ขออนุญาตสอบถามพี่ๆและเพื่อนๆนักปฏิบัติทุกท่านครับ

น่าจะถามว่า ทำไมพระศาสดาให้พิจารณากฏของไตรลักษ์

 

ครับคุณ jityim ที่ผมถามเพราะว่าคุณจิตยิ้ม อทิบายเรื่องอนัตตาไว้ในโพสก่อนหน้านั้น ถึงสภาวะนิพพานว่าเป็นอนัตตา ผมจึงอยากทราบว่าคุณ jityim เห็น รูป เวทนา จิต และ ธรรมเป็นอนัตตาอย่างไรครับ
เมื่อคุณ jityim ได้แสดงแล้วว่า รูป เวทนา จิต ธรรม เป็นอนัตตาเช่นนี้ และแสดงแล้วว่านิพพานเป็นอนัตตาอย่างนั้น ผมอยากทราบต่อว่า ท่าเช่นนั้นแล้ว รูป เวทนา จิต และ ธรรม นั้นเหมือนหรือต่างจากนิพพานอย่างไรครับ และเป็นอนัตตาเช่นเดียวกันหรือไม่

คุณจิตยิ้มแสดง รูป เวทนา จิต ธรรม ว่าเกิดด้วยเหตุและปัจจัยปรุงแต่ง ไม่ใช่ตัวตนที่แท้จึงเป็นอนัตตา แล้วนิพพานล่ะครับเกิดด้วยเหตุปรุงแต่งด้วยปัจจัยใดจึงเห็นว่าเป็นอนัตตา

 

คำว่านิพพานนี้พระศาสดา ท่านก็ยืมมาพูด เพื่อสื่อสภาวะ
ก่อนพุทธกาล คำนี้มีใช้พูดในหลายสำนัก หลายลัทธิ

 

มาปัจุบันนี้ เหมือนย้อนรอยไปสมัยพุทธกาล
ทุกสำนัก ก็เอานิพพานไปใช้สื่อสภาวะ ที่ตนฝึกมา

อย่างธรรมกายก็เห็นอย่างหนึ่ง
อย่างมโน...ก็เห็นอย่างหนึ่ง
สำนักต่างๆก็เห็นต่างกันไป

มันก็ไม่แปลกที่มันไม่ลงรอยกัน

ไปถามองค์ปฐม ท่านบอกว่า อยู่แดนนิพพาน
ไปถามพวกพรหม ท่านก็บอกว่า อยู่แดนนิพพาน

 

ถึงเราจะอธิบายว่า นิพพาน เป็นอย่างนั้น
ไม่เป็นอย่างนี้ เป็นอย่างโน้น
ก็จะไม่มีใคร ที่จะเข้าใจได้

เพราะถึงแม้ว่า เป็น พระอรหันต์ เหมือนกัน
แต่ ประสพการณ์ในการควบคุมจิตใจ
หรือ การทำวิปัสสนาทำคนละแบบ
หรือแม้แต่ แบบเดียวกัน แต่
วิสัย คือ ปัญญา ศรัทธา วิริยะ มันต่างกัน
การมองเห็น นิพพาน ก็ยังมองต่างมุมกัน
อาจารย์เดียวกัน ยังแขวะกันในจิต ในธรรมชั้นสูง

เพราะฉะนั้น ในเรื่อง นิพพาน ของฆราวาส
ย่อมมองต่างมุม ไม่มีที่สิ้นสุด

แต่ถ้าหากใคร ฝึกมองทุกสิ่ง แบบท่องคาถาว่า
สรรพสิ่งเพียงสมมุติๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เมื่อจิตรวม วิปัสสนานิ่ง จะมองเห็น
พระไตรลักษณ์ แบบ อนัตตาธรรม ได้
คนผู้นี้ จะบรรลุธรรมแบบ มหายาน
จะมีโลกทัศน์เรื่อง พระนิพพาน ที่กว้าง
บรรลุครั้งเดียว อาจเป็น พระอรหันต์ เลย
และจะมีปัญญา ประมาณว่า จบดอกเตอร์
โดยได้ เกียรตินิยมอันดับหนึ่งด้วย
แต่จะหาได้ยากในโลก
ในบ้านเรา ก็คือ สำนักวัดของท่านพุทธทาส นั่นเอง

 

ในพระไตรปิฏก ก็มีอธิบายไว้

 

อนัตตา นั้นมีตัวตน แต่ตัวตนนั้นไม่ใช่ตัวตนที่แท้จริงแต่ประกอปกันขึ้น ไม่ใช่ตัวตนนั้นว่างปล่าว เช่น กาย เช่นเวทนา เช่นจิต เช่นธรรม
อนัตตา ที่เห้นว่าว่างเปล่านั้น ใช่อนัตตาในไตรลักษณ์ จริงหรือครับ
แต่ความเห็นว่าไม่ใช่ตน ไม่เป้นตน ไม่ใช่ของๆตน ไม่มีในตนนั้น เป็นทิฐิ ทีนี้การเห็นนั้นจะถูกต้องว่าเป้นตนไม่เป็นตนอย่างไรนั้นก้ด้วยว่าเห็นอนัตตานั้นจริงหรือไม่อย่างไรครับ
ท่าเห็นไม่จริง ก้เป็นมิจฉาทิฐิ
ท่าเห้นถูกต้องก้เกิดปัญญา เป็นสัมมาทิฐิ

ที่ท่านยกมาอทิบายในความเห้นนิพพานนั้นจึงเห็นได้ชัดเจนว่าเป็น สัมมาหรือเป็นมิจฉา

 

เจ้าสำนักเตโชวิปัสนาบอกว่า ท่านพุทธทาสอยู่แดนนรก

 

อย่าพูดดังไป เขียนให้มันเป็นกลางๆเข้าไว้

 

หากอ่าน พระไตรปิฏก แล้วบรรลุธรม

เมื่อกี้เราจะโพสต์เรื่องนี้ แต่ จอมมาร
มาทำหน้าที่ ขวางไม่ให้เราโพสต์ได้
เค้าทำงานของเค้า ได้สำเร็จเเล้ว
เก็บแต้มสะสมได้อีกแล้ว ยอมทำหน้าที่ มาร
เพื่อการจะได้เป็น พระโพธิจิต อย่างเต็มตัว
มีใครยอมสละอย่างเค้าได้บ้าง
เราจึงขอคาราวะ จอมมาร ด้วยเช่นกัน

ที่จะบอกก็คือ

ถ้าหากว่า พระไตรปิฏก ทำให้บรรลุธรรมได้
ทำไม มหาคน และ มหาพระ จึงไม่บรรลุธรรม
เพราะ พระไตรปิฏก ได้เลยสักรูปเดียว
มันมืดมน ถึงขนาดที่ว่า พระสังฆราชพระองค์หนึ่ง
ขอนิมนต์ พระป่า 2 รูป ไปถามไถ่ถึงสาเหตุ
ที่ไม่สามารถ บรรลุธรรม จาก พระไตรปิฏก ได้
พอได้รับฟัง จากปากของ พระป่าสองรูปนั้น
ท่านก็อ๋อ ทันที
แล้วก็ขอร้องเชิงบังคับให้ พระป่า สองรูปนั้น
ต้องหาวิธี ทำให้ พระมหา มีสิทธิ์ที่จะบรรลุธรรมได้
หรือช่วยสั่งสอง พระมหา รูปใดรูปหนึ่ง
เพื่อให้บรรลุธรรม แล้วจะได้เป็น ตัวอย่าง
ของ พระมหาเหล่านั้น ที่จะฝึกฝนเพื่อเดินตาม
พระมหา ที่เป็นตัวอย่างนั้น

ต่อมา พระป่าสองรูป นั้น พบเจอ
ช้างเผือกหนุ่ม ที่ชื่อว่า พระมหาบัว
ผู้ที่จะเหาะเหินเดินอากาศ ไปทั่วโลก
และจะเป็น ลูกศิษย์ ที่เป็น พระมหารูปแรก
ที่มีอินทรีย์แก่กล้า ควรค่าแก่การสอนสั่ง
และจะเป็น พระมหา รูปแรก ที่พระมหารู่นหลัง
จะต้องเอา กรณีของท่าน เป็นกรณีศึกษา
หากว่า อยากลดทิฐิของตนเอง และ
จะบรรลุธรรมได้ด้วย

 

เจ้าสำนัก เตโชวิปัสสนา กำลังถูก
จอมมารที่เป็นเพื่อนของเรา หลอก
ก็เพราะว่า วิธีการเผากิเลสด้วยไฟ
มันก็คือ กสินไฟ อย่างหนึ่งนั่นเอง
กสิน จะไม่สามารถทำให้คนบรรลุธรรมได้
แต่จะมี ฤทธิ์ มาก สัมผัสได้มาก
แล้วก็จะโดนหลอกได้มากกว่าคนอื่น
หากไม่รู้จัก เปิด ปิด จิตใจ

อีกอย่าง พระอริยะเจ้า ในสำนักนี้
สามารถขึ้นลงได้ ตาม ลมปากเหม็นๆ
ของ อาจารย์เจ้าสำนัก ได้ ซึ่งมันก็ไม่ถูกต้องแล้ว
เพราะ ความเป็นพระอริยะเจ้า เป็นของใครของมัน
อาจารย์ ไม่มีสิทธิ์สั่งให้ใคร บรรลุธรรม ได้
และ ก็ไม่มีสิิทธิ์เพิกถอน หรือ เรียกคืน
ความเป็น พระอริยะเจ้า ของลูกศิษย์ได้

คนไหนถูกใจ เจ้าสำนักนี้ จะให้เป็น พระอรหันต์ เลย
แต่พอเค้ารู้ทัน เพราะไปศึกษาข้างนอกมา
แล้วมาถามอาจารย์ ทำให้อาจารย์ ไม่พอใจเค้า
ลดยศให้เค้า เหลือแค่ พระโสดาบัน
ต่อมา ก็ลดให้เหลือ โคตรภูบุคคล แค่นั้น
แถมยังขู่เหล่า ลูกศิษย์ ที่โดนหลอก
เหล่านั้นอีกว่า สามารถทำให้ พระอริยะเจ้า ตกนรกได้
ช่างเป็นไปได้

วิธีการแบบนี้ จอมมาร เคยใช้หลอกเรามาก่อน
หากเค้าอยากบรรลุธรรม หากมาขอให้เราสั่งสอนในเวปนี้
เราจะช่วยสังเคราะห์ หรือ ไปหาหลวงพี่เล็ก
ให้ท่านช่วยสงเคราะห์ ในเรื่อง ฝึกกสินอะไรก็ได้
หากทำได้ถูกวิธี ก็จะสามารถบรรลุธรรมได้ ปล่อยวางได้

 

+++ โพสท์นี้ฝากคุณ jityim และ "เฉพาะ" ผู้ที่ "ใฝ่ใจศึกษา" เท่านั้น บุคคลประเภทอื่น "ไม่เกี่ยว" นะครับ

+++ ผมจะขึ้นต้นที่ "นิโรธสมาบัติ" ก่อน จากนั้นจึง "ต่อยอด" ขึ้นไปเรื่อย ๆ จาก "ประสพการณ์ตรง และ ผลลัพธ์ในการปฏิบัติ"

+++ ตรงนี้เกิดจาก "ความไม่ประมาท ในการเกิด" (กรณี ตั้งอยู่ กับ ดับไป นั้น รู้/ทำได้ ชัดเจน/ชำนาญ อยู่แล้ว เพียงแต่ "ยังไม่พ้นเหตุเกิด ในขณะนั้น" เท่านั้น)


+++ ตามที่ผมโพสท์มาในโพสท์เก่าว่าใน "สัญญา+เวทนา นิโรธ" (ความจำได้หมายรู้+ความรู้สึกใด ๆ ไม่สามารถเกิดขึ้นได้ (ดับสนิท)) นั้น

+++ มีปรากฏการณ์อยู่ 2 ประการในสภาวะนั้น คือ 1. ความเป็นตน ไม่มี (อนัตตา) 2. มีสังขตะธาตุ (ธรรมะของเราเป็นอณู) ที่ไม่มีองค์ประกอบของตน (อนัตตา) เช่นกัน

+++ การ "กลับมาจาก นิโรธ" นั้นเหตุเพราะ "อณูแห่งสังขตะธาตุ" ในนิโรธนั่นแหละ จึงสามารถทำให้กลับมาได้

+++ ตรงนี้ ตรงกับ "เหตุปัจจัยโย" ในมหาปัฏฐานสูตร และ ตรงกับ "ทิฐิภูตัง" ของหลวงปู่มั่น

+++ ปัญหาของผมในขณะนั้น คือ "มันไม่สามารถที่จะ จบ ที่ตรงนี้ได้" มันต้องมี "ภาคอวสานต์" ที่แท้จริงที่จะต้อง "พ้นเหตุปัจจัยโย" ตรงนี้ออกไป


+++ การ "เกาะอณู ตัวเหตุ เพื่อหาทางพ้นจากมัน (ตรงนี้เป็น เรื่องส่วนบุคคล)" ออกจะพิสดารอยู่บ้าง แต่จะกล่าวเพียงคร่าว ๆ คือ

+++ เหตุปัจจัยโย ตัวนี้คือ ผู้สร้างสัพสิ่ง เอกภพ โลกธาตุ มิติ/ภพภูมิ ต่าง ๆ และที่สำคัญที่สุดคือ มันเป็นผู้สร้าง "อัตตาจิต/ตัวกู" อีกด้วย

+++ ตรงนี้มีในศาสนาพุทธเท่านั้น "พระผู้เป็นเจ้า/GOD รวมทั้ง จิตจักรวาล ทั้งหมด" ถูกสร้างมาจาก "เหตุปัจจัยโย" ตรงนี้

+++ หวังว่า คงไม่มีใครเอาไป ตี กับศาสนาอื่นนะ คงแค่นี้พอนะว่า ผม "ตามมันไป จนมั่นใจได้ว่า ไม่มีทางพ้นด้วยวิธีการ ตาม"

+++ ทำทุกวิถีทางก็ "ไม่พ้น" ลงท้ายการทำลายก็เป็นไปตามกระบวนการนี้ คือ

+++ 1. เห็นอณูในนิโรธ (เหตุปัจจัยโย มหาปัฏฐาน)
+++ 2. ปล่อยให้กระบวนการเกิด อวิชชา (ปฏิจจะ) ปรากฏ (อารัมนปัจจัยโย มหาปัฏฐาน)
+++ 3. ปล่อยให้แรงโน้มถ่วงเป็นไป จนเกิดวังวน (วัฏฏะ) ของสังขารา (ปฏิจจะ)
+++ 4. ปล่อยให้ความเป็น "ตน" ปรากฏ (อธิปปติปัจจัยโย มหาปัฏฐาน, วิญญาณัง (ปฏิจจะ และ วิญญาณขันธ์ ใน ขันธ์ 5))
+++ 5. เมื่อ "กิริยาจิต" สามารถก่อกำเนิดได้ (จิตตะสังขารขันธ์) จึงใช้ "กิริยาจิต ทำลาย อัตตา (วิญญาณขันธ์)" ตรงนี้

+++ ณ ขณะที่ ปฏิกิริยา จากการทำลายเกิดขึ้น ปรากฏการณ์ของ "ไกวัลยธรรม (หลวงพ่อ พุทธทาส)" ก็ปรากฏมาเอง
+++ เหตุการใน ไกวัลยธรรม จะยกไว้ไม่กล่าวถึง

+++ คุณ jityim และ "เฉพาะ" ผู้ที่ "ใฝ่ใจศึกษา" เท่านั้น ลองดูซิว่า ตรงนี้เรียกว่าอะไร

+++ เมื่อปฏิกิริยาของ ไกวัลยธรรม สิ้นสุด "เหตุปัจจัยโย" ก็ไม่มีเหลืออีก พ้นจากสภาวะ "นิโรธ" โดยสิ้นเชิง
=================================================
+++ สภาวะนี้ "เป็นสภาวะเดียว ที่พ้นจาก สังขตะธาตุ (เหตุปัจจัยโย)"
+++ เป็น "สภาวะเดี่ยว สภาวะเดียว" ไม่สามารถที่จะ "มีเหตุทำให้ เกิดขึ้น ได้อีก"
+++ เป็น "สภาวะเดี่ยว สภาวะเดียว" ไม่สามารถที่จะ "มีเหตุทำให้ ดับไป ได้อีก"
+++ เป็น "สภาวะเดี่ยว สภาวะเดียว" ที่มีมาก่อน "จิตแห่ง วัฏฏะสังสาร"
+++ เป็น "สภาวะเดี่ยว สภาวะเดียว" ที่ "ตั้งอยู่" ตลอดกาลนาน
+++ เป็น "สภาวะเดี่ยว สภาวะเดียว" ที่ "ทุกข์" ไม่สามารถตั้งอยู่ได้
+++ เป็น "สภาวะเดี่ยว สภาวะเดียว" ที่ "ต้องทำลาย" อัตตาจิต/ตัวดู/ผู้รู้/หลุมดำ ทั้งหมด จึง "เข้าถึง" ได้
=================================================
+++ สังขตะธาตุที่เป็น "เหตุ/อนัตตาธรรม" โดนกวาดล้าง ไม่เหลือซาก ดังนั้น "ตรงนี้" ไม่ใช่ อนัตตา ของสรรพสิ่ง

+++ สังขตะธาตุที่เป็น "อัตตา/อนัตตาธรรม" โดนทำลาย ไม่เหลือซาก ดังนั้น "ตรงนี้" ไม่ใช่ อนัตตา ของตัวกู

+++ สภาวะที่กล่าวมานี้ จะถึงได้ก็ต่อเมื่อ ปฏิกิริยาของ ไกวัลยธรรม สิ้นสุดโดยดุษฏีแล้ว เท่านั้น

+++ สภาวะนี้ "ทับซ้อน" อยู่ใน "ทุกมิติ/ภพภูมิ รวมทั้ง จักรวาล/เอกภพ"

สิ่งที่พระพุทธองค์ทรงค้นหา คือ สภาวะที่พ้นจากความ "เกิด แก่ เจ็บ ตาย และ ไร้ทุกข์"
เมื่อพระองค์ทรงค้นพบแล้ว จึงนำมาเผยแพร่ด้วยการ "แสดงธรรมปฏิบัติ"
ศาสนาพุทธจึง "เริ่มต้น และ มีความเป็นมา" ด้วยประการฉะนี้ แล...

+++ สำหรับ "ผู้ใฝ่ใจทุกท่าน" ขอให้เจริญยิ่ง ๆ ขึ้นไปในธรรม นะครับ

 

นั่นแหละถึงบอกว่าบางคนอยู่นอกเขต เหนือกว่าการหยั่งถึง ถึงบอกว่ารู้ว่าเบื้องปลายเขาจะเป็นเช่นไร ก็คงไม่ใช่เรื่อง แม้พระศาสดาก็รู้ว่าคนบางประเภท สัตว์บางประเภทไม่อาจสั่งสอนได้ คงปล่อยไปตามยถา

 

ไม่ไกลเกินเอื้อมจะบอกหรือเล่าให้เราทั้งหลายฟังหรอกเพราะมันเกิดขึ้นจริง มันจะง่ายขึ้นแก่ผู้ฟังถ้าระบุช่วงเวลาเป็น พ.ศ. เพราะคนเราจะระลึกได้ว่าที่รู้มาแบบลอยๆ นั่นเป็นเรื่องจริง ซึ่งสาระน่าจะชี้ชัดว่าแม้จะอ่านรู้แปลคำได้มากมายแค่ไหนก็ใช่จะมองเห็นข้อธรรมที่เกิดขึ้นจริงของแต่ละวรรค

 

ผมอ่านหนังสือของเจ้าประคุณหลวงพ่อวัดดอนเมืองอยู่ ซึ่งการรจนานั้น ผมคิดว่าเพียงพอจะทำให้ผู้ชอบพิจารณาระลึกได้จริง

 

ที่ผมอ่านมีสองเล่มกรรมทีปนีและโพธิธรรมทีปนี เป็นหนังสือที่น่าสนใจมาก ลองศึกษาดูแล้วกันนะคับที่จริงมีมากหลายเล่มแต่ผมชอบสองเล่มนี้เลยอ่านแค่เพียงเท่านี้ และที่อ่านและฟังบ่อยมากอีกเรื่องคือคิริมานนทสูตร

 

การปรามาส พระสงค์นี้ มีแต่เสียกับเสมอตัวครับ ถ้าท่านไม่ได้เป็นอย่างท่านๆ ทั้งหลายพูดกัน ก็เสียครับเสียหนักด้วย หากเป็นตามที่พูดจริง ก็แค่เสมอตัว ทำไมยังชอบจะเสี่ยงในสิ่งที่ไม่ได้เกิดประโยชน์ใดขึ้นมากับตัวเอง ออกจะไปทางเสียด้วยมากกว่า พระรูปใหน ที่ท่านมีศีลครบ 227 ข้อ ก็ถือว่าปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ แล้ว
การปรามาส ในบุคคลที่มีศีล 5 ครบ ก็ออกจะเป็นปาบอยู่แล้ว หากเขาเป็นจริง ตามที่เขาพูด ท่านก็เสียหนัก หากไม่ก็ เสมอตัว แต่ผู้ปฏิบัติธรรม กรรมฐาน ทุกท่านก็ มีศีล 5 ในตัวอยู่แล้ว นั้นท่านก็เสียแล้ว
ควรกล่าวถกกันในเชิงอรรถธรรม เพื่อสิ่งที่ยังไม่รู้ให้รู้ให้เข้าใจดีกว่าครับ เพื่อเป็นการละในปาบทั้งปวง เพื่อนิพานที่มุ่งหวัง ประเสริฐที่สุด

 

อนุโมทนาค่ะท่านธรรม-ชาติ ขอถามหน่อยนะค่ะว่า พระโพธิสัตว์ต้องเรียนรู้มรรค ๔ ให้แจ่มแจ้ง แต่ยังไม่ได้ผล ท่านกำลังอยู่ในอรหัตมรรคอยู่ใช่ไหมค่ะ (ไม่ต้องตอบก็ได้ค่ะถ้าเห็นว่าไม่สมควร) สิ่งที่จะถามนั้นเกี่ยวข้องกับสภาวะที่ท่านนำมาแนะนำ ถ้าบุคคลใดที่ได้สภาวะแบบนี้หมายความว่า บุคคลนั้นต้องดับวิญญาน วิญญาณจะสลายได้ ตามที่รู้มาจากจิตคือพุทธะ ของหลวงปู่ดุลย์ ก็คือต้องดับกิเลสอย่างสิ้นเชิง คือ สิ้นราคะ สิ้นโทสะ สิ้นโมหะ ปรมาณูที่อยู่รอบ ๆ จิตไม่เหลือแม้แต่ปรมาณูเดียว จึงดับวิญญาณได้ ซึ่งเป็นขั้นตอนสุดท้ายในวงจรปฏิจจสมุทปบาทที่พระพุทธองค์ทรงตรัสไว้นะค่ะ

ใช้กิริยาจิตทำลายอัตตา ตรงนี้ยังไม่ค่อยเข้าใจสักเท่าไหร่ แต่พอจะเข้าใจได้ว่า กิริยาจิต คือ ตัวต้นเหตุแห่งการเกิดขึ้นของกิเลสทั้งปวง เมื่อเกิดกิริยาจิตแรกแห่งการไหว เพราะความไม่รู้จึงเกิดการยึดถือคือ "ความเป็นตน" เกิดขึ้น หรือ อัตตา การใช้กิริยาจิต ทำลายอัตตา ก็คือ การอยู่กับรู้ หรือ เป็นสภาวะรู้ ในการไหวของกิริยาจิตที่จะเกิดขึ้น หยุดมันได้มิให้เกิด ความเป็นตนก็ดับไป (กรณีการลดละกิเลส) การดับตนหรือวิญญาณขันธ์ได้อย่างสิ้นเชิง ก็ต้องเนื่องในจิตหมดสิ้นราคะ สิ้นโทสะ สิ้นโมหะ หมดเหตุนี้วิญญาณก็สลายไปเองเพราะหมดเหตุเกิด หรือ ต้องทำการดับวิญญาณอีกครั้งตามที่ท่านโพสมานะค่ะ

นั้นคือ สภาวะสัญญาเวทยินิตโรธ หรือ ปรากฎการณ์ที่เข้าไปเป็นหนึ่งเดียวกับจักรวาล ที่มีลักษณะพ้นจากขันธ์ห้าแต่ยังมีลักษณะไม่มั่นคงเหมือนกับอีกสภาวะหนึ่งหรือเปล่าค่ะ

ไกลวัลยธรรม ( เกวะละ) หมายถึง สิ่งที่มีอยู่ก่อนสิ่งทั้งปวง และอยู่หลังสิ่งทั้งปวง ได้แก่ธรรมชาติที่ไม่รู้จักเปลี่ยนแปลง คือ (หลวงพ่อพุทธทาส)
- ความเต็มไปหมดไม่มีที่ว่าง
- ความโดดเดี่ยวที่สุด
- ความแบ่งแยกซอยละเอียดถี่ยิบ
- ความแข็งเป็นดุ้นเป็นก้อนเดียว
- ความไม่รู้จักพอไม่รู้จักเต็ม

http://www.buddhadasa.com/kaival/kaival1.html

ไม่รู้ว่าเป็นการเข้าใจผิดหรือเปล่าค่ะ ที่ท่านกล่าวว่าเมื่อปฏิกริยาไกลวัลยธรรมสิ้นสุดแล้ว สภาวะนิพพานจึงปรากฎ ไกลวัลยธรรมที่ท่านธรรม-ชาติกล่าวถึงนั้นใช่ จิตประภัสสร หรือ ฉัพพรรณรังสีหรือเปล่าค่ะ หรือว่าสภาวะนิพพานไม่น่าจะใช่ตามที่ท่านโพสมาว่าไกลวัลยธรรมคือปากประตู แต่เข้าใจว่าหลวงพ่อพุทธทาสกล่าวไว้ว่าไกลวัลยธรรม เกวะละ (สิ้นเชิง) คือ สภาวะนิพพานค่ะ ก็เลยไม่แน่ใจว่า แล้วที่ความว่างที่ซ่อนอยู่ในธรรมชาติ ตนเองเข้าใจว่าที่สุดแล้ว ยังมีสภาวะที่ลึกละเอียดอีกมิติหนึ่งกว่านี้หรือเปล่าค่ะ เพราะเป็นการเห็นชั่วขณะค่ะ อาจไม่รู้ทั่วถึงสภาวะนั้นทั้งหมด

คือ สภาวะนิพพาน ค่ะ แต่อยากแน่ใจว่าใช่สิ่งเดียวที่ตนพบหรือไม่นะค่ะ?

 

โพธิสัตว์มีหลายระดับ
โพธิสัตว์เกิดใหม่ เกิดตอนพระพุทธเจ้าเปิดสามโลกให้เห็นกัน(ตอนลงจากดาวดึงส์)
เป็นพุทธประเพณีของพระพุทธเจ้าทุกพระองค์ที่ต้องทำ

อนิยตโพธิสัตว์ พวกนี้อยู่ช่วงสั่งสมบารมีเพื่อโพธิญาณมีแปดประการ
หนึ่งในแปดข้อคือบารมีระดับอรหันต์(อรหันตมรรค)

นิยตโพธิสัตว์ พวกนี้อยู่ในช่วงต่อเรือเพื่อตั้งศาสนาของตน

โพธิสัตว์ใหญ่ พวกนี้ต่อเรือเรียบร้อย ก็ขนหมู่สัตว์ขึ้นเรือเพื่อพาสร้างบารมี

จากนั้นก็ทะยอยมาตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้าตามกาลของตน
ก็จะตั้งศาสนาขึ้นเพื่อโปรดสัตว์ก็จะมีชาวพุทธสองส่วน

ส่วนที่หนึ่งคือหมู่สัตว์ที่เกี่ยวข้องกันมาตั้งแต่เป็นโพธิสัตว์
ส่วนที่สองคือชาวพุทธที่ถือ พระพุทธ พระธรรม พระสงม์ เป็นสรณะ

 

หมดกลัวตายก็เป็นอรหันต์ซิครับ