ความเป็นมาของวันมาฆบูชา

หลวงปู่สาวกโลกอุดรแสดงธรรมโดยใช้ญาณวิสัยของพระอรหันต์ ย้อนไปดูในอดีตญาณนี้เรียกว่าอตีตังคญาณ
เหตุการณ์วันมาฆบูชาเกิดขึ้นภายหลังที่พระพุทธเจ้าตรัสรู้ได้เพียง ๙ เดือนเท่านั้น
เดิมวันขึ้น ๑๕ ค่ำเดือน ๓ เป็นวันบูชาเทพเจ้าของศาสนาพรามณ์ ซึ่งเป็นวันที่มีการนำเอาทั้งคนและสัตว์มาทำพิธีบูชาเทพเจ้า โดยการเผาแบบเป็นๆ
ในระหว่างจะถึงวันดังกล่าวนี้ ก็มีพระอรหันต์ที่เป็นลูกศิษย์ของชฎิล ๓ พี่น้องจำนวน ๑,๐๐๐ รูปและพระอรหันต์ที่ติดตามพระสารีบุตรมาจากสำนักสัญชัยจำนวน ๒๕๐ รูปได้เที่ยวเทศนาโปรดชาวบ้านชาวเมืองอยู่แต่ถูกชาวบ้านได้สอบถามว่า "ในวันขึ้น ๑๕ ค่ำเดือน ๓ ที่จะถึงนี้ทางศาสนาพรามณ์เขากำลังจะมีพิธีใหญ่ ฆ่าคน ฆ่าสัตว์ เป็นจำนวนมาก พระสมณะโคดมจะไม่มีการทำพิธีอย่างหนึ่งอย่างบ้าง ยังให้เหล่าพระอรหันตสาวกออกเที่ยวเทศนาโปรดชาวบ้านอยู่อีกหรือ" พระอรหันต์ทั้ง ๒ กลุ่มจำนวน ๑,๒๕๐ รูปล้วนไปติดคำถามที่ชาวบ้านจึงได้นัดหมายกันในกลุ่มเพื่อมาเฝ้าพระพุทธเจ้า แต่ไม่ได้นัดหมายกับพระพุทธเจ้า
เมื่อมาเข้าเฝ้าพระพุทธเจ้าแล้ว พระพุทธเจ้าก็ตรัสแสดงโอวาทปาฏิโมกข์ซึ่งจะตรงกันข้ามกับการปฏิบัติของพวกพรามณ์อย่างสิ้นเชิง
โอวาทปาฏิโมกข์นี้เป็นแม่แบบ เป็นธรรมนูญพระธรรมของพระองค์
เจริญในธรรมครับ

 

"เหล่าพระอรหันตสาวกมาประชุมกัน โดยพระศาสดามิได้นัดหมาย "