จะเป็นอะไรมั้ย ถ้าไม่สวดมนต์เป็นประจำเหมือนที่เคยสวด

คืนนี้คิดว่าจะไม่สวดมนต์ ค่อยลุกมาสวดตีสี่ แต่อีกใจก็คิดไปถึง ผู้ที่มารอ ถ้าไม่สวดไม่แผ่ให้ ก็คงมารอเก้อ กว่าจะถึงพรุ่งนี้ก็อีกหลายชั่วโมง เอาเถอะ นอนเมื่อไหร่ก็ได้ เห็นใจผู้มารอ

(ทุกครั้งที่จะหยุดสวดมนต์ ก็จะรู้สึกแบบนี้ทุกที แต่ผู้มารอ มีหรือไม่เราไม่รู้ รู้แต่ว่า ต้องทำให้)

 

อย่าไปให้ความสำคัญว่า มีใครมาอะไรครับ...
ประเด็นนี้จะอย่างไรก็ช่าง ให้ช่างมันไปเลยครับ

ถ้าจะสวดมนต์แล้วทำบุญให้ก่อนและหลังสวดมนต์
เราก็ทำของเราไป
และทำแล้วเราก็ไม่ต้องไปอะไรๆกับมัน
ทำแล้วก็แล้วไปครับ

เมื่อผู้ให้มีการให้แบบแล้วๆไป
ผู้รับก็จะรับแบบแล้วๆไป
จะได้ไม่มาผูกจิต ผูกใจ
ให้เป็นวิบากพ่วงพันธ์กัน
ว่าผู้รับจะต้องมารอรับ
ว่าผู้ให้จะต้องทำให้ครับ

เราจะได้เป็นบารมี ไหลเวียนกลับมา
จากการที่รู้จักทำให้ แบบแล้วๆไป
และไม่อะไรๆกับมันนี่หละครับ

ปล. การที่เราคิด ระลึก เรารู้ ว่าจะมีผู้มารอ
การนึกคิดได้ อย่างนี้นี่หละครับ
ที่เรียกว่า วิบากจิต ซึ่งจะทำให้เป็นกรรมพ่วงพันธ์
ได้อย่างไม่รู้ตัว วิบากคือ กระแสที่จร
เข้ามาให้เราระลึก นึกขึ้น ปรุงได้นั่นหละครับ