ขอวิธีฝึกจิตให้เป็น "อุปจารสมาธิ"

ทำอย่างไรให้จิตเป็น อุปจารสมาธิครับ

 

ฝึกเอาครับถ้าหากต้องการความชำนาญ
แบบที่ว่าสามารถกำหนดใช้งานได้นะครับ..มีวิธี
ง่ายๆเลยนะครับแบบชั่วคราวนะครับ
มี ๒ วิธีคือแบบลืมตากับหลับตาครับ
วิธีที่ ๑ แบบลืมตา
ลิ้นกับปากห้ามขยับ
สวดมนต์ในใจเอาบทที่ท่องได้ถ้าลืมตา
ให้ทำตานิ่งๆ ห้ามขยับไม่ว่าซ้ายหรือขวา
ให้พนมมือไว้ที่หน้าอก
ตาที่นิ่งๆให้มองผ่านเหนือนิ้วกลางไป
สูงประมาณ ๑๐ ซม.โดยประมาณ
ทำได้แค่นี้ ก็เข้าอุปจารสมาธิแบบชั่วคราวได้แล้วครับ
สังเกตุการเปลี่ยนแปลงของอากาศรอบๆ
ที่เกิดขึ้นได้ด้วยตัวเอง
เหมาะสำหรับเอาไว้ใช้สวดมนต์ครับ
หรือก่อนจะห้อยพระเครื่องครับ....

วิธีที่ ๒ คือแบบหลับตา
ให้หลับตาสองตาปกติเราลงไปเลย
คือให้โน้มลงมามองที่ลิ้นปี่ของเรา
สังเกตุสายตาพระพุทธรูปครับ..
แล้วหายใจให้ลึกถึงท้องเอาไว้
ด้วยการดันลมหายใจลงไป
แต่ทำความรู้สึกรับรู้ว่าลมหายใจหยุดที่ปลายจมูก
และดันลมนะครับ แต่อย่าไปตามลมหายใจ..
จากนั้นในขณะที่กำลังหายใจออกนะครับ
ให้ผลักลมหายใจออกให้มันผ่านเหนือระหว่างคิ้ว
ของเราออกไปจริงๆมันออกทางจมูกปกตินั่นหละครับ
แต่ความรู้สึกที่เหมือนผลักลมหายใจออกที่เหนือระหว่างคิ้ว
เป็นอุบายในการทำให้จิตสร้างภาพจากตัวจิตเอง
หรืออุบายให้จิตเข้าสู่ระดับอุปจารสมาธิวิธีการหนึ่ง
วิธีนี้เหมาะสำหรับการนั่งสมาธิ เอาไว้ฝึกให้จิต
สร้างภาพแบบไม่มีความคิดจากสมองมาปรุ่งร่วมได้
ซึ่งปกติภาพที่จะเห็นยังไม่ชัดครับ(เรื่องธรรมดา)
ถ้าไม่ทำอย่างนี้ โดยมากถ้าไปนั่งสมาธิจิตจะยกระดับ
สมาธิมากไปจนหลับได้หรือตกมามากไปจนเข้าภวังค์
หรืออาการรู้ตัวแล้วคล้ายๆสะดุ้งต่างๆนั่นหละครับ

มีอีกวิธีแบบทั่วๆไป
ถ้าหลับแล้วเข้าสู่สภาวะแบบครึ่งหลับครี่งตื่นได้
ให้รีบระลึกทำความรู้สึกตัวให้เร็วที่สุดครับ
แต่ที่สำคัญคือห้ามลืมตา..แล้วก็ให้หลับต่อ
พอเข้าสภาวะคล้ายๆครึ่งหลับครึ่งตื่นอีก
ก็ให้ระลึกทำความรู้สึกตัวอีกให้เร็วที่สุดอีก
และก็ห้ามลืมตาเหมือนเดิม..
วิธีการนี้เป็นอุบายฝึกให้จิตเป็นทิพย์
สำหรับกรณีบุคคลที่ไม่ชอบนั่งสมาธิ
หรือชอบนอนสมาหลับทั้งหลายครับ...

ท้ายสุดอีกวิธีก็คือ การนั่งหลับตาปกติมองไปที่ลิ้นปี่
หายใจเข้าและออกให้ลึกถึงท้อง ทำความรู้สึกรับรู้
ว่าลมหยุดที่ปลายจมูก แต่ไม่ต้องตามลมนะครับ
เด่วมันจะติดที่ระดับปฐมฌาน และทำให้จิตเกิดครับ
และมันจะมีความรู้สึกว่า เราจะมีตาเดียวมองผ่าน
เหนือระหว่างคิ้วได้เอง ให้มองผ่านเหนือระหว่างคิ้วไปเรื่อยๆ
อาจระลึกภาพพระพุทธฯหรือครูบาร์อาจารย์ที่เราเคารพไว้
แต่ย้ำว่า มองผ่านเหนือระหว่างคิ้วอย่างเดียว
แรกๆจะมืด ต่อมามีสีบ้างแต่ไม่ชัดดูเป็นวงกลม
ต่อไปจะเริ่มเห็นเป็นขอบๆได้ ฯลฯ
ในระหว่างนี้อาจเห็น วงกลมสีต่างๆ ปรกกฏแว๊บขึ้นมา
ขนาดเท่าหัวเข็มหมุดบ้าง หัวไม้ขีดไฟบ้างให้เฉยๆไว้ก่อน
เด่วพอเห็นภาพผ่านเหนือระหว่างคิ้วได้ เป็นรูปเป็นร่าง
นี่ก็แสดงว่า จิตเริ่มเป็นอุปจารสมาธิได้แล้วครับ.....
วิธีนี้เป็นพื้นฐานของอาปาฯและสำหรับบุคคลที่ต้องการ
ฝึกพื้นฐานไว้ เพื่อเอาไว้ต่อยอดกรรมฐานกองต่างๆ
ตามแต่ที่ตนเองชอบครับ

ปล.วิธีมีหลากหลาย เอาตามที่ชอบเลยครับ
หรือตามความสดวกเลยครับ..

 

ถ้ารู้สึกกายเบาจิตเบา ตัวหดเล็กลง ตัวขยายใหญ่ขึ้นไม่มีประมาณ
อาการเหล่านี้จัดอยู่ในสมาธิขั้นอุปจาระทั้งนั้นครับ
ส่วนวิธีก็ตามลุงนพได้เลยครับ
เพียงแค่มาขยายอาการให้ทราบเฉยๆครับ

 

ถ้าทำได้แล้วในอนาคต
ประโยชน์ที่ส่วนตัวมองเห็นคือว่า
สามารถเอามาวิปัสสนาได้ครับ
แต่ต้องรู้จักการวางอารมย์
ในระหว่างวันเรื่องกิเลสที่เรายังอ่อนอยู่ให้เป็นครับ
(คิดๆไว้ รู้ได้จากกำลังสติ แล้วก็ลืมๆไปไม่สนใจ
พอเข้าสภาวะนี้ได้ มันจะผุดขึ้นมาได้ของมันเอง
และจะไม่หลุดจากอารมย์เหมือนการใช้ความคิดครับ)
และเข้าไปสภาวะนี้ เมื่อพิจารณาได้ในครั้งแรก
พอเราลืมตาจิตเราจะยังฟูได้อยู่
คือจะรู้สึกได้เลยว่า ลิ้นปี่เรามันเต้นได้
แต่เราไม่ได้คิดอะไรนั่นหละครับ
แต่ถ้าเข้าไปพิจารณาได้อีกในสภาวะนี้
ประมาณครั้งที่ ๓ และ ๔ (ในระดับสูงจะครั้งเดียว
แต่ในความเป็นจริงทำได้ยากครับ
ต่อให้ไม่ต้องทำอะไรเลยในชีวิตก็ทำได้ยากครับ)
กิเลสในเรื่องนั้นๆตัวจิตสามารถที่จะตัด
ได้ถึงขั้นละเอียดครับ
(คือในเวลาลืมตาปกติ นึกยังไง
พยายามยังไง อยู่สภาพแวดล้อมอย่างไร
จิตก็ไม่สนใจ หรือจะไม่ปรุงแต่งกับเรื่องนั้นๆ
นี่คือการสังเกตุขั้นละเอียดครับ)
เล่าให้ฟังเผื่อไว้ เป็นทางเลือกหนึ่ง
ในหลายๆทางของการวิปัสสนาครับ

 

ดูเหมือนจะโพสซ้ำนะครับลุงนพ
อิอิ

 

๕๕ จริงด้วย.

 

ตอบ ถามแบบนี้ไม่รู้จะตอบยังไงขอตอบแบบกว้าง ๆ นะครับ
........อุปจารสมาธิ เกิดได้จากการทำสมถะกรรมฐานทุกกอง ใน ๔๐ กอง (เว้น อรูปฌาน ๔) บางกองกำลังจิตทรงได้ทรงฌาน ๔ เช่น อานาปานสติ กสิณ แต่ทุก ๆ กองก็สามารถปฏิบัติให้ถึงอุปจารสมาธิได้เช่นเดียวกัน........
........เรามามองในกรรฐานที่ตรงจริต ในส่วนตัวเห็นว่า อานาปานสติ ตรงกับจริตนิสัยของคุณ
และถ้าคุณปฏิบัติก็สามารถทำได้ดีด้วย ถ้าคุณปฏิบัติบ้างแล้วก็สามารถทำได้ดีจนกระทั่งจิตรวม
ได้บ้างในขั้นของขณิกะสมาธิ มีโอกาสที่จะทำให้ถึงอุปจารสมาธิได้ ครับ....

****อนุโมทนาบุญ****

 

ทำไปเถอะครับ
เจออะไรค่อยมาคุยกัน
สำคัญที่ทำถูกรึเปล่าเท่านั้นเองครับ
เหตุดีผลย่อมดี เหตุไม่ดีผลย่อมไม่ดีครับ

 

ที่ผมฝึก ใช้วิธีเดินจงกรมครับ(ดูลมหายใจเจ้าของ)
เดินจนมันเอาชนะนิวรณ์ได้
จะใช้เวลากี่ชั่วโมง ก็เดินไป..

จากนั้นจิตจะสงบ (นิ่งไม่สนใจกับอะไร รู้สึกโล่งเบา...

จากนั้นใช้ความคิดพิจารณากาย..ผม ขน เล็บ ฟัน หนัง ของผู้ชาย ผู้หญิง สัตว์ต่างๆ

อาศัยความเพียร..จากนั้นจิตจะรวม ปรากฏเป็นนิมิต..(อุปจาระสมาธิเกิด)

นี้เป็นวิธืที่ผมฝึกครับ...

 

โหถ้าเดินนำนั่งแล้วจิตสามารถรวมได้นี่ไม่ธรรมดานะครับ
นับถูๆ

 

จิตรวมแบบอุปจาระสมาธิ ไปได้ที่วัดป่าบ้านตาด นั้นแหละครับ
หลวงตาท่านสอนให้เอง
(ที่วัดท่านเน้นเดินจงกรม มีทางเดินจงกรมเยอะมาก มีอยู่ข้างกุฎทีพัก)

ก่อนนั้นจะฝึกดูลม เพ่งลม อย่างดี จนเกิดแสงสว่าง
บางครั้งก็นเห็นกายทิพย์ ล่องลอยไปสถานที่ต่างๆ
จนเข้าใจว่าเก่งแล้ว..

จนหลวงตาด่าเอาหลายวัน..กว่าจะเดินจิตต่อยอดไปได้

 

๕๕๕๕๕๕๕๕
โดนเขกกระโหลกสินะครับ
น่าอิจฉานะมีคนเฆี่ยน
ของผมนี่ไม่ค่อยมาเลย

 

อุปจาระสมาธิ มีหลายสำนักเข้าใจว่า
เป็นสมาธิขั้นพื้นฐานก่อนได้ฌาน
(เป็นปิติ ตัวเล็กตัวใหญ่ ขนลุกขนพวง ฯลฯ)

อุปจาระสมาธิในสายวัดป่า เอาไว้ใช้ อบรมจิต

 

สมาธิ ๓ อันดับ ต่างกับฌาณครับ
หลวงปู่เทสก์ท่านแสดงไว้ชัดเจน
ใครที่เอามาปนกันแสดงว่ามั่วครับ
๕๕๕๕๕๕๕๕

 

ใช่ครับ

 

ตอนแรกผมฝึกได้ฌานก่อน
เพราะฝึกเอาเอง กิเลสพาฝึก..จนเข้าใจเก่งแล้ว

 

ฌาณมันเป็นภพครับ สมาธิเป็นความตั้งมั่นของจิต ส่วนที่เค้าเน้นอุปจาระนี่คาดว่ามันอธิบายง่ายเพราะมีการแจกแจงอาการไว้ ลองถามต่อสิครับว่าขณิกะเป็นยังไง อัปปนาเป็นยังไง
ขี้คร้านจะอ้ำอึ้ง

 

พระพุทธเจ้าบอกไว้ชัด

สมาธิอบรมปัญญา ปัญญาอบรมจิต

ไม่ใช้สอนว่า
ฌานอบรมปัญญา

เพราะสภาวะจิตติดฌาน เหมือนติดภพของจิตเอง
เหมือนคนโดนมัดเท้า..แล้วให้เดินไป..

 

ปัญญา ก็เหมือนกัน หลายสำนักก็เข้าใจไม่ตรงกัน

สำหรับผม การที่จิตเรียนรู้สภาวะตัวจิตเอง
นั้นละปัญญาอบรมจิต

 

เรื่องปัญญานี่ผมยกให้เป็น สันทิฏฐิโก ปัจจัตตังครับ
เพราะแต่ละลำดับขั้นนั้นต่างกัน แล้วแต่ที่สั่งสมมาด้วย
แต่ถ้าคุยกันนี่รู้ได้ครับว่าจริงหรือเท็จ