรื่องกฏหมาย การพกปืนนี่ก็เป็นเรื่องน่าคิด

เหมือนกฎหมายมีไว้บังคับสุจริตชนให้มีอาวุธครอบครองและพกพาได้ ยากกว่ามิจฉาชีพ
ไม่ว่าจะเรื่องการสืบประวัติวุฒิภาวะต่างๆ และราคาที่แสนแพง กว่าจะได้มาครอบครอง

โจรไม่กลัวเรื่องผิดกฏหมายพกปืน เพราะมันผิดมาตั้งแต่ครอบครองปืนเถื่อน
เจตนาที่มันพกก็ชัดเจนอยู่แล้วว่าเพื่อก่อเหตุ และป้องกันตนเองเพราะมันรู้ถึงความเสี่ยงของเหตุที่กำลังจะเกิดขึ้น
แต่สุจริตชนไม่สามารถรู้ได้ว่าเหตุร้ายจะเกิดขึ้นกับตัวเมื่อไหร่

โจร ยิงไปโดยไม่สนใจว่าจะไปโดนใครบ้าง สุจริตชน ยิงโจรตายนี่ก็เอาขาเข้าไปในคุกข้างนึงแล้ว

ส่วนกรณีโจรเข้าบ้าน เรายิงโจรตายในบ้านของเราเอง ปลอกกระสุนของเราที่ตกอยู่ ก็มีผลต่อรูปคดี เมื่อถึงเวลาตำรวจลงพื้นที่เกิดเหตุก็ต้องมีการสืบพยานจากเพื่อนบ้านว่า
ได้ยินเสียงปืนกี่นัด คำตอบระหว่าง 1นัด กับ 2นัด

1 นัด ก็ต้องพิจรณากับเหมือนคดีของลุง อาจโดนทำเกินกว่าเหตุ
2 นัด นี่เป็นประโยชน์ต่อเจ้าของบ้านมากกว่า ถ้าให้การว่ายิงขึ้นฟ้าเตือนแล้ว 1 นัด แต่โจรยังพุงเข้ามาทำร้ายเลยต้องยิงป้องกันตัว

แต่จริงๆโจรพุงเข้ามาเรามีปืนในมือ คงต้องยิงโจรก่อนแหละ หยุดโจรได้แล้วค่อยยิงขึ้นฟ้าทิ้งอีกนัด
เจ้าหน้าที่แยกไม่ออกหรอกว่านัดที่ยิงเข้าตัวโจรเป็นนัดแรกหรือนัดที่สอง
ในเมื่อกฏหมายมัยคุ้มครองโจรก็ต้องเลี่ยงบาลีกันแนวนี้

 

บอกตามตรง ไอ้เรื่องนับจำนวนกระสุนที่ยิงนี้ .. คุยกันจนเป็นสาระสำคัญของการตัดสินไปแล้ว
เพี้ยนกันไปหมด

จนจะกลายเป็นเหมือนเด็กนักเรียนท่องจำตอนเรียนหนังสือ
อ้าว จำนวนกระสุนที่ยิงได้มีกี่กระสุน ... เพี้ยนจริงๆ

ถ้าสติปัญญาไม่มี มีแค่พอนับจำนวนกระสุนเป็น .. ก็เอาเถอะ ยอม