@@..คำครู ผู้ชี้-นำ-อุปถัมภ์ สู่พระโพธิญาณ & เรื่องเล่าจากกัลยาณมิตร.@@

ผังภัยพิบัติบัดนี้ได้เข้าสู่ดินแดนตอนใต้ของประเทศไทย
ดำเก็บสมบัติ คุณสมบัติ บารมี อำนาจ สิทธิ
ที่มนุษย์จะทำบุญหรือทำด้วยเหตุดีต่าง ๆ
ก็เอาพวก โลภะ โทสะ เข้ามาปนเป็นบุญของผู้คน
จึงไม่ได้รับบุญศักดิ์สิทธิ์
ทำความแตกแยก ผังภัยพิบัติเข้าจดสู่พื้นที่
ให้ระวังหมู่และคณะ ระวังไส้รู้ของพวกนี้
จะถูกบังคับให้มีความแตกแยกกัน ไม่ให้ลงรอยเดียวกัน
เมื่อเขาทำ เห็น จำ คิด รู้ ได้ ก็ต้องแตกแยกกันหมด
ถ้าอยู่ในใครมากก็ต้องบังคับคนนั้นมาก
ฉะนั้นต้องแก้ในหมู่ของเราให้มาก

มิเช่นนั้นจะกระทบกระเทือน เดือดร้อน ทุกข์ยาก
ลำบากต่าง ๆ และ กระทบกระเทือนเศรษฐกิจและการเมือง
ต่าง ๆ กระทบกระเทือนชาติ ศาสนา ผังภัยพิบัติ ความแตก
แยก การก่อร้าย ภัยธรรมชาติต่าง ๆ ให้เก็บกินละลายจนถึง
ธาตุธรรมที่ทำหน้าที่ทำลายอวิชชา ณ ที่สุดละะเอียด
จรดเข้าสุดละเอียด.....

 

..... ให้ตั้งใจไว้ตรงกลางกาย ซึ่งเป็นที่ตั้งกำเนิดธาตุธรรมเดิม
อันนี้ พระเดชพระคุณหลวงพ่อ (วัดปากน้ำ) กำหนดฐานที่ตั้งใจไว้...สำคัญนัก
เพราะตรงนั้นเป็นที่ตั้งของ ธรรมในธรรม ฝ่ายบุญฝ่ายกุศล
และก็ กายในกาย เวทนาในเวทนา จิตในจิต
คือ ทั้งธรรม และกาย และใจ...ตั้งอยู่ตรงนั้น
ณ ภายในมีเท่าไร สุดละเอียดเพียงไหน...อยู่ตรงนั้น ถึงนิพพานทีเดียว

เพราะฉะนั้น ท่านให้เอาใจไปจรดไว้ตรงนั้น
ที่นี้ ศูนย์กลางกาย ซึ่งเป็นที่ตั้งกำเนิดธาตุธรรมเดิม อยู่เหนือระดับสะดือ ๒ นิ้วมือ
ถ้าท่านหายใจเข้าออก ท่านจะพบว่า...ลมหายใจเข้าไปจนสุดนั้น
สุดตรง ศูนย์กลางกายตรงระดับสะดือ พอดี
และก็ตั้งต้นหายใจออกตรงนั้น เป็น “ต้นทางลม” และก็เป็น “ปลายทางลม” หายใจเข้าออก
ตรง ศูนย์กลางกายตรงระดับสะดือ พอดี
ใจหยุดก็ต้องไปหยุดตรงนั้น เขาเรียกว่า “กลางพระนาภี”


พระพุทธเจ้าทรงสอน “อานาปานสติ”
เมื่อลมหยุด ก็ไปหยุด... “กลางพระนาภี”
ถึงให้กำหนดใจกี่ฐานๆ ก็แล้วแต่
สำหรับผู้ทำอานาปานสติ กำหนดที่ตั้งสติลมหายใจผ่านเข้าออก
ทาง ปากช่องจมูก หรือ ปลายจมูก
ที่ ลำคอ
และที่ กลางพระนาภี
นี่อย่างน้อย ๓ ฐาน … เขามักจะกำหนดกัน

กำหนดอานาปานสติ ๓ ฐาน เป็นอย่างน้อย
กำหนดอะไร กำหนดสติ รู้ลมหายใจเข้าออก...กระทบอย่างน้อย ๓ ฐาน นี้สำหรับผู้ปฏิบัติทั่วไป
แต่เมื่อลมละเอียดเข้าไป ๆ ๆ แล้ว โดยธรรมชาติลมหายใจมันจะสั้นเข้า ๆ ๆ ละเอียดเข้า
ทรงสอนว่า ลมหายใจเข้าออก ... พึงมีสติรู้
ลมหยาบ ลมละเอียด ลมหายใจยาว ลมหายใจสั้น ... พึงรู้ มีสติรู้



จนถึงลมหยุด ... หยุดที่ไหน ?
หยุดที่ “กลางพระนาภี”

หยุดกลางพระนาภี ก็คือ ศูนย์กลางกายนั่นแหละ
ตรงที่สุดลมหายใจเข้าออก หรือ ที่ตั้งต้น
หรือจะเรียกว่า “ต้นทางลม” หรือ “ปลายทางลม” ... ก็แล้วแต่จะเรียก


จริงๆ แล้ว อยู่ตรงกลางกาย...ตรงระดับสะดือพอดี
ที่หลวงพ่อ (วัดปากน้ำ) เรียกว่า ศูนย์กลางกายฐานที่ ๖




แต่ว่า ... ถ้าว่าเอาใจไปจรดตรงนั้นนะ
จะไม่เห็น ธรรมในธรรม กายในกาย จิตในจิต ได้ชัด


เพราะเหมือนอะไร ?
เหมือนเอาตาแนบกระจก ไม่เห็นเงาหรือภาพข้างใน ... ฉันใด


หลวงพ่อ (วัดปากน้ำ) ก็เลยให้ขยับ “เห็น จำ คิด รู้” คือ “ใจ”
ที่ตั้ง “เห็น จำ คิด รู้” ให้สูงขึ้นมา ... เหนือระดับสะดือ ๒ นิ้วมือ
เหมือนเราขยับสายตาเรา...ห่างจากกระจก เราจะเห็นเงาได้ชัดเจน





ประกอบกับดวงธรรม ที่ทำให้เป็นกายและใจ
มีธรรมชาติ หรือ อาการเกิดดับ...ตามระดับจิต หรือ ภูมิของจิต
คือ เมื่อจิตสะอาดยิ่งขึ้นจากกิเลส จิตดวงเดิมก็ตกศูนย์
จาก “ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗” ลงไปสู่ “ศูนย์กลางฐานที่ ๖”
ธรรมในธรรม ที่ใสบริสุทธิ์ ซึ่งมีจิต หรือ จิตในจิตซ้อนกันอยู่...ที่ใสบริสุทธิ์กว่า
ก็ลอยเด่นขึ้นมา “ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗” ... แล้วก็ทำหน้าที่ของตนไป

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง...
เมื่อสัตว์จะเกิด จะดับ จะหลับ จะตื่น
จิตดวงเดิม ... จะตกศูนย์
จิตดวงใหม่ ... ลอยเด่นขึ้นมาตรง “ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗” ... เพื่อทำหน้าที่ต่อไป



ตรงนี้นักปริยัติบางท่านก็เข้าใจว่า…จิตเกิดดับ
แต่เกิดดับอย่างไร...ไม่รู้ เพราะไม่เคยเห็น
และยังมีบางท่าน...ที่ละเอียดเข้าไปกว่านั้นอีก
บอกว่า จิตเดิมแท้ๆ ไม่ได้เกิดดับนะ
ที่เกิดดับนั้น มันเฉพาะ...อาการของจิต ที่มีกิเลสของจรมาผสม
หรือว่า มีบุญเข้ามาชำระกิเลสนั้น จิตก็เปลี่ยนวาระ เป็นอาการของจิต คือถูกทั้งนั้น

แต่ว่า อาการของจิตที่เกิดดับตรงนั้น มันมาปรากฏตรง “ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗”
หลวงพ่อ (วัดปากน้ำ) ก็เลยกำหนดที่เหมาะๆ
สำหรับที่ควรเอาใจ ... ไปหยุด ไปจรด ไปนิ่ง ตรง “ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗”
อันเป็น “ที่ตั้งกำเนิดธาตุธรรมเดิม”
เป็นที่ตั้งของ กายในกาย จิตในจิต และ ธรรมในธรรม


อาตมาพูด “จิตในจิต” ให้พึงเข้าใจว่า
รวมทั้ง เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ...เข้าด้วยกัน


ที่ หลวงพ่อ (วัดปากน้ำ) กำหนดไว้ เพื่อให้เข้าพิจารณาเห็น
กาย เวทนา จิต ธรรม ณ ภายใน ... ไปสุดละเอียด
เป็นตัว “สติปัฏฐาน ๔” ไปจนถึง ... “นิพพาน”


และเป็นตัวชำระกิเลส ณ ที่ตรงนั้น ด้วยหยุดในหยุด กลางของหยุด
เพราะ ถูกกลางของกลางธรรมในธรรม
ดับหยาบไปหาละเอียดเรื่อยไป เป็นการละ หรือ ปหานอกุศลจิตเรื่อยไป
จึงมีสภาวะที่เป็น “นิโรธ” ดับสมุทัย


พระเทพญาณมงคล( หลวงป๋า ) วัดหลวงพ่อสดธรรมกายาราม อ.ดำเนินสะดวก จ.ราชบุรี

 

น้อมถวายแด่พระมหาโพธิสัตว์ ในหลวงรัชกาลที่9





ศาสตร์ดีๆแพทย์แผนไทยฟอกที่กาย แต่ที่ใจใช้บทจักรพรรดิ 21-22 มกราคม 2560 นี้ครับ รุ่นต่อไปเตรียมตัวนะครับกำลังจจะเปิดรับสมัครเวลาอันใกล้นี้

 

หลวงตาม้าสอนว่า ฉายาของหลวงปู่คือพรมหมปัญโญ แปลว่ามีปัญญาดุจดังพรหม คือการทรงอารมย์พรหมวิหารสี่ เมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขานั่นเอง ถ้าทรงอารมย์ได้ถ้าจะแผ่บุญนึกถึงหลวงปู่พลังงานหลวงปู่ก็จะผ่านเราได้ร้อยเปอร์เซนต์

 

หลวงพ่อฤาษีลิงดำพูดถึงพระปัจเจกพุทธเจ้า
(คัดลอกบางตอนจาก หนังสือ หลวงพ่อตอบปัญหา เล่ม ๔)


ผู้ถาม : หลวงพ่อครับ พระปัจเจกพุทธเจ้า ท่านต้องบำเพ็ญบารมีนานไหมครับ จึงจะตรัสรู้ได้....?

หลวงพ่อ : พระปัจเจกพระพุทธเจ้า ท่านบำเพ็ญบารมีเท่ากับพระอัครสาวก คือ 2 อสงไขยกับแสนกัป

ผู้ถาม : ท่านตรัสรู้เองใช่ไหมครับ.....?

หลวงพ่อ : ใช้ ลงคำว่า พุทธเจ้า ต้องตรัสรู้เอง คือไม่ต้องรับคำสอนจากคนอื่น

ผู้ถาม : มีเฉพาะตอนที่มีพระพุทธเจ้าใช่ไหมครับ....?

หลวงพ่อ : เจ๊ง...พระปัจเจกพระพุทธเจ้าจะมีขึ้นก็ต่อเมื่อวางจากพระพุทธเจ้า ไม่ใช้มีพร้อมพระพุทธเจ้า อย่างศาสนานี้สิ้นไป ในช่วงว่างก่อนจะถึงพระศรีอาริย์ ในช่วงนี้มีพระปัจเจกพระพุทธเจ้า สมัยพระปัจเจกพระพุทธเจ้าเวลานี้ก็ไม่มีสาวก ก็มีพระปัจเจกพระพุทธเจ้า ทั้งหมด เพราะปัจเจกพุทธเจ้าไม่ได้บรรลุเพียงองค์เดียวอย่างพระพุทธเจ้า ก็มีได้เป็นหมื่นเป็นแสน แต่พระพุทธเจ้าจะต้องมีองค์เดียว มีซ้อนไม่ได้

ผู้ถาม : แล้วทำไมพระปัจเจกพระพุทธเจ้าเมื่อท่านตรัสรู้แล้วจึงไม่สอนเหมือนกับพระพุทธเจ้าครับ....?

หลวงพ่อ : เกิดทันรึ...รู้เหรอว่าท่านไม่สอน เคยพบหรือเปล่า....?

ผู้ถาม : ?....?....?

หลวงพ่อ : ท่านสอน จะว่าไม่สอนเลยนั้นไม่ใช่ แต่ว่าไม่สอนถึงอริยสัจ ถ้าไปศึกษากับท่าน ท่านก็สอนแค่อภิญญาโลกีย์ ส่วนที่ตัดเข้าถึงมรรคผลนั้นเป็นเรื่องของบุคคลนั้นเอง ปัจเจก เขาแปลว่า รู้เฉพาะตน ความจริง คำว่า "เฉพาะ" ก็มีเฉพาะส่วนที่เป็นอริยสัจเท่านั้นเองนะ

ผู้ถาม : ถ้าอย่างนั้นพระปัจเจกพระพุทธเจ้าก็รู้หมดทุกอย่างใช่ไหมครับ....?

หลวงพ่อ : รู้หมด....พระสัมมาสัมพุทธเจ้าซิ รู้ไม่หมด

ผู้ถาม : อ้าว...ทำไมยังงั้นล่ะครับ

หลวงพ่อ : ถ้าถามปัญหาพระพุทธเจ้า ท่านรู้ทุกอย่าง รูไม่หมดสักที พระปัจเจกพระพุทธเจ้าถามไปถามมา...หมด นี่เขา เรียกว่า รู้หมด

ผู้ถาม : อ๋อ...แหมศัพท์ภาษาไทยนี่ไม่รู้เรื่อง อยู่ห่างวัดเป็นอย่างนี้

หลวงพ่อ : เป็นอันว่าพระปัจเจกพระพุทธเจ้าท่านสอนเรื่องสวรรค์ เรื่องพรหม แต่เรื่องนิพพานท่านไม่สอนใคร เพราะไม่ใช้หน้าที่ของท่าน

ฉะนั้นพระถ้าเข้าถึงจุดหมายปลายทาง ท่านจะรู้หน้าที่ของท่าน อย่างพระที่ยังไม่เป็นอรหันต์ เป็นหมอดู เป็นหมอรักษาโรค เราใช้ได้ทุกอย่าง ท่านจะทำให้ทุกอย่าง พอถึงอรหันต์ปั๊บ ท่านรู้เลยว่าท่านเกิดมานี่เพื่อทำกิจอะไร.....อย่างอื่นที่ไม่ใช่ของท่าน ท่านจะไม่ทำ จะงดหมด ท่านทำเฉพาะกิจ พระปัจเจกพุทธเจ้าก็เหมือนกัน ท่านสอนเรื่องสวรรค์ เรื่องพรหม แต่เรื่องนิพพานท่านไม่สอน

ที่มา https://sites.google.com/site/sphrathewtheph/Home-3

 

+++ #วัดผลการปฏิบัติด้วยสิ่งใด.. โดย หลวงปู่ดู่ พรหมปัญโญ +++

มีผู้ปฏิบัติหลายคน ปฏิบัติไปนานเข้าชักเขว ไม่จัดเจน
ว่าตนปฏิบัติไปทำไม หรือปฏิบัติไปเพื่ออะไร

ดังครั้งหนึ่ง เคยมี ลูกศิษย์กราบเรียน ถามหลวงพ่อท่านว่า

"ภาวนามาก็นานพอสมควรแล้ว รู้สึกว่ายังไม่ได้รู้ได้เห็นสิ่งต่างๆ
มีนิมิตรภายนอก แสงสีต่างๆ เป็นต้น ดังที่ผู้อื่นเขารู้เห็นทางปฏิบัติกันเลย''
หลวงพ่อท่านย้อนถามสั้นๆ ว่า

''ปฏิบัติแล้ว โกรธ โลภ หลง แกลดน้อยลงหรือเปล่าล่ะ
ถ้าลดลง ข้าว่าแกใช้ได้''

 

การกำหนดภาพหลวงปู่ ต้องสวดจักรพรรดิไปด้วยหรือ

การกำหนดภาพหลวงปู่ ต้องสวดจักรพรรดิไปด้วยหรือ



ศิษย์ : ต้องกำหนดหลวงปู่ กับสวดคู่กันไปตลอด
หลวงตา : นั่นคือหลักใหญ่...ถ้านานๆเข้าเนี่ยมันชำ
นาญแล้วเนี่ย ท่านจะผ่านเอง จะดูอะไรผ่านเลยให้ดูภาพให้เห็นภาพเลย
ศิษย์ : แบบ ปี้บขึ้นมาเลยใช่มั้ยครับ
หลวงตา : มันจะมีภาพเกิดเลย
ศิษย์ : อ๋อ...คือท่านคุมเราอยู่
หลวงตา : ใช่...เพราะว่าเราจับภาพท่านมานาน
ศิษย์ : โดยไม่ต้องไปสวดจักรพรรดิ
หลวงตา : ไม่ๆ...มันเป็นอัตโนมัติ นอกจากเวลาจะไป
อธิษฐานอะไร ต้องตั้งท่านก่อน ตั้งพระพุทธ
พระธรรม พระสงฆ์ แล้วอธิษฐานถึงท่าน หลวงปู่ดู่



จากหนังสือไตรรัตนญาณจักรพรรดิเปิดโลกหน้า 116

 

https://www.facebook.com/amatatum1/

 

เรื่องกรรมที่เราเคยทำผิดมาแล้วควรทำอย่างไร? หลวงตาบอกว่าไม่ควรไปคิดถึงมันอีก เพราะยิ่งคิดมันก็ยิ่งเจ็บ(เหมือนเราเคยเป็นฝีที่หัวถึงจะหายแล้ว แต่ถ้าเรายังนึกถึงมันเราก็จะยังจำความเจ็บปวดนั้นได้อยู่) และก็ไม่ควรไปต่อกรรมนั้นอีกหมายถึงทำผิดซ้ำอีก ความผิดที่ทำไปแล้วยังไงก็ถูกบันทึกไว้แล้ว การหมั่นสวดมนต์ ภาวนา เป็นประจำ สามารถทำให้ผลกรรมที่เราจะได้รับนั้นเบาบางลงได้

ตอบปัญหาธรรมหลวงตา วันพฤหัสฯ ที่ 10 มี.ค.59

 

เทวดารักษา


มีเรื่องเล่าในหนังสือฤาษีทัศนาจร ของ หลวงพ่อฤาษีลิงดำ ท่านเห็นกระแสจิตของหลวงปู่คำแสน วัดสวนดอกเจิดจ้าเป็นประกายพฤกษ์ แต่มีเป็นกระแสสีแดงซึ่งมิใช่แบบมีกิเลส ท่านจึงเรียนถามครูบาศรีวิชัย ซึ่งในวัดนี้มีเจดีย์ที่บรรจุพระอัฐิครูบาอยู่ด้วย ครูบาท่านตอบเป็นกระแสของผู้ที่มากไปด้วยความกตัญญูทำให้นึกถึงพุทธสุภาษิตที่ว่า "นิมิตตัง สาธุรูปานัง กตัญญูกตเวทิตา "แปลโดยอรรถว่า ความกตัญญู เป็นเครื่องหมายของคนดี ในความเป็นทิพย์แล้วผู้ที่มีแสงเช่นนี้เทวดาท่านต้องรู้ เพราะท่านมีตาทิพย์ จึงคอยปกปักรักษาบุคคลนั้นไว้เสมอ
หลวงปู่ดู่ ท่านมักใฟ้พรกับผู้ไปกราบไหว้เสมอว่า " อายุ วัณโณ สุขัง พลัง "เมื่อมาเปิดคำแปลบทสวดมนต์ ตรงกับคำว่า ผู้มีปกติอ่อนน้อม กราบไหว้ ย่อมได้ จตุรพิธพรชัย การปฏิบัติกรรมฐาน สายหลวงปู่ดู่ จะไหว้ผู้มีพระคุณ ๖ อย่าง จากโดยทั่วไปมี ๕ อย่าง เพราะได้มาจากลูกศิษย์ของหลวงปู่ไปกราบพระทางโคราช นามว่าหลวงปู่ลู ได้เรียนถามหลวงปู่ลูถ้่จะถูกรางวัลที่หนึ่งต้องทำอย่างไร ท่านตอบว่าต้องมีสิริ ๖ ประการ หลวงปู่ดู่ให้ถามหลวงปู่ทวด จึงเป็นที่มาของการกราบพระ ๖ ครั้ง ตามความหมายของหลวงปู่ลู
มีคำให้พร บทหนึ่งที่หลวงปู่ดู่ให้เป็นประจำทุกครั้งหลังจากฉันภัตตาหาร อาจารย์เคยเรียนถามท่านมีอานิสงส์อย่างไร ท่านบอกว่าเป็นบทที่ใช้สำหรับขอที่ก่อนจะก่อสร้างสิ่งใด หรือเข้าไปอยู่สถานที่นั้นๆท่านพูดสั้นๆว่า "บทขอที่ใช้บทยัสมิง"
อาจารย์ชอบที่จะอ่านคำแปลของบทสวดมนต์เหล่านี้ เพราะถ้าแปลได้ถือเป็นวิทยาศาสตร์ ถ้าแปลไม่ได้เป็นไสยศาสตร์ ความหมายโดยอรรถมีอยู่ว่า "ผู้ที่ถวายทานทำบุญกับบัณฑิต (พระริยะ,พระสุปฏิปันโน)พึงอุทิศกุศลให้เทวดาประจำที่นั้นๆเช่นที่ตนอยู่อาศัย เป็นต้น บุคคลใดที่อุทิศกุศลให้เทวดา เทวดาจะรักษาบุคคลนันๆและจะเกิดความรุ่งเรืองกับเขาเหล่านนตลอดกาลทุกเมื่อ
เมื่อเรียนถามหลวงปู่เรื่องเทวดาเสวยายุท่านตอบโดยอิงตำราว่า "คงจริงดูอย่างในเรื่อง รามเกียรติ์ ตอน ที่ทรพี เมื่อเทวดาไม่รักษาแล้ว โดนฆ่าตาย ดังนั้นคนที่ไม่มีเทวดารักษาดวงก็ถึงฆาต
มีตำราโบราณเกี่ยวกับเทวดาเสวยอายุของโบราณมี ๙ องค์ตามวันเกิดของแต่ละบุคคลเวียนรอบไป ตามกำลังปี เรียกว่าเสวยอายุ เช่นพระจันทร์มีกำลัง ๑๕ ปี แต่เสวยอายุตัวเอง ๑ ปีส่วนที่เหลือก็จะมีเทวดาที่จรมาจบครบ ๑๕ ปี จึงเปลี่ยนเป็นพระอังคาร ๘ ปี หลวงปู่ท่านบอกว่าบทสวดมนต์ในเจ็ดตำนานดีที่สุด จึงขอยกคำกลอนของโบราณมาให้พิจารณา
อาทิตย์หกยกนี้มีคาถา (เสวยอายุ ๖ ปี)
สวดอุเทตยัญจักขุมา (โมรปริตร หรือ บทยูงทอง)
จันทร์สิบห้าสวดยันทุนมีคุณดี (เสวย ๑๕ ปี สวดบทอภันปริตร)
อังคารแปดสวดยัสสานุภาเสร็จ (เสวยอายุ ๘ ปี สวดบทขัดกรณีเมตตสูตร)
พุธสิบเจ็ดสวดสัพพาสี (เสวยอายุ ๑๗ ปี สวดบทขัดขันธปริตร)
เสาร์สิบสวดยะโตหังภคนี ( เสวยอายุ ๑๐ ปี สวดอังคุลีมาลปริตร)
พฤหัสสิบเก้าสวดปูเรบัน (เสวยอายุ ๑๙ ปี สวดบทขัดยูงทอง)
ราหูสิบสองสวดกินนุสันเสร็จ (เสวยอายุ ๑๒ ปี สวดบทราหู)
ศุกร์ยี่สิบเอ็ดสวดอัปปสัน (เสวยอายุ ๒๑ ปี สวดบทขัดรัตนสูตร)
เกตุเก้าสวดชยันโตเช่นโสกันต์ (เสวยอายุ ๙ ปี สวดบทชัยปริตร)
จบกำลังวันดีเท่านี้เอย


หลวงปู่ดู่ท่านสรุปในเรื่องเทวดาว่า "มีจริงทำบุญอะไรก็ตามหมั่นอุทิศกุศลไปให้ เทวดาท่าน ตาทิพย์ หูทิพย์ พระที่ข้าเสก ยังต้องขอให้เขามาอนุเคราะห์ช่วยเหลือรักษาวัตถุมงคลเหล่านี้เพราะเขาอายุยืนกว่าเรา วัตถุมงคลที่มีคุณประจำอยู่ เทวดาย่อมมาสถิตด้วยตลอดกาล ไม่มีเสื่อมสลาย


https://www.facebook.com/kuntana.satterrawut