"คาถาพระธรรมราช"

​

ขอนำคาถาบทนี้ลงไว้เพื่อสืบต่อให้คงไว้ เมื่อมีใครต้องการนำไปใช้ในทางที่เป็นกุศล ช่วยเหลือผู้อื่น และ เพื่อป้องกันตนเองจากภัยต่างๆที่จะมาถึง โดยคาถานี้อาจารย์ ชุม ไชยคีรี ได้บอกให้ลูกศิษย์สวดเพื่อป้องกันภัย เป็นคาถาที่มีอานุภาพมาก กันภัยต่างๆ โดยผู้ใดปรารถนาจะสวด จะต้องทำดังนี้

1. อาบน้ำ ชำระล้างร่างกายให้สะอาด

2. จุดธูป เทียนบูชาพระ (หากใครไม่มีก็กราบพระเฉยๆ)

3. กราบพระ 6 ครั้ง (ระลึกถึง พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ บิดามารดา อุปัชฌาชย์อาจารย์ พระไตรสิกขา [ ศีล สมาธิ ปัญญา] )

4. สมาทานศีล โดยว่า นะโน 3 จบ แล้วตามด้วยไตรสรณคมน์ (พุทธัง สรณัง คัจฉามิ..ทุติยัมปิ..ตติยัมปิ สังฆัง มรณัง คัจฉามิ)

5. กล่าวสมาทานศีล 5 หรือ ศีล 8

เมื่อสมาทานศีลจบ จึงกล่าว อิมานิ ปัญจะสิกขา ปะทานิ สมาทิยามิ

6. นั่ง สมาธิ เอาลูกประคำทำเป็นขดๆวางไว้บนมือขวา หลับตาภาวนา กำหนดลมหายใจ เข้าพุท ออกโธ ระยะหนึ่ง คะเนว่าให้ใจสบาย แล้วเอามือขวาถือประคำถือเสมอ อก แล้วภาวนาคาถาพระธรรมราช ดังนี้

พุทธัง สรณัง คัจฉามิ

ธัมมัง สรณัง คัจฉามิ

สังฆัง สรณัง คัจฉามิ

ทะ ทะ ทะ โร โร โร อะ อะ อะ

สะ สะ สะ โส โส โส โณ โณ โณ

นะโมพุทธายะ

ทำ จนครบ 108 จบ แล้วเอาประคำวางด้านหน้า (เอาไว้ที่สูง อย่าวางบนพื้น) กราบสามครั้ง แล้วพอจะออกไปไหน ให้อธิษฐานเอา โดยหายใจเข้าพุท หายใจออกโธ แล้วอธิษฐานให้ไปได้ กลับได้ (แคล้วคลาด ปลอดภัย)



อานุภาพ

ภาวนาชักลูกประคำด้วยคาถาพระธรรมราช 108 จบ ก่อนนอน แล้ว เอาประคำไว้หัวนอน จะเกิดนิมิตดี ไม่ฝันร้ายกันผี กันโจร กันไฟ ครูอาจารย์ และเทวดาจะบันดาลให้รู้เหตุร้ายล่วงหน้า โจรหากจะเข้ามาจะเห็นคนเดินรอบเป็นเหมือนหุ่นพยนต์ (หุ่นที่เสกด้วยอาคม ใช้ป้องกันภัย)

ตื่น นอน ให้ภาวนาชักลูกประคำอีก 108 จบ อาจารย์ชุม ท่านกล่าวว่าจะเป็นผู้เจริญด้วยลาภ ยศ ทำมาค้าขึ้น มีอานุภาพให้กิจการที่ติดขัดอยู่สำเร็จ และทำให้อายุยืน

ภาวนา ชักลูกประคำ 108 จบ แล้วเอาลูกประคำใส่ลงในน้ำ เอาน้ำนั้นมาล้างหน้าเป็นเมตตามหานิยม ถ้าเอาน้ำนั้นมากินจะเป็นคงกระพันชาตรี ถ้าเอาไปอาบจะเป็นการสะเดาะห์เคราะห์ ทำให้โชคร้าย กลายเป็นดี มีสติปัญญา มีวาสนา มีความเจริญก้าวหน้า

ถ้า หากไปนอนในป่า ในถ้ำ ก่อนนอนให้ภาวนาชักลูกประคำ 108 จบ แล้วค่อยนอนเทวดาจะมาคุ้มครองรักษา จะมาบอกลาภให้ ถ้าหลงทางก็จะพบทางออก ถ้าอดข้าวก็จะพบบ้านคน

ชัก ลูกประคำ 108 จบ แล้วนำลูกประคำติดตัวไป ป้องกันศาสตราวุธ กันอุบัติเหตุ กันสัตว์ร้าย กันคนร้าย กำบังผู้คิดร้ายต่อเราหรือศัตรู จะเป็นเราคนเดียวเป็นหลายคน

ก่อน ออกปราบโจรผู้ร้าย หรือไปรบทัพจับศึก หรือไปในสถานที่ที่ไม่ปลอดภัยให้ตั้งใจภาวนาชักประคำ 108 จบ แล้วเอาลูกประคำสวมคอไป กระสุนปืน วัตถุระเบิดใดๆ ไม่สามารถถูกกายเราเลย หรือหากถูกศัตรูห้อมล้อมไว้ ภาวนาคาถาพระธรรมราชเดินแหวกวงล้อมไป ศัตรูทำร้ายมิได้เลย หากถูกจับก็ให้ภาวนาสะเดาะเครื่องพันธนาการได้ทุกชนิด

ถ้าจะให้ลูกหลานหรือบุคคลอื่นเป็นคงกระพันก็ให้ภาวนาชักลูกประคำ 108 จบ แล้วเอาลูกประคำใส่ลงในน้ำ เสก ต่ออีก 108 จบ เอาน้ำนั้นให้กิน เป็นคงกระพันทุกคน ถ้าเอาน้ำอาบก็เป็นการสะเดาะเคราะห์ให้เคราะห์หมดไปได้เป็นอย่างดี หรืออธิษฐานให้หายจากโรคภัยไข้เจ็บก็ได้สุดแต่จะตั้งความปรารถนา
ก่อนจะกระทำทุกครั้งให้ระลึกถึงคุณพระรัตนตรัย หลวงปู่คง วัดตาลจังหวัดสุพรรณบุรี และอาจารย์ชุม ไชยคีรี หาก จะให้บังเกิดผลโดยเร็วให้สวดด้วยจิตใจที่มั่นคงเป็นสมาธิ และหากมีเวลาควรจะสวดในเวลา 6 โมงเช้าหนึ่งรอบ และ เที่ยงคืนอีกหนึ่งรอบไม่เกิน 3 วัน 7 วัน จะเห็นอานุภาพของพระคาถานี้




ที่มา http://www.siamsouth.com/smf/index.php?topic=4723.0

 

สิ่งที่เกิดขึ้นในการภาวนาคาถาพระธรรมราช

ผมได้ลองไปทำดูครับ ...

ครั้งที่ 1 และครั้งที่ 2 ผมทำตามวิธีการแล้วก็ภาวนาไปสักพักหนึ่งปรากฎว่า เกิดอาการสั่นครับและก็บังคับตัวเองไม่ได้ จะให้หยุดก็ไม่ได้แต่พอภาวนา(ในใจ)ไปจนครบ 108จบ (ที่จริงแล้วเกินนิดหน่อย)ก็จะหยุดสั่นเอง
ครั้งที่ 3 ผม ผมใช้วิธีการบริกรรมด้วยปาก ไม่เกิดอาการสั่นเลยครับ เฉยๆคับ

ที่นี้ผมสงสัยว่าทำไมเป็นแบบนั้น แล้วจะต้องภาวนาแบบใดจึงจะถูกต้องครับ ขอท่านผู้รู้ช่วยแนะนำหน่อยครับ ?

pity_pig

 

อาการดังกล่าว คือ จิตรับรู้ถึงพระคาถาค่ะ

คุณเองมีจิตที่ศรัทธาในพระคาถาจึงสามารถรับพลังในพระคาถาได้อย่างง่ายดาย

เเต่ไม่มีอะไรต้องกังวลค่ะ เพราะว่า พระคาถาจะขับไล่สิงที่แฝงร่างให้ออกไป

คนที่ฟังบทสวดมนต์ หรือ สวดมนต์เเล้วเกิดอาการกลัว

เป็นเพราะมี บางอย่างที่ไม่ดีเเฝงอยู่ในร่างค่ะ เเล้ว จิตเหล่านั้นเกิดอาการกลัว

แต่ถ้าสวดบ่อยๆ ร่างกาย เราจะนิ่งมากขึ้นเเละจะไม่รู้สึกอะไรเวลาที่สวดมนต์อีกค่ะ

บทสวดมนต์ทุกบท สวดเพื่อเสริมบารมีเเละพลังจิตของตนเองค่ะ

 

ขอรบกวนอีกนิดเถิครับ...การบริกรรมคาถาใช้การภาวนาในใจหรือใช้การบริกรรมขมุบขมิบทางปาก(ท่องเบาๆด้วยปาก) กราบขอบพระคุณครับ
ป.ล. แต่ผมไม่มีอาการกลัวนะครับ เพียงสงสัยและใจจริงก็คิดว่าเป็นปิติในสมาธิเท่านั้นครับ

 

การบริกรรมคาถาอยู่ที่ความศรัทธาค่ะ

จะภาวนาในใจ หรือ ท่องเบาๆ ก็ได้ค่ะ

การภาวนาในใจ คือ การทำให้จิตสงบ

การท่องเบาๆ คือ การ ระลึกรู้เพื่อให้เจริญสติ

ถึงเราจะบริกรรมเเบบไหนหากเราศรัทธาในวาระต่างกันก็มีความศักดิ์สิทธิ์เท่ากันค่ะ

 

การบริกรรมคาถา ให้กำหนดลมหายใจเข้าออกด้วยครับ รู้ตามลม ส่วนอาการสั่นทางร่างกาย คือ อาการปิติในอุปจารสมาธิ

 

คุณพ่ออาจารย์ชุม ไชยคีรี เคยกล่าวไว้กับศิษย์ว่าคาถานี้ใช้ได้ 108 ผมคนนึงแหละที่ได้ลองเองมากับตัวและทราบซึ้งจนถึงทุกวันนี้