กำลังใจของผู้ปรารถนาพระโพธิญาณ

อยากจะเผาตัวเองตอนที่กำลังใจพุ่งสุดๆๆ แต่ตอนนี้ขอทำงานเพื่อพระศาสนาก่อนนะครับ
กราบอนุโมทนา สาธุครับ

 

เอางั้น เลยเหรอครับ ท่านพี่
งัยก็ขออนุโมทนาด้วยนะครับ
ผมอนุโมทนากับเจ้าของกระทู้ด้วยนะครับ

 

ใช่แล้ววจ้า อยากได้ผลแบบไหน เราต้องหวานพืชแบบนั้นก่อน
เพราะทุกอย่างมีเหตุมีผล ของตัวมันเอง ต้องทำให้ถึง จะทำให้รู้ลึกและเข้าใจชัด




ฝากชมรม คุณความดีพรหม-เทวดาในศาสนาพุทธ

เพื่อศึกษาพรหม-เทวดาในศาสนาพุทธ รวบรวมบทความเกี่ยวความดีของพรหม-เทวดาในศาสนาพุทธ เพื่อแก้ข้อสงสัยว่าพรหมเทวดาเคารพบูชาได้รึไม่ และ ทำอย่างไรจึงจะเกิดเป็นพรหม-เทวดา ตามหลักพุทธ พุทธศาสนา<!-- google_ad_section_end -->

 

ล้างใจ

ถ้าเผากิเลสสิ่งไม่ดีอย่างเด็ดขาดล่ะก็ ผมขออนุโมทนาด้วยคน
แต่ถ้าคุณจะเผากายเนื้อของคุณ ผมว่าตัวใครตัวมันครับ
:'(

 

ผลแห่งการถวายชีวิตเป็นประทีป
ของพระมังคลสัมมาสัมพุทธเจ้า
ชื่อว่าพระรัศมีแห่งพระสรีระของพระพุทธเจ้านั้น ย่อมปรากฏแก่ชนทั้งหลายเป็นคุณลักษณะพิเศษที่ทำให้พระพุทธองค์แตกต่างจากชนทั่วไป ด้วยอานิสงส์ที่พระพุทธองค์สั่งสมไว้เป็นอย่างดี ถึงกระนั้นแล้วก็ยังมีพระพุทธเจ้าพระองค์หนึ่งได้ชื่อว่า รัศมีแห่งพระสรีระของพระองค์นั้น มีเกินยิ่งกว่าพระพุทธเจ้าองค์อื่น ๆ แสงแห่งพระพุทธองค์ทรงครอบงำ แม้แสงสว่างของดวงจันทร์และดวงอาทิตย์ แม้หมื่นโลกธาตุก็สว่างจ้า ด้วยกุศลใดหนอจึงทำให้เป็นเช่นนั้น

ได้เรื่องราวมีอยู่ว่า เมื่อพระโกณฑัญญศาสดาเสด็จดับขันธปรินิพพานแล้ว ศาสนาของพระองค์ดำรงอยู่แสนปี เพราะพระสาวกของพระพุทธะและอนุพุทธะอันตรธานหายไป ศาสนาของพระองค์จึงอันตรธานหายไปตาม ต่อจากสมัยนั้นไปอีกหนึ่งอสงไขย แต่อยู่ในกัปเดียวกัน ได้บังเกิดพระพุทธเจ้าขึ้นมาอีก 4 พระองค์ คือ พระมังคละ พระสุมนะ พระเรวตะ พระโสภิตะ

หนึ่งในสี่ของพระพุทธเจ้านั้นก็คือ พระมังคละพุทธเจ้า ซึ่งจะได้กล่าวถึงในที่นี้ ก่อนที่จะมาเป็นพระพุทธเจ้า พระองค์ทรงบำเพ็ญบารมี ๑๖ อสงไขยกับอีกแสนกัป บังเกิดอยู่ในสวรรค์ชั้นดุสิต ทรงดำรงตลอดอายุในสวรรค์ชั้นนั้น

นับแต่พระมังคละมหาสัตว์ ผู้เป็นมงคลของโลกทั้งปวง ทรงถือปฏิสนธิในพระครรภ์ของพระนางอุตตระมหาเทวี พระรัศมีแห่งพระสรีระก็แผ่ไปตลอดเนื้อที่ประมาณ ๘๐ ศอกทั้งกลางคืนกลางวัน แสงจันทร์และแสงอาทิตย์ก็สู้รัศมีนั้นไม่ได้ พระรัศมีนั้นสามารถกำจัดความมืดได้โดยไม่ต้องใช้แสงสว่างอย่างอื่นเลย พระรัศมีดังกล่าวนั้นชื่อว่า มีเกินกว่าพระรัศมีแห่งพระสรีระของพระพุทธเจ้าพระองค์อื่น ๆ ซึ่งพระพุทธเจ้าพระองค์อื่น ๆ มีโดยรอบประมาณ ๘๐ ศอกบ้าง วาหนึ่งบ้าง

หากแต่พระรัศมีของพระมังคละพุทธเจ้านั้น แผ่ตลอดหมื่นโลกธาตุเป็นนิจนิรันดร์ ต้นไม้ ภูเขา เรือน กำแพง หม้อน้ำ บานประตู ทุกสิ่งทุกอย่างเสมือนหุ้มไว้ด้วยแผ่นทอง พระองค์มีพระชนมายุถึง ๙ หมื่นปี คราวนั้นรัศมีของดวงจันทร์และดวงอาทิตย์หรือแม้แต่ดวงดาวไม่มีตลอดเวลา กลางวันและกลางคืนก็ไม่สามารถกำหนดได้ เพราะไม่มีความแตกต่างของแสง สัตว์ทั้งหลายอาศัยแสงสว่างแห่งพระพุทธองค์ในการประกอบการงาน โดยแยกกลางวันกลางคืนด้วยดอกไม้ยามเย็น และเสียงนกร้องในยามเช้า

มีข้อสงสัยว่า อานุภาพอย่างนี้ของพระพุทธเจ้าพระองค์อื่น ๆ นั้นไม่มีหรือ ตอบว่าไม่มี แม้ว่าพระพุทธเจ้าพระองค์อื่น ๆ เมื่อทรงประสงค์จะแผ่พระรัศมีแห่งพระสรีระไปตลอดหมื่นโลกธาตุ หรือยิ่งกว่านั้นได้ก็จริง แต่ก็เป็นไปโดยพระประสงค์ หากอานุภาพของพระมังคละพุทธเจ้านี้เป็นไปโดยธรรมชาตินิรันดร ทั้งนี้ก็ด้วยอานิสงส์ที่พระองค์ทรงบำเพ็ญไว้ตั้งแต่ครั้งเป็นพระโพธิสัตว์ ดังต่อไปนี้คือ

ครั้งหนึ่ง เมื่อเสวยพระชาติเป็นพระโพธิสัตว์ พระองค์ได้เห็นพระเจดีย์ของพระพุทธเจ้าพระองค์หนึ่ง คิดว่า “ควรจะสละชีวิตของเราเพื่อพระพุทธเจ้าพระองค์นี้” จึงได้ให้เขาพันทั่วทั้งสรีระเหมือนกับพันด้ามประทีป ให้บรรจุถาดทองมีค่านับแสน ซึ่งมีช่อดอกไม้ตูมขนาดศอกหนึ่ง เต็มด้วยของหอมและเนยใส จุดไส้เทียนพันไส้ไว้ในถาดทองนั้น ใช้ศีรษะเทินถาดทองนั้นแล้วให้จุดไฟทั่วทั้งตัว แล้วทำประทักษิณรอบพระเจดีย์ตลอดทั้งคืน เมื่อพระโพธิสัตว์พยายามอยู่จนอรุณขึ้นอย่างนี้ ไออุ่นจากไฟไม่จับแม้เพียงขุมขน พระมหาสัตว์ได้ตั้งความปรารถนาว่า


“ด้วยผลแห่งทานของเรานี้ ในอนาคตกาล ขอรัศมีทั้งหลายจงแล่นออกโดยทำนองเดียวกันนี้” เมื่อพระองค์ตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้าแล้ว รัศมีสว่างไสวไม่มีประมาณเปล่งออกจากสรีระแผ่ไปตลอดทุกสถานที่ มีนัยดังพรรณนามาแล้วข้างต้นนี้เป็นอานิสงส์ของการบูชาพระเจดีย์ด้วยจิตศรัทธา ที่เหนือกว่าการถวายประทีปเป็นพุทธบูชาทั่ว ๆ ไป เพราะเหตุที่ประทีปนี้คือ ประทีปชีวิต อันยากยิ่งที่จะมีใครสละได้โดยง่าย เมื่อบุญส่งผล อานิสงส์ที่ได้รับจึงเลิศกว่าบุคคลอื่นในฐานะเดียวกัน ตามเหตุที่ประกอบ


"พุทธบูชา มหาเตชะ วันโต" "การบูชาพระพุทธเจ้ามีเดชอำนาจอย่างยิ่ง

 

คือแบบว่า
ท่านพี่ ทามทาม ท่านจะบำเพ็ญปรมัตถบารมีโดยการเผาตัวเองบูชาพระรัตนตรัยนะครับ (ตอนที่กำลังใจพุ่งสุดๆๆ) เรื่องเผากิเลสนะตอนนี้ท่านเผาอยู่ครับ

 

สาธุ ผมขอกราบอนุโมทนากับ "องค์พระมังคละพุทธเจ้า" ด้วยนะครับ
และกราบอนุโมทนากับท่านพี่ทามทาม ที่นำมาให้อ่านด้วยนะครับ
อีก พระองค์หนึ่งครับ "พระรามเจ้าโพธิสัตว์ " ได้บำเพ็ญในยุคขององค์พระทศพลกัสสปะพระพุทธเจ้า

" ดูก่อนสารีบุตร พระรามโพธิสัตว์เจ้าได้บำเพ็ญกองบารมีทั้งหลายมาช้านานเป็นอันมากแล้ว แต่กองบารมีธรรมครั้งหนึ่งนั้น ปรากฏเป็นยอดปรมัตถบารมีอันประเสริฐ เพราะเหตุดังนั้นพระรามสัพพัญญูเจ้า จึงได้พระพุทธสมบัติเห็นปานดังนี้สมเด็จพระศรีสรรเพ็ชญ์จึงตรัสพระสัทธรรมเทศนาแก่พระสารีบุตรว่า ในเมื่อครั้งพระศาสนาพระพุทธกัสสปสัมมาสัมพุทธเจ้านั้น พระรามองค์นี้เป็นบรมโพธิสัตว์บังเกิดในตระกูลพราหมณ์ มีนามว่านารทมาณพ วันหนึ่งนารทมาณพได้ทัศนาการเห็นองค์พระพุทธกัสสปสัพพัญญูบรมครูเจ้าครั้งนั้น ก็มีความโสมนัสยินดีปรีดา คิดว่าจะกระทำสักการบูชาแก่พระองค์ให้เห็นศรัทธาของอาตมา มิได้คิดแก่ชีวิตอินทรีย์ คิดแล้วจึงเอาผ้า ๒ ผืนชุบน้ำมัน พันสรีรกายตั้งแต่เศียรเกล้าตลอดปลายเท้าทั้ง ๒ แล้วก็จุดไฟขึ้นบนศีรษะเป็นประทีปกระทำสักการบูชา ถวายแก่องค์สมเด็จพระพุทธเจ้า แล้วตั้งปณิธานความปรารถนาว่า ข้าแต่พระองค์ผู้ทรงพระภาคเป็นอันงาม อันว่าองค์อวัยวะน้อยใหญ่ในสรีรกายของข้าพระพุทธเจ้า คือเลือดเนื้อเป็นอาทิ กระทำเป็นทานถวายแก่พระองค์ในกาลบัดนี้ ปัจจโย โหตุ จงบังเกิดมีเป็นปัจจัย ให้อุปการคุณอุปถัมภกยกชูข้าพระพุทธเจ้าให้ได้สำเร็จแก่พระสร้อยสรรเพชุดาญาณ ในอนาคตกาลเบื้องหน้าโน้นเถิด

ครั้งนั้นองค์สมเด็จพระพุทธกัสสปเจ้า จึงตรัสพยากรณ์ทำนายนารทมาณพนั้นในท่ามกลางบริษัททั้ง ๔ มีพระพุทธฎีกาว่า ดูก่อนมาณพผู้เจริญ ในเมื่อภัทรกัปนี้ฉิบหายไปแล้ว บังเกิดมีกัปป์ตั้งขึ้นมาใหม่ เป็นสุญญกัปอยู่สิ้นกาลช้านาน นับได้อสงไขยแผ่นดินล่วงไปแล้ว ครั้งนั้นจึงบังเกิดมัณฑกัปป์ ในกาลเบื้องหน้าคือตัวของมาณพนี้จะได้บังเกิดเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์หนึ่ง ทรงพระนามว่าพระรามสัพพัญญูในมัณฑกัปป์อันนั้น พระองค์ทรงพยากรณ์ทำนายมาณพดังนี้แล้ว ครั้นเวลาราตรียังรุ่ง ก็กระทำกายของมาณพเป็นประทีปถวายต่างเครื่องสักการบูชาสมเด็จพระพุทธเจ้าเป็นอันดี ครั้นนารทมาณพดับจิต ก็ได้ไปบังเกิดในดุสิตาสวรรค์เทวโลก ในที่เผาสรีรกายกระทำสักการบูชาแห่งมาณพนั้นก็บังเกิดดอกบัวผุดขึ้นมา มหาชนเห็นเป็นอัศจรรย์จึงกล่าวสรรเสริญชมว่า จะหามนุษย์ผู้ใดเปรียบเสมอสองหามิได้ นานไปจะได้บังเกิดเป็นสมเด็จพระพุทธเจ้าพระองค์หนึ่ง
- ด้วยผลอานิสงส์ที่ท่านมิได้เอื้อเฟื้อแก่สรีรกายและชีวิตของอาตมากระทำเป็นมหาบริจาค เจตนาอันใหญ่ยิ่งกว่าบารมีทั้งหลายทั้งปวง
- ด้วยเดชะอานิสงส์ที่บูชาสรีรกายของอาตมานั้นเมื่อได้ตรัสเป็นพระพุทธเจ้า มีสรีรกายสูง ๘๐ ศอก
- สละชีวิตเป็นทาน เป็นปรมัตถบารมีอันอุดมอุกฤษฏ์นั้น จะมีพระชนมายุได้ ๙ หมื่นปีเป็นกำหนด
- เวลาราตรียังรุ่งตามประทีปแล้ว คือ สรีรกายของอาตมากระทำสักการบูชานั้น จะบังเกิดพระรัศมีรุ่งเรืองงามสว่างไปทั้งกลางวันและกลางคืนเป็นนิจจกาล อาจปกปิดเสียซึ่งแสงพระจันทร์และพระอาทิตย์ กระทำให้อัปภาคย์แพ้พระรัศมีของพระองค์ฯ
สำแดงมาด้วยเรื่องราวพระรามโพธิสัตว์คำรบ ๒ ก็ ยุติแต่เพียงนี้ฯ "

 

แวะเข้ามาดู ก๊าบ

 

สาธุ ขออนุโมทนาบุญด้วยนะครับ
สาธุ ...

 

กราบอนุโมทนา สาธุ กับท่านน้องต้นละ และเพื่อนๆ ด้วยจ้า

และเป็นกำลังใจให้เพื่อนพุทธภูมิ ทุกท่านๆ สาธุ

 

ทีมผู้ดูแลแกลเลอรี่



วันที่สมัคร: Sep 2005
อายุ: 26
ข้อความ: 757
พลังการให้คะแนน: 207

อยากจะเผาตัวเองตอนที่กำลังใจพุ่งสุดๆๆ แต่ตอนนี้ขอทำงานเพื่อพระศาสนาก่อนนะครับ
กราบอนุโมทนา สาธุครับ
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย timetime : 20-01-2010 เมื่อ 12:03 PM

ขอบคุณมากๆๆนะครับ สำหรับกำลังใจ
ผมเองได้อ่านเรื่อง สละร่างกาย( เผาร่างกายของกระต่ายโพธิสัตว์เพื่อเป็นอาหารให้แก่พราหมณ์ ) สละเนื้อเพื่อทำเป็นทองคำเพื่อปิดพระพุทธรูปไม้แก่นจันทร์ ( ขององค์พระทศพลพระองค์ปัจจุบัน) การตัดพระเศียรบูชาพระธรรม ( ขององค์พระศรีอาริย์ ) การเผาร่างกายเพื่อบูชาพระรัตนตรัย (ขององค์พระรามเจ้าโพธิสัตว์ ขององค์พระสุมังคละโพธิสัตว์) และท่านพี่ทามทาม(อยากจะเผาตัวเองตอนที่กำลังใจพุ่งสุดๆๆ)
ผมเองก็คิดจะทำเหมือนกันนะครับ แต่ยัง "คิดถึงแม่และยังอยากอยู่กับแม่ " นานๆๆๆนะครับ

 

บางพระชาติก่อนตรัสรู้เป็นพระโคดมสัมมาสัมพุทธเจ้า

.....พระพรหมดาบส

.....พระชาติหนึ่ง พระโพธิสัตว์ทรงบังเกิดเป็นลูกชายในตระกูลพราหมณ์ชื่อ พรหมกุมาร ศึกษาสำเร็จไตรเพทแล้ว เป็นอาจารย์สอนลูกศิษย์ ๕๐๐ คน เมื่อบิดามารดาสิ้นชีวิตแล้วพรหมกุมารนำทรัพย์สมบัติออกบริจาค แล้วออกบวชเป็นฤๅษี ศิษย์ทั้ง ๕๐๐ ได้พากันทยอยบวชตามมาอยู่ด้วย
.....หัวหน้าศิษย์ทั้งหมดในครั้งนั้นคือ พระศรีอริยเมตไตรยโพธิสัตว์ วันหนึ่งขณะที่เหล่าศิษย์พากันออกไปเที่ยวหาผลไม้มาบริโภค พระพรหมดาบสได้ไปกับศิษย์ที่เป็นหัวหน้า สองคนปีนป่ายขึ้นไปบนภูเขาปัณฑระ เมื่อมองลงไปที่เชิงเขา ดาบสทั้งคู่เห็นเสือแม่ลูกอ่อนเพิ่งคลอดลูกได้ ๒-๓ วัน กำลังหิวจัด แม่เสือมองจ้องลูกเขม็งเหมือนเตรียมจะขย้ำกินเป็นอาหาร
.....พระพรหมดาบสเห็นแล้วสลดใจ เห็นทุกข์ภัยในการเกิดเป็นสัตว์โลก มีแต่การเบียดเบียนกันเพื่ออยู่รอด ไม่เว้นแม้แต่จะเกิดเป็นแม่ลูกกัน ตราบใดถ้ายังต้องเวียนว่ายตายเกิด จะต้องหนีไม่พ้นการเบียดเบียนนำทุกข์มาให้แก่กันและกัน
.....พระดาบสเห็นใจในความหิวโหยของแม่เสือที่ยังไม่มีกำลังออกไปหาเหยื่อ และก็มีความกรุณาในชีวิตน้อยๆ เพิ่งเกิดของลูกเสือ จึงคิดบำเพ็ญปรมัตถทานบารมี สละชีวิตตนเพื่อให้ซากศพเป็นทาน แม่เสือกินแล้ว
.....คิดดังนั้นแล้ว พระดาบสจึงแสร้งใช้หัวหน้าศิษย์ที่มาด้วยกันให้ไปเที่ยวหาซากสัตว์ที่อาจมีในบริเวณนั้นมาให้แม่เสือ เมื่อดาบสผู้เป็นศิษย์เดินไปลับตา พระพรหมดาบสก็อธิษฐานจิตเอาอำนาจปรมัตถทานบารมีของตนครั้งนี้ เป็นปัจจัยเกื้อหนุนให้บรรลุพระสัมมาสัมโพธิญาณในเบื้องหน้า แล้วตัดสินพระทัยกระโดดลงมาสิ้นชีวิตทิ้งร่างไว้ต่อหน้าแม่เสือ แม่เสือจึงเลิกคิดกินลูกของมัน หันมากินร่างพระโพธิสัตว์แทน
.....การกระทำครั้งนี้เรียกว่า พุทธการกธรรม เป็นการกระทำที่ทำได้ยากยิ่ง สามารถสละสิ่งที่ทำได้ยาก เพื่อปรารถนาการตรัสรู้เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เปลื้องทุกข์ให้ตนเองและสัตว์โลกให้จงได้
.....พระพรหมดาบสสิ้นชีวิตแล้วไปบังเกิดในสุคติเทวโลก



ที่มา<<<<<<<<<<<<<<​

 

กราบโมทนา สาธุ กับท่านน้องต้นละ อยู่กับแม่พ่อ เลี้ยงดูบิดามารดาเป็นบุญใหญ่

 

ท่านพี่ครับ
ผมกับ พ่อแม่ ไม่ได้อยู่ด้วยกันหรอกครับ
ผมกับแม่ทำกรรมร่วมกันแยกลูกแยกแม่เขาไว้เยอะ( ไข่มดแดงที่อยู่บนต้นไม้ เอาไปขาย เยอะมากเลยไม่รู้จะถึงล้านตัวรึเปล่านะครับ ตอนผมเป็นเด็กนะครับ)
กรรมพากลูกพากแม่เขา นี้กระมั้งครับ เลยไม่ได้อยู่กะท่านนะครับ
ทุกวันนี้เลยได้แต่นึกถึงท่านอยู่ตลอดเวลา ได้แต่คอยบอกท่านว่า อย่าเบียดเบียนสัตว์เล็ก ใหญ่ ทั้งหลาย
ท่านเองก็เชื่อผมนะ ทุกวันนี้ท่านทานอาหารเจมาเป็นเวลา ๑๐ ปีแล้วครับ(บอกให้ท่านทานนะครับ )

 

สาธุ กราบอนุโมทนา
" องค์พรมหมฤาษีโพธิสัตว์ (องค์พระทศพลพระองค์ปัจจุบัน) และองค์หัวหน้าศิษย์โพธิสัตว์คนแรก (องค์พระศรีอาริย์) และท่านพี่ทามทาม ด้วยครับ
ที่นำชาดกมาให้อ่าน (เหตุการณ์นี้เกิดมานานมากครับ )

 

พระพุทธเจ้าในอนาคตที่หลังจาก10ระองค์มีอีกไหมครับ
น่าจะมีนะครับ ใครทราบกรุณาเผยแพร่หน่อยครับ

 

มีครับ
แต่ยังไม่ปรากฏชื่อนะครับ
ครั้งหนึ่ง พระอานนท์ทูลถามเรื่องพระโพธิสัตว์ที่จะตรัสรู้ในอนาคต องค์พระทศพลตรัสบอกว่า พระโพธิสัตว์ทั้งหมดมีประมาณ ๕๑๐ พระองค์ แต่ที่มีบารมีแก่กล้าที่จะตรัสรู้ในเวลาอันใกล้( แต่ยาวนานมาก ) มีอยู่ ๑๐ พระองค์ คือ

- พระศรีอาริยเมตไตรย์ พระองค์หนึ่ง
- พระราม พระองค์หนึ่ง
- พระธรรมราช พระองค์หนึ่ง
- พระธรรมสามี พระองค์หนึ่ง
- พระนารท พระองค์หนึ่ง
- พระรังสีมุนีนาถ พระองค์หนึ่ง
- พระเทวเทพ พระองค์หนึ่ง
- พระนรสีหะ พระองค์หนึ่ง
- พระติสสะ พระองค์หนึ่ง
- พระสุมงคล พระองค์หนึ่ง
ที่เหลืออีก ๕๐๐ พระองค์บารมียังอ่อนอยู่