ขอเชิญท่องไปในโลกกว้างของพระแก้วจริงทั่วโลกที่สวยเข้าเกณฑ์การตัดสินของผม

อันดับหนึ่ง ใช้เวลาพัฒนาฝีมือแรงงานของช่างแก้วชั้นนำของโลกนานถึง 7 ปี

( อันดับที่ 1 ของโลกในวิธีการสร้างแบบ Pressed Glass ของ Lalique )

ด้วยการหลอมน้ำแก้วนานกว่า 48 ชั่วโมงก่อนการม้วนนำมาเข้าแม่พิมพ์เหล็ก กดปั๊มด้วยแรงดัน แล้วนำมาแต่งลบตะเข็บด้วยปืนไฟ ผ่านขบวนการอบลดอุณหภูมินานกว่า 96 ชั่วโมง จากนั้นผ่านขบวนการตกแต่งผิวอีกหลายขั้นตอน การใช้กรดกัดแก้วกัดผิวแก้วให้เป็นลายเส้นใสปะปนกับพื้นผิวฝ้าซึ่งทำได้ที่เดียวในโลกคือที่ Lalique

สุดยอดพระแก้วคริสตัลตันด้วยวิธี Pressed glass

 

ผลงานระดับโลกจากศิลปินแห่งชาติของจีนนไต้หวัน ที่อุตสาหกรรมไปเรียนในยุโรปและอเมริกานานถึง 19 ปี และฝึกทักษะอีก 6 ปี

สร้างผลงานพระแก้วหน้าตักประมาณ 3 นิ้วประทับนั่งใน Iceberg สไตล์ตะวันออก

ผลงานหยางหุ้ยซาาน ศิลปินของชาติจีนวิชาแก้วปฏิมากรรม เป็นชุดต่อเนื่องกันครับ

 

ผลงานหยางหุ้ยซาาน ศิลปินของชาติจีนวิชาแก้วปฏิมากรรม เป็นชุดต่อเนื่องกันครับ

 

ผลงานหยางหุ้ยซาาน ศิลปินของชาติจีนวิชาแก้วปฏิมากรรม เป็นชุดต่อเนื่องกันครับ

 

สวยงามมากเจ้าค่ะ

 

จีนเซี้ยงไฮ้ หรือ จีนเจ้อเจียง ความจริงก็คือ จีนที่เคยได้รับการถ่ายทอดวิชาแก้วจากฝรั่งเศสนั่นเอง เพราะคนจีนในสมัยนับร้อย ๆ ปีก่อน เขาต้องเชิญอาจารย์แก้วจากฝรั่งเศสมาช่วยเปิดโรงงานแก้วของเขา และอยู่สอนในจีน ต่อมาจึงคนจีนไม่เรียกตัวเองว่าเป็นช่างแก้วที่ฝรั่งเศสสอน ต่อมาจึงลืมไปเลยว่า ที่เรียนมานั่นน่ะของฝรั่งเศสครับ

 

คือว่ามันสุดยอดมากค่ะ
แบบว่า ฝีมือเค้าทำเอาหนูมน อึ้งไปเลย
ไม่แปลกใจทำไม พระแก้วของสวารอฟสกี้แพงจัง องค์เล็กนิดเดียว แต่ก็แอบอยากได้อยู่ $800+++ แหน่ะ

 

ก่อนอื่นต้องแยกวิธีการสร้างครับ พระแก้วของ Swarovski ใช้วิธีการสร้าง Pressed Glass ซึ่งง่ายมาก ๆ ตอนทำการกดปั๊ม 1 นาทีต่อ 1 ชิ้นต่อ 1 แท่น ซึ่งวิธี Pressed Glass นี้ ช่างแก้วที่ทำงานมาสัก 2 ปีก็ทำได้ ชิ้นงานคือองค์พระหน้าตัก 3 - 4 นิ้วของ Swarovski ปกติองค์ละ 869.- เหรียญสหรัฐก็ประมาณเกือบ 40,000.- บาทนี่ ถือว่าราคาถูกมาก เมื่อเทียบกับการเตรียมงานด้านดีไซน์ก่อนเกิดโครงการพระแก้วปั๊มรุ่นนี้ เขาใช้เงินไปหลายสิบล้านบาท

........................................

คราวนี้มากล่าวถึงช่างแก้วอีกวิธีหนึ่ง คือวิธีปั้นแก้วมือเปล่าฟรีฟอร์ม ในกรณีนี้คือคุณ Master Pino Signoretto นี้ ท่านต้องเป็นช่างแก้วที่ฝึกงานปั้นแก้วมือเปล่าฟรีฟอร์มนี้มานานกว่า 50 ปี จึงจะสามารถปั้นพระแก้วสังกัจจายน์องค์นี้ได้อย่างนี้ และคนอื่นก็ปั้นไม่เหมือน ดังนั้น องค์เดียวในโลกนี้ครับ ส่วนราคาไม่ต้องห่วงนะครับ ประเมินราคาไม่ได้เลย คาดว่าคงเกิน 5 ล้านบาทหากมีการซื้อขาย แต่ทราบมาว่า ไม่มีการซื้อขายเพราะเป็นของพิพิธภัณฑ์ช่างแก้วมูราโน เพื่อเป็นหลักฐานว่า ฝีมือสุดยอดของช่างแก้วมูราโนสาขาปั้นแก้วมือเปล่าฟรีฟอร์มคนที่เก่งที่สุดของโลกเป็นอย่างนี้

สังเกตุดูครับ แก้วท่านยังใช้แก้วทองคำด้วย และในเนื้อแก้วทองคำ ท่านยังจัดเรียงฟองอากาศในลักษณะสมมาตร ซึ่งยาก แต่ที่ยากที่สุดคือการปั้นด้วยมือเปล่าครับ

 

การกดปั๊มแก้วหรือวิธี Pressed Glass แบบในคลิปนี้ครับ นาทีละชิ้นต่อแท่น เป็นวิธีเดียวกันกับที่สร้างพระแก้วของ Swarovski ส่วนที่จะมีการตัดต่อพระแก้วของ Swarovski กี่ชิ้นต่อหนึ่งองค์นั้นก็อีกเรื่องหนึ่งนะครับ ยังเป็นคนละเรื่องแต่เกี่ยวข้องกันครับ

 

ส่วนองค์ที่ผมสร้างนั้น ไม่ตัดไม่ต่อเลย ชิ้นเดียวโดยไม่มีการตัด ไม่มีการต่อ จึงเป็นงานที่ยากยิ่งกว่าการตัดต่อครับ ยิ่งขนาดหน้าตักใหญ่เท่าใด ไม่ตัด และไม่ต่อ ยิ่งยาก นี่ขนาดหน้าตัก 9 นิ้ว ถือว่าใหญ่ที่สุดในโลกโดยวิธีการสร้างในสไตล์ของเขาครับ

 

งั้น หนูมน จะเก็บตังค์ซื้อนะคะ
ตอนนี้ จ่ายค่าไอโฟนนก่อน เพราะใช้ตั้งแต่ รุ่น 5 ไม่ได้เปลี่ยน อาการแฮงค์เจ้าฌานเครื่องดับเป็นระยะๆ
พอดีเลย เดือนพฤษภาคม วันเกิด เก็บเดือนละร้อย คงไปจัดหา พระแก้วของ สวารอฟสกี้มาได้ ขอบคุณนะคะที่ให้ความรู้ ไม่งั้น หนูมน ก็คิดว่า เขา ทำง่ายๆ ทำไมแพงจัง ..
จริงๆ ลงทุนกับเบ้าหลอม ไปตั้ง สิบล้าน กว่าคนจะมาซื้อ...

 

คือ มันยากตรงที่เอามาคีบตัดปั้นด้วยมือเปล่า อย่างเก่งจริงๆ สุดยอดค่ะ

 

ช่างแก้วปั้นแก้วมือเปล่าฟรีฟอร์มแบบนี้ เคยมีตัวจริงในไทยครับ ผมมีช่างแก้วปั้นแก้วมือเปล่าฟรีฟอร์มมากกว่า 10 คนในโรงงานแก้วของคุณพ่อผม แต่เราทำงานง่าย ๆ เช่น ต่อก้านขาแก้วแชมเปญ ทำหูจับเหยือก ทำขาก้านแก้ว หรืออะไรต่อมิอะไรอีกมาก แต่ก็ไม่มีงานที่ไปถึงอย่างกับของ Pino Signoretto ได้เลย เนื่องจากเขาปั้นปฏิมากรรมแก้วแบบว่าเป็นม้าทั้งตัว เป็นรูปปั้นคน สัตว์ สิ่งของทั้งตัวเล็กตัวกลางและตัวใหญ่ อายุยิ่งมากก็ยิ่งเก่งเพราะเก็บสะสมเคล็ดของแต่ละอย่างไว้ในสมอง

คนไทยไม่มีทางไปถึงตรงนี้ได้เลย แต่ถ้าถามผมว่า ถ้าหากช่างไทยมีโอกาสได้ฝึกงานแบบคนอิตาลี ก็จะพอเป็นเหมือนกัน แต่จะเก่งเท่ากับคนอิตาลีหรือไม่ ? ผมคาดว่าไม่ถึงขั้นนั้นครับ เพราะเขาเกิดมาพร้อมเกาะที่มีแต่โรงงานแก้วครับ

 

ปัจจุบันยุควิชาความรู้สามารถเรียนกันได้ที่อเมริกา ยุโรป วิชาแก้วที่ปกปิดกันเป็นความลับ ชนิดที่เคยมีคนบอกว่า ในเกาะที่โรงงานแก้วมากในอิตาลี ช่างแก้วคนใดจะเอาความลับอย่างใดอย่างหนึ่งออกจากเกาะ หรือจะไปขายแรงงานที่ประเทศอื่น เขาเอาตายทันทีนั้น ปัจจุบันมีขายแล้ว วิชาต่าง ๆ พวกนี้ถูกสอนในอเมริกา ในยุโรปที่สตูดิโอขนาดเล็กและปานกลางค่อนข้างเล็ก เขาขายวิชาให้คนมาเรียนแบบว่า ให้เป็นภายในสัปดาห์หรือสองสัปดาห์เท่านั้น นี่คือความมหัศจรรย์ของการขายวิชา คือเป็นทันที

แต่ท่านที่ไปเรียนก็ต้องเข้าใจว่า วิชาแก้วมีหลายสาขาวิชามาก ที่เรียนอะไรก็เป็นอยู่แค่นั้นก่อน ยังต้องอาศัยการฝึกฝน การเรียนรู้ด้วยตนเองไปอีกหลายปี อย่างเช่น หยางหุ้ยซานนักแสดงชาวไต้หวันหญิงใจเหล็ก เคยเชิญอาจารย์จากญี่ปุ่นมาสอนตัวเขาเองคนเดียวมาสอนในไต้หวันนาน 3 ปี ก็เห็นว่าไม่ก้าวหน้า จึงไปเรียนในอเมริกาและยุโรป คอร์สแล้วคอร์สเล่า หิวในความรู้ กระหายในการทดสอบทดลอง ซึ่งดีนะครับ ดีมาก ๆ เลย เรียนไปเรียนมา 19 ปี แล้วกลับมาเปิดสตูดิโอฝึกฝนอีกนาน 6 ปี นับเป็นเวลา 25 ปีที่ได้อาจารย์ชาวยุโรปเป็นครู และฝึกฝนเอง ยังไม่รวมที่อาจารย์ชาวญี่ปุ่นอีก 3 ปี รวม 28 ปี จึงสามารถสร้างสรรค์งานแก้วได้สวยและดีจนได้เป็นศิลปินแห่งชาติสาขาวิชาแก้วปฏิมากรรม

ในความคิดเห็นของผมส่วนตัวนะครับ ผมตัดวิชาที่หยางหุ้ยซานไปเรียนหลากหลายออก วิชาเป่าแก้วด้วยปอดผมตัดออกก่อนเลย วิชาปั๊มแก้วผมก็ตัดออก วิชาปั้นแก้วมือเปล่าฟรีฟอร์มก็ตัดออก วิชาใช้เครื่องเป่าปั้นแก้วก็ตัดออก ผมเหลือวิชา Lost Wax Glass วิชาเดียว แล้วก็ต้องเลือกวิชา Lost Wax ชนิดปฏิมากรรมด้วย แค่วิชานี้วิชาเดียวทำไปจนวันตายก็ไม่หมดแล้ว ไม่ต้องเรียนมากครับ

 

น่าเสียดายนะคะ
ทั้งที่เมืองไทยเป็นเมืองพระพุทธศาสนา
แล้วศิลปวัฒนธรรมตรงนี้ น่าจะมีใครสนับสนุนให้ก้าวหน้ากว่านี้ ...
มันเป็นสิ่งที่สร้างรายได้และเป็นภูมิปัญญาสุดยอดทีเดียว

ก็เหมือนกับงาน หัตถกรรม งานจิตรกรรมภาพฝาผนังในโบสถ์วัดวาอาราม จนถึง การรำนาฏศิลป์ ถึงจะมีการยกย่องแต่ เรื่องการสนับสนุน สปอนเซอร์ เรื่องทุนของผู้มีความสามารถ ยังน้อยมากค่ะ

แหะๆ ว่าไป ก็บ่นเข้าเรื่องการเมือง - -“
อยากให้เด็กไทย มีโอกาสมากกว่านี้
การศึกษาสมัยนี้ มันเอาแค่ ทางโลก ไม่ได้เอื้อต่อทางเอาตัวรอดจริงๆ คือ จะมช้ให้เด็กรุ่นนี้ไปหุงข้าวทำกับข้าว คงคิดดูก่อน เหอๆ

ผู้ชายก็เลยไม่เข้มแข็งเหมือนผู้ชาย
ผู้หญิงก็เลยไม่เรียบร้อย ไม่เป็นงานบ้าน
อย่างที่ควรจะเป็น ... ยุคที่เน้น วัตถุ มากกว่า
ความเป็นอยู่ขั้นพื้นฐาน....

บ่นไปเท่านั้นค่ะ เล่าสู่กันฟัง มาลงใหม่เรื่อยๆนะคะ จะตามดูค่ะ อยากเห็น ฝีมือคนไทยมั่งจัง

 

ในอเมริกามีศูนย์กลางวิชาแก้วโดยเฉพาะ มีชื่อเรียกว่า The Corning Museum of Glass ที่เขาเล็งเห็นการไกล ทำจัดเรียนเป็นคลาส คลาสที่สอนเฉพาะการเป่าแก้วด้วยปอดก็มี มีตั้งแต่อนุบาล ประถม มัธยมไปถึงมหาลัย แล้วก็มีสอนวิชาปั้นแก้วมือเปล่าฟรีฟอร์มก็เช่นกัน ตั้งแต่อนุบาลไปถึงมหาลัย มีการสอนแทบทุกวิชาแก้ว

ปั้นแก้วมือเปล่าฟรีฟอร์ม

เป่าแก้วด้วยปอด

ปั๊มแก้ว

Lost Wax Glass

Kiln Glass แยกจาก Lost Wax ตรงที่เป็นแก้วอีกอย่างหนึ่ง

และอื่น ๆ อีกมากหลายหลากวิชา

ดังนั้น ไม่ต้องน้อยใจในประเทศไทยครับ เราไปเรียนที่อเมริกากันเลย เรียนเสร็จก็มาสอนคนไทยต่อ สืบทอดวิชาที่เหล่าอาจารย์แก้วในไทยที่เรียนรู้ด้วยความยากลำบาก เพราะสมัยก่อนเขาไม่ปล่อยวิชากันง่าย ๆ ต้องมาทำงานเป็นวัวเป็นควายกันหลายปีก่อน จึงจะค่อย ๆ ถ่ายทอดวิชาให้ทีละน้อย ซึ่งนั่นหมดสมัยไปแล้ว

คนไทยยุคใหม่ ไม่น้อยใจในโชคชะตา เราทำได้ก็ทำเลยครับ เรานั่นแหละจะเป็นผู้บุกเบิก ผมเชื่อว่าคนไทยทำได้ครับ

 

ความสูงตั้งแต่ล่างสุดถึงปลายไม้เท้า 9 นิ้วครึ่ง

ผลงานศิลปินแห่งชาติของจีนสาขาวิชาแก้ว หยางหุ้ยซาน

 

ความสูง 11 นิ้วฟุต

ผลงานในซีรีส์เดียวกันของหยางหุ้ยซาน ศิลปินแห่งชาติของจีนที่ใช้เวลาเรียนแทบทุกสาขาวิชาแก้วรวมเกือบ 30 ปี แต่เธอเลือกใช้วิชา Lost Wax Glass มากกว่าวิชาอื่นใด ซึ่งเป็นวิชาที่ไม่ต้องใช้ทักษะฝีมือขั้นเทพอย่างศิลปินแห่งชาติของอิตาลี Pino Signoretto ที่ต้องใช้เวลาเรียนด้วยการทำงานนานกว่า 50 ปีจึงเก่งขนาดปั้นพระสังกัจจายน์หน้าตัก 9 นิ้วได้

ไม่ได้หมายความว่าวิชาแก้วอื่น ๆ ไม่ดี แต่วิชา Lost Wax Glass ง่ายสุดและทำราคาได้ดีที่สุดในโลกขณะนี้ เพราะชิ้นงานปฏิมากรรมแต่ละชิ้นราคาหลายหมื่นหรือหลายแสน และบางชิ้นเป็นล้าน ในขณะที่วิชาแก้วอื่น ๆ เป็นการเป่าแก้วด้วยปอดราคาไม่กี่สิบบาทต่อองค์

หมายเหตุ
ด้วยการต้องการให้คนได้บูชาจำนวนมาก ราคาถูกก็เป็นวัตถุประสงค์ของช่างแก้วใจบุญหรือไม่ ? โปรดพิจารณา

 

ศิลปินระดับปกติธรรมดาของยุโรปท่านหนึ่ง เลือกใช้วิชาปั้นแก้วมือเปล่าฟรีฟอร์ม แต่เลือกสร้างในเชิงสัญลักษณ์มากกว่าเหมือนจริง และเลือกแก้วสีแดงในเนื้อ ยิ่งพิเศษคือสีแดงนี้ไม่ใช่แดงธรรมดา แต่เป็นสีแดงที่ต้องใช้สารทองคำผสมตอนที่เป็นอ๊อกไซด์ เรียกว่าอ๊อกไซด์ทองคำ ผลออกมาเป็นแก้วสีแดงเข้ม

องค์นี้ล้านกว่าบาทหน้าตักดูเหมือนไม่ถึง 7 นิ้ว

หมายเหตุ
ปัจจุบันช่างหลอมแก้วสามารถหลอมสีแดงที่ไม่ต้องใช้อ๊อกไซด์ทองคำได้แล้ว สีก็แดงพอ ๆ กัน เข้มเท่ากัน แต่ยังมีกลุ่มผู้สะสมเครื่องแก้วกลุ่มหายากอีกกลุ่มหนึ่ง ที่ยังนิยมแก้วแดงที่หลอมจากอ๊อกไซด์ทองคำครับ

 

ช่างแก้วชนิดเป่าแก้วด้วยปอดบริษัทหนึ่งในจีนหรือในไต้หวัน ใช้แก้วโบโรซิลิเกตุเป่าด้วยเนื้อแก้วสีใส เป่าในแม่พิมพ์เหล็กที่บรรจงสร้างเป็นอย่างดี เช่นเดียวกันกับงานที่ผมสร้างพระแก้วหน้าตัก 9 นิ้ว แต่เขาสร้างหน้าตักเล็กลง เหลือแค่ประมาณ 3 นิ้ว เมื่อเป่าแก้วด้วยปอดเสร็จ เพ้นส์สีซึ่งสามารถเพ้นส์ได้มากกว่า 100 สี สารพัดจะเลือกสีได้ ราคาองค์ละ 3.- US$ หรือแค่ประมาณ 100.- บาท มีหลอดไฟ LED อยู่ติดกับฐานพระมาเสร็จ ๆ ใช้แบตเตอรี่ หลอดไฟสามารถเลือกแบบสว่างขาวนิ่ง ๆ หรือค่อย ๆ สว่างขึ้นทีละน้อยแล้วค่อย ๆ มืดลงทีละน้อย หรือจะให้กระพริบแสงไว ๆ ต้องเลือกอย่างใดอย่างหนึ่งตอนสร้าง และจำนวนการสั่งขั้นต่ำไม่น้อยกว่า 500 องค์ซึ่งถือว่าน้อยมากเมื่อเปรียบเทียบกับการลงทุนที่เขาทุ่มเทครับ