คาถาว่าด้วย "กำบัง"

คาถาว่าด้วย “กำบัง”<O</O

ธรรมปฏิบัติเล่ม 12 โดย...หลวงพ่อพระราชพรหมยาน<O</O

(พระมหาวีระ ถาวโร)<O</O
<O</O​

​

“กราบเรียนหลวงพ่อที่เคารพ คือว่าหมู่นี้ลูกโชคดีตลอด เดือนหนึ่งถูกขโมยงัดบ้านหลายครั้ง วิทยุ โทรทัศน์ ไอ้โน่น ไอ้นี่ แต่ลูกคิดว่าเป็น กฎของกรรม คือชอบผิดศีลข้อ 2 เมื่อเป็นเช่นนี้ก็เกิดความไม่สบายใจ ต่อไปข้างหน้ามันจะขโมยหรือเปล่าครับ”<O</O
ความจริงคนนี้ดีนะ เข้าถึงอริยสัจ ทุกข์ ของหายก็เกิดเป็นทุกข์ ที่นี้ต่อไป เหตุให้เกิดทุกข์คือ สมุทัย เพราะมีของมาก ถ้าเราไม่มีของ ขโมยมันจะเอาอะไรใช่ไหมล่ะ ต่อไปก็ นิโรธะ ความดับทุกข์ เพราะหมดแล้ว ไม่รู้จะใช้อะไรแล้ว ต่อไปก็ มรรค แสวงหาต่อไป ไม่หาก็ไม่มีใช้
<O</O
“อ๋อ...เป็นอริยสัจอย่างนี้เองนะ”<O</O
เอาอย่างนี้สิ ลองใช้คาถาของพระพุทธเจ้า ตั้งใจว่าเป็นสมาธิสัก 3 นาที ฆะเฏสิ ฆะเฏสิ กิงการะณัง ฆะเฏสิ อะหัง ปิตัง ชานามิ ชานามิ<O</O
บทนี้ท่านบอกสมัยเมื่อ ท่านจุลปัณฑก เป็นลูกมหาเศรษฐี ใช่ไหม เรียนกับอาจารย์ เรียนยังไงก็เรียนไม่ได้ เขาเรียนวิชาการต่างๆ แต่องค์นี้เรียนไม่ได้ ปัญญาทึบ<O</O
ต่อมาเมื่อตอนขะกลับบ้าน ตอนอยู่ปฏิบัติอาจารย์ดีมาก อาจารย์</O
ต่อมาอยู่ที่บ้าน มีวันหนึ่งขโมยมันจะเข้าไปลักของในบ้าน พระเจ้าปเสนทิโกศลเดินเข้าไปตรวจเวลากลางคืน ก็เห็นคนมันขุดรั้วจะเข้าไป ท่าก็นั่งดูคิดว่า ถ้าเข้าไปจริงจะสั่งเจ้าหน้าที่จับ ท่านจุลปัณฑกท่านตื่นขึ้นมาก็ท่องคาถา ฆะเฏสิ ฆะเฏสิ กิงการะณัง ฆะเฏสิ อะหัง ปิตัง ชานามิ ชานามิ ขโมยเปิดหนีเลย เพราะคาถาบทนี้<O</O
ต่อมาท่านจุลปัณฑกได้เป็นพระอรหันต์ ลองไปใช้ดูนะสมัยปัจจุบันนี้มีคนไปใช้หลายราย เข้าบอกว่า ขโมยจะปล้นร้าน ปรากฏว่าไม่มีใครเข้าปล้น<O</O