ตื่น..มาตื่นกันเถอะครับ ฝึกสมาธิผิดๆ

การค้นพบนั้นต้องค้นพบด้วยตนเอง พระตถาคตเป็นแต่เพียงผู้ชี้ทางสว่างให้เท่านั้น แต่จู่ๆ จะมาบอกว่า เราเป็นผู้ค้นพบคนแรก เป็นไปไม่ได้แน่ๆ มันมีการสั่งสมสุตตะกันมาอยู่ตลอดเวลา แม้ขณะนี้การสั่งสมสุตตะก็ยังมีอยู่เรื่อยๆ จากธรรมภายในภายนอกประกอบกันไป เป็นพยานยืนยันความมีอยู่จริงแห่งพระสัจธรรมคำสอน

 

ปล.ลิง

น้องหนูๆ คนไหน ที่ ทนภาษาข้างบนไม่ได้ ต้องการ ฟังแบบเป็นเหตุเป็นผล

ก็ขอให้พิจารณา ถึง พระมหากรุณาธิคุณ วิสุทธิคุณ ผู้รู้แจ้งโลก ผู้สอนมนุษย์ และเทวดา

น้องๆ หนูๆ จะพบ จรณะ ของพระพุทธองค์ข้อหนึ่ง ตรัสก่อนแสดงพระสูตร โดยเฉพาะ
พระสูตรที่เป็น ภาษาเข้าใจยาก เป็น อภิธรรม ไม่มีนิทาน บุคคลาธิษฐาน

พระพุทธองค์ท่านะเน้นว่า " ให้จดจำให้ดี ท่องให้คล่องปาก สาธยายให้ขึ้นใจ "

ซึ่งต่างจาก สาวก ที่ไม่รู้วิธีการสอน ไม่รู้ว่า อุบายการสอนที่พระพุทธองค์ทรง
บัญญัตินั้น มี ธรรมฤทธิ์เพียงใด

ดังนั้น

พระพุทธองค์ เน้น ย้ำ สำทับ บางพระสูตร หลายรอบ ทั้งก่อน ทั้งหลัง ว่าให้ จดจำให้ดี

ทั้งนี้เป็นเพราะอะไร

เพราะ สัญญามันจะทับจิต การภาวนาหรือ !?

ทั้งๆที่ มุขนัยที่พระพุทธองค์ ทรงเลือกใช้ ก็มี อยู่พร้อมแล้ว หรือว่า พร่องกันเล่า !?

น้องๆ หนูๆ ลองพิจารณา

แล้วลอง ทดสอบดูเทิด

 

พี่ที ไม่เข้าใจคำถาม ซึ่ง ไม่แปลก และ ไม่ผิด

พี่ที ลองพิจารณา บุคคลที่ พ้นขันธ์5 เบ็ดเสร็ดเด็ดขาด มีสติ มีสัมปชัญญะ
มี มรรคเพียงนิดหน่อย สมาธิมีเล็กน้อย

ถามว่า ยังมีเรื่อง สั่งสมสุตตะ ใน ขณะแห่ง มรรค นั้นไหม !?

ถ้าในขณะแห่ง มรรค แบบนั้น ไม่มีขันธ์5 แล้วตอนกลับออกมา ประกาศบัญญัติ
พี่ทีว่า คนๆนั้น ไปเอามาจากไหน !?

จิตไม่เคยรู้ถึงฐาน ไม่เคยเห็นฐีติจิต หรือแม้นแต่
ฐีติธรรม(ตั้งได้เพียงแค่สัททา) จะตอบไม่ได้

แต่ถ้า สัททาไม่ง่อนแง่น ตอบได้ แม้นว่า "..............."

 

เคยกล่าวไว้แล้ว..การจะทิ้งบัญญัติ สมมุติ หรือเพิกสัญญา นั้น ท่านจัก

ต้องอยู่ในขั้น บรรลุธรรมแล้ว จิตเขาจะบอกท่านเองว่า..นั่นไม่ใช่เรา โน่นก็ไม่เป็นเรา นั่นก็ไม่ใช่อัตตาตัวตนของเรา "ทุกอย่างจึงไม่ใช่เรา"..ละทิ้งได้แม้ขันธ์5
การบรรยายธรรมท่านต้องคำนึงถึง สภาวะเริ่มต้น-สภาวะที่บรรลุธรรมแล้ว..ท่านชี้มั่วไปหมด มาทิ้งบัญญัติทั้งที่เพิ่งเริ่มต้นศึกษาหรืออยู่ในระหว่างศึกษายังไม่บรรลุธรรม-ต้องเข้าใจเขา-ใช้สมมุติ-บัญญัติ-ให้เป็น ใช้เขาเป็นสะพานเพื่อเรียนรู้ไปก่อนเมื่อถึงเวลา จิตเขาจะเพิกถอน สมมุติบัญญัติ-สัญญา เขาออกจากจิตเราทีหลังไปเองครับ-ตามเหตุปัจจัยที่กระทำ
เหตุใด ท่านยังมาบรรยาย ข้ามขั้นสภาวะอยู่อีกละครับ ไม่ชัดเจนเลย

 

ทีนี้ อาศัย อำนาจ ที่ พี่ที กด อนุโมทนา ผมจะถือว่า พี่ที เพ่งพิสูจน์ ธรรมบางอย่างอยู่

อาศัยอำนาจนั้น จะทัก พี่ที คราวนี้เป็น คำรบที่สาม คือ ถ้าไม่เข้าใจ ไม่อนุโลม
ปฏิโลม ก็ถือว่า สิ้นสุด

พี่ที ต้องระวัง ชาติ(สิ่งที่ทำให้เกิด สภาพสัตตะ) ที่เรียกว่า ที่ปรึกษา

พี่ทีเกิดมาชาตินี้ มี คุณชาติ มีวาสนา มีอาสวะ ที่นอนมา เป็น ที่ปรึกษา

ตรงนี้ให้ระวัง อย่าเอาไปใช้ สอนธรรมะ เพราะ มันจะกลายเป็น กรรม ที่ขวาง

พระศาสดาในธรรมวินัยนี้ จะมี สิ่งอื่นไม่ได้ เด็ดขาด

แม้นที่ผมๆ พูดๆ อยู่นี่ พี่ทีอย่าหวงศาสดาอื่น ว่าจะปรากฏ แทรก พุทธเกษตรนี้
ของพระผู้มีพระภาคพระองค์นั้น

ถ้าหวงว่าจะมีคนอื่นให้กราบ ไม่ใช่ แนบสนิทกับพระศาสดา นั่นแปลว่า พี่ที หวงตัวเอง

ต้อง นำส่ง เพียรเผา

 

อืมจริง..เห็นแล้ว พูดไม่ออกหรอก จะเอาอะไรมาพูดมาบัญญัติได้ นี่ถ้าไม่ใช่เพราะพระบริสุทธิคุณ พระปัญญาธิคุณ และพระมหากรุณาธิคุณแล้ว หมดปัญญา ไม่รู้จะเอาอะไรมากล่าวเลย

สาธุ..กราบพระพุทธพระธรรมพระสงฆ์

 

ที่ไม่ทำต่อก็เพราะเห็นโทษเห็นบาปกรรมตรงนี้แหละ ผมนึกถึงวิสุทธิ 7 มันลงรอยกันตรงนี้พอดีเลย ถ้าความหมดจดไม่มีไปตั้งแต่ต้นไปโดยลำดับ ก็ไม่ต้องไปพูดถึงมรรคถึงผลเลย เป็นไปไม่ได้ และถ้าสัทธายังสั่นคลอนได้ ก็แปลว่าที่ปฏิบัติมายังผิดหมด เป็นไปไม่ได้

 

พี่ที ก็ยังส่งจิตออกนอก ไม่เลิก

จริงๆ พอกำหนดรู้ทุกขสัจจ พรากออกไปอย่างนั้น เกิดแล้วก็ดับ เวลากลับมา

เวลา ปัจจะเวกขณะ(อนุโลมเรียก) กลับมา

ยังไงก็ต้องเกิดบัญญัติ

บัญญัตินั้นมาจากไหน ...อย่าให้เกินกายออกไป จะเห็น อาจารย์มีอยู่6 [ ไม่มีทางเป็นสัตว์ได้ ]

และ สิ่งเหล่านั้นเองที่ทำให้ พี่ที ไม่มีทางพูดไปในเขตขันธ์อื่น นอกจาก
หนทางที่ตนเดินมา ด้วยชาติ ภพ ร้อยรัดอยู่แบบนั้น ขันธ์5 เอาไปกินหมด
แต่ก็มี ทางออก .......ซึ่ง...............................................

 

ซึ่ง....กินขันธ์5....ซะเลย....ก่อนที่มันจะกินเรา

เตร๊ง เตรง เตร่ง เต๊รง......เตรง เตร่ง เตร๊ง เตรง เตร่ง.....อิ

 

ผมก็พิจารณาอยู่ สังเกตดู ถ้าพูดแต่ในทางที่ตนเองเดินมา มันถนัดถนี่ ก็จะไม่ค่อยฟุ้งเท่าไหร่ เมื่อไหร่ชักนอกเหนือออกไปละก็ เดี๋ยวก็ฟุ้งมากขึ้นๆ เอาเป็นว่าพอแค่นี้ก่อนครับ โมทนาสาธุธรรมด้วยครับ

 

ลง 146 เลย....ทั้งเต็งทั้งโต๊ด......กินเรียบ ทั้งสูง ทั้งต่ำ...

 

กินได้อะเป่าหละ

เพ่งไว้เลย ด้วยเหตุเพียง ขันธ์5 แค่นี้ ก็ทำลายข้าสึกกองใหญ่ได้

เพียงแต่ น้าจร สัททาในสัมมาสัมพุทธเจ้า ก็ชื่อว่า มี ธรรมเป็นวิหาร( แค่จำ ขันธ์5 ไว้แค่นี้)

ที่เหลือ คืออย่าให้แฉลบออกไปเป็นเรื่อง สัตต ให้มีแต่ อายตนะ ที่เป็นอุปทายรูป
ที่อาศัยผัสสะนอกๆ ก่อให้เกิดเป็น ชาติ ชรา มรณะ เกิดดับ เกิดดับ แล้วพิจารณา
จนยอมรับ อริยสัจจ ไม่กระเพื่อมไปหวงศาสดาอื่น(ซึ่งก็คือ มานะธาตุ มานะตน
เท่านั้นที่มันขยับ ไม่ต้องไปปรักปรำ สัตต[เพื่อนทุกข์อื่นว่าเขาจะเสนอหน้า]) พอลงใจ ก็...........................(ได้กิน)

 

อ้าวคนอื่นลง สูง ต่ำ....เราเจ้ามือ...146 ไม่กิน ก็ได้...ไง...
แต่ไม่มีใครมาแย่งเอาไปกิน แน่นอน...
ตกลง เรากินมั้ย....ไม่เอา ยังได้กินเลย

ไปสอน ศิษย์แกโน่น....อย่ามาสอนชั้น...ชั้นเลิกเรียนแล้ว...

 

สรุปสั้นๆอีกครั้งครับ ลองสำรวจกิเลสตนเองว่า ยังมีมานะว่า เรานี้ดีกว่า ของเราถูกกว่า ของคนอื่นผิด ก็เป็นการหลงความคิด หลงอัตตา หลงสัญญา ถึงแม้ว่าจะรู้บัญญัติมากมาย รู้วิมุตติ รู้แสงสว่าง รู้ปฏิจสมุปบาท แต่ว่า ยังมากด้วยอัตตาตัวนี้ เราก็ต้องถามตนเองแล้วว่า ที่รู้มานั้นช่วยอะไรเราได้บ้าง ในการทำให้กิเลสลดน้อยถอยลง
การรู้ปฏิจสมุปบาท รู้ธรรมร้อยแปด แต่ถ้ายังไม่สามารถทำให้ใจวางเฉยได้ รู้นั้นจะมีประโยชน์อะไร เชิญชี้แนะตามอัธยาศัยครับ

 

มันเกี่ยวอะไรกับการที่เขาชี้แนะ นำความรู้มาแลกเปลี่ยน-ชี้แนะกันเล่าครับ -ผู้แสดงเขาให้ความรู้ได้ เขาจะมีกิเลสลดหรือเพิ่มมันก็ไม่เกี่ยวกับท่าน รโชหรณัง..เหตุใดท่านไขว้เขวเยี่ยงนี้ครับงง

 

มันเป็นแค่แผนที่-เอามาแลกเปลี่ยน คุณมาตัดบทแบบนี้ทำให้คนมองว่าคุณดีกว่าคนแสดงยังงั้นรึครับ การตอบแบบนี้ทำให้กิเลสคุณน้อยกว่าเขารึครับ
แทนที่จะตอบหรือชี้ว่า ข้อมูล-แผนที่-ที่มีผู้นำมาเสนอผิดถูกอย่างไร โต้มาให้เกิดปัญญา ท่านกลับไม่กล้าแสดงภูมิธรรมออกมา-แต่มาวางฟอร์ม ใช้วาทะ-วาจา-กะทบผู้แสดงอีกมันได้ประโยชน์อันใดครับ ท่านรโชหรณัง..

 

อัตตา เล่นงานคุณซะแล้ว ท่านรโชหรณังครับ.. ใครเขาจะรู้อะไรมากมายนั่นเป็นเรื่องที่คุณต้องควบคุมตนเองว่า..เชื่อถือได้ไหม-เขารู้จริงรึไม่-โต้ตอบ-หาความรู้ ไม่ใช่มาใช้วาจานิ่มๆแล้วยกตนข่มท่านด้วยสำนวนเดิมๆของคุณ ว่ารู้แล้วมันทำให้กิเลสลดลงไหมครับ ..
มันทำให้คนแสดงธรรมเพื่อแลกเปลี่ยนธรรม-สนทนาธรรม-เสียกำลังใจครับ ผมไม่ได้มาอวดภูมิกับท่าน ผมคุยกับทุกคน ก็บอกแต่ต้นแล้ว มาชวนสนทนาธรรม แลกเปลี่ยนกัน ผมตอบโต้ก็เป็นไปตามความรู้-บัญญัติที่ผมทราบ-ผิดตรงไหนก็ชี้มาซิครับ -ที่ว่าท่านไม่ถูก-ท่านก็โต้มาด้วยเหตุผลซิครับว่าผมผิด ..ตรงไหน
แต่ปล่าวท่านไม่โต้แต่ใช้วาทะวางฟอร์มให้ดูดีแทน นี่อัตตาร้อยเปอร์เซ็นต์เลยครับ อีก5-10 ปีข้างหน้าท่านมาอ่าน อาจจะขอบคุณผมวันนี้ก็ได้ครับ

 

สรุปนะครับ-โลกเปิดแล้ว-ต้องไปเรียนรู้อย่างปราศจากอคติ จากตำราอื่นบ้าง ใช้มหาประเทศ4 ของ พจ.ท่านเป็นหลักซิครับ
ไม่เชื่อก็หาข้อเท็จจริงมาหักล้าง ..หากคุณ รโชหรณังและ คุณ TBOON ..เกิดความรู้สึกว่า งั้นที่ผม ทั้งสองคนฝึกมาตลอดชีวิตนี่ "ผิดหมด" เลยรึ เป็นไปไม่ได้ ..
จงเชื่อมั่นแล้วท่านจะค้นคว้า อย่าเอาแต่จงเชื่อมั่นแล้วท่านจะศรัทธา จบข่าวเลยไม่ค้นคว้าครับ ..อย่างงั้นตอบคำถามที่ผมโต้คุณมาทุกกะทู้ดูซิครับ-ชี้มาเลยว่าผมผิด..หากชี้ไม่ได้ก็ชัดเจนครับ คุณทั้งคู่นนั่นแหละผิดมาตลอดชีวิตเลยครับ สาธุ กะเทาะกิเลสอัตตาคนเล่นหน่อย อิอิ

 

จริงหรือเปล่าหละครับ ถ้าไม่จริงก็คือไม่จริง ทำไมถึงได้คิดปรุงยืดยาวต่อไปอีกมากมายหละครับ แบบนี้เรียกว่าปรุงแต่งได้ไหมครับ

 

เขาเรียกแลกเปลี่ยนธรรม เรายังอยู่ในบทสนทนากันครับ ก็คุณเลี่ยงไม่ยอมตอบโต้ด้วยความรู้ แต่กลับมาใช้วาทะ-คารม แทนนี่ครับ นั่นแหละปรุงแต่งครับ อิอิ