ขอเชิญร่วมอนุโมทนาบุญฉัตรที่คุณชายชุดขาวได้ถวายวัดพุทธบูชาเมื่อวันที่ 13 พ.ค.

กำลังยกฉัตรโดยมีเชือกสีแดงเป็นตัวประคอง และเมื่อฉัตรประดิษฐานแล้ว เชือกแดง 2 ชายก็ดึงออกได้ง่าย

 

คุณลุงที่หันหลังเสื้อแขนยาวสีขาวนั่้นผมเองครับ หลานอีกคนช่วยถ่ายไว้

 

ทิ้งปลายเชือกแดงด้านหนึ่งแล้วครับ ( ที่เห็นเส้นข้างซ้ายหย่อน ) ส่วนเส้นเชือกด้านขวาตึงคือดึงหรือสาวเชือกออก

 

ระหว่างยกฉัตรขึ้นประดิษฐาน คุณลุง คุณน้า คุณอา และแทบทุกคนที่ไม่ได้ทำหน้าที่ยกฉัตร นั่งลงสวดมนต์เสียงดังพอสมควร แต่ผมจำบทที่สวดไม่ได้ เพราะกำลังตั้งหน้าตั้งตาช่วยกันยกฉัตรครับ

ตรงนี้ขอยกย่องว่า เราเป็นชาวพุทธที่แต่ละคนแต่ละท่านทำหน้าที่ของตน ๆ ได้ดีทีเดียว คนที่ไม่มีหน้าที่ก็สวดมนต์พร้อมเพรียงกันครับ

 

ซ้ายสุดผมเอง
ถัดไปทางขวาคุณชายชุดขาว
ทางขวา 2 คนคือเพื่อนคุณชายชุดขาวจากสื่อโซเชี่ยลเน็ทเวิร์ค

 

รูปยังไม่หมดครับ ยังมีต่ออีก เดี๋ยวค่อยมาโพสต์ต่อครับ

 

รูปวงกลมขึ้นที่หัวของนายช่างทั้ง 3 คน

วงกลมปรากฏขึ้นที่หัวของนายช่างทั้ง 3 ในรูปเดียวกัน ซึ่งค่อนข้างจะประหลาด เนื่องจากปกติแล้วจะไปตรงที่หัวของคนใดคนหนึ่ง แต่รูปนี้มาปรากฏบนหัวของคนทั้ง 3 ในรูปเดียวกัน

 

...........................................

 

เอาโคมไฟชุดที่เคยอยู่หน้าพระประธานที่หลอดขาดหมดทั้งชุด ยังติดไฟเพียงหลอดสองหลอด เอาลงมาทำความสะอาดแล้วนำขึ้นไปในตำแหน่งใหม่ เพราะถ้าไว้ที่เดิมก็จะทับซ้อนกับฉัตร

 

โคมระย้าคริสตัลทุกดวงหลอดขาด หลอดเสียเกือบทุกหลอด พอช่างซ่อมเสร็จจึงนำขึ้น

ซึ่งผมเคยพูดไว้ในที่อื่น ๆ ว่า โคมระย้าที่คุณภาพไม่ดีพอ ถ้าแขวนไปแล้ว หลอดจะขาดเกือบหมด แล้วในที่สุด ไม่มีค่าช่างปีนขึ้นไปเปลี่ยนหลอด ก็ต้องแขวนซากมืด ๆ เอาไว้อย่างนั้น เพราะค่าตั้งนั่งร้านขึ้นไปซ่อมแต่ละครั้งแพงมาก อย่างที่นี่สูง 12 เมตรครึ่ง ค่าช่างปีนขึ้นไปแล้วหย่อนโคมลงมา ถ้ามาซ่อมเฉพาะโคมก็ตกไม่ต่ำกว่า 2 หมื่นกว่าบาทแล้วครับ

 

เนื่องจากโซ่ทำจากเหล็กแข็งแต่เปราะ ผมได้ให้ช่างทดลองใช้คีมจับ ทดลองถ่างห่วงโซ่เพื่อที่จะแขวนโคม ห่วงโซ่หักเพราะเนื้อเหล็กเปราะ ทดลองกี่ห่วงก็หักได้ทุกห่วง การทดลองนี้ทำให้รู้ว่า อันตรายที่จะห้อยขึ้นที่สูงโดยไม่ทำให้ดีขึ้น ผมจึงให้ช่างทำการใช้สลิงร้อยลงมาถึงห่วงตัวที่ ๑ ที่เป็นห่วงที่ใช้สกรูเปิดปิดแทนการถ่างห่วงโซ่ คือเมคชัวร์ว่าจะไม่ตกลงมาเนื่องจากห่วงหัก

 

เมื่อทำการร้อยสลิงยึดให้โคมดวงแดงแข็งแรงดีแล้ว นำขึ้นไว้ตรงตำแหน่งหน้าพระประธานแทนดวงที่นำลงมา เพราะจะไม่บังกัน ซึ่งเดี๋ยวจะได้เห็นว่า เขาไม่บังเพราะขนาดเล็กลงมาก

 

ติดตั้งแล้วครับ ภาพที่ออกมาคือไม่มีอะไรมาบังฉัตร หรือ บังหน้าแผงบันครับ มีวงกลมให้เห็นด้วย

 

คุณภาพของสายไฟเดิมที่ติดตั้งมาแต่แรก ช่างพบว่า แตก และหัก หลายจุดโลหะแทงออกมานอกเปลือกสายไฟ

ข้อสังเกตุว่า มีเคเบิ้ลไท้ดึงอยู่เป็นจุด ๆ เพราะฉะนั้น สงสัยว่า เคเบิ้ลไท้เดิมเป็นตัวรั้งสายไฟชนิดอ่อนนิ่มให้เกิดการแทงตัวเองทะลุเปลือกใสออกมา และปริแตกในขณะที่ติดตั้งเมื่อครั้งก่อน

ผมขอให้ช่างแก้ไขด้วยการเปลี่ยนสายไฟในจุดที่เสียหาย แต่ไม่ทราบว่า เขาได้ทำได้ดีมากน้อยแค่ไหน เนื่องจากอะหลั่ยไม่ได้ติดมาจากช่างที่รับงาน

 

เสร็จเรียบร้อยเฉพาะส่วนใกล้พระประธานตอนสี่ทุ่มครึ่งของวันแรก

วันต่อมายังทำงานต่อ ทราบจากคุณชายชุดขาวว่า เสร็จตี 1 ครึ่ง

 

เมื่อวันก่อนผมกับคุณโอได้ไปทำบุญที่วัดพุทธบูชาอีกครั้งหนึ่ง ผมจึงมีโอกาสไปกราบพระพุทธชินราชในพระอุโบสถและพบว่า โคมไฟที่ช่างยกฉัตรซึ่งเป็นช่างไฟโคมระย้าด้วย โคมที่เคยซ่อมไว้หลอดไฟติดครบทุกดวง กลับมืดมิด ติดเหลือเพียงแค่ 2 - 3 หลอด ผมได้เรียนถามคุณลุงคนเดิมที่เฝ้าพระอุโบสถ คุณลุงบอกว่า ตั้งแต่ตอนนั้นซ่อมเสร็จ ทางวัดก็ไม่ค่อยได้เปิดโคมระย้าพวกนี้เท่าไรนัก จะเปิดเฉพาะตอนที่จำเป็นจริง ๆ เพราะทราบดีว่ากินไฟ และถ้าเสียหลอดขาดหรือขั้วไฟเสีย จะหาคนเปลี่ยนไม่ได้ แต่ถึงอย่างนั้น แค่เพียงประมาณ 1 เดือนที่ซ่อมเสร็จ โคมระย้าตามที่เห็นนี้ก็สว่างเหลือแค่นี้เอง ผมคาดว่า เนื่องจากตอนนั้นช่างไฟคงใช้อุปกรณ์ขั้วไฟที่ไม่ดีพอ เนื่องจากตอนนั้นช่างบอกว่า ขั้วไฟที่ติดมาเป็นแบบของไม่ดี แต่เนื่องจากไม่อยากวิ่งหาขั้วไฟดี ๆ จึงรีบติดตั้งไปเลย

ผมเคยกล่าวไว้หลายที่ พบใครผมก็บอก ก็พูดอย่างนี้ว่า ถ้าใช้อุปกรณ์ไม่ดี โคมระย้าที่มีหลอดมาก ๆ ก็จะต้องแขวนซากอย่างนี้ นี่ก็เป็นอีกกรณีหนึ่งที่เป็นบทพิสูจน์ที่ผมพูดว่าจริงหรือไม่ ?

 

เก็บไว้อ่านด้วยปีติภายหลังครับ

 

สาธุ สาธุ สาธุ อนุโมทนามิขอร่วมอนุโมทนาบุญฉัตรที่คุณชายชุดขาวได้ถวายวัดพุทธบูชาเมื่อวันที่ 13 พ.ค. 60