คนไทยส่วนมากตัดสินใจคนจากสิ่งที่เห็น..สิ่งที่ไม่ได้ไปเห็นก็นึกว่าเขาไม่มี

"คนไทยส่วนมากตัดสินใจคนจากสิ่งที่เห็น..สิ่งที่ไม่ได้ไปเห็นก็นึกว่าเขาไม่มี"

ดังนั้นไม่ต้องแปลกใจ เพราะว่าคิดแค่เพียงผิวๆ ซึ่งก็ไม่ต่างอะไรกับเด็กนั้นเอง
(และถ้าไม่รู้ว่าเด็กกับผู้ใหญ่คิดต่างกันอย่างไร ก็เป็นปัญหาอยู่นะ)
นอกจากเห็นแล้วตัดสินแล้ว ก็จบลงไม่มีการวินิจฉัยต่อ ดังนั้นจึงต่างกับ
ฝรั่งอยู่มาก เพราะฝรั่งแม้จะยึดในสิ่งที่จับต้องได้ แต่เขาก็ยังพิสูจน์อีกมาก
ต่างจากของไทย เพราะขี้เกียจรักสบาย จึงสรุปเลย

ดังนั้นจึงไม่แปลกที่จะด้อยเรื่องความคิดต่างๆ Vision ก็ยิ่งห่างไกล
ถ้าจะทำก็จะกลายเป็นเดาและจินตนาการไร้เหตุผลไปอีก

และอันที่จริงยังไม่รู้หรอกว่าพื้นฐานของ Vision จะต้องมีสิ่งใดบ้างด้วยซ้ำ
ก็คงนึกว่า แค่หัดจินตนาการเท่านั้นสินะ

 

ทุกวันนี้ .. คนที่โง่กว่า มาเป็นหัวหน้า .. คอยนั่งหัวเราะเยาะคนอื่น
เพราะได้เปรียบชี้นิ้วให้ทำอะไรก็ได้ ว่างจัดหลอกให้ทำสิ่งโง่ๆ
ก็นึกว่าคนที่ยอมทำตามโง่ดังที่ตนคิด

คนที่ถูกสั่งไม่ใช่โง่ แต่ก็ต้องยอมทำ เพราะอยู่ใต้อำนาจเขา
เพราะถ้าไม่ทำ เขาก็มีวิธีแกล้งต่างๆ นานา อย่างน้อยก็ไม่ได้รับการเลื่อนขั้น

ถามว่า เราจะมองหาความเจริญจากอะไร .. ในเมื่อเมืองไทย
มีไว้เพราะสนองกรรมชดใช้กรรมกันชัดๆ คนฉลาดคนเก่งไม่ได้มีความหมายในเมืองไทย
แล้วทำไม ยังจะถามหา 4.0 ?

สังคมไทย ไม่ได้สนับสนุนคนที่ความสามารถ .. ต้องยอมรับข้อนี้ก่อนนะ
ดังนั้นความเจริญทางด้านวัตถุ วิวัฒนาการทางวัตถุ จึงคาดหวังไม่ได้

 

วิธีเดียวทีไทยจะไป 4.0 คืออะไรรู้ไหม?

คือรอให้ทุกประเทศไป 5.0, 6.0, 7.0 ,... 10.0 เสียก่อน
แล้วคนต่างชาติจะมาพัฒนาไทยเอง

มันจึงจะสมเหตุสมผล กับความรักสบาย งัย
นั่งอยู่เฉยๆ เดี๋ยวเขาก็อยากพัฒนาให้เอง

 

ผมเองก็ยอมรับว่า เคยโง่แบบเด็กเหมือนกัน แม้จบปริญญามหาวิทยาลัยมาสิบปี

มีแต่ความรู้ แต่วิธีการคิดไม่ได้สูงต่างจากเด็กไปมากนัก
ทั้งนี้เพราะ ที่โรงเรียน มหาวิทยาลัย ไม่ได้มีสอน
และที่บ้านก็ไม่มีสอน เพราะ พ่อแม่จบแค่ ป.1 ป.4 จะเอาอะไรมาสอน

กว่าจะรู้ตัวได้ก็โน้น เสียเวลาเป็น 20 ปี .. ไปเปล่าๆ

 

บ้านเราจะเชิดหน้าชูตาได้จากการเสี่ยงโชค ลุ้นหวย รวยเบอร์ กันเท่านั้นเหรอ
ต้องรอให้รวยก่อนถึงจะมีแรงทำอย่างอื่น เพราะความเสี่ยงยังมีมากในภาวะประเทศยังไม่ค่อยสงบสุข
3 จังหวัดเอย ภัยผู้ก่อการร้าย ไม่ยอมหมดง่ายๆ รึว่าเป็นที่กฎแห่งกรรมจริงๆ เราเหล่าพุทธะไม่ยอมแล้ว กฎแห่งกรรมจึงรุนแรงเป็นพิเศษช่วงนี้

 

ก็แสดงถึงความเป็นคนนิสัยซื่อๆนะครับ ไม่สอดรู้เรื่องชาวบ้าน ไม่คอยจับผิดหรือขุดค้น
ถือว่า เป็นข้อดีอย่างหนึ่ง
เพียงแต่ว่า บางคนอาจนำข้อดีตรงนี้ไปใช้ในทางที่ผิด จนกลายเป็นการดูถูกคนไป
พระพุทธเจ้าท่ายังสอนว่า เห็นสักว่าเห็น ไม่ควรนำไปคิดปรุงแต่งต่อ
การที่คนเราไม่เห็นสักว่าเห็น ทำให้คนกลายเป็นคนเจ้าเล่ห์เพทุบาย
ชอบจับผิดกันและกัน และฝึกนิสัยให้เป็นคนมีเล่ห์เหลี่ยมเพื่อจะหาทางเอารัดเอาเปรียบ
เพื่อนมนุษย์ด้วยกัน ตัวนี้เอง ที่ทำให้สังคมมนุษย์เดือดร้อน และเต็มไปด้วย
ผู้คนที่คอยจะเอารัดเอาเปรียบกันและกันอยู่ตลอดเวลา

 

คุณพูดเรื่องนี้มา ทำให้ผมนึกได้ถึงเรื่องที่เคยคิดเกี่ยวกับคำสอนบางอย่าง
ที่ดูเหมือนเจตนาสอนให้คนเป็นคนโง่
เช่น การสอนให้คนยอมเสียสละเพื่อรวม แทนที่จะสอนให้หาประโยชน์เข้าตัวก่อน การสอนแบบนี้คือการสอนให้คนโง่ชัดๆ แต่เราก็ยังยกย่องว่าเป็นคำสอนที่ดี

หรือคำสอนที่สอนให้ทำในสิ่งไร้ประโยชน์ และตำหนิติเตียนไม่ให้ทำในสิ่ง
ที่ทำประโยชน์ได้
เช่น ดาราสาวบางคน ออกมาเปลื้องผ้าถ่ายแบบ ได้เงินเป็นล้านๆ หาเงินได้ง่ายๆ โดยไม่ต้องเหนื่อยแรง
แต่คนก็ออกมาติเตียน อ้างศีลธรรมอันดีงาม
ทั้งที่การประพฤติตามศีลธรรมอันดีงามอะไรนั่นไม่ได้ให้ประโยชน์อะไรกับเขา
เงินซักบาทก็ไม่ได้ เป็นการตัดหนทางหาประโยชน์

คนใช้เงินหาความสุขเข้าตัว ก็หาว่าเป็นความชั่ว ถ้าจะให้ดีก็คือต้องไปไปหาความสุขนั้นๆ

คนวิ่ง คนปีนป่าย บอกว่าไม่สำรวม ไม่เรียบร้อย ไม่ดีไม่งาม
แต่กลับนิยมสรรเสริญคนที่อยู่นิ่ง ทำอะไรก็ชักช้าเป็นเต่าคลาน
ว่าเป็นสิ่งที่ดีงาม สง่างาม และน่ายกย่อง

ตัวอย่างคำสอน และค่านิยมแนวๆนี้ คือสอนให้คนโง่ และคนด้อยคุณภาพหรือเปล่า ??

การเป็นคนเก่ง คนฉลาด หาประโยชน์ให้ตัวเองและพวกพ้องได้ กลายเป็นสิ่งที่ไม่ดี
แต่ถ้าหาประโยชน์ให้คนอื่น ที่ไม่ได้เกี่ยวกับตน และไม่มีประโยชน์อะไรกับตนเลย ถูกมองว่า เป็นสิ่งที่ดี

สอนให้คนบางกลุ่ม(ส่วนน้อย) ต้องยอมทำงานหนัก และเสียสละ โดยที่ไม่ได้ประโยชน์ เพื่อให้คนส่วนใหญ่งอมือ และรับแต่ผลที่คน
ส่วนน้อยกระทำ สิ่งเหล่า คือการสอนให้คนโง่หรือคนฉลาด ??

คำสอน ที่อ้างว่า สอนให้คนมีปัญญา แต่ก็เป็นปัญญาแบบโง่ๆ ที่ไม่ให้ประโยชน์อะไรกับตนเองเลย ถูกชาวโลกเขามองว่าโง่
เพราะชาวโลกที่ฉลาดๆเขาจะมองที่การช่วยเหลือตัวเองให้รอดก่่อนที่จะไป
ช่วยเหลือคนอื่น

 

เมื่อเป็นดังนี้ เราจึงมักมองเห็นคนทำชั่วได้ดี ส่วนคนดีก็ยังลำบาก
เพราะคนชั่วนั้น เขาเลือกทำแต่สิ่งที่มีประโยชน์แก่ตัวเองและพวกพ้อง
ส่วนคนดีถูกสอนให้เสียสละประโยชน์ของตัวเองให้คนอื่นจนหมด
(ก็คือถูกสอนให้ทำในสิ่งโง่ๆนั่นแหละ โดยเอาผลประโยช์ในชาติหน้า ซึ่งก็ไม่รู้ว่ามีจริงหรือไม่มาอ้าง)

 

ดังนั้น ผมจึงได้ข้อสรูปว่า ศาสนาทุกศาสนาล้วนสอนให้คนเป็นคนโง่

ไม่มีศาสนาใดสอนให้คนเป็นคนฉลาดหรอก

 

ถ้าเราคิดดูดีๆแล้ว เราจะเห็นว่าเป็นความจริง
เพราะศาสนาทุกศาสนานั้น ล้วนต้องการให้คนนับถือ ต้องการให้คนเชื่อฟัง
ต้องการให้คนเคารพ ต้องการปกครองคน ต้องการมีอำนาจเหนือคนทุกคน
ต้องการให้คนเอาผลประโยชน์มาให้
ส่วนคำกล่าวที่ว่า ต้องการให้คนเป็นคนดี นั้นเป็นแค่ข้ออ้าง
เพราะคนที่ดีว่านั้น หมายถึงคนที่ยอมเชื่อฟัง ยอมทำตาม
และยอมนำทุกอย่างมาให้ ตามที่คนบางวกลุ่มต้องการ
นั่นคือศาสนา
แต่ศาสนา จะอยู่ และปกครองคนไม่ได้ ถ้าคนไม่เชื่อฟัง และฉลาดกว่า
ดังนั้นจึงต้องสอนให้คนเป็นคนโง่ สอนให้คิดแบบโง่ๆ ให้เชื่อแบบโง่ๆ
คนจึงจะยอมเชื่อฟัง และปกครองง่าย
ถ้าคนไหนยอมเชื่อและปฏิบัติตาม ก็ระบุไปว่าเป็นคนดี
แต่ถ้าคนไหนไม่เชื่อฟัง ไม่ปฏิบัติตาม ก็ระบุไปว่าเป็นคนชั่ว

 

ที่เขียนมาทั้งหมดนั้น เป็นการมองและวิเคราะห์ในทุกๆศาสนา ไม่ได้เจาะจงเฉพาะศาสนาใดศาสนาหนึ่ง

ความจริงที่เราเห็นได้ก็คือ แม้ว่าโลกจะมีหลายศาสนา แต่..คนชั่วก็ไม่หมดไปจากโลก
แม้โลกจะมีหลายศาสนา แต่...สงครามก็ไม่ได้หมดไปจากโลก
แม้โลกจะมีหลายศาสนา แต่...การเอารัดเอาเปรียบกันก็ไม่ได้หมดไปจากโลก
แม้โลกจะมีหลายศาสนา แต่...ความเหลื่อมล้ำต่ำสูงของคนในสังคมก็ไม่ได้หมดไปจากโลก
แม้โลกจะมีศาสนา แต่...ความอดอยากยากจนก็ไม้ได้หมดไปจากโลก

 

คำว่า คนดี ของแต่ละศาสนานั้น เมื่อสรูปแล้ว คนดีที่ว่า ก็คือคนที่เชื่อฟังและปฏิบัติได้ดังใจของแต่ละศาสดา

 

สงสัยนิยามคำว่า "โง่" ระหว่างผมกับคุณ คงจะเข้าใจต่างกันครับ

ความว่า โง่ ของผมคือ วัดที่ผลกรรมสุดท้าย .. เช่น
การไปเอาเปรียบคนอื่นที่หลงนึกว่าฉลาดกว่า แล้วคิดว่าคนโดนหลอกโง่ นั้น
อันที่จริงคนที่ไปเอาเปรียบนั้นละโง่ เพราะไม่รู้ว่า ตนเองจะได้ผลกรรมอะไรไป
และต้องชดใช้ทั้งต้นทั้งดอกไม่คุ้มเลย

 

คำว่า โง่ กับ ฉลาด วัดกันที่อะไร?

ผมจะยกตัวอย่างเรื่องจริงให้นะ .. มีคนสองคน
คนแรกเก่งทางด้านคิดเฉพาะหน้า เก่งคิดเลข แต่พอทำงานมักอ้างโน้นนี้จะเอาเงินท่าเดียว
ส่วนคนหลังซื่อๆ ไม่เรียกร้องเงินทองอะไร ยินดีตามที่ตนทำสมควรได้

สองคนนี้ก็ใช้ชีวิตแค่พอเป็นไป ผ่านไปวันๆ จนวันหนึ่งแก่ตัวลง
ญาติพี่น้องเลยเห็นใจก็อยากชวนมาช่วยงาน ..
แต่คนแรกเรียกร้องแต่จะเอาเงินให้ได้เท่านั้นเท่านี้ แต่ยังไม่รู้ตัวว่าตัวเองแก่แล้ว
ส่วนคนหลัง รู้ตัวและยินดีตามที่ได้ แม้จะได้น้อยได้มาก คิดว่าดีกว่าไม่ได้อะไรเลย

ถามว่า ญาติพี่น้องยินดีจะช่วยใคร?
และถามว่า คนแก่สองคนนั้น ใครฉลาดกว่า?
ก่อนที่จะตอบว่าใครฉลาดกว่า .. ต้องถามว่า ใครจะเดือดร้อนกว่า ถูกมั้ย?

 

ศาสนามีไว้สำหรับคนฉลาดต่างหาก
ทุกศาสนาแหล่ะ
ที่คนฉลาดได้เลื่อมใสและเข้าใจและเห็นแก่นของศาสนา
จะพบว่ายุติที่ความเมตตาทั้งสิ้น....
ดังนั้น คนฉลาดจะอาศัยพึ่งศาสนาเพื่อสร้างความสุขให้ตนเอง
ตามคำสอนของแต่ละศาสดา

คนปัญญาไม่ถึงก็จะไม่สามารถเข้าถึงแก่นศาสนาใดๆได้
นั่นคือเข้าถึงเมตตาธรรมไม่ได้
ความสันติสุขก็ไม่อาจบังเกิดขึ้นที่ใจได้
ปาฏิหารย์ต่างๆ ก็ไม่อาจสัมผัสได้
เพราะทุกศาสนาเมื่อคนมีความฉลาดพอจะเข้าถึง
ย่อมพบต้องพบเจอปาฏิหารย์ได้พอๆ กัน
แต่ส่วนใหญ่รู้ด้วยตนเองและไม่นำมาพูดอวดอ้างกัน

ศาสนาพุทธเรียกว่าบุญฤทธิ์เอาแค่นี้พอ

 

ศาสนามีไว้สำหรับคนฉลาด...
คนจะโง่ไม่ใช่เพราะศาสนาสอนให้โง่นะ
คนจะโง่ก็โง่เอง หรือไม่ก็ถูกนักสอนศาสนา
หลอกลวงให้โง่งมงาย ด้วยคำสอน
ที่ไม่ใช่แก่นของศาสนา
แต่คนโง่ก็พากันเชื่อ เเละมองว่าศาสนาสอนให้คนโง่

 

พูดแบบนี้ เขาเรียกว่า พูดแบบไม่รับผิดชอบ เอาดีเข้าตัว เอาชั่วให้คนอื่นหมด

 

คนที่กอบโกยจนรวยแล้ว ถ้าไม่มีอุบัติเหตุเสียก่อน หรือตนเองไม่โง่ผลาญจนหมด มีหรือจะต้องมารอให้คนอื่นช่วย
มีแต่คนอื่นต่างหากที่หวังจะมาพึ่ง

เพราะคนไม่กอบโกยไง คิดแค่ว่าตามมีตามได้ ตอนแก่ตัวจึงไม่มีเหลือพอ
ต้องหวังความช่วยเหลือจากคนอื่น

 

ดูเหมือนจะเคยเขียนไปครั้งหนึ่งแล้ว
เรื่องที่ยินดีตามมีตามได้ แต่สุดท้ายคือ มีไม่พอจะแบ่งใคร เป็นที่พึ่งของญาติมิตรไม่ได้
เพราะตกอยู่ในข่าย ถ้าเอ็นดูเขา เอ็นเราก็ขาด
แต่บางคนที่เขาไขว่คว้า เขากอบโกยนั้น เพื่อนฝูงญาติมิตรพึ่งได้ เพราะเขามีมากพอ
ที่จะแบ่งให้ได้ โดยไม่เดือดร้อน

 

ดูอย่าง เรื่องการทำบุญ

การให้ คนเราจะให้ได้ ก็ต่อเมื่อมีเท่านั้น ถ้าจะมีก็ต้องแสวงหา หรือรับมาจากคนอื่น แล้วจึงค่อยมาให้ เมื่อให้แล้วจึงได้บุญ ถือว่าได้ทำความดี

การไม่เอา คนเรา เกิดมา ไม่ดิ้นรน ไม่เอาอะไรเลย ขอแค่อาหารยังชีพ กับเสื้อผ้า และที่ซุกหัวนอน พอ นอกนั้น ถือเสียสละ ยกโลกทั้งใบให้คนอื่นหมด
อาการยกโลกทั้งใบให้คนอื่น(โดยไม่เอาอะไร)อย่างนี้ เราถือว่า เป็นการให้ไหม
ถือว่า ได้บุญไหม ได้ทำความดีไหม ???
จริงแล้วเปล่า เราไม่ได้ถือว่าคนนี้เป็นผุ้ให้ เป็นผู้ทำบุญ หรือได้ทำความดีอะไร
การให้จะเกิดก็ต่อเมื่อคุณได้เสียสละสิ่งที่มีอยู่ในครอบครองให้คนอื่นเท่านั้น
และก่อนจะมีครอบครองก็ต้องเอาก่อน