ขำกลิ้ง...แทบตกเก้าอี้ทุกที

ว่าจริงๆแล้ว ไม่อยู่ในฐานะที่จะไปปกป้อง
ผู้ที่ตกผลึกในทางวิมุติธรรมและก็ไม่มีความ
จำเป็นที่จะไปแย่งหน้าที่เหล่าทวยเทพ...
ที่ทำหน้าที่ปกป้องอยู่เต็มกำลังแล้วล่ะฮะ

 

เพราะมัวแต่คิดกันแบบนี้ไง ศาสนาพุทธถึงได้สูญไปจากอินเดีย
พวกศัตรูยกทัพมาพร้อมอาวุธครบมือ พวกพระก็มัวแต่หลับตาพร่ำมนตราต่างๆ
ฝ่ายชาวบ้านก็ไม่เป็นอันจะสู้ เพราะนึกว่าพระนั้น มีศีล สมาธิ ปัญญาบริสุทธิ์แล้ว
จิตใจหมดจดจากกิเลส ความดี และเทพยดาต่างๆย่อมจะปกป้องไม่นิ่งเฉย
สุดท้ายพระก็ถูกเชือดคอตายจนเกือบหมด
เพราะชาวพุทธมัวแต่ทอดธุระ
เวลามีคนมาโจมตี ก็คิดว่า ศาสนาพุทธเป็นของดีแท้ คงทนต่อการพิสูจน์ ทองแท้ไม่กลัวไฟ
ก็ไม่คิดจะปกป้องแก้ต่างให้ ปล่อยให้เป็นไปตามยถากรรม
คิดไปว่า คนที่ทำไม่ดีนั้นเดี๋ยวเวรกรรมก็ตามสนองเอง
ลืมสุภาษิตคำโบราณที่ว่า กว่าถั่วจะสุกงาก็ไหม้
กว่าไอ้คนที่ทำชั่วนั้นจะได้รับเวรกรรม ทุกสิ่งทุกอย่างก็วอดไปหมดแล้ว
การที่เอาแต่ฝากทุกสิ่งทุกอย่างไว้กับเวรกรรมนั้น
ในเมื่อเราเองก็ไม่รู้ผลสุดท้ายแล้วมันจะเป็นเช่นไร ก็เข้าข่ายเป็นอยู่ด้วยความประมาทชนิดหนึ่ง

เหมือนอย่างมองเห็นโจรกระชากกระเป๋าคน แทนที่จะช่วยกันจับโจรได้
ก็พากันนิ่งเฉยงอมือเสีย แล้วคิดว่า ปล่อยให้เป็นเรื่องของเวรกรรม
เดี๋ยวกรรมมันก็สนองโจรเข้าเอง แบบนี้ก็ผิดจากพุทธภาษิตที่สอนให้พึ่งตนเอง

 

พวกไร้จิตสำนึก จึงเคารพกันแต่ปาก แต่ไม่เคยมีจิตคิดปกป้องในเมื่อทำได้
เหมือนคนที่บอกว่ารักลูกรักเมีย แต่ไม่เคยดูแล หรือในยามที่ใครมารังแก ลวนลาม
ก็ไม่เคยคิดปกป้องตามที่ควร มันก็คือรักแต่ปากเท่านั้น

ถ้าหากจะบอกว่า อยากจะลวนลามก็ลวนลามไปสิ ของไม่ได้เสียหายสึกหรออะไร ก็ดูจะผิด
วิสัยของคนที่บอกว่ารักมากไปหน่อย

 

แตกประเด็น ต่อความยาวสาวความยืด
นี่ต่างหากที่เป็นจุดอ่อนให้ฝ่ายตรงข้าม
ใช้โจมตี....
สร้างกรรมไม่ดีไว้ก็อาจจะเจอเรื่องรุมเร้า
สาระพัดในแต่ละยุคสมัยไม่เหมือนกันหรอก

 

เอาเป็นว่าคุณ Neoworld คงจะหลุดพ้นแล้วจากการยึดติดว่า นั่นพระพุทธเจ้าของเรา
นี่ครูบาอาจารย์ของเรา ดังนั้น คุณ Neoworld จึงทำใจให้ปล่อยวางได้ ไม่สนใจว่าใครจะทำอะไรที่อาจเป็นการเหยียบดูถูกหรือล่วงเกินในสิ่งที่คุณ Neoworld เคารพนับถือ

ส่วนผมสิยังไม่หลุดพ้น ยังปล่อยวางไม่ได้ ยังมีอาการยึดติดว่า นั่นพระพุทธเจ้าของเรา
นี่ครูบาอาจารย์ของเรา นู่นคือสิ่งที่เราเคารพนับถือ ดังนั้นผมจึงยังมีความยึดติด
และยังต้องมีอาการแสดงออกทุกครั้ง ที่มีผู้มาเหยียบย่ำ ดูถูกหรือล่วงเกินในสิ่งที่ผมเคารพนับถือ
ถ้าหากว่าผมอยู่ในฐานะที่จะแสดงออกได้ ก็ต้องแสดงออก

 

ถ้าเรื่องมันเกิดขึ้นเพราะการใช้คำไม่เหมาะสมของผมผมก็ขอโทษทุกคนด้วยนะครับ ผมลบโพสผมละ

เจตนาของคนสื่อกับ ความรู้สึกของคนเสพต่างกัน = =

ทำไมโลกนี้มันอยู่ยากจัง เกิดชาติหน้าขอเกิดในยุคที่คนปรุงแต่งน้อยกว่านี้ได้มั้ย
บางคำที่เราพูดโดยไม่ใส่อะไรลงไปเขาจะได้ไม่ใส่อคติลงไป

 

แค่ชี้ว่าตนเองเชื่อว่าการปรามาสจากบุคคลที่หลงผิด
ทั้งหลายไม่อาจทำลายความเป็นอริยะบุคคล
ของผู้ใดลงได้ และความเสื่อมความเสียหาย
ย่อมจะปรากฎแก่ผู้ปรามาสแค่นี้ จะทำให้ Neo
หลุดพ้นหาได้ไม่
อย่างมากก็เพียงเข้าใจเรื่องสถานะของบุคคล
ชั้นต่างๆ และฐานะตนเองใน
ขั้นพื้นฐานเท่านั้นเอง

 

อ่อ กรณี ของคุ zalievan คิดว่าน่าจะจบไปแล้วนะครับ เพราะคุณก็ได้โพสต์คำขอโทษไปแล้ว

ส่วนกรณีของผมกับคุณ Neoworldผมคิดว่า ก็คงต้องจบ เพราะว่ายืนกันคนละจุด พูดกันไปก็ไม่รู้เรื่องอยู่ดี

ก็เป็นการละไว้ในฐานที่เข้าใจว่า คนเราแต่ละคนความคิดความเห็นไม่เหมือนกัน
เราก็คือเรา เขาก็คือเขา จะให้มาคิดเห็นเหมือนกันได้อย่างไร

 

ความเห็นที่แตกต่างของแต่ละคนในเรืองใดๆ ย่อมเป็นเรื่องปกติร้อยคนร้อยความเห็น ไม่แปลกฮะ

แต่สารพัดความเห็นคงไม่สามารถทำลายความจริง