จะทำอย่างไรเมื่อส่วนดีของตนกลายเป็นปมด้อย...

เรียนท่านผู้อาวุโสทุกท่าน กระผมขอคำแนะนำบ้างได้ไหมขอรับ
พอดีว่าประสบปัญหาแต่ไม่รู้จะปรึกษาใครดี เนื่องด้วยทุกวันนี้การใช้ชีวิตในทางโลกไว้ใจใครไม่ได้เลยสักคน จึงได้มาพึ่งพาทางแก้ปัญหาทางพุทธรรมดู
นั่นคือ เหมือนในหัวข้อเลยขอรับ จะทำอย่างไรเมื่อส่วนดีของตนกลายเป็นปมด้อย ให้เพื่อน หรือคนในการทำงานล้อเล่นไปต่างๆนานา ตัวกระผมเอง
พยายามไม่คิดอะไรแต่ว่า บางเวลา บางสถาณการณ์เราขำด้วยไม่ได้
ลักษณะนี้กระผมมีความผิดปกติอะไรบางอย่างรึเปล่า...แล้วจะมีทางแก้ไขบ้าง
รึเปล่า เพื่อที่จะใช้ชีวิตในสังคมปัจจุบันได้ แล้วจริงหรือไม่ที่มีคำกล่าวที่ว่า
ทำคุณคนไม่ขึ้น เหมือนปิดทองหลังพระ กระผมจนปัญญาขอรับ

 

ไม่ต้องกังวลท่านเอย

ความดี ไม่เคยแพ้สิ่งไม่ดี

แต่ความดีต้องรอเวลาบริบูรณ์ เหมาะสม

การทดสอบกำลังใจในครั้งนี้ ถ้าผ่านไปได้จะเป็นบุญใหญ่

ใครจะเลว ใครจะดี ก็ช่าง ขอให้ทำดีต่อไป อย่ากลัวในสิ่งที่มาขัดขวางการทำความดี

อ่อนโยนแต่ไม่อ่อนแอ แข็งแกร่ง แต่ไม่แข็งกร้าว

เจริญพรหมวิหารให้มากเถิด..

 

อย่ากังวล ในสิ่งทีท่านนั้นทำไว้ดีแล้ว คิดดีแ้ล้ว พิจารณาดีแล้ว ให้มีความมั่นใจในตัวเองมากขึ้นนะครับ

 

อันนี้พูดโดยรวมนะครับ ไม่ได้มีเจตนาจะลบหลู่แต่อย่างใด ก็ขอขมาไว้ล่วงหน้า


ถ้าใจยังสับสน ระหว่าง "ส่วนดี" กับ "ปมด้อย" อยู่เนี่ย

ก็แสดงว่าคุณยังไม่หนักแน่นมั่นคงในความดีอย่างเพียงพอ

คือ ยังมีความลังเลสงสัย ว่าอะไรดี อะไรไม่ดี คราวนี้พอถูกโลกธรรมมากระทบ

เช่น ถูกคนเย้ยหยันบ้าง ล้อเลียนบ้าง ก็พาลเสียกำลังใจ ไม่อยากทำดี

ด้วยเกิดความสงสัยว่า ที่ทำอยู่นั้น ดีแน่แล้วหรือ ถ้าดีจริง ทำไมชาวโลกติเตียน


คุณต้องรู้จักวางอุเบกขาในบางเรื่อง ใครไม่เห็นด้วยกับเราก็ต้องปล่อยเขา

แล้วบางเรื่องไม่เห็นด้วยกับเขา ก็ต้องรู้จักปล่อยวาง ไม่ดึงดันให้ใครต้องคิดเหมือนเรา


คราวนี้ก็ลองมาสำรวจดูตัวเอง ว่าสิ่งที่เราทำนั้น ทำแล้วใจเป็นสุขไหม

ถ้าเป็นสุข ใจมีความชุ่มเย็น อันนั้นเป็นบุญ ก็ทำต่อไป

อันไหนทำแล้วตะขิดตะขวงใจ ก็ละเสีย แล้วไปทำอย่างอื่น จะได้ไม่ขาดทุนกำลังใจ


โลกธรรม ๘

มีลาภ
เสื่อมลาภ
มียศ
เสื่อมยศ
สุข
ทุกข์
สรรเสริญ
นินทา

 

http://palungjit.org/threads/ระดับของปัญญา.267775/

 

ผมก็โดนโดนบ่อยมาก กะเพื่อนเนี่ย แต่ปากคนมันก็พูดไปได้ต่างๆนาๆ ถ้าเราไม่คิดก็ไม่เจ็บ เจ็บได้ก็ไม่ถึงขั้นตาย เป็นสิ่งที่ปล่อยได้ เพราะคนพูดเองมันก็ไม่ได้คิดไรมากหรอกเดี๋ยวมันก็ลืม เราก็ลืมแบบมันบ้างก็เท่านั้น มันเป็นสิ่งที่ปล่อยวางได้ ผมโโนเรื่องธรรมะ ทำดี งดเหลาก็หว่าเราอย่างนู้น ลองคิดดูสิว่าคนที่บ้านี่เราหรือเค้า เราปล่อยเค้าไป ไม่ต้องสนใจ เราก็หาความสุขให้กับตัวเองไปหาไรทำที่มีความสุข อย่าเอาเรื่องพวกนี้มายึดติด มาจมปักให้เรายึดติดอยู่กับทุกข์ จนหาสุขไม่ได้ เพราะเรื่องพวกนี้ไม่มีค่าพอที่จะทำให้เราทุกข์ขนาดนั้น

 

ถูกค่ะ โดนบ่อยเหมือนกัน ให้จ๊ะเอ๋กับความทุกข์ ความโกรธ ฯลฯ แล้วรีบบ๊าย บายมันค่ะ ไม่เก็บ ไม่เจ็บ นาคะ

 

ท่านตึงเกินไปหรือเปล่าครับผม รบกวนยกตัวอย่างให้หน่อยได้ไหมครับ

 

สาาาาาาธุ ขอบคุณทุกท่านที่ให้คำแนะนำขอรับ จะลองเอาไปใช้นะขอรับ..

 

ขอตอบกระทู้ด้วยบทกลอนของท่านพระครูธรรมธรเล็ก สุธัมมปัญโญนะครับ


ปากคน



เมื่อแรกทำ ความดี สิ่งที่พบ
คือประสบ ความเจ็บปวด รวดร้าวแสน
ถูกเยาะเย้ย ถากถาง ทั้งดินแดน
ซ้ำหมิ่นแคลน ดังเราไซร้ ไร้ฝีมือ

"คนทำดี มีเท่าใด ในหล้าโลก
คิดว่าโชค จะเข้า ข้างเจ้าหรือ?
อยากจะเป็น คนดี ที่โลกลือ
ช่างซื่อบื้อ น่าทุเรศ สังเวชใจ..!"

"เอาเถิดท่าน ตัวฉัน นั้นย่อมรู้
ว่าฉันทำ อะไรอยู่ ไหวไม่ไหว
เมื่อท่านติ ก็เป็นครู ดูต่อไป
ถ้าไม่ดี เชิญติใหม่ ไม่ว่ากัน..!"

ไม่ย่อท้อ ต่อคำใคร ในโลกหล้า
ปณิธาน หาญกล้า ยังคงมั่น
จะทำดี ให้เลิศฟ้า กว่าไกวัล
ตราบจนถึง ซึ่งนิพพาน ฉันจึงพอ

 

ตั้งใจทำความดีค่ะ ไม่ต้องเก็บมาคิดมากทุกป่าวๆ

อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา

 

เอ่อ...ขอโทษที่ขัดจังหวะครับ แล้วส่วนดีของคุณที่คุณว่าคืออะไรหรือครับ?

 

ผมตามไปอ่านหนังสือ ที่คุณวิญญาณนิพาน แนะนำ ดีมากเลยครับ
เจอคำหนึ่งในหนังสือที่อยากแนะนำ คุณ armmate
เราอยู่ได้ด้วยความพอใจในความมี ความเป็นเรา
ถ้าเราฝึก ศีล สมาธิ ปัญญา เรื่อย ปัญญาเราจะค่อยๆ เพิ่มมากขึ้น จะเริ่มมีที่พักพิง มีหลัก ไม่วิ่งตามสิ่งรอบข้าง ความคิดว่าตัวเองเป็นปมด้อยจะค่อยน้อยลง
ขอให้คุณมีความเจริญในธรรมครับ

 

ขออนุญาต
โหลดหนังสือ ที่คุณวิญญาณนิพาน แนะนำ ด้วยคนนะค่ะ ขออนุโมทนาบุญด้วยค่ะ

 

สิ่งต่างๆที่เข้ามาเราควรเลือกรับแต่สิ่งที่ดี คนใดที่ทำกับเราไว้อย่างไร คนๆนั้นไม่มีค่าควรแก่การใส่ใจ

 

ส่วนดีของคุณคืออะไร แล้วส่วนด้อยของคุณคืออะไร ชีวิตคืออะไร เคยให้เขาบางไหม ให้ถูกเวลาหรือเปล่าอันนี้ถามเพื่อให้คุณลองคิดดูนะครับ ว่าคุณมีส่วนดีส่วนใด แล้วทำกับใคร อย่างไรและเมื่อไร เขาไม่ชอบใช่ไหม คุณลองคิดนะครับ ส่วนดีดุจดั่งยาขนานหนึ่ง คนรอบข้างคุณเหมือนคน เป็นอะไรไม่รู้ หรือรู้แต้ใช้ยาไม่ถูกที่หรือปล่าว จำไว้เลยครับ ส่วนดีที่คุณมีถึงแม้มีคนที่ไม่เห็นค่า แต่ก็มีส่วนดีของคุณที่คนอีกกลุ่มหนึ่งเขาต้องการ ผมก็เป็นเรื่องงานนี่หล่ะครับ เรื่องการดูถูกความรู้ ดูถูกตำแหน่งครับ เคยท้อ แต่ทุกวันนี้คิดว่าตัวเองมีค่าที่สามารถให้กับคนที่ควรจะให้ดีกว่า อย่ายึดสิ่งเหล่านั้นเป็นอารมณ์ครับ ชั่วดีไม่นานก็ใช้กรรมอย่างอื่นกันต่อไป ใครไม่เห็นค่า อย่างน้อยก็มีคนเห็นค่าของคุณ เพราะคุณพูดว่าคุณมีส่วนดีของคุณ จริงไหมครับ