ชีวิตที่เคย "ฆ่า"

กรรม" เป็นเครื่องกำหนด
กำหนดให้มีการเกิด ให้มีการชดใช้
ดีชั่ว เลวร้าย มีจน สุขทุกข์ ล้วแล้วเกิดมาจากกรรมทั้งนั้น
ใครทำดี ได้ดี ใครทำชั่ว ได้ชั่ว
เป็นกฎแห่งกรรม ที่ไม่มีทางหนีพ้น
ใครที่มีเรื่องราวเกี่ยวกับ "กฎแห่งกรรม" ไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นกับตัวคุณเอง หรือคนที่คุณรู้จัก
เรียบเรียงมาให้คนอื่นได้รับรู้บ้าง
เผื่อว่าจะได้เป็นอุทาหรณ์ให้คนอื่นได้สำนึกในความผิดที่ได้ทำไว้
คนเราจะกลัวบาป ไม่ทำบาป บางทีต้องมีคนยกเรื่องราวที่ได้รับผลการกระทำนั้นมาเป็นส่วนประกอบ
ก็อาจจะกลัว แล้วไม่ทำบาปอีก

 

เรื่องนี้เกิดขึ้นมานานแล้ว สมัยที่ผมยังไม่อายุมากเท่าทุกวันนี้ ผมมีอาชีพรับราชการในจังหวัดที่ได้ชื่อว่ามีป่าไม้
อุดมที่สุด เมื่อก่อนนี้ผมไม่รู้สึกรู้สาอะไรเกี่ยวกับบาปบุ_คุณโทษเท่าไหร่นัก มีชีวิตในวัยหนุ่มค่อนข้างคุ้มค่า ไม่ว่าจะเป็น
เหล้า ผู้ห_ิง และการพนัน เพราะผมถือว่าชีวิตของคนเรานั้น ไม่ได้ยืนยาวนานอย่างที่เราคิด เมื่อเรามีโอกาสที่จะใช้
ชีวิตให้มีความสุข เราก็ควรตักตวงความสุขนั้นอย่างเต็มที่ โดยไม่ต้องคำนึงถึงว่า ใครจะเดือดร้อนอะไรบ้าง?
เล่าอย่างไม่อายเลยว่า ผมเคยแม้แต่กระทั่งย่องเข้าไปปล้ำลูกสาวชาวบ้าน ตอนที่ผมเข้าไปเที่ยวหาความสบายในป่า
เพราะคิดว่าเธอ และพ่อแม่ของเด็กสาวคนนั้นเป็นคนบ้านนอกคอกนา ไม่รู้ประสีประสา อาศัยความเป็น "ข้าราชการ" แกม
บังคับ สมัยนั้น (หรือสมัยนี้ก็ตาม) ถือว่า การได้ร่วมหลับนอนกับเด็กสาวบริสุทธิ์เป็นเหมือนเครื่องชูกำลังอย่างหนึ่ง
ผมไม่ได้รู้สึกสำนึกบาปเลยที่ได้ทำอย่างนั้น เพราะคิดว่า เมื่อมีปั_หาเดือดร้อนขึ้นมา ผมสามารถ "เคลียร์" ได้ทุก
อย่าง เพราะผมเป็นข้าราชการ และมี "เงิน" พอที่จะฟาดหัวชาวบ้าน (ที่ผมคิดว่า..) โง่ ๆ ได้
แต่เรื่องนี้ยังไม่ใช่เรื่องที่ผมสาสมกับชีวิตตัวเอง!!!
สมัยนั้น ผมต้องทำหน้าที่คอยต้อนรับเจ้านายที่มาจากกรุงเทพ ด้วยการจัดหาทุกสิ่งทุกอย่างมาบำรุงบำเรอเจ้านาย
เพื่อที่เจ้านายจะได้รัก และเมตตา ซึ่งทำให้ชีวิตผมพลอยได้รับความสะดวกสบายไปด้วย โดยเฉพาะเรื่องหน้าที่การงาน
นายต้องการอะไร ผมต้องจัดหาให้
ไม่ว่าจะเป็นเด็กสาว หรือการรับรองที่พิเศษ
และสิ่งที่พิเศษ ที่ว่านั้น ก็คือ การล่าสัตว์
เจ้านายจากกรุงเทพจะชอบล่าสัตว์มาก
ชอบที่จะเห็นสัตว์ที่เรากำลังล่าวิ่งหนีหัวซุกหัวซุน หรือเลือดแดงฉานไปทั้งตัว
ยิ่งตัวไหนยิ่งดิ้นทุรนทุราย เกลือกกลิ้งไปมา เจ้านายยิ่งชอบ
ผมเองก็รู้สึกไม่ต่างไปจากพวกเจ้านายจากกรุงเทพเท่าไหร่นัก
อาจจะเป็นเพราะจิตใจตอนนั้นของผมกำลังสนุก เพราะเข้าสู่วัยกลางคน และมีอาวุธในมือ ที่สามารถจะพิพากษา
ชีวิตของสัตว์ทุกชนิดที่ขวางหน้าได้
ถามว่าการล่าสัตว์ผิดไหม?
ผิดครับ แต่ด้วยความเป็นข้าราชการท้องที่ และเป็นคนที่ในท้องที่ที่อยู่มานาน ใคร ๆ ก็เกรงใจ
ผมเป็นข้าราชการที่ก้าวหน้าเร็วมาก เพียงแค่ไม่กี่ปี ผมก็ได้เป็นหัวหน้าแล้ว เพราะการส่ง "ส่วย" ทั้งชีวิตคน และ
ชีวิตสัตว์ป่า
อย่างที่บอกตอนแรก เป็นที่ที่มีสัตว์ป่าชุกชุมมาก เมื่อ 20 กว่าปีมาแล้ว มีทั้งเสือ เก้ง กวาง และสัตว์ป่าอีกมากมาย
และมีอีกมากมายที่หายไป เพราะ

 

ขอแสดงความเสียใจด้วยค่ะ ขอบคุณนะค่ะที่เล่าเป็นธรรมทาน
และขอเป็นกำลังใจให้ในการดำเนินชีวิตต่อไปค่ะ ถึงแม้จะมีชีวิตอยู่เพื่อชดใช้กรรม แต่ขณะเดียวกันชีวิตนี้ก็สร้างคุณงามความดีได้เช่นกัน

 

อดีตเราไม่สามารถแก้ไขได้ ขอให้ทำปัจจุบันให้ดีที่สุด เพื่ออนาคตข้างหน้านะคะ ยอมรับมัน แล้วขอให้สู้ คิดซะว่า
เรายังโชคดีที่ได้รู้ตัว และสำนึกผิดในกรรมของเรา โชคดี...ที่ได้ศึกษาธรรมมะของพระพุทธเจ้า ขอเป็นกำลังใจให้ค่ะ

 

เพราะส่วนใหญ่มนุษย์โดยเฉพาะในเครื่องแบบมักเป็นอย่างที่เล่ามา ประเทศนี้ก็เลยยังเป็นประเทศกำลังพัฒนาและคงต้องเป็นไปอีกนาน เพราะนับวันศีลธรรม คุณธรรม วัฒนธรรมไทยแท้ ไม่มีเหลือแล้ว ทุกอย่างอาศัยสัญชาติญานของเดรัจฉานมาเป็นสำนึก ข่าวหน้าหนึ่งทุกวันนี้จึงเป็นอย่างที่เห็นจนเกือบจะกลายเป็นเรื่องปกติของเมืองเทวดาไปแล้ว