ตัวกระทำไม่ตายเวรกรรมมีจริงทุกสิ่งเป็นกลางตามธรรมชาติ

รู้เห็นมาก ในทุกสิ่ง ทั้งจริงเท็จ
ไม่รู้เหตุ สิ่งเกิดผล หมดความหมาย
รู้เห็นจิต รู้เห็นใจ ทางปฏิบัติ
เห็นเหตุชัด เกิดสิ่งผล เราพ้นภัย
ใจจิตนี้ มีทุกสิ่ง ให้ค้นหา
เหตุเกิดมา ทั้งสุขทุกข์ ปลุกให้เห็น
ทุกสิ่งอย่าง ที่ใจจิต เกิดมีเป็น
อยากรู้เห็น ใจดูจิต เกิดปัญญา
สมาธิกลาง สงบว่าง กลางใจจิต
ปัญญาจิต สว่างใจ คือสิ่งเห็น
สมาธิตรอง มองทุกสิ่ง เกิดมีเป็น
ปัญญาเห็น เหตุเกิดผล ใจจิตเรา

 

อมตะนครอจินไตย

อมตะนครอจินไตย เป็นนิยายแห่งความฝัน เป็นนิทานในความฝัน จินตนากาลที่เห็นจริง จากความฝัน ทางไปสู่นคร พื้นถนน ไม่กว้างเท่าทางเกวียน เต็มไปด้วยกรวดทรายขาว กรวดทรายแก้ว อ่อนนุ่มเหมือนสำลี ไม่มีฝุ่นละอองเวลาเดิน ประตูนครกว้าง 12 เมตร มีเสาใหญ่ 2 เสา แต่ละเสามีความใหญ่วัดโดยรอบต้นเสาได้ 12 เมตร ความสูงของซุ้มประตู สูง 29 เมตร รูปทรงเหมือนเจดีย์ 9 ชั้น อยู่ตรงกลางระหว่างซุ้มประตู มีความสวยงาม มีความวิจิตร เกินกว่าที่จะบอกเล่า ซุ้มประตูทั้งหมดเป็นแก้วใส กำแพงเมือง มี 7 ชั้น ชั้นบนสุด 21 เมตร ลดหลั่นกันมาชั้นละ3เมตร ความหนาของแต่ละชั้น 3 เมตรเท่ากันหมดทุกชั้น เป็นกำแพงแก้วทั้งหมด มีความใสมองทะลุเห็นทุกสิ่งทุกอย่างจากภายนอกสู่ภายใน จากภายในสู่ภายนอกได้อย่างชัดเจน สิ่งที่อยู่ภายในนครนี้ บ้านเรือนทรงเดียวกันหมด ตั้งเรียงรายกันเป็นทิวแถว ตามกำแพงเมือง ระยะห่างกันแต่ละหลัง 12 เมตร ทั้งฝั่งซ้ายและฝั่งขวา พื้นถนนหน้าบ้านเท่าทางเกวียน มีกรวดทรายขาว และ กรวดทรายแก้ว แสงสว่างที่นั่นเหลืองอล่ามเหมือนสีทอง สว่างไสวมองเห็นทุกสิ่งทุกอย่างชัดเจน ทั้งไกลและใกล้ บ้านเรือนเป็นซุ้มแก้ว คล้ายกันกับซุ้มทางเข้าประตูนคร มี9ชั้นเหมือนกันทั้งหมด บ้านเรือนแต่ละหลังไม่มีใครเป็นเจ้าของ เป็นของกลางทั้งหมด ใจกลางของพระนครคือป่าอันกว้างใหญ่ไพรศาล พื้นแผ่นดินทั้งหมดเขียวขจีปูลาดดั่งผืนพรม คือยอดหญ้าอันอ่อนนุ่ม ปลิวไสวเมื่อต้องลม มองดูเห็นสุดลูกหูลูกตา ป่าใหญ่ทั้งป่า เป็นต้นไม้ใหญ่ ยืนต้นมีความสูง29เมตร เท่ากับซุ้มประตู สูงกว่ากำแพงเมือง8เมตร ภายใต้ร่มเงาของต้นไม้ใหญ่ ถูกปูลาดด้วยทรายขาว และทรายแก้ว มองเห็นทลุปลุโปร่ง ไม่รกรุงรัง ไม่ทึบ ไม่รกชัชส์เหมือนผืนป่าในโลกมนุษย์ มีดอกไม้นาๆพันธุ์ เบ่งบานชูช้อ เป็นกลุ่มเป็นก้อน กลุ่มใหญ่บ้าง กลุ่มสั้นบ้าง กลุ่มเล็กบ้าง กลุ่มยาวบ้าง มองดูแล้วสวยสดงดงาม ทุกสิ่งทุกอย่าง มองดูชั่งสวยงามเสียเหลือเกิน

 

ทุกสรรพสิ่งหาจุดเริ่มต้นไม่ได้ หาในท่ามกลางไม่มี หาที่สิ้นสุดไม่มี จริงเหนือจริง เห็นเหนือเห็น รู้เหนือรู้ ปัญญาเหนือปัญญา มีดังนี้ 1 ทานเหนือทาน คือทานที่เต็มเปลี่ยมด้วยศีลที่บริสุทธิ์ 2 ศีลเหนือศีล คือศีลที่เต็มเปลี่ยมด้วยภาวนาที่บริสุทธิ์ 3ภาวนาเหนือภาวนา คือภาวนาที่เต็มเปลี่ยมด้วยสมาธิที่บริสุทธิ์ 4สมาธิเหนือสมาธิ คือสมาธิที่เต็มเปลี่ยมด้วยปัญญาอันบริสุทธิ์ 5ปัญญาเหนือปัญญา คือปัญญา ที่เห็นจริงทุกสิ่งอย่างในนิพพาน นิพพานเหนือนิพพานคือ อมตะนครอจินไตย

 

จริงเหนือจริงเห็นเหนือเห็น รู้เหนือรู้ ปัญญาเหนือปัญญา ทุกสรรพสิ่ง หาจุดเริ่มต้นไม่ได้ หาในท่ามกลางไม่มี หาที่สิ้นสุดไม่มี มีดังต่อไปนี้
1 ธาตุทั้ง 4 ขันธ์ทั้ง 5 เหนือธาตุทั้ง 4 ขันธ์ทั้ง 5 คือธาตุทั้ง 4 ขันธ์ทั้ง 5 ที่เต็มเปลี่ยมไปด้วย พรมวิหารธรรม4อันบริสุทธิ์
2 พรมวิหารธรรม4 เหนือพรมวิหารธรรม4คือพรมวิหารธรรม4 ที่เต็มเปลี่ยมไปด้วย สติปัฏฐาน4อันบริสุทธิ์
3 สติปัฏฐาน4 เหนือสติปัฏฐาน4คือ สติปัฏฐาน4 ที่เต็มเปลี่ยมไปด้วยองค์ อริยะสัจจ์4ที่บริสุทธิ์
4 องค์อริยะสัจจ์4 เหนือองค์อริยะสัจจ์4คือ องค์อริยะสัจจ์ที่เต็มเปลี่ยมไปด้วยมรรคมีองค์8ที่บริสุทธิ์
5 มรรคมีองค์8ที่บริสุทธิ์ เหนือมรรคมีองค์8 คือ มรรคมีองค์ 8 ที่เต็มเปลี่ยมไปด้วย กฏไตรลักษณ์ที่บริสุทธิ์

กฏไตรลักษณ์ที่บริสุทธิ์เหนือกฏไตรลักษณ์ที่บริสุทธิ์ คือกฏไตรลักษณ์ที่บริสุทธิ์ ที่เต็มเปลี่ยมไปด้วย ทุกข์อนิจจังอนัตตา ที่บริสุทธิ์
ทุกข์ขังอนิจจัง อนัตตาที่บริสุทธิ์ เหนือทุกข์ขังอนิจจัง อนัตตา ที่บริสุทธิ์คือ อมตะนครอจินไตย

 

อันนักปราชฌ์ ชาติบัณฑิต คิดพูดทำ
วจีกรรม นำภาษา ปัญญาไข
มโนกรรม นำจิตมา วาจาใจ
กล่าวสิ่งใด ใจวาจา ภาษาดี

 

ดีเหนือดี คือ ดีรูป ดีเวทนา ดีสัญญา ดีสังขาร ดีวิญญาณ
อากาเสวะ จัตทิปังกะโรมิ พระพุทธังอย่าอย่า พระธัมมังอย่าอย่า พระสังฆังอย่าอย่า อย่า อย่าทำพระพุทธโธเลย อุอะนะอามะอะอุ
พระพุทธังโหม พระธัมมังโหม พระสังฆังล้อม อันตรายาวินาศสันติ
พระพุทธังแคล้วคลาด พระธัมมังแคล้วคลาด พระสังฆังแคล้วคลาด
พระพุทธเจ้าย่างบาท อิติปิโสภะคะวา
มะอะอุสีวัง อะจุตตัง พระอะระหัง จุตติ โลกะอิธัง ยะทิระสังฆัง จุตติ จุตติ
อมตะนครอจินไตย

 

อมตะนครอจินไตย ไม่มีกลางคืน เป็นดินแดนที่ไม่หลับไหล มีแสงสว่างสีทอง ผ่องอำไพ สว่างไสวไปทั่วพระนคร บุคคลที่อยู่ที่นั้น มีแต่ความปีติสุข ร่มเย็นสงบ
สว่างรู้ปัญญาแจ้ง มีญาณทัสส์เป็นเครื่องเดินทาง ภายในพริบตาเดียวก็ถึงที่หมาย ในทุกหนแห่ง ในอนันตมหาจักรวาลย์ของวัฏสงสารนี้ ไม่มีการเวียนเกิดเวียนตาย ทุกสรรพสิ่งที่อยู่ที่นี่ เป็นทิพย์ เป็นนครของผู้มีบุญบารมี วาสนาบารมี ญาณบารมีหลายร้อยหลายพันหลายหมื่นหลายแสนหลายล้านชาติ หลายล้านภพภูมิที่รวมตัวกันบรรจบ ที่เกิดขึ้น ณ.ปัจจุบันนี้

 

ในเขตุแดนแห่งอมตะนครอจินไตย
ตื่นจากการหลับไหลในวัฏสงสาร
รู้รอบปัญญาแจ้งทุกหนแห่งจักรวาลย์
มีจิตใจอันเบิกบานในทุกกาลชั่วนิรันดร์

 

ตนเหนือตน ยกตนน้อมพาตนปฏิบัติ ในทานศีลภาวนาสมาธิปัญญา คือศีลอันบริสุทธิ์ ยิ่งใหญ่ในศีลทั้งปวง เหนือศีล
ใจเหนือใจ ยกใจน้อมพาใจปฏิบัติ ในรูปเวทนาสัญญาสังขารวิญญาณทั้งภายนอกและภายใน คือใจอันมั่นคง สติตั้งมั่น สมาธิอันบริสุทธิ์ ยิ่งใหญ่ในสมาธิทั้งปวง เหนือสมาธิ
จิตเหนือจิต ยกจิตน้อมพาจิตปฏิบัติ ในพรหมวิหารธรรม4 สติปัฏฐาน4 องค์อริยะสัจจ4 มรรคมีองค์8 กฏไตรลักษณ์ทั้ง3 คือปัญญาอันบริสุทธิ์ ยิ่งใหญ่ในปัญญาทั้งปวง เหนือปัญญา
นี่คือหนทางนำไปสู่อมตะนครอจินไตย

 

ทิพย์เหนือทิพย์ ในวัฏสงสาร อนันต์มหาสากลจักรวาลย์ คือทิพย์อมตะนครอจินไตย ทั่วทั้งนครอันกว้างใหญ่ไพศาล มีลำธารน้อยใหญ่หลายร้อยพันสาย เป็นหาดทรายแก้ว หาดทรายขาว สายน้ำใสสะอาดบริสุทธิ์เหมือนแก้วใส มองเห็นสัตว์น้ำทุกชนิด ถ้วนทั่วหมู่สัตว์น้ำทั้งหลาย แหวกว่ายในลำธาร มีความร่าเริงเต็มเปรี่ยมด้วยความปีติสุข ถ้วนทั่วทุกตัวสัตว์ ไหลไปบรรจบกับแม่น้ำใหญ่ 5 สาย ไหลลงสู่ผืนป่าใจกลางพระนคร อันมีทะเลสาบอันกว้างใหญ่ไพศาล อยู่ตรงกลางพระนครนั้น ล้อมรอบด้วยภูเขาน้อยใหญ่ มีผืนหญ้าเขียวขจี มองดูสวยสดงดงาม สุดลูกหูลูกตาเป็นลำดับๆไป ทุกสรรพสิ่งที่มองเห็น ล้วนเกิดจากทิพย์ มองดูสดใสร่าเริง ปลื้มปีติปราโมทย์ สงบเย็น แสงทองผ่องอำไพ สว่างไสวทั่วทั้งกายจิต ทั้งภายในและภายนอก เต็มเปลื่ยมไปด้วยความสงบสุข อันปราศจากเครื่องเศร้าหมองทั้งหลายทั้งปวง เป็นความสงบสุขที่ขาวสะอาดหมดจด ทั้งภายนอกและภายใน ปราศจาก ความโลภ ความโกรธ ความหลง โดยสิ้นเชิง ทุกสรรพสิ่ง สรรพชีวิต ที่อยู่ที่นั้น ล้วนเป็นอมตะ ไม่แก่ ไม่เฒ่า ผืนป่าเขียวสด ไม่มีใบเหลือง ใบไม้ไม่ร่วงหล่น ทุกสิ่งทุกอย่างไม่แปรผัน ไม่เปลี่ยนแปลง ไม่เวียนเกิด ไม่เวียนตาย เป็นอมตะชั่วนิรันดร์ เป็นดินแดนที่ไม่เคยหลับไหล สว่างไสวเบิกบานอยู่ในกายจิต ชั่วนิรันดร์กาล ทุกสรรพชีวิตล้วนเต็มเปลี่ยม ไปด้วยเมตตาจิต มีความเห็นอกเห็นใจ ซึ่งกันและกัน ไม่เบียดเบียนซึ่งกันและกัน มีความเป็นอิสระเท่าเทียมกันหมด ทุกสรรพชีวิต เป็นผู้รู้ เป็นผู้ตื่น เป็นผู้เบิกบาน ในกาลทุกเมื่อ

 

เช่นเดียวกันท่าน Mali Loi พรอันประเสริฐ พรอันเลิศ อันเกิดจากใจจิตของท่าน ขอจงย้อนกลับไปเกื้อหนุนท่าน และครอบครัวบริวารญาติมิตรทั้งหลาย ให้มีความสุขในกาลทุกเมื่อ

ใจเตือนใจ ให้พ้นผิด จิตเตือนจิต ให้พ้นภัย
ผิดพ้นผิด ให้เตือนใจ ภัยพ้นภัย ให้เตือนจิต
ทั้งใจทั้งจิตมีค่าเหนือสิ่งใดในโลก
ความทุกข์โศกในชีวิตดับหายไปหมดสิ้น
สิ่งใดในโลกมีค่าเหนือจิตเหนือใจ
ในชีวิตความทุกข์โศกมากล้นเพิ่มพูนทวี
เป็นบทความปีใหม่ส่งอวยชัยให้กับทุกท่านญาติธรรมขอความสวัสดีจงมีแก่ท่านในกาลทุกเมื่อ

 

กายเห็นกาย ในกายนี้ ชี้ให้เห็น
กายเน่าเหม็น เป็นถุงหนัง ฝังพืชสัตว์
อาหารใด ไหลออกเข้า เน่าเหม็นชัด
กายกำจัด กายหลงกาย รู้กายจริง
เวทนาเห็นเวทนา พาให้คิด จิตรับผล
จิตใจตน ค้นให้เห็น เป็นไฉน
สุขทุกข์โศก โลกร้อนเย็น เป็นเช่นใด
รู้เห็นได้ ปล่อยวางเป็น เห็นตามจริง
จิตเห็นจิต ในจิตนี้ มีความหมาย
จิตทั้งหลาย มีมากมาย เกิดก่ายกอง
สุขทุกข์โศก โลกยึดติด จิตครอบครอง
จิตตามมอง ตรองจิตเห็น เป็นจิตจริง
ธรรมเห็นธรรม ในธรรมนี้ มีดีชั่ว
เกิดจากตัว การกระทำ ธรรมสนอง
เห็นดีชั่ว กระจ่างใจ ธรรมที่ตรอง
สิ่งครอบครอง ผลดีชั่ว ที่ตัวทำ
อดีตที่ผ่าน คืนวันวาน หมดความหมาย
อนาคตกลาย สิ่งที่หมาย ได้แปรผัน
สิ่งทั้งหลาย สมใจได้ ในปัจจุบัน
ใจจิตมั่น ปัจจุบัน ทันได้จริง
ตนเห็นตน เห็นขึ้นได้ ที่ใจจิต
ตนเพ่งพิศ ใจจิตเป็น บุญกุศล
จิตเห็นใจ ใจเห็นจิต ตนเห็นตน
เห็นเหตุผล ตนแดนเกิด สิ่งทั้งปวง
สิ่งทั้งหลาย กายใจจิต ติดสุขทุกข์
สิ่งที่สุข ทุกข์ตามติด ใจจิตครอง
สิ่งทั้งหลาย เกิดดับได้ ใจจิตตรอง
จิตตามมอง เห็นทุกสิ่ง จิตเกิดใจ

 

2อย่างสำคัญที่สุด
1มีก็ได้ 2ไม่มีก็ได้
1ตายแล้วเกิด เวียนเกิดเวียนตาย ในวัฏสงสาร อมตะนครอจินไตย
สวรรค์โลก มนุษย์โลก ยมโลก
ทุกข์ขัง อนิจจัง อนัตตา
เป็นปัญญาแห่งการหยั่งรู้ มีเกิดก็ต้องมีตาย มีตายก็ต้องมีเกิด เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป วัฏสงสาร ถูกต้องตามความเป็นจริง ในสิ่งทั้งหลายทั้งปวง
2ตายแล้วดับศูนย์ ไม่ต้องมาเกิดอีก อวิชชาห่อหุ้ม เพราะความไม่รู้ มืดบอดสนิท เกิดมาจากไหน เกิดมาทำไม ใครทำให้เกิด ตายแล้วไปไหน ทำไมต้องตาย ใครทำให้ตาย ไม่มีวัฏสงสาร ไม่มีเวียนเกิดเวยนตาย ไม่มีก็ได้ แต่มันก็มีเกิด มีตาย มีศูนย์ ไม่มีเกิด มืดบอดสนิด
อวิชชาจับจิตจับใจ สุดท้ายแล้วก็ตัวใครตัวมัน กรรมเวรของสรรพสัตว์ ไม่มีอมตะนครอจินไตย ไม่มีสวรรค์โลก ไม่มีมนุษย์โลก ไม่มียมโลก ไม่มีจักรวาลย์ ไม่มีวัฏสงสาร มืดบอดตลอดกาล เกิดไม่รู้ ตายก็ไม่รู้ มีเกิดมีตายก็ไม่รู้ รู้อย่างเดียวคือ ตายแล้วดับศูนย์ หายไปเลยหายไปไหนก็ไม่รู้ รู้อย่างเดียวคือ ตายแล้วไม่ต้องเกิด อวิชชาเต็มเปลี่ยม อวิชชาเพลี่ยบแปล้ เต็มไปด้วยอวิชชาห่อหุ้ม

 

กรรมเห็นจิต ลัดเลาะ รวดเร็ว
กรรมยึดเกาะ เที่ยวไป ยึดมั่น
กรรมรู้ใจ หมดจด หยุดนิ่ง
กรรมติดคต หลงทาง ร่ำไป
กรรมปล่อยวาง สิ้นเวร ดับสนิท
กรรมรู้เห็น หมดกรรม สว่างใจ
การกระทำ เห็นการกระทำ เกิดจากกรรมทั้งสิ้น อจินไตยอมตะนคร อมตะนครอจินไตย หมดความสงสัย เรื่องกรรมเวร ภพภูมิทั้ง3โลก วัฏสงสาร
อนันตมหาสากลต์จักรวาลย์ เข้าถึงอนัตตา ย่อมรู้ค่าการปล่อยวาง

 

จิตไสว ใจสว่าง หนทางแจ้ง
เป็นดั่งแสง แห่งความสว่าง ส่องทางใส
สุขทุกข์โศก โลกเกิดเป็น เห็นจิตใจ
รู้นอกใน ใจจิตเป็น เห็นแจ้งเรา
ทุกสิ่งเกิด เปิดใจเห็น เป็นแต่ทุกข์
เห็นความสุข ในทุกสิ่ง เป็นสิ่งหลอน
สิ่งทั้งหลาย หาไม่ได้ ในแน่นอน
ควรถ่ายถอน ย้อนให้เห็น ตามเป็นจริง
ในวันพระ ตั้งสัจจะ อธิฐานจิต
ผูกมวลมิตร สิ่งดีงาม ตามให้ผล
เห็นจิตใจ สุขทุกข์เถิด เกิดในตน
เห็นเหตุผล ในตนได้ ตามความจริง

 

ขันธ์ทั้ง5 เวทนาทั้ง3 ธาตุทั้ง6 สมาธิแห่งความว่างเปล่า ปัญญาแห่งสติปัฏฐาน4
วิญญาณทั้ง6 นี่คือจุดเริ่มต้น ตามหลักคำสอนที่ถูกตรง ไปสู่จิตไปสู่ใจ แปดหมื่นสี่พันพระธรรมขันธ์ ในแต่ละขันธ์ ก็ล้วนแต่สอน ไปสู่จิตไปสู่ใจ ไปสู่กาย กายใจจิต ก็คือพระธรรมขันธ์ เพียงหนึ่งขันธ์เท่านั้น ขันธ์5 ขันธ์8 ขันธ์10 ก็คือขันธ์3ขันธ์เท่านั้น เพราะในแต่ละขันธ์ ที่พระพุทธองค์ทรงสั่งสอนชี้นำทาง ล้วนกล่าวถึง กายใจจิต เท่านั้นเอง ไม่ได้มีมากมายมหาศาลอย่างที่เราแอบอ้างกัน จนปฏิบัติกันไม่ถูก แปดหมื่นสี่พันพระธรรมขันธ์ ก็คือขันธ์ รวมกายใจจิต ให้เป็นหนึ่งเดียว คือเข้าถึงพระนิพพาน จากการปฏิบัติที่ถูกตรง ถูกต้องดังนี้ ละชั่ว3ทาง คือทางกาย ทางวาจา ทางใจ ปฏิบัติดี3ทาง ทางกายทางวาจา ทางใจ ทำใจให้สะอาดหมดจด ขาวรอบทั้ง3ทาง คือ ทางกาย ทางวาจา ทางใจ เป็นดังนี้แล ที่พระพุทธองค์ทรงสั่งสอน
ชี้นำทาง ในแต่ละขันธ์ ในแต่ละธาตุ ในแต่ละวิณญาณ ท้ายที่สุดแล้ว กายจิตใจ ก็กลายเป็น ทุกข์ขัง อนิจจัง อนัตตา อมตะนครอจินไตย ในเมืองแห่งพระนิพาน สว่างไสวไปทั่วทั้งพระนคร มีแต่ผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน ถูกต้องตามความเป็นจริง ในสิ่งทังหลายทั้งปวง เสมอเหมือนกันหมด หยุดความสงสัย หมดเรื่องเถียงกัน ไม่มีผิด ไม่มีถูก สงบนิ่งสว่างไสว เต็มเปลี่ยมไปด้วยปัญญาญาณ ฉะนี้แล

 

หลักธรรมคำสอนขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ไม่สั้นไม่ยาว สงบว่าง
เบาเย็น สว่างไสว ไม่ใช่ของหนัก ปล่อยวาง สละคืน ส่งคืน ไม่ยึดมั่น ไม่ถือมั่น ในสิ่งทั้งหลายทั้งปวง โดยอาศัยหลักปฏิบัติ ที่ถูกตรง ในทาน ศีล ภาวนา สมาธิ ปัญญา อันหมดจดเท่านั้น ไม่ได้มีมากมายอย่างที่เราพูดกัน เป็นหลักคำสอนที่เบาสบาย เปรียบได้ดังเปิดฝาหม้อที่คว่ำ ให้หงายขึ้น เพื่อความกระจ่างแจ้ง ในหลักแห่งความเป็นจริงของธรรมชาติ อุปมาเหมือนดอกบัว4เหล่า
1 พ้นจากน้ำแล้ว รอแสงตะวัน ก็จะเบ่งบานชูช่อ
2 ใกล้จะพ้นจากน้ำ รอพ้นจากน้ำ รอแสงตะวัน ก็จะเบ่งบานชูช่อ
3 พ้นจากเปลือกตม พ้นจากเยื่อของเต่าและปลา รอเวลาที่จะพ้นน้ำ รอแสงตะวัน ก็จะเบ่งบานชูช่อ
4เป็นอาหารของเต่าและปลา ไม่มีทางรอด ไม่มีโอกาสที่จะเบ่งบานชูช่อได้เลย มืดบอดสนิทดังนี้
หัวใจของพระพุทธศาสนาที่แท้จริง ก็คือ ทาน ศีล ภาวนา สมาธิ ปัญญา เท่านี้เอง ไม่สั้นแต่ก็ไม่ยาว ต้องปฏิบัติเอง รู้เอง เห็นเอง จงน้อมเข้ามาดูเอาเองเถิด จะเกิดความรู้แจ้ง ในทุกสรรพสิ่ง ในความเป็นจริง ตามธรรมชาติ ที่ถูกตรง เกิดขึ้นตามกาล รู้ได้ตามกาล เห็นได้ตามกาล
ธรรมทั้งหลายเหล่าใด เกิดขึ้นได้เพราะอาศัยเหตุเป็นปัจจัย ในการเกิด การที่จะดับ ธรรมทั้งหลายเหล่านั้น ก็ต้องดับที่เหตุ อันเป็นปัจจัยในการเกิด ฉันใดก็ฉันนั้น ในทุกสรรพสิ่ง เกิดที่เราก็ต้องดับที่เรา อย่าไปดับที่อื่นเลย

 

ขันธ์ทั้ง5
รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ
วิญญาณ6
ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ
ธาตุ6
ดิน น้ำ ลม ไฟ อากาส วิญญาณ
หัวใจพุทธศาสนา
ทาน ศีล ภาวนา สมาธิ ปัญญา
สายทางหลุดพ้น หลักของการปฏิบัติ
รูปฌาณ4 อรูปฌาณ4
สติกัมมัฎฐาน4 วิปัสสนากัมมัฎฐาน4
ใกล้ตัว ไกลตัว
พรหมวิหารธรรม4 สติปัฏฐาน4 สติสัมโพชฌงค์7 อริยะสัจจ์4 โลกธรรม8 มรรค์มีองค์8 กฏไตรลักษณ์3
หลักการพิจารณาธรรม มีสิ่งคู่ รูปฌาณ4 อรูปฌาณ4 ย่อมเข้าถึง อมตะนครอจินไตร ตามความเป็นจริงที่ถูกตรง

 

กล้วย กล้วย
1 หน่อกล้วยโผล่ พ้นจากดิน โผล่ยอดอ่อน อาศัยสิ่งเกิด ธาตุดิน ธาตุน้ำ ธาตุไฟ ธาตุลม
2 เป็นต้นกล้วยมีใบสาขา อาศัยสิ่งเกิด ธาตุดิน ธาตุน้ำ ธาตุไฟ ธาตุลม
3 ออกดอกช่อผล อาศัยสิ่งเกิด ธาตุดิน ธาตุน้ำ ธาตุไฟ ธาตุลม
4 เป็นผลแก่สีเขียว ตัดมาวางไว้เพื่อพิจารณา อยู่เบื้องหน้า ดังต่อไปนี้
1 หน่อกล้วยผลกล้วยแก่สีเขียว มาจากไหน สิ่งที่เกิดเป็นรูป และสิ่งที่ทำให้เป็นรูป คืออะไร
2 ต้นกล้วยมีใบสาขา ผลกล้วยแก่กลายเป็นสีเหลือง มาจากไหน สิ่งที่เกิดเป็นรูป และสิ่งที่ทำให้แปรเปลี่ยน ผันแปร คืออะไร
3 ออกดอกช่อผล ผลกล้วยแก่สุกงอม เหลืองดำ มาจากไหน สิ่งที่เกิดเป็นรูป และสิ่งที่ทำให้แปรเปลี่ยน ผันแปร คืออะไร
4 หน่อกล้วยโผล่ ผลกล้วยเน่าแห้งดับสลาย มาจากไหน สิ่งที่เกิดเป็นรูป และสิ่งที่ทำให้แปรเปลี่ยน ผันแปร คืออะไร
รูปฌาณ4 อรูปฌาณ4 ทั้งสิ่งมีวิญญาณ และสิ่งที่ไม่มีวิณญาณ ควรพิจารณาธรรม ไปในทำนองนี้ ในสิ่งทั้งหลายทั้งปวง สมาธิกัมมัฏฐาน วิปัสสนากัฏฐาน
ก็เช่นเดียวกัน สมาธิ1 วิปัสสนา4 ทุกข์ขัง อนิจจัง อนัตตา อมตะนครอจินไตย

 

สิ่งเกิดดับ จับใจจิต พินิจเห็น
สิ่งโลกเป็น เห็นตามธรรม ล้ำค่าหมาย
ทุกสิ่งอย่าง ต่างเท่ากัน ที่ความตาย
สิ่งที่ได้ ไม่เท่ากัน นั้นชั่วดี
ทั่วถิ่นมี ดีชั่วเห็น เป็นสุขทุกข์
ควรรีบลุก ปลุกใจจิต พินิจเห็น
ธรรมทั้งหลาย มากมายล้น ค้นหาเป็น
ก็จะเห็น สิ่งเกิดดับ ใจจิตเรา