คู่แท้คู่บารมี

สวัสดีค่ะ อยากทราบว่าคู่แท้คู่บารมีจะใช่เค้าจะใช่หรือเปล่าคะ ขอเรียกแทนตัวเองว่าเอื้อยนะคะ เอื้อยทำงานอยู่ที่เทศบาลแห่งหนึ่ง ตลอดชีวิตเอื้อยไม่เคยมีแฟนเลย รู้แต่ว่ารอใครบางคนอยู่ จนมาพบคนๆนี้รู้สึกถูกชะตาอยากพบอยากรู้จัก จนเอื้อยกับเค้าเหมือนเหตุการณ์บีบให้ต้องเข้าคู่กัน จังหวะชีวิตตรงกันแรกๆเจอกัน เอื้อยก็เฉยๆเพราะฐานะทางสังคมและการงานของเค้าสูงกว่าเรา ก็ไม่ได้คิดหรือตั้งความหวังอะไรกลัวเค้าจะมาหลอก เจอกันบ่อยๆได้แต่มองตากันก็รู้สึกแปลกๆ แปล๊บๆ เคยฝันเห็นตัวเองไปบ้านเค้าก่อนที่จะมาเจอเค้าอีกด้วย เหมือนเหตุการณ์ทุกอย่างบีบให้เรารับเค้าไว้ เหมือนเค้าได้ยินความคิดเอื้อย เอื้อยคิดหรือทำในสิ่งที่เป็นการนอกใจเค้าไม่ได้เลย แม้กระทั่งแชทกับผู้ชายคนอื่นโทรศัพท์ช๊อตต่อหน้าเลย เอื้อยมีผู้ชายมาชอบหลายคน ตั้งแต่มีผู้ชายคนนี้เข้ามาเหมือนผู้คนบีบให้เอื้อยต้องเปลี่ยนแปลงตัวเองให้เป็นคนที่ดีขึ้น คนที่ดูๆหรือคุยๆอยู่หายไป เหมือนเอื้อยเป็นของๆเค้า เอื้อยเคยอธิฐานเรื่องคู่บารมี เอื้อยก็เจอเค้าเมื่ออยู่ใกล้ๆกันมีแต่ความเบาสบายรู้สึกเหมือนมีพลังแปลกๆ มหาศาล เอื้อยกลัวเอื้อยจะรักเค้าจนถอนตัวไม่ได้ เอื้อยเลยแกล้งทำเป็นว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมันเป็นเรื่องเล่นสนุก เค้าคงโกรธแล้วคิดว่าเอื้อยไปหลอกเค้า เค้าก็เริ่มหายไปจากชีวิตเอื้อย เอื้อยคิดถึงเค้าจะนึกถึงหรือคุยกับผู้ชายคนอื่นก็ไม่ได้เหมือนมีอะไรมาครอบมากดให้เราต้องถนอมกายใจเพื่อเค้า บำเพ็ญตัวเองเพื่อเค้า ซึ่งก็ฝืนอยู่พอสมควรเราเป็นลูกชาวบ้านชาวนา ตอนนี้ที่ทำงานกดดันเอื้อยมากทั้งเรื่องงานและความรัก แต่เอื้อยก็ไม่มั่นใจว่าจะเป็นเค้าหรือเปล่า พอเค้าจะจีบจริงจังเราก็หนีกลัวโดนหลอก เอื้อยไม่อยากเป็นเมียรายทางของเค้า คู่กันแล้วไม่แคล้วกันจะจริงหรือ?

 

ศรัทธา ว่าด้วยเรื่อง ต้นไม้

ศาสนาเดียวกันนับเป็นครอบครัวเป็นพี่เป็นน้องกันได้ ต่างศาสนาต่างลัทธินับเป็นญาติๆกัน
เปรียบเสมือน ต้นมะม่วงก็มีต้นมะม่วงเป็นครอบครัวเดียวกัน ต้นกล้วยนั้นเป็นแต่เพียงญาติๆ
ของต้นมะม่วงที่อาจจะมีปัจจัยช้วยเหลือกันได้แต่ก็ยังไม่นับว่าเป็นครอบครัวเดียวกับต้นมะม่วง

ศีล ว่าด้วยเรื่อง หัวกบาล

ตอนนั้นผมอายุ 16 กำลังจะไป รร. ก็โทรคุยกับเพื่อน
ผม - โทรนัดเพื่อนจะมา รร. ยัง
เพื่อน - เออกูกำลังจะออก งั้นอีก 20 นาทีเจอกันตรงนี้ละกัน
ผม - บ้ารึป่าว 20 นาที นั้นมึงขับรถหรือมึงวิ่งมา รร. 10 นาทีนี้กูถึง รร. ละ

ตอนนั้นขับมอเตอร์ไซค์ไป รร. ออกจากบ้านจนไปถึงทางลงสะพานแห่งหนึ่ง
ก็จัดให้เลยท้ายบีเอ็มคันหนึ่ง แต่คุณลุงที่ขับรถคันนี้ใจดีเลยไม่ติดใจจะเอาความอะไรๆเลย
ตอนที่ชนรถบีเอ็ม ตอนนั้นก็ตัวลอยไปตามทางลงสะพาน หัวกระทบพื้นไปประมาณซัก 3 ที
แบบแถไป แถ๊ดๆๆๆ แต่ก็ไม่ได้เจ็บหนักอะไรทางร่างกายและเราก็ใส่หมวกกันน็อคแบบเต็มใบ

ทีนี้ในข้อกฏหมายการขับมอเตอร์ไซค์ต้องใส่หมวกกันน็อค ก็เป็นอันว่าไม่ว่าจะกฏหมายหรือศีล
ก็ช้วยให้จากที่จะกระทบกระทั่งกันแบบรุนแรงก็จะกลายเป็นกระทบกระทั่งกันน้อยลง
เปลี่ยนจากหนักให้กลายเป็นเบา การอยู่ร่วมกันก็ไม่เกิดข้อแตกร้าวเสมือนหัวกบาลผมนี้หละ

ข้อกฏหมายและศีล มีไว้เอื้อเฟื้อกัน เปรียบเสมือนภรรยาเตือนสามีว่าอย่าลืมใส่หมวกกันน็อคนะ
ก็จะเป็นการคำนึงถึง ทั้งตัวสามีและตัวภรรยา ให้อยู่กันแบบไปรอดตลอดรอดฝั่ง
เพราะกฏหมายและศีล จะเก็บเอาไว้แต่ให้เป็น ปัจจัตตัง ก็คงจะไม่ได้ ประมาณว่าคุณสามี
จะใส่หมวกกันน็อคหรือไม่ใส่ อันนั้นมันก็เรื่องของ หัวกบาล คุณไง อุเบกขาบารมีไปแบบด้วนๆ
แบบนี้ความห่างเหินซึ่งกันและกันก็ย่อมจะค่อยๆปรากฏ

โยนิโสมนสิการแบบโลกียะ ว่าด้วยเรื่อง การพบเจอกัน

หากจะมีใครคนใดคนหนึ่งชวนเราไปที่ไหนซักที่ หากเราไปได้หมดโดยไม่ต้องใตร่ตรองอะไรๆ
การจะพบเจอใครซักคนที่ถูกใจนั้นก็ค่อนข้างที่จะหลากหลาย หากแต่ว่าเราใตร่ตรองก่อน
ว่าสถานที่ไหนเราควรไป สถานที่แห่งไหนเราไม่ควรไป ทิศทางชีวิตอาจจะดูกระชับ
ขึ้นมาหน่อย ช่องทางที่จะไปพบเจอใครในสถานที่แห่งนั้นๆ ก็จะเริ่มรู้สึกได้ว่า
เอ้อ ดูคนนี้นี่มีทิศทางที่จะไปในทิศทางเดียวกับเราได้นะ หากคนหนึ่งชอบไปสวนมะม่วง
อีกคนหนึ่งชอบเข้าไปใน ดงกล้วย และจะพบเจอกันได้อย่างไรหละ

โดยส่วนตัวขอเสริมอีกหน่อย ธรรมะนั้น ไม่น่าจะมีการจัดออกมาแนวเสี่ยงทายว่า ได้คู่/ได้คี่
เวลาเราทำทาน ผลลัพธ์ ที่จะออกมา อย่างทำน้ำหนึ่งขวดกับพระ จะออกมาได้คู่หรือได้คี่หละ
การทำทานไม่น่าจะมองแต่คนข้างเคียงที่เน้นระยะทางที่อยู่ไกล้ตัวเราที่สุด
แต่มีพระพุทธเจ้าเป็นประธาน มีพระสงฆ์เป็นผู้ปฏิบัติตามมาทีหลัง ใครทำทานไม่ว่าอยู่ไหน
ข้าพเจ้ายินดีด้วย ไม่ได้มามุ่งเน้นแต่เพียงว่า อ่อได้ทำทานไกล้กับคนนี้แสดงว่าทำคู่กัน
ก็มองเป็น หมู่ๆไปเลย ไม่ได้มานับว่าได้จำนวนคู่หรือจำนวนคี่