ตัวกระทำไม่ตายเวรกรรมมีจริงทุกสิ่งเป็นกลางตามธรรมชาติ

ในทุกข์ขัง ไม่ยั่งยืน เรื่องสุขทุกข์
ทั้งสนุก ทั้งโศกเศร้า คละเคล้าปน
ไม่มีอะไร เกิดอยู่ได้ ตั้งคงทน
ต่างวิ่งวน เวียนเกิดดับ เวียนเกิดตาย

อนิจจัง ยังคงเปลี่ยน เคลื่อนให้เห็น
สิ่งเกิดเป็น เห็นเปลี่ยนแปลง ทุกแห่งหน
สิ่งมองเห็น มองไม่เห็น เป็นเวียนวน
ทุกแห่งหน วนเปลี่ยนไป ในจักรวาลย์

อนัตตา หาไม่ได้ ในสิ่งเห็น
สิ่งเกิดเป็น ไม่เห็นตัว ในชั่วดี
ตัวสุขทุกข์ ตัวสนุกเศร้า ก็ไม่มี
สิ่งเกิดมี สิ่งเกิดเป็น ไม่เห็นตัว

 

ในทุกสรรพสิ่งที่เกิดมาในโลกนี้ ที่เราได้เห็นที่เราได้ยินที่เราได้ฟัง ไม่ว่าจะเป็นคนพืชสัตว์ ทุกสรรพสิ่งที่เกิดขึ้น ล้วนเกิดขึ้นตามธรรมชาติดวงเดียวกัน เกิดขึ้นตั้งอยู่ดับไป ทุกสรรพสิ่งที่เกิดมาคนพืชสัตว์อยู่ในพระธรรมอันเดียวกัน คือทุกข์ขังอนิจจังอนัตตา เท่าเทียมกันหมดไม่มีใครได้รับเหนือกว่าใคร ทุกอย่างเป็นธรรมตัวเดียวกัน เวียนว่ายตายแล้วเกิด เกิดแล้วตายวนอยู่ในวัฏสงสาร อันยาวนานและยาวไกล ไม่มีวันสิ้นสุด
มีแต่คนเท่านั้นที่สิ้นสุดลงได้ เพราะเป็นสัตว์ประเสริฐ
ส่วนพืชและสัตว์ทั้งหลายไม่มีวันสิ้นสุด เวียนเกิดเวียนตายอยู่ในวัฏสงสารตลอดไป ทั้งพืชและสัตว์ต่างก็ต้องสร้างสมบุญบารมีมาหลายร้อยหลายพันภพ หลายหมื่นชาติ กว่าจะได้มาเกิดเป็นคน มันยากเหลือเกิน ยากมากที่จะได้เกิดมาเป็นคน คนทุกคนที่เกิดมาในโลกนี้ ไม่ว่าหญิงหรือชาย ไม่ว่าจะเป็นคนดีหรือคนชั่ว
ทุกคนที่ได้เกิดมาล้วนแต่สร้างสมบุญบารมีมาทุกคน จึงได้เกิดเป็น ต่างก็มีบุญบารมีเท่าเทียมกันหมด จึงได้มาเกิดเป็นคน ธรรมชาติตามความเป็นจริงในสิ่งทั้งหลายทั้งปวง อันเกิดจากกรรม อันเกิดจากการกระทำ ก็พร้อมที่จะให้ทุกคนในโลกนี้ ที่เกิดมาเข้าถึงเหมือนกันเท่าเทียมกันหมด เสมอเหมือนกันหมด เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป ดับไป เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ตั้งอยู่ ดับไป เกิดขึ้น ในทุกสรรพสิ่งที่เกิดมา ไม่มีอะไร ทุกข์ขังอนิจจังอนัตตา ทุกสิ่งเกิดมาไม่มีอะไร

คำว่าคน ค้นให้เห็น เป็นขุ่นใส
คนอย่างไร ก็จะได้ เป็นกรรมผล
คนปฏิบัติ ชัดแจ้งเห็น กรรมเวรตน
คนหลุดพ้น ผลปฏิบัติ เห็นเวรกรรม

เห็นกระทำ กรรมทั้งหลาย ได้สิ่งผล
เกิดจากตน ผลปฏิบัติ ชัดแจ้งเห็น
สิ่งทั้งหลาย ร้ายดีชั่ว ตัวเกิดเป็น
ได้รู้เห็น เวรสนอง กรรมของตน

เกิดเหตุผล ตนดีชั่ว ตัวสนอง
ได้รับครอง ตามสนอง ครองรับผล
ทั้งสุขทุกข์ สนุกเศร้า คละเคล้าปน
เกิดเหตุผล ตนรับครอง สนองกรรม

ปฏิบัติธรรม นำรู้แจ้ง ทั่วแห่งหน
ทั้งสากล วนเวียนว่าย ตายแล้วเกิด
ปฏิบัติธรรม นำความจริง สิ่งประเสริฐ
เหตุผลเลิศ ประเสริฐธรรม ล้ำปัญญา

เกิดเห็นค่า เห็นอนิจจัง เป็นทุกข์ขัง
เกิดพลัง หยั่งวิเศษ ญาณเหตุผล
ทุกสิ่งล้วน ในโลกหล้า ทั่วสากล
ไม่มีตน ไม่มีตัว อนัตตา

เกิดคุณค่า มหาศาล พาลชั่วหาย
ชั่วทำลาย หายดับศูนย์ เพิ่มพูนดี
คิดพูดทำ กระทำกรรม อันมากมี
ทำสิ่งดี มีเกื้อหนุน บุญนิพพาน

 

เมตตาจิตกายใจทั้งนอกในแผ่ออกไปในวัฏสงสารอันกว้างไกล
แผ่ออกไปถึงนอกในจนสุดรอบขอบมหาในสากลจักรวาลย์
น้อมสถิตจิตใจกายในการปฏิบัติหนุนเพิ่มพูนบุญกุศลปฏิบัติตนในการให้ทาน
กายจิตใจสุขสำราญแสนเบิกบานประหารดับกิเลสเหตุเกิดที่ตน

ได้เหตุผลได้พื้นฐานเห็นผลทานคือการก่อเกิดประเสริฐบุญ
เป็นสิ่งเกิดเกื้อหนุนเพิ่มพูนบุญกุศลปฏิบัติตนไปสู่การปฏิบัติธรรม
กายจิตใจในทุกสิ่งเห็นแจ้งจริงในกิเลสแห่งมารเห็นบ่วงแห่งเวรกรรม
น้อมนำเข้าถึงการปฏิบัติเห็นแจ้งชัดจิตใจกายในสายแห่งปัญญาพาไปสู่เมืองแห่งนิพพาน

กระทำดี มีแต่สุข ปลุกใจแจ้ง
เป็นดั่งแสง แห่งปัญญา พารู้เห็น
สิ่งทั้งหลาย ร้ายดีชั่ว ตัวเกิดเป็น
ได้รู้เห็น เป็นปัญญา พาพ้นภัย

ทำสิ่งใด ในกระทำ กรรมของสัตว์
บ่วงผูกมัด สัตว์ทั้งหลาย ได้กรรมผล
กรรมเผ่าพันธุ์ กรรมอาศัย ได้แก่ตน
กรรมเหตุผล วนเวียนว่าย ตายเกิดเป็น

ตัวกระทำ นำส่งผล ตนปฏิบัติ
กรรมชี้ชัด การปฏิบัติ นำสู่ผล
ทั้งดีชั่ว ตัวสุขทุกข์ เกิดที่ตน
สิ่งหลุดพ้น ค้นหาเห็น จากการกระทำ

ปัญญาเลิศ เกิดหนทาง สว่างแจ้ง
เปรียบดั่งแสง แห่งอาทิตย์ พิชิตใส
กล่าวบอกธรรม ล้ำปัญญา กายจิตใจ
สะอาดใส กายจิตใจ ในความดี

เพิ่มทวี มีบุญบาป ตามส่งผล
เกิดที่ตน ผลปฏิบัติ ชัดแจ้งใส
ทั้งดีชั่ว ตัวกระทำ กายจิตใจ
ทำสิ่งใด กายจิตใจ เป็นตามกรรม

กระทำแจ้ง ทั่วแห่งหน ตนปฏิบัติ
ตามเห็นชัด กายจิตใจ ในเหตุผล
ได้ดีชั่ว ตัวถูกผิด ลิขิตตน
กรรมเหตุผล ตนอาศัย ในผลกรรม

ดับหลุดพ้น ตนเห็นตน พ้นที่จิต
ในสิ่งคิด ผิดถูกธรรม กรรมทั้งหลาย
เห็นดีชั่ว ตัวสุขทุกข์ เกิดมากมาย
จิตทำลาย ได้ที่ตน ผลกระทำ

เกิดจากกรรม ผลกระทำ กรรมส่งผล
เกิดที่ตน ผลปฏิบัติ เป็นอย่างไหน
ทั้งดีชั่ว ตัวสุขทุกข์ เกิดที่ใด
กายจิตใจ ในกรรมตน ผลทวี

คิดพูดทำ กระทำดี มีแต่ผล
ปฏิบัติตน ผลก่อเกิด ประเสริฐธรรม
กรรมเผ่าพันธุ์ เกิดตามกรรม เป็นตามกรรม
ส่งผลล้ำ ธรรมเห็นจริง สิ่งทั้งปวง

จิตเมตตา พาสว่างแจ้ง ทุกแห่งหน
อยู่ที่ตน ผลปฏิบัติ ชัดแจ้งใจ
กำจัดทุกข์ กำจัดโศก หมดทุกข์ภัย
สะอาดใส กายจิตใจ ในนิพพาน

พ้นบ่วงมาร วัฏสงสาร หมดอาศัย
กายจิตใจ ได้รู้เห็น เป็นบุญผล
เบิกบานจิต ท่องเที่ยวไป ในสากล
ข้ามหลุดพ้น บุญบาปกรรม ล้ำปัญญา

เกิดค่าเห็น เห็นปัญญา ในทุกข์ขัง
อนิจจัง ยังไม่เที่ยง สิ่งเกิดมา
ในทุกสิ่ง วิ่งไม่หยุด วิมุติปัญญา
อนัตตา ดับสนิท จิตดับวน

.......ธรรมสี่ข้อที่เราปฏิบัติ
. ....พากำจัดมืดบอดเขลา
......ปฏิบัติที่กายใจจิตเรา
......ดับโง่เขลาสว่างแจ้งแทงปัญญา
......ออกกำลังกายใจจิต ทุกเช้าค่ำสม่ำสมอ

......พาค้นหาตลอดเวลาที่กายใจจิต
......ในสิ่งคิดพูดทำกรรมเกื้อหนุน
......สมาคมคบบัณฑิตเกิดบุญผล
......สนับสนุนบุญก่อเกิดเปิดปัญญา
......กินอาหารให้เพียงพอในแต่ละวันตามที่ร่างกายต้องการ

......ตนพึ่งตนน้อมพาตนปฏิบัติ
......เห็นแจ้งชัดกายจิตใจในเหตุผล
......ปัญญาทั้งหลายเกิดขึ้นได้ตนปฏิบัติตน
......เกิดเหตุผลค้นเห็นธรรมล้ำปัญญา
......คบบัณฑิตค้นหาธรรมกรรมส่งผลลันปัญญา

......น้อมธรรมสี่มาพึ่งตนพาตนปฏิบัติ
......พากำจัดตัดกิเลสเหตุตัณหา
......ปฏิบัติอยู่ทุกคืนวันตลอดเวลา
......ตามค้นหากายใจจิตคิดพูดทำ
......ทำสมาธิให้เกิดแก้ไขสิ่งผิดเพิ่มพูนความถูกปลุกใจรู้แจ้ง

 

กระทำกรรมสิ่งใดได้เหตุผล
เห็นที่ตนผลปฏิบัติชัดแจ้งใส
สิ่งประเสริฐรวมก่อเกิดกายจิตใจ
เกิดขึ้นได้ในสายธรรมสี่ประการ
1 ออกกำลังกายใจจิต คิดพูดทำตัวกระทำนำส่งผล
2 กำลังตนรับประทานอาหารให้เพียงพอเพื่อให้ร่างกายแข็งแกร่ง
3 สมาคมคบกับบัณฑิตพึ่งพาอาศัยกันคิดพูดทำ ล้ำปัญญาพารู้แจ้ง
4 ทำด้วยแรงเปลี่ยมล้นด้วยศรัทธา เพียรพยายามอุตสาหะทำสมาธิให้เกิด ตามเห็นค่าผลดีชั่วตัวกระทำกรรมของเรา ทำวันนี้ให้ดีที่สุด ทำสมาธิวินิจฉัยเห็นกายจิตใจ ในถูกผิดเห็นดีชั่วตัวกระทำนำแก้ไข

บนท้องฟ้า อากาศแห้ง แล้งมืดมิด
เกิดวิปริต ปิดนภา อากาศร้าย
เกิดข้าวยาก เกิดหมากแพง ตามทำนาย
สิ่งทั้งหลาย เกิดดีชั่ว ตัวเกิดเป็น

จะได้เห็น เป็นตรียุค เปิดโลกสาม
จงติดตาม พยายาม อย่าประมาท
สิ่งทั้งหลาย ได้เปลี่ยนแปลง แห่งโลกธาตุ
ไม่ประมาท สิ่งทั้งหลาย ได้พ้นภัย

กายจิตใจ ให้ตั้งมั่น อยู่ในศีล
รักษากิน รักษาอยู่ ได้รู้เห็น
สิ่งทั้งหลาย ได้ก่อเกิด ทั่วโลกเป็น
จะได้เห็น เป็นเปลี่ยนไป ในโลกา

 

ยุคทมิฬ ถิ่นกาขาว ชาววิลัย
567=210
789=012
10 11 12=345
123=678
456=789

ธรรมอวดแจ้ง ไม่มีแสง แห่งปัญญา
ธรรมอวดค่า พายกตน ไม่พ้นเวร
ธรรมอวดเก่ง เบ่งอวดตน ให้คนเห็น
ธรรมชาติเป็น แต่ความจริง สิ่งทั้งปวง

เห็นธรรมชาติ ฉลาดแจ้ง ทั่วแห่งหน
เห็นตัวตน หนีไม่พ้น เป็นทุกข์ขัง
ปล่อยวางตน เห็นเหตุผล รู้อนิจจัง
ข้ามถึงฝั่ง ญาณหยั่งรู้ เห็นอนัตตา

ธรรมสว่างจ้า เห็นอนัตตา ไม่มีตัวตน
ถึงหลุดพ้น ตนดับตน ค้นเห็นธรรม
เกิดปัญญา เห็นค่าเลิศ เกิดแต่กรรม
คิดพูดทำ กรรมสิ่งใด ไม่พ้นเวร

ปัญญาเก่าโยนทิ้งไป ปัญญาใหม่เกิดขึ้นมา
เห็นทุกข์ขังอนิจจังอนัตตา ทุกสิ่งเกิดมาก็ต้องดับไป
ตามลมหายใจเข้า ตามลมหาใจออก
ตามสำรอกตัวกิเลส เหตุเกิดแห่งตัณหา
ทุกสิ่งเกิดมาก็ต้องดับไป ตามดูกายใจจิต
ในสิ่งคิดพูดทำ ตัวกระทำนำส่งผล
พาตนพ้นตน พาตนให้พ้นผิด
ตามเห็นจิตรู้เท่าทัน จิตผูกพันธ์สิ่งเกิดเป็น
เห็นบ่วงกรรมตามสนอง
ตัวกระทำตนรับครอง ตามสนองกฏแห่งกรรม

 

เกิดข้าวยาก หมากแพง ทั่วแหล่งหล้า
เกิดมายา วิปริต สี่ทิศเห็น
อุทกภัย วาตภัย ทั่วโลกเป็น
เกิดให้เห็น เป็นความหมาย ลางร้ายดี

ชั่วดีเหตุ อาเภทเกิด เปิดโลกสาม
ปัจจัยตาม ผลเกี่ยวเนื่อง เรื่องทุศีล
แตกแยกกัน แย่งกันอยู่ แย่งกันกิน
หายไปสิ้น หมดศีลธรรม กรรมเกื้อกูล

ดับศูนย์หาย ได้ตายจาก พลัดพรากเห็น
สิ่งเกิดเป็น เห็นเปลี่ยนแปลง ทุกแห่งหน
เกิดวิปริต วิปลาศ ขาดเหตุผล
ทั้งสากล ผลปัจจัย ไร้ศีลธรรม

กาลเวลา พาเปลี่ยนแปลง ทั่วแห่งหน
หนีไม่พ้น อนิจจัง สิ่งสังขาร
วนเวียนว่าย ตายแล้วเกิด ในจักรวาลย์
วัฏสงสาร เวียนเกิดตาย สิ่งทั้งปวง

บ่วงแห่งมาร วัฏสงสาร พาลลุ่มหลง
ยึดมั่นคง โลภโกรธหลง ยึดอาศัย
เวียนเกิดดับ เวียนดับเกิด กายจิตใจ
สร้างเวรภัย หมุนวนไป ในจักรวาลย์

วัฏสงสาร แสนยาวนาน ไม่สิ้นสุด
เป็นมนุษย์ สิ้นสุดกรรม ธรรมเห็นแจ้ง
กายจิตใจ ในความดี ทุกหนแห่ง
ก่อเกิดแสง แห่งปัญญา พาดับวน

อยากพ้นทุกข์ ปลุกใจกาย จิตตื่นรู้
น้อมตามดู จิตใจกาย ให้รู้เห็น
จิตเห็นจิต จิตเห็นใจ ในสิ่งเป็น
ตามรู้เห็น เป็นดีชั่ว ตัวกระทำ

เกิดจากกรรม สิ่งกระทำ นำส่งผล
เกิดที่ตน ผลปฏิบัติ ชัดแจ้งเห็น
ธรรมก่อเกิด ให้ผลเลิศ เกิดสิ่งเป็น
ได้รู้เห็น เป็นเกิดตาย สิ่งทั้งปวง

เห็นเกิดดับ เห็นดับเกิด ประเสริฐแจ้ง
เป็นดั่งแสง ส่องนำทาง สว่างรู้
ทั้งดีชั่ว ตัวสุขทุกข์ น้อมตามดู
เกิดรู้เห็น เป็นเกิดตาย ที่เดียวกัน

เกิดที่ไหน ตายที่นั้น ปัญญาเห็น
สิ่งเกิดเป็น โลภโกรธหลง หมดสงสัย
ทุกสิ่งล้วน เกิดที่เหตุ เป็นปัจจัย
ล้วนอาศัย ในพึ่งพา ก่อเกิดเป็น

ดับทุกข์เข็ญ ดับเวรกรรม ดับก่อเกิด
ปัญญาเลิศ เกิดที่ตน พ้นสงสัย
สิ่งก่อเกิด ล้วนกำเนิด กายจิตใจ
ปัญญาใส ในเหตุผล ตนดับตน

เห็นหลุดพ้น หนทางสร้าง สว่างใส
กายจิตใจ ในปฏิบัติ กำจัดเขลา
สร้างความดี ทวีผล กุศลเรา
น้อมนำเอา เฝ้าปฏิบัติ ตัดบ่วงมาร

ประหารชั่ว ตัวกิเลส เหตุตัณหา
ตามติดฆ่า ทุกเวลา อย่าให้เหลือ
จิตใจกาย กายจิตใจ ในทุกเมื่อ
อย่าให้เหลือ ฆ่ากิเลส เหตุที่เรา

มืดบอดเขลา ดับที่เรา เฝ้าเห็นแจ้ง
ทุกหนแห่ง กายจิตใจ ในเหตุผล
กำจัดเหตุ ดับกิเลส ดับที่ตน
ดับหลุดพ้น ดับเหตุตน ผลนิพาน

เข้าฌาณสี่ อรูปฌาณสี่ มีให้เห็น
สิ่งเกิดเป็น เห็นปัญญา ว่างนิ่งเฉย
อุเบกขา ยังทุกข์ขัง ทิ้งหมดเลย
เห็นว่างเฉย เป็นอนิจจัง เห็นอนัตตา

เราคือธรรม ธรรมคือเรา
ตามความเป็นจริงในสิ่งทั้งปวง ไม่ใช่ตัวไม่ใช่ตน
ธรรมทั้งหลายเป็นของไม่มีตัวตน
ทุกข์ขัง อนิจจัง อนัตตา ทุกสิ่งเกิดมา เป็นตามกรรม
ในธรรมทั้งหลายทั้งปวง

 

ในทุกสิ่ง ไม่นิ่งหยุด คิดพูดทำ
เกิดจากกรรม กายจิตใจ ในตัณหา
เกิดดีชั่ว มีสุขทุกข์ ตลอดเวลา
ดับตัณหา สิ่งเกิดมา ที่กายใจ

ธรรมปฏิบัติ เพื่อกำจัด ตัดกิเลส
ดับที่เหตุ ตัวกิเลส ตัวตัณหา
ปฏิบัติธรรม น้อมนำบุญ หนุนส่งพา
ดับตัณหา ดับกิเลส เหตุกายจิตใจ

 

เป็นมนุษย์ สิ้นสุดลง ตรงความตาย

สิ่งทั่งหลาย เหตุปัจจัย อาศัยกัน

สิ่งทั้งหลาย ล้วนเกิดตาย ได้แปรผัน

ทุกคืนวัน นั้นผันแปร ไม่แน่นอน

ธรรมทั้งหลาย อาศัยเหตุ เป็นปัจจัย

ในความจริง เกิดทุกสิ่ง ต้องตายแน่

สิ่งทั้งหลาย ในโลกล้วน ได้ผันแปร

เป็นจริงแท้ ไม่แน่นอน ในสิ่งทั้งปวง

โลกโกรธหลง ก็คือบ่วง คล้องคอสัตว์

บ่วงผูกมัด เวียนเกิดตาย ปัจจัยผล

เหตุทั้งหลาย เป็นปัจจัย เกิดที่ตน

ดับเหตุผล ดับที่ตน พ้นบ่วงมาร

โลกโกรธหลง คือบ่วงมาร ทำลายสัตว์

กรรมผูกมัด เวียนเกิดตาย ในสงสาร

หลงเกิดตาย หลงเวียนว่าย ในจักรวาล

วัฏสงสาร ทั้งจักรวาล ว่ายเวียนวน

เห็นเหตุตน ผลปัจจัย ในสิ้นสุด

ดับสมมุติ หยุดที่เรา เฝ้าตามเห็น

ธรรมทั้งหลาย อาศัยเหตุ ปัจจัยเป็น

เกิดรู้เห็น เป็นปัจจัย ดับเหตุตน

ดับเวียนวน พ้นเกิดตาย กายใจจิต

เฝ้าตามติด คิดเหตุผล ค้นตามเห็น

กายจิตใจ ในทุกสิ่ง ก่อเกิดเป็น

ตามติดเห็น เหตุปัจจัย ดับที่เรา

 

เวรกรรมนี้ มียิ่งใหญ่ ในโลกสาม

ทั้งสามกาล เกิดหนทาง สว่างเห็น

เกิดสุขทุกข์ สนุกเศร้า คละเคล้าเป็น

เกิดให้เห็น เป็นเวรกรรม ที่ทำมา

คิดสิ่งใด ในกระทำ กรรมดีชั่ว

เกิดเป็นตัว ชั่วดีกรรม นำส่งผล

เกิดดีชั่ว ตัวกระทำ เป็นกรรมตน

คือเหตุผล ตนเกิดเป็น ไปตามกรรม

กรรมตามสัตว์ มัดดีชั่ว ตัวส่งผล

กรรมติดตน ผลกระทำ กรรมสนอง

กรรมดีชั่ว ตัวส่งผล ตนรับครอง

ตามสนอง ครองรับผล สิ่งตนทำ

 

ในโลกนี้ มีดีชั่ว ตัวส่งผล

กรรมที่ตน ผลปฏิบัติ เป็นอย่างไหน

เกิดแต่กรรม เป็นตามกรรม ทำสิ่งใด

กรรมเหล่าใด ในเวรกรรม นำเกิดเป็น

ได้รู้เห็น เป็นดีชั่ว ตัวส่งผล

กรรมของตน คนอื่นเขา ไม่รู้เห็น

กรรมผูกเวร เวรผูกกรรม ทำให้เป็น

เกิดรู้เห็น เป็นดีชั่ว ตัวกระทำ

เกิดจากกรรม ตามสนอง ต้องตามติด

ในสิ่งคิด พูดกระทำ กรรมเกิดผล

ทั้งดีชั่ว ตัวสุขทุกข์ เกิดที่ตน

กรรมส่งผล ตนเกิดเห็น เป็นตามกรรม

 

เหนื่อยทั้งเรา เหนื่อยทั้งกาย ทำลายจิต

ในสิ่งคิด พูดกระทำ กรรมส่งผล

สติตั้ง กรรมมายา พาวกวน

เกิดเหตุผล ตนรับกรรม ธรรมปัญญา

ตามเห็นค่า ปัญญาคิด จิตใจกาย

สิ่งทั้งหลาย เกิดมากมาย ได้ที่จิต

คิดพูดทำ กรรมทั้งหลาย ได้ตามติด

ในสิ่งคิด พูดกระทำ กรรมของเรา

คิดดีได้ดี คิดชั่วได้ชั่ว

เกิดจากตัวเราที่เผ้าปฏิบัติเห็นแจ่มแจ้งชัดในการปฏิบัติบังเกิดผลสิ่งทั้งหลายเกิดที่ตัว เกิดเหตุผลตนรับกรรมที่ทำมา

 

จะขอสร้าง บารมี สิ่งที่เห็น

สิ่งที่เป็น ล้วนเกิดก่อ รอกรรมผล

ดีได้ดี ชั่วได้ชั่ว เกิดที่ตน

เกิดเหตุผล ตนค้นหา มายากรรม

กรรมทุกสิ่ง ไม่นิ่งหยุด ผุดเกิดผล

กรรมที่ตน ผลดีชั่ว ตัวสนอง

ทำสิ่งใด ในทุกสิ่ง ได้ผลครอง

ตามสนอง ต้องรับกรรม ที่ทำมา

กรรมคือบ่วง คล้องคาสัตว์ มัดสัตว์โลก

สุขทุกข์โศก โชคอำนวย คอยช่วยเหลือ

กรรมตามติด ชีวิตสัตว์ อยู่ทุกเมื่อ

กรรมช่วยเหลือ กรรมทำลาย ได้ที่เรา