การสำคัญตน

ตนเสมอเขา เข้าใจว่า ตนเหนือกว่าเขา
ตนเสมอเขา เข้าใจว่า ตนเสมอเขา
ตนเสมอเขา เข้าใจว่า ตนด้อยกว่าเขา

ตนเหนือกว่าเขา เข้าใจว่า ตนเหนือกว่าเขา
ตนเหนือกว่าเขา เข้าใจว่า ตนเสมอเขา
ตนเหนือกว่าเขา เข้าใจว่า ตนด้อยกว่าเขา

ตนด้อยกว่าเขา เข้าใจว่า ตนเหนือกว่าเขา
ตนด้อยกว่าเขา เข้าใจว่า ตนเสมอเขา
ตนด้อยกว่าเขา เข้าใจว่า ตนด้อยกว่าเขา

9ประการนี้เป็นกิเลสชนิดละเอียด
ขอท่านทั้งหลายละมานะของท่านเพื่อการสนทนาที่เกิดประโยชน์เถิด
ขอบคุณลุงหมานที่ช่วยแก้ไขครับ

 

๙ ประการนี้เป็น มานะ ครับ ไม่ใช่ ทิฏฐิ...

 

การพูดเรื่องนี้ดีมาก

หลายปีก่อน ผมถือแต่ศีล 5 การปฎิบัติก็เข้าสมาธิบางวัน

พอตั้งใจว่าจะจริงจัง ครูบาอาจารย์ ท่านให้ตัด มานะ เป็นลำดับแรกเลย

ก่อนที่จะถือ กรรมบถ 10 ด้วยซ้ำ ตอนนั้นก็งงๆ แต่ตอนนี้เข้าใจแล้ว

การมี มานะ ไม่มีสิ่งดีเลย วางไป เบาขึ้นเยอะ

 

:'( อ่านแล้ว เหมือนตัวเองโดนด่ากลายๆ..เลยร้อนตัว-ผมไม่ใช่คนดีนี่เน๊าะ ไม่เป็นไรครับ ผมไม่ใช่อริยะและก็พระด้วย
..ผมคนธรรมดามาหาความรู้ อยากปกป้องศาสนา ไม่ชอบวางมาด วางฟอร์ม เพราะไม่มีอะไรจะวาง ไม่ต้องการให้ใครมาสรรเสริญ ยกยอ ไมไ่ด้มาอวดเก่งกับใคร
..แค่แสดงทัศนะคติแรงๆให้จดจำ กรรมใครกรรมมันครับ สิ่งใดถูก-ผิด สมมุตติสงฆ์ ควรกระทำอย่างไร ผมเคารพคนที่ควรเคารพ ทำบุญทำทาน ก็ใคร่ครวญก่อนทำก่อนให้เสมอ..แต่ทางโลกเขาว่าผมเป็นมาร ..มารก็มารครับ อิอิ

 

มานะนี่นั้นไม่มีใครกำจัดได้ต้องอรหันตถผลครับ ทขอข้ามก่อนเอาแค่ข้ามกามให้ได้ก่อน. ก่อนที่จะไปยุ่งกับมานะ

 

จิตตกเหรอสับสน. ถ้าคิดว่าตนเอวทำถูกจะจิตตกทำไม. ด่าเข้าไปพระนะด่าเยอะๆ. ถ้าท่านไม่ได้คิดแบบนั้นลองดูนะท่านจะไปทางไกน

 

5555 ชอบใจ bigtoo..ประชด 555 อิอิ (ด่าคนเอาผ้าเหลืองมาหากิน ไม่ได้ด่าพระสักหน่อย )

 

นั้นแหล่ะสับสนด่าเข้าไป. ถ้าท่านเป็นบุคคลที่ตั้งใจทำเพื่อพระศาสนานะ. ฮึๆสับสน

 

กระทู้นี้ดีมากครับ มานะ พฤติใครเป็นยังไงจะดูได้ รู้ได้ จากตรงนี้ส่วนหนึ่ง ดับไม่ได้ก็ควรตั้งจิตไว้อย่าให้มันเกิด ถ้าเกิดแล้วต้องรีบดับ ค่อยๆละไปทีละน้อยสุดท้ายก็จะดับได้เอง หากยังมีอยู่เต็มที่นั้นเป็นทางหายนะสำหรับผู้เสวยเอง สาธุ

 

ใครมีอุบายเกี่ยวกับเรื่องนี้ลองแสดง
เป็นธรรมทานด้วยครับ

ลุงแมวคนนึ่งตกอยู่ห้วงขออกุศลาธรรมนี้แน่นอน
โดนเตือนทีก็รู้สึกตัวที อยากให้มันจบครับ
เพราะสำคัญว่ามีเขามีเรา มีคน มีสัตว์นั่นแหละ

 

ละมานะ นี่ธรรมชั้นละเอียด จะไปไล่ดับทีละจุด ไม่มีทางหมดครับ
อยากให้ใบไม้หมดต้น ไล่เด็ดทีละใบลำบากครับ เด็ดออก ก็เกิดมาใหม่
พระพุทธองค์ ให้จัดการที่โคนต้นเลย ที่ต้นเหตุ
ล่มมาทั้งต้น ใบใหม่คือ กิเลส มานะ ไม่มีทางเกิดอีก

เพราะจะละมานะได้ มันเกิดจากการเห็นความเสมอกันทุกสรรพสิ่ง
ไม่มีบุคคล ไม่มีใครไปเป็นอะไร ไม่มีคนนี้ยศตำแหน่งนี้
ไม่มีคนดี ไม่มีคนเลว เสมอกันทั้งหมด เป็นแค่ขันธ์เกิด ดับสืบเนื่อง ตามปัจจัยแค่นั้น
คนที่จะเห็นได้เป็นธรรมดา โดยไม่ก่อตัวตนขึ้นภายในก็พระอรหันต์อย่างเดียว
แต่โสดาบันก็รู้สึกถึงสิ่งนี้ได้ จากการที่เข้าไปเห็นภายในขันธ์ถึงความไม่ใช่ตัวตน
เห็นแล้วว่า มีเพียงขันธ์ เกิด-ดับ ตามปัจจัย แค่นั้น
แต่ด้วยความเผลอสติ จึงมีอุปทานไปวิ่งไปยึดอยู่ จึงก่อความรู้สึก เหนือกว่า ต่ำกว่า ได้อยู่
เกิดความเปรียบเทียบอยู่ในใจ แต่เป็นการเปรียบเทียบที่ละเอียด
ไม่ได้เปรียบเทียบอย่างปุถุชน ที่ยังคิดว่า เรารวย เค้าจน เราสวย เค้าขี้เหร่

จะถอนมานะก็ต้องไปจนสุดท้าย ที่อุปทานไม่ไปยึดจนก่อตัวตนขึ้นมา
เมื่อไหร่ก่อตัวตน มันยังมีคน มีเดรัจฉาน มีเทวดา มีพรหม มีนาย ก. นาย ข.
เมื่อนั้นยังมีมานะอยู่

แต่เมื่อไหร่สลัดความยึดในขันธ์ที่เป็นรากเหง้าของความยึดทั้งปวงได้
มันจะเห็นเป็นแค่กระแสของนามธรรม เกิด ดับ

คนดี ก็แค่ขันธ์5 กลุ่มหนึ่งที่มีปัจจัยให้ยึดในกุศล
และคนเลว ก็แค่ขันธ์5 กลุ่มหนึ่งที่มีปัจจัยให้ติดในอกุศล

ละอุปทานเห็นความเสมอกันด้วยขันธ์5 จึงละมานะได้

 

ไม่ได้ตั้งใจจะกระทบใครนะครับ
พอดีเห็นบรรยากาศการสนทนามันไม่ชวนให้เกิดความรู้
เลยเอาซะหน่อยครับ
อย่าคิดมากครับคุณสับสน
โดนทุกคนแหละแม้แต่ตัวผมเองด้วย
เพราะธรรมข้อนี้จะละได้ก็ต้องพระอนาคามีชั้นอกนิฏฐานู่นแหละครับ

 

ขอโอกาส{ครั้งแรก}
สาธยาย เรื่อง
ผู้ให้กำเนิดมานะธรรม คือพระธรรมราชา ไม่ใช่เรา แต่เราเห็นมานะธรรมในพระองค์ท่าน และเห็นอย่างนั้นจริงๆ เป็นมานะที่ควรเคารพสักการะ
ตัดข้อสงสัยและเข้าใจผิดแยกประเด็นโดยพิศดาร

บทสรุปของ มานะที่ควรยึดถือตาม คือ [มานะธรรม]

จึงไม่ควรยึดถือมานะอื่น รู้ดังนี้แล้ว เราก็ควรระบุว่า ใครที่จะสมควรมีมานะฯ ใครไม่สมควรแก่มานะ ในการเพ่งมานะ ควรระบุ ดังนี้แลฯ

[(๐)] น เม อาจริโย อตฺถิ สทิโส เม น วิชฺชติ สเทวกสฺมึ โลกสฺมึ นตฺถิ เม ปฏิปุคฺคโล [(๐)]
卍卍卍卍卍卍卍卍卍卍卍卍卍卍卍卍卍卍卍卍卍卍卍卍卍卍卍卍卍卍卍卍卍卍卍卍
[(๐)] เราไม่มีอาจารย์ ไม่มีคนเสมือนเรา คนที่จะเทียบเราไม่มีในโลก ทั้งเทวโลก [(๐)]

VS

มานะ 9 (ความถือตัว, ความสำคัญตนเป็นอย่างนั้นอย่างนี้
1. เป็นผู้เลิศกว่าเขา สำคัญตัวว่าเลิศกว่าเขา
2. เป็นผู้เลิศกว่าเขา สำคัญตัวว่าเสมอเขา
3. เป็นผู้เลิศกว่าเขา สำคัญตัวว่าเลวกว่าเขา
4. เป็นผู้เสมอเขา สำคัญตัวว่าเลิศกว่าเขา
5. เป็นผู้เสมอเขา สำคัญตัวว่าเสมอเขา
6. เป็นผู้เสมอเขา สำคัญตัวว่าเลวกว่าเขา
7. เป็นผู้เลวกว่าเขา สำคัญตัวว่าเลิศกว่าเขา
8. เป็นผู้เลวกว่าเขา สำคัญตัวว่าเสมอเขา
9. เป็นผู้เลวกว่าเขา สำคัญตัวว่าเลวกว่าเขา

ด้วยเหตุอะไรหรือที่มานะ ๙ จึงไม่สามารถคุกคามพระพุทธเจ้าได้ เพราะ ณ เป็นที่เว้นไว้เฉพาะพระองค์ เพราะ ทรงมีมานะธรรมอันวิเศษธิคุณ จึงทรงสั่งสอนว่า

พระผู้มีพระภาคเจ้าเมื่อจะทรงตอบปัญหาของเขา จึงทรงแสดงธรรมว่า
ไม่ควรทำมานะในมารดา บิดา พี่ชายและในอาจารย์
เป็นที่ ๔ พึงมีความเคารพในบุคคลเหล่านั้น พึงยำเกรง
บุคคลเหล่านั้น บูชาบุคคลเหล่านั้น ด้วยดีแล้วจึงเป็น
การดี บุคคลพึงทำลายมานะเสีย ไม่ควรมีความกระด้าง
ในพระอรหันต์ผู้เย็นสนิท ผู้ทำกิจเสร็จแล้ว หาอาสวะ
มิได้ พึงนอบน้อมท่านเหล่านั้นผู้ไม่มีผู้อื่นยิ่งกว่า.


เพราะท่านเป็นบรมครูของสรรพสัตว์ทั้งมวล
ท่านเป็นเจ้าของ เป็นผู้จ่ายแจก เป็นราชาแห่งธรรม
จึงมีในสิ่งที่ผู้อื่นไม่อาจจะมีได้คือ { มานะธรรม }

เป็นศิษย์ก็ต้องฟังอาจารย์ พึ่งอาจารย์ เถิดทูนอาจารย์ ดังนี้แลจึงสมควร



สำหรับ การทำลาย อสฺมิมาโน ได้แก่ มานะที่เกิดด้วยอำนาจการยึดถือว่า "เรา" ในขันธ์ว่า "เราเป็นนั่น เป็นนี่ เป็นอีกเรื่องหนึ่ง

 

ขอยกตัวอย่างภาษาที่ใช้ในธรรมบทนี้

ตนเหนือกว่าเขา เข้าใจว่าตนเหนือกว่าเขา

ข้อความนี้ดัดแปลงมาหรือเปล่า
เข้าใจว่าตนเหนือเขา>>มีอะไรผิดที่เข้าใจเช่นนั้น

 

นั้นสำหรับพระอนาคามีที่จะก้าวขึ้นสู่พระอรหันต์ คร้บ ไม่ใช่สิ่งที่ใครๆจะทำได้ครับ การเด็ดใบไม้ยังดีกว่าการที่ไม่ทำอะไรเลยหากรู้ว่าเรายังตัดยังถอนต้นนี้ไม่ได้ด้วยสามารถยังไม่เพียงพอ ส่วนวิธีการนั้น เป็นไปตามที่ท่านกล่าวแต่ยังมีวิธีอื่นอีกที่จะละได้แต่ถ้าจะดับก็ต้องใช้วิธีนี้ ส่วนพระโสดาบันยังห่างไกลกับมานะเหตุเพราะพระโสดาบันแค่3ข้อแรกของสังโยชน์10ส่วนมานะอยู่ในข้อ8พระพุทธองค์ทรงวางไว้อย่างแยบคาย. การละขันธ์5เป็นของพระอนาคามีครับ อย่าเห็นว่าการเด็ดใบไม้ไม่มีประโยชน์เมื่อใดเด็ดจนหมดต้นต้นนั้นก็อ่อนแอลงก็จะง่ายต่อการโค่นล้ม. อะไรที่ไม่มีอาหาร เมื่ออดอาหารมันจะอ่อนแอตามธรรมชาติของมัน ธรรมมะคือความจริง ต้องใช้ปัญญาถึงรู้-เห็นตามความเป็นจริงต้องสอนตนให้ยอมรับมัน ให้อยู่กับมันไปเรื่อยๆจนกว่าจะไม่มีมายา สาธุ

 

ไม่ได้ดัดแปลงครับ
ปรากฏในพระไตรปิฎกกับหนังสือตอบปัญหาธรรมของหลวงปู่หล้าครับ

 

เป็นผู้เลิศกว่าเขา สำคัญตัวว่าเลิศกว่าเขา

ภาษาแบบนี้ต่างหาก ที่แสดงความมีมานะชัดเจน
คำว่า เข้าใจตนเองว่า คือเข้าใจไม่ผิด
กับ สำคัญตัวว่า คือลำพองตน

ลุงแมว เข้าใจแบบนี้ครับ

 

มันก็เป็นมานะทั้ง9อย่างแหละครับลุงแมว
เป็นสิ่งที่ต้องละ
ไม่ใช่ทำให้เจริญ

 

จขกท.เห็นว่าภาษาแบบไหนน่าจะสื่อความหมาย
ของพระพุทธเจ้าได้ตรงกว่ากัน

เข้าใจว่า
หรือสำคัญตนว่า

หากต้นฉบับผิด แล้วเผยแพร่แบบผิดๆ

ขยายวงกว้างออกไปๆ ลุงแมวว่าไม่ส่ง
เสริมฯแน่ (เล็งไปที่ต้นฉบับ จขกท.ไม่ต้อง
รับผิดชอบนะครับ)

จขกท.มีความเห็นเรื่องนี้ว่าสำคัญหรือไม่

 

ต้องกราบขออภัยทุกท่านด้วยครับ
ด้วยความด้อยในปริยัติทำให้สื่อสารออกมาผิดๆ
ผมก็ต้องยึดเอาพระไตรปิฎกเป็นสำคัญอยู่แล้วล่ะครับ