ขอถามเรื่องการพยากรณ์ครับ

ผมอ่านหนังสือมาหลายครูบาอาจารย์ ได้ยินองค์นู้นรับรององค์นี้ หมายถึงรับรองภูมิธรรมให้แก่กันนะครับ ผมเองก็มีความเชื่อแบบนั้นมาตลอดครับว่าท่านรับรองภูมิธรรมให้กันได้

แต่พระท่านบอกว่า เรื่องของการพยากรณ์หรือรับรองภูมิธรรมเป็นเรื่องของพระพุทธเจ้าพระองค์เดียวเท่านั้น แม้ในเหล่าอัครสาวกที่เลิญในแต่ละด้านท่านก็ไม่กล่าวรับรองกัน ไม่อยู่ในฐานะที่จะกล่าวรับรองด้วย

พวกท่านผู้รู้ทั้งหลายคิดยังไงกันบ้างครับ

 

ต่อนะครับ....
แต่ก่อนตัวเองเป็นคนประเภทเชื่อดะถ้ามันตรงกับความเชื่อเดิมของเราอยู่ก่อนแล้ว โดยเฉพาะเรื่องการเชื่อว่าครูบาอาจารย์องค์โน้นองค์นี้สำเร็จธรรมกัน ได้ภูมิธรรมต่างๆ

แต่พระท่านบอกมาตลอดว่าท่านที่สำเร็จแล้วไม่มีใครเค้าพูดกัน แม้แต่จะรับรองภูมิธรรมก็ไม่กล่าวรับรองกัน ท่านยังบอกอีกว่าแม้แต่เรื่องของสมาธิไม่จำเป็นท่านก็ไม่พูดไม่แสดง ท่านว่าการพูดเรื่องภูมิจิตภูมิธรรมต่างๆถ้าไม่มีในตนแล้ว(ถ้าบวชอยู่นะครับ)มันจะต้องปาราชิกได้เลยครับ แค่เรื่องของศีลสมาธิท่านยังบอกว่ายากเลย จะประสาอะไรกับการกล่าวถึงวิปัญสนาญาณ...แต่ทุกวันนี้พูดกันยันนิพพาน

 

สิ่งที่พระท่านบอกดูจะขัดกับความเชื่อของผมที่มีมาก่อนโดยตลอดเลยครับ แต่ก็โดนท่านสะกิดความเชื่อต่างๆมาโดยตลอดเลย ทั้งเรื่องโลกและเรื่องธรรม ยิ่งเรื่องทางธรรมท่านจะยกครูบาอาจารย์ที่ท่านเคยอยู่ด้วยมาพูดให้ฟังอยู่ตลอดว่า ท่านยังไม่เคยได้ยินจากปากซักองค์เลยว่าท่านรับรองภูมิจิตภูมิธรรมให้กัน แถมเดี๋ยวนี้ยังเขียนประวัติครูบาอาจารย์ผิดเพี้ยนกันมากๆเลยครับ

 

เรื่องของธรรมะพระท่านบอกว่า ทำไม่ได้ไม่ถึงเที่ยวไปพูดสอนชาวบ้านมีแต่พังกับพังอย่างเดียวเลยครับ ข้อนี้ผมว่าอันตรายมากๆเลยครับ ถึงขั้นบิดเบือนคำสอนพระพุทธเจ้ากันได้เลยนะครับ ครูบาอาจารย์ที่ท่านรู้จริงๆท่านถึงไม่ใคร่พูดกันพร่ำพรื่อ ทุกวันนี้องค์โน้นก็นิพพานองค์นี้ก็ชาติสุดท้ายแล้ว เห็นเยอะมากครับ ลองพิจารณากันดูนะครับ

 

ตรงนี้ ขอตอบว่า
อันแรก เป็นการรับรองกัน เป็นเรื่องของ
พระปฏิสัมภิทาญาน ที่ท่านดูให้กัน

อันที่สอง เป็นเรื่องของ พระสุกกวิปัสสโก
ที่กล่าวถึง พระปฏิสัมภิทาญาน แล้วสรุป
ตามความเห็นของตนว่า อภิญญา ไม่มีจริง
คนที่จะมองเห็นได้ มีแต่ พระพุทธเจ้า เท่านั้น

สรุปก็คือ ลางเนื้อชอบลางยา
พวกมีฤทธิ์ ย่อมเข้าใจและชื่นชม ต่อ พระพวกแรก
แต่ คนไม่มีฤทธิ์ ก็ย่อมจะไม่เข้าใจ ในการเล่นฤทธิ์
ย่อมต้องนิยมต่อ พระพวกที่สอง นั่นเอง

 

แล้วถ้าผมบอกคุณว่า พระราหุล หรือ
สามเณรราหุล ซึ่งลูกของพระพุทธเจ้า
ท่านได้รวบรวบ วิธีการ ที่ พระอรหันต์
ได้บรรลุธรรม ไว้ได้ ถึง 40 วิธีเป็นอย่างน้อย
ซึ่งต่อมา เรียกว่า กรรมฐาน 40 อย่าง

ซึ่งเป็นเรื่องจริงๆ ที่พระพุทธเจ้า ได้สอนให้
ผู้ที่ฝึก กรรมฐานเหล่านี้อยู่แล้ว ที่มีอยู่แล้วในตอนนั้น

ต่อมา ได้แนะนำให้เห็นถึง การเกิดดับของญาน
จนเค้าเหล่านั้น ได้บรรลุธรรม ตามลำดับไป

แล้วก็ตั้งชื่อว่า กรรมฐานสายกลาง
ที่ใครๆก็สามารถฝึกได้ เห็นผลได้
แล้วก็หาอุปกรณ์ได้ง่ายๆ ในตอนนั้น

แล้วคุณคิดว่ายังไง พระราหุลเป็นใคร
ถึงกล้า มาเขียนแต่งในภายหลัง

 

พวกที่ชอบคิดด้านเดียว ก็ย่อมตอบว่า มีแต่พังกับพัง
พวกที่คิดหลายด้าย ก็จะตอบกลับมาว่า นั่นคือ โอกาส
โอกาสที่จะได้ ใช้ช่วงเวลา ร่วมกันตรวจสอบ
แล้วก็ช่วยกันแปลให้ถูกต้อง ระหว่าง นักปริยัติ กับ นักปฏิบัติ

 

มากคิดมากความ เรื่องของธรรมะไม่ใช่จะมาคิดเองเออเองนะครับ พระท่านที่รู้จริงๆท่านถึงได้เตือนเพราะผลที่จะเกิดตามมาเมื่อแตกกายทำลายไปแล้ว สิ่งที่จะต้องเจอมันหาที่สุดประมาณมิได้เลยเรื่องของการบิดเบือนพระธรรมคำสอนของพระพุทธเจ้า พระท่านว่าปัจจุบันมันเลยครูเลยอาจารย์เลยพระพุทธเจ้ากันซะหมด ลองคิดดูนะครับ แค่เรื่องของการพูดสอนธรรมะ พระท่านยังบอกว่าให้ทำตามแบบที่พระพุทธองค์พาทำ คือท่านเอาตัวเองรอดแล้วๆถึงมาสอนเหล่าสัตว์ แต่ปัจจุบันมันเกินไปซะหมด ตัวเองยังเอาไม่รอดเที่ยวสอนคนอื่น พระพุทธเจ้าบารมีท่านตั้งเท่าไหร่ ท่านยังบำเพ็ญจนรู้ทางถึงสอนเหล่าสัตว์ ไม่ใช่ตัวเองไม่รู้เที่ยวพูดสอนไปเรื่อย ไม่รู้ว่าผลเสียที่จะเกิดตามมามันมากมายเท่าไหร่ คิดเอาแค่พูดสนุกปากน้ำลายแตกฟองอวดอ้างต่างๆนาๆ พูดยันนิพพาน แต่ตัวเองจะก้าวพ้นหัวตะพานหรือป่าวก็ไม่รู้5555 ปัจจุบันมันเป็นยังไงน่าจะรู้กันดี ผมเห็นว่าเรื่องของธรรมะยังไงก็ต้องปฏิบัตินะครับ ไม่ใช่มาสุ่มหัวกันคิดถกกันไปไม่สิ้นสุด ไม่ใช่เรื่องของการคิดนึกเทียบเคียงต่างๆนาๆ หวังว่าคงจะเข้าใจเจตนา ที่ดีบ่ดัง ที่ดังบ่ดี ของจริงนิ่งเป็นใบ้ ของพูดได้นั้นไม่จริง 5555 พระท่านที่รู้จริงๆท่านถึงไม่อยากพูดบอกอะไร

 

ผมเข้ามาที่บอร์ดนี้เพราะคำพูดบางคำ ประโยคบางประโยค เมื่อเราอ่านดูแล้วรู้เลยว่ามาจากผลของการปฏิบัติ ไม่ใช่มาคิดเทียบเคียง ผมยังยืนยันนะครับว่าต้องปฏิบัติอย่างเดียว ถ้าอยากรู้เรื่องพระธรรมคำสอนของพระพุทธเจ้า แม้ได้อ่านหนังสือธรรมะมานับไม่ถ้วนก็ตาม เทียบไม่ได้เลยกับการที่เราสามารถทำจิตให้สงบเพียงแค่ช้างกระพรือหู งูแลบลิ้น

 

ปริยัติ กับ ปฏิบัติ ต้องทำควบคู่กัน
หาก สิ่งหนึ่งสิ่งใด มีมากกว่ากันเกินไป
ผลก็คือ สุดโต่งไปออกไปแต่ละข้าง

 

5555สุดโต่งในทางปฏิบัติ ทางยังไม่เคยเดินเที่ยวพูดไปก่อน นี้แหละหนาคน สัตว์โลกเป็นไปตามกรรม ทางใครทางมัน

 

ไปละหนาบอร์ดนี้ ฝากไว้เผื่อท่านที่อ่านแล้วสะกิดใจ เรื่องธรรมะไม่ใช่จะมายัดโน้นยัดนี้เข้าในหัวใจเดี๋ยวได้แตกกันพอดี ทุกวันนี้แค่เรื่องศีล 5 ข้อยังยากเลย ประสาอะไรกับการพูดเรื่อง ฌาน เรื่องญาณ ต่างๆ แถมทะลุกันไปไกลยันนิพพานโน้น5555 ตาดีได้ตาร้ายก็มืดเดินชนเสาหัวแตกไปเลย

 

ผมไม่รู้ว่า จขกท. จะกลับมาอ่านไหม แต่อยากจะบอกว่า ผมค่อนข้างเห็นด้วยกับคุณครับ

ยิ่งย้อนกลับไปดูกระทู้เก่าที่คุณโพส เพื่อจะดูว่าคุณมาป่วนหรือเปล่า มันกลับไม่ใช่
คุณเคยโพสว่า

"มีพระท่านบอกของพวกนี้ถ้ายังไม่แจ้งในวิปัญสนาญาณก็เชื่อไม่ได้ทั้ง 100% ต่อให้ระลึกชาตินับประมาณไม่ได้ หรือรู้อนาคตนับประมาณไม่ได้ก็อย่าไปหลงเชื่อมัน"

ผมก็เคยได้รับการสอนมาแบบนี้เหมือนกันครับจากทางพระสายป่า หลังจากใช้ปัญญาดูก็คิดว่า มันถูกต้องแล้วละ

คนเรามันปฏิบัติไม่ถึง จะรู้ได้ยังไงว่าตัวเองมีกิเลสอยากเห็นอะไรหรือเปล่า เขาอาจจะมีตาทิพย์ก็จริงแต่ถ้ามันอยากเห็นอย่างนั้นอย่างนี้ ก็จะเป็นนิมิตที่คิดเองซะมากกว่า

ซึ่งพอผมนำมาพูด ก็มีคนเอาด้านพุทธประวัติในไตรปิฏกมาอ้าง ว่าฤาษีสมัยก่อนก็ดูแม่นได้

ตามปัญญาผมแล้ว ไตรปิฏกด้านนี้เชื่อได้ทุกอย่างหรือเปล่ายังไม่รู้เลย ผ่านมาหลายยุคหลายสมัย (หมายถึงด้านพุทธประวัตินะครับ)

 

กลับเข้ามาตอบให้ท่านโดยเฉพาะครับ ตามพระที่ท่านบอกผมมานะครับ ให้เอาพระสูตรกับพระวินัยเทียบกันทั้งสองด้านนะครับ ถ้าข้อความไหนที่ขัดแย้งกันเองแสดงว่าไม่ใช่ ข้อไหนที่ไม่ขัดแย้งกันก็ใช้ได้ครับ ให้เทียบเคียงอย่างนี้นะครับเรื่องพระไตรปิฏก