การเกิดดับของจิตมีสภาพเป็นสันตติใช่หรือเปล่าครับ

โกมีนามอำอื้อ เดี๋ยวก็เซอะ เดี๋ยวก็เสริซ

โกมีนามอำอื้อ เดี๋ยวก็เซอะ เดี๋ยวก็เสริซ

อากู๋รอเซอะ เธอกดคีเบอะ แล้วเอนเทอะ เอนเท๊อะ

เอนเทอะ เอนเทอะ เอนเทอะ ผลเซอะก็ออกมา

สันตะติ เธอเจอะ มาเรอะ มาะเรอะ มาเรอะ

ถ้าเจอะมาเรอะ เธอก็จะเปรอะ เดี๋ยวก็เปอะ เดี๋ยวก็ปิด เดี๋ยวก็เปอะ

เหมือนแหวกแหน ในคูเลอะเทอะ แหวกเยอะ เดี๋ยวมันก็ปิด

ที่มันปิด ทีมันปิด ไม่ใช่ว่าสันตติ ไม่มี แต่ เพราะ ผู้รู้ มะเที่ยง เป็นอยิโนโมะโต๊ะ

...........ไม่ไหว ไปละ ............

 

ถามว่าต้องอาศัยความละเอียดเท่าไหน ถึงจะแรกช่องว่างของสันตติได้ ในเมื่อมันเป็นสันตติ
ไม่มีช่องว่าง นี่ไง ที่มาของคำว่า สัพเพธัมมาอนัตตาล่ะ ก้จะไปสู่การเห็น ไตรลักษณ์ ที่ว่าถ้าช่องว่างมีนั้น เป็นการกล่าวในภาษาธรรมหลังจากเข้าใจตัวนี้ก่อน

 

กล่าวไปก็ไม่มีประโยชน์ครับ
ต้องปฏิบัติเท่านั้น

 

นั่นล่ะๆ ยิ้มปากกว้างเชียว
มันน่าจะมากกว่านั้นนะ มีนัม
ในความเป็นหนึ่ง กะจุด
แหะๆ ตรงนี้ล่ะมั้ง ที่ จะแสดง อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา กันแบบแจ่มแจ้ง

 

เอ่อ อนัตตาน่าเป็นเรื่องปัญญาเห็นธรรม สลัดธรรมด้วยเห็นแจ้งในความ ไม่ใช้เรา คนสัตว์ ตัวตนใดๆ

มากกว่าช่องว่าระหว่างเข้ากับออก ในโพรงจมูกน่ะ ^^

ปัญญาน่าจะลึกซึ้งกว่านั้น

 

เห็นด้วยครับ ใครปฏิบัติมาอย่างไร ก็แสดงทิฏฐิอย่างนั้น

ข้อนี้ไม่ขัดข้องอะไรครับ

 

โธ่ พี่หลง อันนั้นมีนัมคุยกันกับคุณจิตตีนนท์ แยกออกไป ไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้

 

แปลว่าผมควรนั่งอมยิ้ม ดูมีนั่มคุยถูกไหม

โอเช โอเช

 

แล้วที่ไม่ได้ปฏิบัติมาจะเรียกทิฏฐิอะไรครับ

 

ตรงช่องว่างระหว่างเข้ากับออก ต้องศึกษา ปฏิบัติ ทางอานาปนสตินะครับ
น่าจะละเอียดและแจ้งได้ครับ ฟังสมเด็จท่านได้ครับ ท่านพุทธทาสก็ดีครับ
ฟังหลวงพ่อพุธ เยอะครับ หรือฟังจากพระวจนะ ยิ่งเยี่ยมครับ
ที่สำคัญฟังแล้วน้อมนำปฏิบัติ ให้เห็นจริงตามจริงด้วยตัวเองครับ
เยี่ยมที่สุด

 

จะเอาอะไรไปวัดล่ะครับ ว่าผู้นี้ไม่ปฏิบัติ ไม่เพียร ไม่ฟัง ไม่เท่าเรา ต่ำกว่าเรา

ต้องให้คุณเตชพโลขี้แล้วล่ะ

 

ท่านสอนมาว่า ระหว่างช่องลมเข้าและออก ตรงนั้นเป็นไตรลักษณ์จริงหรือครับ

 

..............ไม่เห็นด้วย ครับ ถ้า...มองข้าม ลมหายใจ เพราะนี่คือสิ่งที่เรียนรู้ได้ศึกษาได้ จริงและ ตรง เหมือน สภาพธรรมอื่นอื่น ถ้า มองว่า ต่างกับ สภาพธรรมอื่นอื่น นั้นมองผิดแล้ว....เพราะนี่คือปัจจัยรูปนาม ทุกอย่าง เป๊ะรูป ผัสสะ เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาน มีหมดเป็นหนึ่ง

 

เชิญคุณขี้ไปคนเดียวเถอะครับ
ผมขอตัวก่อน

 

.........จิตตั้งมั่น จะเห็น ตามจริง.

 

ช่องว่างมะขั้น ก็ คือ ภวังค์

ภวังคจิต ในอภิธรรมมีตั้ง 8 ขณะจิต ติดคอมโบ้

พระอะระหัน เท่านั้นที่ไม่มี ภวังคจิต นอกนั้น เสร็จโกมีนัมหมด

ถ้าตายขณะจิตเป็นภวังค์ก็นู้น ไปเดรัจฉานนู้น ทั้งๆที่ นิมิตอาจจะเห็นสวรรคิ์
แต่จะเกิดเป็น สัตว์เดรัจฉานแทน ในสวรรคิจึงมีเก้งเอ๋ง เป็นอาธิได้

ทีนี้ หากสนใจจะดูภวังค์ ก็ใช่ ต้องเล่นอานาปานสติ และ ต้องมี ปัจมฌาณ

มันถึงจะลงไปคลุกกับภวังค์ อยู่ในภวังค์แต่จิตเป็นสมาธิได้อีก หลับแต่
เป็นสมาธิได้ นั่นคือต้องเป็นพวกเล่น ปัจมฌาณ ได้ นอกนั้น เสร็จโกมีนัมหมด
เห็นอะไรเห็นหมด เห็นได้ แต่ ลงภวังค์หรือเปล่า หากไม่รู้ คิดว่า จำแนกแยะแยะ
ภวังค์ไม่ได้ ก็ นาจา!!ถ้าจะบ๊อง

หากเห็นนู้นเห็นนี่ที่เกิดจาก ญาณทัศนะ อำนาจสมาธิ ปราถนาจะเห็น ก็เห็นทันที
ไม่ต้องรอมืด รอจอดับ

*************

หากทำอานาปานสติ จังหวะที่ ลมหายใจ เปลี่ยน ตรงนั้นจะมี ช่องว่างมาคั้น
หากไม่เห็น ก็ไม่ต้องไปวิจัยหรอกเนาะ โยนเข้าป่าไป ไปทำกรรมฐานที่ถนัดดีกว่า

( ตรงช่องว่างมาคั้น ตรง ลมหายใจสลับ หาก ปรุงเอง ก็จะอึดอัด สมองพิการได้ )

 

ผมคิดเอาเองครับ เห็นเอง ครับผม แต่ไม่ได้บอกว่าตรงนั้นเป็นไตรลักษณ์ครับ
จะบอกว่า จุดตรงนั้นทำให้เราเห็นความจริงขณะนั้นๆได้ครับ
ทีนี้ในส่วนของคำสอน แหะๆผมยังฟังไม่รอบครับ ยังต้องฟังอีก เลยตอบพี่หลงไม่ได้ครับ

 

อาหลง นั่นเค้าพิมพ์ผิด คุณเตช ไม่ลอง"ชี้"แหวกดูดีๆก่อน^^

ไปนอนล่ะ

 

จริงๆ ในส่วนของการทำอานาปนสติ ผมเห็นตรงช่องว่างนี้มาตลอดครับ
ยังติดสงสัยมา แต่ไปถามใครก็ไม่เห็น อ่านตำราก็ไม่เข้าใจ
จนคิดเอาว่าเราไปเห็นอะไรเอาเอง นึกเอง
พอมันวาง ก็ทำให้เห็น เป็นหนึ่งครับ

 

ถ้าพูดแบบนี้ก็พอเห็นด้วย

แต่ไปยึดไปคว้าธาตุ ไปคว้านิมิตอนุพยัญชนะเป็นโพรงจมูก เป็นระหว่างลมเข้าลมออก

แล้วหมายเอาช่วงสับเปลี่ยนลมโดยหมายเอารูป และภาพที่ไปรู้โพรงจมูกเป็นนาม

แล้วบอกว่าตรงนั้นแล อนันตา อันนี้ก็ขอปฏิเสธ


ส่วนคำตอบของแพททริกก้ไม่เห็นด้วยเช่นกัน

ตอนนี้คุยกันที่ระหว่างลมเข้าและออก แพทริกชี้ไปที่ตรงนั้นเป็นปัญญา เห็นปัจจัย

ผัสสะเวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณอะไรนั้น

ถ้าผัสสะจะเกดแล้วไซร์ ก็เกิดที่กระทบนั้นแล วิญญาณ เวทนา สัญญา สังขารก็ประชุมกันตรงนั้นแล้วดับไป

ลมเข้า อาการที่เคลื่อน ก้เป็นลักษณะของลงในกลางลง ขันธ์ก็ประชุมกันตรงนั้นแล้วดับไป

วาโยสุดเกิด วิญญาณ ขันธ์๕ก็เกิดแล้วดับไปในขณะนั้น

ทีนี้ เห็นพูดเหลือเกินเรื่องปัจจัย รู้ไหมว่าลมเข้า ลมออกเกิดได้อย่างไร ^^