เรื่องเด่น ตายโหงไปนิพพาน โดยพระราชพรหมยาน วัดท่าซุง

ตายโหงไปนิพพาน โดยพระราชพรหมยาน วัดท่าซุง

อาการตายไปนิพพานนี่ตายแบบตายโหงก็ถมไป เช่น ในสมัยพระพุทธเจ้ามีชีวิตอยู่ คนฟังเทศน์จบได้สำเร็จอรหัตผล แต่ทว่าไม่เคยบำเพ็ญทาน เช่นผ้าผ่อนท่อนสไบไว้ในพระพุทธศาสนาพระพุทธเจ้าตรัสเรียกว่าเอหิภิกขุ แปลว่าเจ้าจงเป็นภิกษุมาเถิด ผ้าไตรจีวรที่สำเร็จด้วยฤทธิ์ก็ไม่มี เพราะว่าเขาไม่ได้ทำไว้ก่อน สมัยนั้นร้านขายผ้าจีวรไม่มีเหมือนสมัยนี้ เพราะว่าพระพุทธศาสนาเกิดขึ้นมาใหม่ๆ ไปไหนก็เป็นคนใหม่เสียหมด ร้านเจ็กร้านจีนไม่ค่อยมี นักบวชก็ยังไม่ค่อยมากนัก นักบวชไม่ดื่นดาษเหมือนประเทศไทยในสมัยนี้ ฉะนั้นร้านค้าผ้าสำหรับพระจึงไม่มี พระลำบากในการหาผ้าใช้ ต้องไปเก็บผ้าที่เขาทิ้งมาปุๆปะๆประกอบกันเข้าจากผืนเล็กมาเป็นผืนใหญ่แล้วนำมาห่มมานุ่ง นี่เป็นระเบียบของพระ

เมื่อการหาผ้าได้ยาก แล้วเขาไม่ได้เคยทำบุญเรื่องผ้าผ่อนท่อนสไบไว้ก่อน พระพุทธเจ้าก็ไม่กล้าเรียกใช้คำว่าเอหิภิกขุ เพราะว่าถ้าตามธรรมดาพระองค์ตรัสว่า เอหิภิกขุ แปลว่าจงเป็นภิกษุมาเถิด ผ้าที่สำเร็จด้วยฤทธิ์จะลอยมาในอากาศสวมตัวเขาพอดี ทั้งนี้ก็เพราะว่าเขาต้องเคยถวายผ้าไตรจีวรไว้ในพระพุทธศาสนาในชาติก่อนๆ แต่ว่า คนก็มีหลายสิบท่านด้วยกันที่ปรากฏว่าฟังเทศน์แล้วเป็นพระอรหันต์ พระพุทธเจ้าทรงพิจารณาแล้วว่าเขาไม่เคยถวายผ้าไตรจีวรไว้ในพระพุทธศาสนา รู้ ท่านรู้นะ สัพพัญญู แปลว่า รู้ทั้งหมด พระพุทธเจ้าที่ไม่รู้อะไรไม่มี ก็ตรัสว่าเมื่อเจ้าปรารถนาจะบวช จงไปหาไตรจีวรมา ถ้าได้ผ้าไตรจีวรมาแล้วเราจะบวชให้

ผู้นี้ปรากฏว่าในขณะที่ไปหาผ้าไตรจีวรในขณะที่เป็นฆราวาส คือร่างกายเป็นฆราวาสแต่ใจเป็นพระเต็มเปี่ยมเพราะเป็นพระอรหันต์ ร่างกายที่มีความเลวอยู่มาก ไม่สามารถจพทรงความป็นพระอรหันต์ไว้ได้ก็เลยต้องตาย ทีนี้ถ้าจะป่วยตายมันก็ป่วยไม่ทัน แล้วก็ตายไม่ทัน ในที่สุดก็ตายด้วยอุบัติเหตุ วัวขวิดตายบ้าง มีการกระทบกระทั่งอะไรตายเสียบ้าง อย่างนี้เป็นต้น เรียกว่าทรงความเป็นพระอรหันต์สำหรับฆราวาสไม่มี คนที่เป็นพระอรหันต์แล้ว ถ้ายังไม่ได้บวช อย่างช้าวันรุ่งขึ้นก็ตาย ไม่ใช่ 7 วัน

คราวนี้ สำหรับผู้ที่ตายไปแล้วด้วยการถูกฆ่าเราเรียกกันว่าสัมภเวสี เฉพาะบางท่านนะ บางท่านก็ไม่ใช่สัมภเวสี อย่างพระอรหันต์ก็กล่าวมาแล้วว่าถูกวัวขวิดตาย หรือตายด้วยอุบัติเหตุ เวลาตายแล้วท่านไปนิพพานเลย อย่างนี้เขาไม่เรียกสัมภเวสี สำหรับพวกที่เรียกกันว่า สัมภเวสี ก็มีอยู่ว่า เวลาตายแล้วด้วยกรณีใดๆก็ตามยังไม่ครบอายุขัย ที่ไปยังเข้าไม่ได้ จะไปนรกก็เข้านรกไม่ได้ จะเป็นเปรต อสุรกาย สัตว์เดรัจฉาน หรือเป็นมนุษย์ เป็นเทวดา เป็นพรหม อย่างนี้ไปไม่ได้ เพราะว่ายังไม่ถึงเวลาจะไป

เลยต้องท่องเที่ยวไป เดินไปเดินมา เดินมาเดินไป ไปหิวโซเซๆ พวกนี้หมอผีชอบเรียกเอาไปเลี้ยง เพราะว่าแกลำบาก เมื่อมีใครนำไปเลี้ยง แกก็ต้องไปกะเขานั่นแหละ เข้าบ้านโน้นก็ไม่ได้ เข้าบ้านนี้ก็ไม่ได้ อาหารที่จะกินก็ไม่มี ถ้ามีใครมาชวนเข้าก็ไป ยังไงๆก็คิดว่าทำงานให้เขาเพียงแค่กินอิ่มก็พอ ผีกับคนนี่มีสภาพเหมือนกันนะ ผีก็เหมือนคนเพราะไอ้ผีนั่นคือจิตใจของคนที่มันเคลื่อนออกจากร่าง สภาพความรู้สึกมันก็เหมือนกัน ไม่แตกต่างกับของเดิม



ที่มา คำสอนหลวงพ่อฤาษี (ลิงดำ)