คาถารักษาโรคกรรม

อยู่ครั้งหนึ่งเมื่อหลวงปู่ฝั้นพักอยู่บ้านจีด มีโยมผู้หญิงคนหนึ่งไอทั้งวันทั้งคืน แม้ขณะฟังเทศน์ก็ไอตลอดเวลา รบกวนสมาธิของผู้อื่นเป็นอย่างยิ่ง เมื่อเทศน์จบ พระอาจารย์ฝั้นจึงถามว่า ทำไมไม่รักษา โยมนั้นก็ตอบว่า กินยานับขนานไม่ถ้วน ก็ยังไม่หาย ท่านจึงบอกโยมผู้นั้นว่า คงเป็นกรรมที่ทำมาแต่ปางก่อน ขอให้หัดภาวนา แล้วบอกคาถาให้บริกรรมว่า " ปฏิกะ มันตุ ภูตานิ " ท่านให้ภาวนาตั้งจิตบริกรรม โดยกำหนดจิตที่ใดที่หนึ่ง วันแรกนั่งบริกรรมได้สักพักก็ยังไออยู่ตลอด วันที่สองปรากฎว่ามีอาการค่อยชุมคอขึ้น อาการไอห่างไปบ้าง พอถึงวันที่สาม อาการไอก็หายราวกับปลิดทิ้ง รู้สึกคอชุ่มขึ้น โยมผู้นั้นนั่งบริกรรมอยู่จนดึกดื่น ใคร ๆ ก็หลับกันหมด ก็ยังไม่ยอมหลับ ในที่สุด อาการไอก็หายโดยเด็ดขาดตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา


ที่มา SamadhiNet