ตะครุบจิต

"ตะครุบจิต"

เมื่อเรายังมีชีวิตอยู่ต้องฝึกฝนอบรมสติให้มาก จึงจะสามารถเป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์บริบูรณ์ได้ อย่างอื่นไม่จำเป็น ยืน เดิน นั่ง นอน พูด คิด ดื่ม ทำ พึงมีสติอยู่รู้ตัวอยู่ สติตัวนี้คือรู้ตัวมันคิดไปซักพักก็ดึงมาเขาเรียกว่าตะครุบจิตไง มันคิดเพลิน ๆ มารู้ตัวกระตุกจิตเลย เรียกว่าตะครุบจิตมันจะมีกำลังอยู่ในตัว รู้ตัวให้มันโดดเด่น ซักพักวางความคิดทั้งหมดเมื่อคิดไปแล้ว อย่าคิดไปโอ้ย..คิดชั่ว คิดดี เขาเรียกว่าตะครุบจิตไงจิตจะเริ่มมีพะละกำลัง กระตุกจิตเรื่อย ๆ ตัวนี้จะทำให้พละกำลังของจิตโดดเด่นผิดวิสัยของคนธรรมดาหากแม้อยู่ในการครองเพศฆาราวาสก็ตามก็เป็นผู้ที่มีสติผิดวิสัยของมนุษย์ธรรมดาเป็นสติที่มั่นคงไม่ใช่สติเหมือนที่พวกเรารู้เราเห็นไง เป็นสติที่มั่นคง สติที่อาจหาญ ทำนองนั่นแหละ
พ่อจะทำมาตลอดมีผู้ทำองค์แรก คือ องค์หลวงปู่มั่น ภูริทัตโต ที่ท่านเทศน์บ่อย ๆ ว่าตะครุบจิต องค์หลวงตามหาบัวมาบันทึกไว้ในชีวประวัติ พอพ่ออ่านแล้วยึดเลย ตะครุบจิตเป็นยังไงก็ไม่ทราบก็เดินมรรรคไป ๆ บางทีเพลินไปการปฏิบัตินี้ตั้งแต่ในสมัยพ่อเป็นฆาราวาส คิดอะไรเพลิน ๆ กิ่งไม้มันหักหล่นปั่งที่หลังคาพ่อสะดุ้งตกใจ คิดเลยอ๋อนี่เหรอมันเป็นแบบนี้เหรอตะครุบจิต เช้าใจมาตั้งแต่โน่นเลย หรือเวลาเรานั่งภาวนาเพลิน ๆ พุทโธ พุทโธ มีอะไรหล่นลงมาตูมเราก็ตกใจ ตัวนั้นถ้ามันมีสติจิตจะไม่กระโดดอย่างนั้น เวลามันมีสติคล้ายกับตัวจิตมันจะไม่ลอยขึ้น ตัวจิตกำลังกระเพื่อม สติมันตะครุบบั๊ปเรียกว่าตะครุบจิต อ๋อมันเป็นอย่างนี้ ก็ไม่ทราบนิแล้วก็องค์ท่านก็ไม่ได้แจกแจงไว้ว่ามันเป็นอย่างไร ตะครุบจิตมีกำลังเพิ่นว่าอย่างนี้แล้วตะครุบจิตมีกำลังตะครุบอย่างไรละ ดั่งที่พ่อพูดให้ฟังพ่อไม่ทราบไงพ่อทราบจากภาคปฏิบัติ
นี่แหละตะครุบจิตมันเป็นอย่างไรไปถามครูบาอาจารย์ ก็บอกตะครุบจิตนั่นละ มันเป็นอย่างไงขอรับตะครุบจิต ก็ตะครุบจิตนั่นละ เราก็ไปนั่งพิจารณาธรรมไปพอดีกิ่งไม้มันปั่งเข้าใส่หลังคาอย่างแรง กระตุกเลยนะตกใจครั้งแรก ตกใจก่อนเอ๊ะตกใจตัวนี้ทำไมมันจึงไม่ออกไปข้างนอกเพราะว่าอยู่ในองค์ภาวนาอยู่ไง พอตกใจมันเหมือนอะไรกระเด็นกระดอนขึ้นไปแล้วกลับมาที่เก่า ก็เลยทราบเลยตะครุบจิตก็คือไม่ให้จิตกระเด็นไปมีสติอยู่ทุกเมื่อเวลาตกใจก็ทราบ นี่แหละตะครุบจิต เวลามันคิดเพลิน ๆ กระตุกปั๊บนั่นเรียกว่าตะครุบจิต จิตมันจะเริ่มมีพละกำลังของมันที่ว่าทำให้มันตกใจช่วงนั้นนั่นแหละก็เหมือนแมวตะครุบหนู แมวมันคอยดูหนู แล้วก็ตะครุบปั๊บมีสติเหมือนแมวตัวนั้น จิตเหมือนกับหนูเดินไปไม่รู้ไม่ชี้ เหมือนเก้งกวางที่มันเดินไปมาพวกพญาราชสีห์จ้องอยู่นั่นแหละสติต้องเป็นอย่างนั้น จิตเหมือนเก้งกวางที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่จิตจะมีพลังจะผิดแปลกจากวิสัยเก่าเป็นวิสัยใหม่เป็นผู้ใหม่เลย ผู้ขี้ขลาดตาขาวก็จะเป็นผู้ใหม่เลย ผู้ที่จิตใจลอย ๆ ก็เป็นจิตที่โดดเด่นนี่แหละเรื่องของเรื่อง ถ้าตะครุบจิตได้บ่อยครั้งลูกจะเห็นคุณค่าของการตะครุบจิต ที่องค์หลวงปู่มั่นว่าตะครุบจิตมีกำลัง
ลูกเพียรพยายามดูนะคิดไป ๆ ตะครุบเลยพอกระตุกปั๊บห้ามใช้ความคิด ห้ามใช้ว่าเมื่อกี้คิดอะไร เมื้อกี้ทำอะไร ให้ลูกรู้ตัวโดดเด่นอยู่ ยืนก็รู้ตัวว่ายืน นั่งก็ให้รู้ตัวว่านั่ง นอนก็ให้รู้ตัวว่านอน เดินก็ให้รู้ตัวว่าเดิน อย่าคิดว่าตะกี้เราคิดอะไร เราทำอะไร ถ้าคิดอย่างนั้นถือว่าไม่ตะครุบจิตเพราะจิตไม่ได้อยู่ในกำมือของเราเหมือนกับที่พ่อพูดเรื่องแมวตะครุบหนู พญาราชสีห์ตะครุบเก้งกวาง นั่นละจึงถูกต้อง
ถ้าใครตะครุบได้บ่อยพละกำลังจิต พละกำลังสติจะเกิดควบคู่กันไป มันจะคิดดี คิดไม่ดี ก็ตามอย่าเอามาคิดในช่วงที่ตะครุบจิต ตะครุบปั๊บรู้ตัวโดดเด่นอยู่อย่างนั้น ทำบ่อย ๆ ลูกจะทราบว่าอะไรคือตะครุบจิตอะไรคือสติและอะไรคือจิต ลูกจะทราบของลูกเอง การทำจิตภาวนาจะไปได้อย่างรวดเร็วจะเป็นพละกำลังใหญ่ของมหาสติและมหาปัญญาจะเกิดในช่วงภายหลัง พ่อทำมาเป็นแบบนั้น

โอวาทธรรม : องค์หลวงปู่น้อย ญาณวโร
วัดป่าห้วยริน ต.หัวนาคำ อ.กระนวน จ.ขอนแก่น
๑๑ มกราคม ๒๕๖๑

 

อย่าส่งจิตออกนอก คือ การตะครุบจิต

เมื่อจิตหลงออกไปท่องเที่ยว นอกร่างกาย
ก็ให้ถึงกลับมา พุทโธ แค่นั้น ไม่ต้องทำอะไรอีก
จึงเรียกว่า การตะครุบเหยื่อ หรือ ตะครุบจิต นั่นเอง