ความโกรธ

ความโกรธ:
ความโกรธเกิดขึ้นในกรณีต่างๆ ดังนี้
เขาพูดจริงโดยหวังดีต่อเรา แต่ไม่ถูกใจเรา เราโกรธ
เขาพูดธรรมดา แต่ไม่ถูกใจเรา เราโกรธ
เขาไม่พูด ไม่ถูกใจเรา เราโกรธ
เราคิดว่าเขานินทาเรา(ที่จริงเขาไม่ได้นินทาเรา) เราโกรธ
เขาว่าเรานินทาเขา(แต่เราไม่ได้นินทาเขา) เราโกรธ
เราเข้าใจผิดว่าเขาทำผิด(ทั้งๆที่เขาทำดี) เราโกรธ
เขาเข้าใจผิดว่าเราทำผิด(ทั้งๆที่เราทำดี) เราโกรธ
เขาหน้าบึ้ง ใจไม่ดี เรารู้สึกว่าเขาไม่พอใจเรา เราโกรธ

เหตุปัจจัยทางกายที่ทำให้เรารู้สึกหงุดหงิด ก็มี อารมณ์โทสะครอบงำจิตใจของเรา เรารู้สึกหงุดหงิด ก็มี อย่างไรก็ตามเมื่อเรารู้สึกหงุดหงิด เราจะรู้สึกว่า เขาคิดไม่ดี พูดไม่ดี ทำอะไรก็ไม่ดี น่าโกรธ สมควรโกรธ ... ครูบาอาจารย์สอนไว้ว่า [URLI="http://www.palungjit.org/board/showthread.php?t=55834"]เหตุที่สมควรโกรธนั้นไม่มี(คลิกเพื่ออ่าน "เหตุสมควรโกรธ ไม่มีในโลก")[/URLI] อย่าเชื่อความรู้สึก อย่าเชื่อความคิด เพราะมันไม่แน่

ความโกรธเปรียบเหมือนอาหารที่ไม่อร่อย
หากมีใครนำมาให้เราแล้วเราไม่รับ ผู้ที่นำมาให้จะต้องรับกลับไปเอง
ความโกรธก็เช่นเดียวกัน เมื่อเขาโกรธเรา แล้วเราเฉยๆ ก็เท่ากับเขาโกรธตัวเอง
หากเราโกรธตอบ ก็เหมือนกันอาหารไม่อร่อยนั้นด้วยกัน

เมื่อเกิดอาการโกรธ โมโห การหายใจเข้าลึกๆ หายใจออกยาวๆ จนมีสติสัมปชัญญะ มีความรู้สึกตัวทั่วถือลมหายใจแล้ว อารมณ์โกรธก็ตั้งอยู่ไม่ได้ จึงเปรียบเหมือนการที่เราไม่กินอาหารไม่อร่อยที่เขาปรุงมาให้ เขาก็ต้องยกอาหารนั้นกลับคืนไป


ระงับความโกรธ:
...
ปกติ เมื่อเราเกิดอารมณ์โกรธ ถ้าเราสังเกตดูจะพบว่า ลมหายใจเกิดารเปลี่ยนแปลงก่อน เป็นลมหายใจแรงๆ สั้นๆ ต่อมาจึงเกิดความคิดโกรธ แล้วเป็นความรู้สึกโกรธ สำหรับผู้ที่ยังใหม่ต่อการปฏิบัติธรรม คงจะเป็นเรื่องยากที่จะห้ามความรู้สึกโกรธ แต่การปรับเปลี่ยนลมหายใจนั้น ใครๆก็ทำได้ เพราะไม่ยากจนเกินไป ขอให้มีความเข้าใจอย่างถูกต้องเท่านั้น

การหายใจออกกับการหายใจเข้า ใช้ระบบประสาทที่แตกต่างกัน สามารถแยกแยะได้ตามความรู้สึกที่เกิดขึ้นกับจิตใจของเราเอง การหายใจออก มีลักษณะผ่อนคลาย ให้ความรู้สึกสบายใจ ส่วนการหายใจเข้านั้น มีลัษณะของความตั้งใจ หรือความเคร่งเครียด ดังนั้นเมื่อจะระงับอารมณ์โกรธ จึงเน้นที่ลมหายใจออก ด้วยการปรับเปลี่ยนลมหายใจ ดังนี้

ตั้งสติ หายใจออกยาวๆ สบายๆหายใจเข้า ปล่อยตามธรรมชาติ หายใจออกยาวๆ สบาๆ เพื่อคลายความรู้สึกที่ไม่ดีออกไปพร้อมกับลมหายใจออก หายใจเข้า ปล่อยตามปกติ ให้ลมหายใจเข้า ช้าๆ ลึกๆ พอสมควร หายใจออก ตั้งใจให้เป็นลมหายใจยาวๆ สบายๆ เมื่อทำซ้ำๆ อยู่เช่นนี้ ก็จะรู้สึกสบายกาย สบายใจ เกิดความสงบเย็นใจ แล้วก็เกิดความละอายต่อความโกรธ จนกระทั่งความโกรธไม่กล้าโผล่หน้ามาให้เห็นอีก

สำหรับคนที่มีนิสัยขี้โกรธมากๆ การห้ามไม่ให้โกรธเลบ อาจจะเป็นไปได้ยาก หรือยิ่งพยายามระงับยิ่งเครียด ถ้าเป็นเช่นนี้ ก็ปล่อยให้โกรธได้ตามปกติ แต่พยายามให้ความรู้สึกโกรธนั้น หายไปเร็วๆ ปล่อยวางให้เร็วขึ้น จากเคยโกรธ 3 วัน ก็ให้เหลือ 2 วัน 1 วัน 1 ชั่วโมง แล้วก็ปล่อยวางไป ในที่สุด

----------------------------

• คัดลอกมาจาก "คู่มือเบื้องต้น อานาปานสติ(ชั่วโมงแห่งความคิดดี)" โดย พระอาจารย์มิตซูโอะ เควสโก
• [URLI="http://www.palungjit.org/board/showthread.php?t=55863"]
• สามารถถวายปัจจัยเพื่อบูชาหนังสือธรรมะโดย พระอาจารย์มิตซูโอะ คเวสโก ได้ที่มูลนิธิ มายา โคตมี และวัดสุนันทวนาราม (คลิดเพื่อดูแผนที่)
• [/URLI]