"ของอัศจรรย์" (หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน)

"ของอัศจรรย์"

" .. การปฏิบัติธรรมนั้นมีหลายขั้นหลายภูมิ ที่กล่าวมาเหล่านี้เป็นขั้นทั่ว ๆ ไป ส่วนมากเป็นทางฝ่ายฆราวาส ทาง
ด้านฝ่ายพระนั้น "เน้นหนักลงทางศีล ทางสมาธิ ทางปัญญา" ให้เห็นสด ๆ ร้อน ๆ ภายในจิตใจ

"ศีลเป็นยังไง" ศีลของผู้รักษาบำเพ็ญจริง ๆ ศีลจะเป็นเครื่องอบอุ่นใจมากทีเดียว "ไปอยู่ในป่าในเขาไม่กลัว
สัตว์กลัวเสือ" เพราะแต่ก่อนเสือชุมมากทีเดียว ไปที่ไหนมีแต่สัตว์แต่เสือทั้งนั้น ผู้มีศีลบริสุทธิ์บริบูรณ์แล้วไม่
กลัว "ตายก็จะไปสวรรค์ทันทีเป็นที่แน่อยู่ภายในจิตใจ" นี่ละศีลเป็นคุณค่าแห่งความเย็นใจปรากฏแก่ตัว
ของเราเอง

จากนั้น "ก็สมาธิคือความสงบเย็นใจ" พยายามบำเพ็ญ "ภาวนาพุทโธ ธัมโม สังโฆ" บทใดก็ตาม อานาปาน
สติก็ตาม ให้พยายามบำเพ็ญคำว่า "พุทโธกระเทือนถึงพระพุทธเจ้าทุก ๆ พระองค์เป็นของน้อยเมื่อไร"
ธัมโมก็เหมือนกัน พระพุทธเจ้าตรัสรู้-ตรัสรู้ธรรมทั้งนั้นกระเทือนทั่วแดนโลกธาตุ สังโฆพระสาวกของพระพุทธเจ้า
กี่พระองค์กระเทือนไปหมดเลย

"บริกรรมคำว่า พุทโธ ธัมโม สังโฆ จึงเป็นของอัศจรรย์มาก" ให้เรานำนี้มาภาวนา วันหนึ่ง ๆ อย่าให้ขาดจาก
การภาวนา อย่างน้อยให้ได้สัก ๕ นาทีก็ยังดี ถ้าให้พอดิบพอดีเราเสมอต้นเสมอปลายไปธรรมดานี้วันหนึ่งได้
๑๐ นาที ก็พอดีละ .. "

หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน