ถามมาสิจ๊ะ...แม่ชีณัฐทิพย์ ตนุพันธ์ ยินดีตอบจ้า...

กราบสวัสดีแม่ชีครับ ทุกคนต่างก็หาทางหนีทุกข์กันจ้าละหวั่น ขอแม่โปรดแนะแนวทางให้ผมปฎิบัติด้วยครับมีทุกข์เหมือนกัน จะติดต่อแม่ได้ทางไหนครับผมหรั่ง 0803032583 ขอให้แม่เจริญในธรรมได้พระนิพพานในชาตินี้ครับ

 

ขออนุญาตตอบแทนท่านอาจารย์แม่ชีนะคะ

เพื่อแจ้งให้คุณหรั่งทราบค่ะ

สามารถติดต่อได้ที่ทิพยสถานธรรมค่ะ

หมายเลขโทรศัพท์ 074-450242,081-9590736 ค่ะ....

...บางครั้งคนนำทางก็สำคัญ....ขอให้คุณหรั่งคลายจากทุกข์โดยเร็วพลันนะคะ...

 

ธรรมสวัสดีค่ะ...

ดูเหมือนพ่อไม่ชอบแต่โดยความเป็นจริงแล้วพ่อคาดหวังในตัวเราสูงกว่าคนอื่นนั่นก็คือ อยากให้เป็นผู้ชาย เมื่อไม่ได้ลูกตามเพศที่ต้องการก็แสดงอาการเหมือนเกลียดหรือลำเอียง เรียกว่าเวลามีปัญหาเอาลูกรักไว้ข้างหลัง ลูกชังเอาไว้ข้างหน้าคือให้ลูกที่ดูเหมือนชังเป็นด่านหน้าฝ่าอันตรายไปก่อน ส่วนลูกรักต้องปลอดภัย สุดท้ายลูกชังเจอะเจอปัญหาตั้งแต่ต้นจนสามารถฝ่าวิกฤติอันเลวร้ายได้ ส่วนลูกรักยังไม่ได้เจอเมื่อถึงคราวเจอบ้างบางอย่างก็แก้ไม่ได้ถึงทางตันในที่สุด

ถ้าจะพูดในเรื่องของกรรมก็ต้องย้อนไปในภพชาติที่ยาวไกลโน้น แม่ชีเคยเกิดเป็นลูกของท่านเหมือนกันแล้วก็ช่วงชิงของทรัพย์มรดกเรียกว่ายักยอกของๆพ่อมา มีปัญหาก็โยนกลับไปให้ท่านแก้ไขแทน ซึ่งก็ไม่ต่างกับชาติปัจจุบันนี้แหละ ยามดีมีสุขก็หลงระเริงกับคนอื่น ยามอับจนก็หันหน้ามาพึ่งพ่อช่วยแก้ไขให้อีกเหมือนเดิม ทีแรกก็ไม่รู้หรอกเพราะยังไม่ได้บวช พอบวชแล้วหลวงปู่ให้ทำสมาธิจนกระทั่งเห็นนิมิตเป็นเรื่องเป็นราวเลย จึงเข้าใจเรื่องของอดีตชาติแต่แม่ชีก็ไม่ยึดติดกับอดีตชาตินะ

เมื่อรู้แล้วก็เริ่มทำในสิ่งที่ดีกับตัวเองและลงสู่พ่อด้วยโดยไม่ลืมขออโหสิกรรมต่อท่าน จากนั้นก็ใช้ความอดทนที่โดนท่านทำไว้ในตอนเด็กกลับมาใช้ตอนโตคือทำในสิ่งที่ดีให้ท่านดู แม้จะโดนด่าว่าแรงๆก็ไม่โกรธเพราะเข้าใจ ถ้าเป็นแต่ก่อนที่ยังไม่เข้าใจอาจชกหน้าท่านได้เหมือนกัน

ส่วนอากงและอาม่าก็เหมือนกันดูเหมือนท่านไม่ชอบใช้ให้ทำโน่นทำนี่ จนสุดท้ายเราเก่งกว่าใคร รู้สึกว่าตอนที่กลับไปหาอากงและอาม่าตอนโตแล้ว ท่านถามว่า ไม่คิดถึงอาม่าเหรอจึงไม่มาเยี่ยมบ้างเลย ถามหนูแล้วกันว่า ถ้าหนูรักใครสักคนหนูจะจ้ำจี้จ้ำไชให้เขาเป็นคนดีไหม ซึ่งอาการที่ทำนั้นมันอาจดูเหมือนไม่รัก แต่ผลออกมานั่นก็คือ รัก

สรุป...กรรมที่ทำคือ โง่ไม่เข้าใจท่านและท่านก็เลยไม่เข้าใจเรานั่นเอง

ความเชื่อของคนสมัยก่อนกับสมัยนี้ต่างกันในบางเรื่อง เพราะโลกมันเปลี่ยนไป คนที่ยังไม่ตายก็ต้องปรับเปลี่ยนตามโลกปัจจุบัน ถ้าดันทุรังเหมือนสมัยก่อนมีหวังได้อยู่คนเดียวโดยที่ไม่มีใครเหลียวแลแน่นอน
บุญรักษา/ธรรมสวัสดี

 

<P>กราบสวัสดีแม่ชีเจ้าคะ</P>
<P>&nbsp;</P>
<P>&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; ตอนแรกตั้งใจจะมาปฏิบัติธรรมที่ทิพยธรรมสถาน เผื่อจะได้พบทางของตัวเองและเผื่อจะได้เจอแม่ชีให้เป็นมงคลชีวิต แต่พอได้รู้เรื่องราวจากเน็ต ก็ยิ่งสงสารแม่ชีเข้าไปอีก เพราะขนาดป่วยแล้ว ยังต้องสอนผู้ปฏิบัติอีก แล้วตัวเองก็ไม่สามารถจะตอบแทนแม่ชีได้มากมาย เลยคิดว่า ขอเรียนปรึกษาทางนี้และขอตอบแทนคุณของแม่ชีโดยการโอนเงินมาร่วมทำบุญกับแม่ชีที่ทิพยธรรมสถานเลยน่าจะดีกว่า</P>
<P>&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; คือชีวิตมันพะอีดพะอมไงไม่รู้คะ จะดีก็ไม่ใช่ จะร้ายก็ไม่เชิง อารมณ์ก็เหมือนกัน ทางโลกก็อย่างนั้น ทางธรรมก็อย่างนั้น ถ้าใช้ความไม่รู้ตอบแบบงูๆ ปลาๆ ก็คือ มันเหมือนติดอะไรอยู่ก็ไม่รู้ หลายอย่างเรารู้ แต่ทำอะไรไม่ได้ ชีวิตเหมือนโดนขัง โดนมัด เคยมีพระและอาจารย์ที่เป็นฆราวาสบอกว่า หนูทำกรรมทรมานสัตว์หนักมากๆ แก้ไงก็ไม่หาย เคยไปปฏิบัติธรรม กลับมาก็รู้สึกว่าตัวเองยังตื้อๆ ยังไงบอกไม่ถูก ตัวหนักๆ ไม่เบาเลย ทั้งที่ตั้งใจปฏิบัติมากๆๆๆๆ ท่านบอกว่าทำยังไงๆ เจ้ากรรมเขาไม่อโหสิกรรมให้หรอก ต้องให้เขาทำพิธีให้ หนูก็ไม่ค่อยอยากเชื่อ เพราะกรรม ยังไงก็ต้องรับอยู่แล้ว แต่ถ้าบอกว่าขออโหสิกรรม เชื่อคะ แล้วก็เคยได้ยินมาเหมือนกันว่า กรรมที่ทรมานหรือฆ่าจนเขาตายนี่ เขาไม่ค่อยอโหสิกรรมให้ แล้วทุกวันนี้ก็แปลก บางวันสวดมนต์ได้น้อยบท บางวันมากบท แต่พอถึงตอนจะแผ่เมตตา ขออโหสิกรรมนี่ ง่วงจนไม่ได้นึกขออโหสิกรรมเลยคะ น้อยครั้งมากๆ เลยที่จะได้นึกเอ่ยขออโหสิกรรม </P>
<P>&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; หนูอยากเรียนถามแม่ชีว่า ทำไมชีวิตมันติดเหมือนโดนมัดมือ มัดเท้า ให้รับรู้ แต่ทำอะไรไม่ได้ พูดก็เหมือนไม่มีใครได้ยิน มันบอกไม่ถูกคะ บางครั้งอยากบวช แต่บางครั้งเหมือนยังติดทางโลกอยู่ มันติดอะไรอยู่คะมันไม่ไปซักทาง มันเหมือนกับจะบ้า จะสงบก็ไม่สงบ จะหวือหวาซะเลยก็ไม่เอาอีก มีทางแก้มั๊ยคะ แล้วมันจะถึงฝั่งบ้างมั๊ยคะ</P>
<P>&nbsp;</P>
<P>&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; ขอกราบอนุโมทนาบุญกับแม่ชีด้วยนะเจ้าคะ และขอกราบสวัสดีแม่ชีเจ้าคะ</P>

 

วันนี้ได้เข้าร่อมการอบรมของเเม่ชีณัฐทิพย์เเล้วที่ม.เทคโนราชมงคลศรีวิชัย

วันนี้ได้เข้าร่วมการอบรมของเเม่ชีณัฐทิพย์เเล้วที่ม.เทคโนราชมงคลศรีวิชัย
รู้สึกดีมากค่ะประทับใจมากๆสนุกไม่น่าเบื่อเลย

อยากทราบค่ะว่าที่อยู่ที่ติดต่อเเม่ชีณัฐทิพย์

เพราะว่าถ้ามีโอกาสคิดไว้ว่าอยากฟังท่านอบรมกับเพื่อนๆอีกค่ะ

 

ติดต่ออาจารย์แม่ชี ได้ที่ ทิพยสถานธรรม เกาะยอ โทร.074-450242 หรือ 081-9590736 ค่ะ


.

 

ลูกศิษย์ เยอะดีนะครับแม่ชี เข้ามาชมบอร์ดเฉยๆครับและขอพรด้วย
ธรรมใดที่แม่ชีเห็นแล้วผมขอเห็นธรรมนั้นด้วยครับ
เห็นแม่ชีแล้วนึกถึงแม่ชีปทุม โชติอนันท์เลยครับ

 

"ทำไมตกงาน?" คำถามคาใจ ใครหลายคน



​

กราบนมัสการ (หรือกราบเรียนดีครับ) แม่ชีนะครับ อย่างที่หัวข้อได้แสดงไปแล้วนั้น ก็เป็นคำถามที่ค่อนข้างจะเป็นที่นิยมของบัณฑิตที่จบใหม่ๆมาหลายท่านหรือ บุคคลอื่นๆที่ถูกเลิกจ้าง
เนื่องด้วยสาเหตุ อาจจะมาจาก
- ไม่มีโอกาส (หรือมีโอกาสนั่นแหละแต่ไม่่ไขว่คว้าเอาไว้)
- พยายามหาแล้ว สมัครไปหลายที่แล้วก็เงียบ
- นิสัยส่วนตัว ที่ไม่ชอบขยันสมัครงาน(ขี้เกียจนั่นเอง)
- สภาพเศรษฐกิจ(ที่ดีแสนดีซะนี่กระไร)
แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น ก็น่าจะมีสาเหตุอื่นๆที่ยังไม่แน่ชัด และไม่สามารถที่จะรับรู้ได้ด้วยตัวเอง หรือ กรรมเก่า อยากเรียนถามแม่ชีครับ ว่าจะมีคำตอบที่ค่อนข้างจะไขข้อข้องใจให้กับผมๆและเพื่อนๆพี่ๆน้องๆที่กำลังตกงานอยู่ในขณะนี้ได้หรือไม่ และถ้าจะเจาะเฉพาะส่วนของผมจะได้หรือไม่ครับ ว่าสาเหตุจริงๆนั้นคืออะไร จะเป็นพระคุณอย่างยิ่งครับ อนุโมทนาครับ

 

กราบสวัสดีและขอกราบอนุโมทนากับคุณแม่ด้วยทุกอย่างเลยค่ะ สาธุ
หนูอยู่หาดใหญ่ค่ะ คิดว่าคงมีโอกาสได้ไปกราบแม่ชีสักครั้งนะคะ
จริงๆแล้วหนูเองมีเรื่องอยากถามคุณแม่เยอะแยะมากมายเลยค่ะ
หากว่าหนูมีโอกาสจะแวะไปกราบนมัสการค่ะ

 

ธรรมสวัสดีค่ะ...

ทุกชีวิตที่เกิดมาย่อมมีทุกข์กันทั้งสิ้น ทางหนีหรือให้พ้นทุกข์มีไหม? ก็มีนะ นั่นก็คือการเข้าใจทุกข์และทิ้งทุกข์ สุขก็เกิดโดยฉับพลันครับผม
บุญรักษา/ธรรมสวัสดี

 

บางทีก็น้อยใจ

ผมเป็นน้องคนเล็กของที่บ้าน มีลูกชายทั้งหมด3คน แต่ผมเป็นคนที่ไม่มีใครชอบนักในบ้าน(ตามความคิดนะครับ) เพราะผมเป็นคนชอบพูดจาตรงๆไม่ชอบประจบเอาใจใคร พอมีเรื่องอะไรผมจะเป็นคนผิดอยู่เสมอ บางทีผมก็น้อยใจนะ ที่คนที่เรารักทั้งพ่อและแม่ แสดงออกว่ารักลูกๆคนอื่นมากกว่าเรา ผมเคยนึกเสียใจที่ผมต้องเป็นคนที่ไม่มีใครสนใจ เข้าใจ หรือแม้แต่เห็นใจ ความรู้สึกของผมบ้าง แต่พอลองกลับมาคิดดูอีกที ผมว่าถึงแม้ เราอาจจะคิดน้อยใจบ้าง แต่พอคิดดูดีๆ พ่อกับแม่ก็เลี้ยงเรามา ให้เราเป็นคนดี ได้เรียนหนังสือ สนับสนุนในสิ่งที่เราชอบ ก็ดีใจแล้ว ผมคิดแบบนี้ถูกต้องแล้วหรือเปล่าครับ ถ้ามันเป็นสิ่งที่ถูกก็ขอขอบคุณธรรมะที่ทำให้ผมคิดได้นะครับ ขอบคุณครับ

 

ธรรมสวัสดีค่ะ...
สาธุด้วยนะคะที่คิดได้และทำใจได้ คิดมุมกลับกันทำให้เราเห็นสัทธรรมค่ะ
บุญรักษา/ธรรมสวัสดี

 

คุณแม่ค่ะ อยากปรึกษาเป็นการส่วนตัว จะติดต่อคุณแม่ได้อย่างไรค่ะ

 

อยากสอบถามแม่ชีหน่อยครับ ว่าการปฏิบัติธรรมหรือสมาธินั้น ตามที่เคยรู้หรือเคยอ่านตามที่มีเผยแพร่ต่างนั้น การที่คนเราจะสำเร็จถึงขั้นไหนหรือไปได้ไวนั้นต้องมีบุญบารมีจากอดีตชาติซึ่งสั่งสมหรือปฏิบัติมาจึงสามารถจะบรรลุธรรมขั้นสูงนั้นได้และเร็ว ไม่ทราบว่าผมเข้าใจถูกหรือผิด และอยากถามว่าถ้าผู้ไม่เคยปฏิบัติมาในอดีตชาติและในชาติปัจจุบันนี้ก็ประพฤติตนผิดศีลผิดธรรมหลายข้อ แต่ถ้ากลับเนื้อกลับตัวตั้งจิตตั้งใจปฏิบัติธรรมไม่ทราบว่ามีโอกาสจะสำเร็จธรรมบ้างไหมครับถ้าได้บุคคลนั้นสามารถที่จะปฏิบัติได้ถึงขั้นไหน คือไม่ได้เจาะจงว่าเป็นใครนะครับถามเพื่อประดับความรู้นะครับยึดหลักที่ว่าไม่รู้อะไรให้สอบถามผู้รู้ และอยากถามว่าถ้าปฏิบัติธรรมในเพศฆราวาสนั้นโอกาสความสำเร็จมีมากน้อยแค่ไหน ผมก็เป็นคนหนึ่งที่อยากฝึกสมาธิปฏิบัติธรรมเหมือนกันครับยอมรับครับว่าเบื่อหน่ายชีวิตที่สับสนวุ่นวายไม่รู้จักจบสิ้น ไม่อยากวนเวียนในวัฎสังขารอีกแล้ว อยากไปให้ถึงนิพพานบ้างเพื่อหยุดการเวียนว่ายตายเกิดซึ่งเป็นหนทางแห่งทุกข์ ได้อ่านเรื่องราวของแม่ชีขนาดว่าแม่ชีปฏิบัติได้ถึงขั้นนี้แล้วก็ยังมีทุกข์อยู่ ไอ้ผมไม่ได้อะไรเลยเสพทุกข์ เสพกิเลสไปวันนี้จะทุกข์หนาสาหัสแค่ไหน ไม่รู้ว่าจะมีบุญวาสนาเกื้อหนุนให้เข้าถึงนิพพานกับเขามั่งหรือป่าว รวบกวนแม่ชีช่วยตอบปัญหาให้ผมรู้เพื่อเป็นวิทยาทานด้วยครับ เขียนมายืดยาวต้องขออภัยด้วยครับ
แล้วผมขอรับซีดีฝึกสมาธิด้วยครับ
สถาพร ทองคำพราว
79(4)/4 ม.5 ต.บางพูน อ.เมือง จ.ปทุมธานี 12000

ส่วนการร่วมบริจาคนั้นผมขอร่วมบริจาคตามกำลังทรัพย์ที่พอจะมีบริจาคแล้วกันครับ ขออนุโมทนาบุญด้วยครับ และขอให้การปฏิบัติดีปฏิบัติชอบของแม่ชีนั้นส่งผลให้แม่ชีเข้าถึงนิพพานโดยเร็วไวด้วยครับ
นิพพานัง ปรมัง สุขัง<!-- google_ad_section_end -->

 

แม่ชีค่ะหนูรู้สึกอึดอัดใจ สับสนระหว่างดีใจกับเสียใจทุกอย่างไม่รู้จะทำอย่างไรดีค่ะ การหนีเป็นคำตอบที่ดีที่สุดหรือเปล่า

 

นมัสการค่ะแม่ชีดิฉันมีเรื่องอยากสอบถามขอความเมตตาจากแม่ชีช่วยชี้ทางสว่างให้ด้วยเถอะค่ะบางครั้งเหมือนผงเข้าตาตัวเองแต่ก็เขี่ยไม่ออกค่ะ ตอนนี้ดิฉันอายุ เข้า 48 ปี เมื่อตอนอายุ 43 ปีดิฉันได้พบกับความเปลี่ยนแปลงของชีวิตครอบครัวอย่างสาหัส เมื่อลูกสาวและลูกชายได้โตเข้าช่วงวัยรุ่น ลูกสาวเรียนไม่จบ ปวส ส่วนลูกชายก็เรียนไม่จบม.2 ต้องออกกลางเทอม ปัจจุบันลูกสาวเปลียนงานบ่อยๆ แต่เพิ่งมาทำงานใหม่ได้ไม่นานก็ไม่รู้ว่าจะอยู่นานอีกหรือไม่และก็เรียนต่อไปด้วย ส่วนลูกชายดื้อเงียบไม่พูดเรียนต่อ กศน. และทำงานซ่อมรถมอเตอร์ไซด์ที่ร้านไปด้วยเรื่องวุ่นวายต่างๆก็กำลังซาลงไป ดิฉันต้องดูแลพ่อแม่ซึ่งอยู่คนละบ้านให้เงินทุกอาทิตย์และซื้อของกินไปให้ด้วย และจะไปเยี่ยมทุกวันเสาร์ เอาใจท่านให้มีความสุขชดเชยกับที่ดิฉันก็เคยดื้อสมัยวัยรุ่น ดิฉันสำนึกกรรมที่ทำกับท่านค่ะน้องชายดิฉันมีครอบครัวมีลูกชายสองคน และลูกสาวหนึ่งคนซึ่งลูกชายก่อเรื่องปวดหัวให้มากกว่าดิฉัน ดิฉันได้มองเห็นว่ากรรมนี้คือการที่น้องชายไม่เคยมาดูแลพ่อแม่ และไม่สนใจว่าท่านจะมีความเป็นอยู่อย่างไร ปัญหาที่ดิฉันมีตอนนี้ที่ทุกข์ใจก็เรื่องหนี้สินที่ดิฉันได้เอาบัตรเครดิตมาใช้ในการเลี้ยงดูตัวเองและพ่อแม่เพราะสามีทำงานที่บ้านต้องมีค่าใช้จ่ายในครอบครัวซึ่งดิฉันเมื่อมีเงินก็จะให้สามีช่วยเหลือเป็นบางครั้ง ส่วนลูกสาวก็ได้ให้เงินเดือนๆละ 5000 ทุกเดือนพอได้ใช้หมุนเวียไป ดิฉันต้องหาเงินไปโอนบ้านที่พ่อและแม่อยู่เพราะหลังจากพ่อไม่สบายก็ไม่ได้ส่งบ้านทางเคหะก็ให้ดิฉันหาเงินไปปิดเพราะมีดอกเบี้ยด้วย แต่มันเป็นเงินก้อนใหญ่ที่พ่อแม่ได้ซื้อที่ไว้กับคนคุ้นเคยแต่ก็ไม่ได้สนิทกันซึ่งดิฉันได้หยิบยืมเงินของเพื่อนไปเพื่อปิดบ้านหลังนี้ และเอาบ้านเข้าธนาคาร ผู้ซื้อบ้านก็เป็นน้องซึ่งได้ทำงานอยู่ที่เดียวกันกับดิฉันเมื่อปี 47 ซึ่งเข้ามาเป็นผู้ซื้อบ้านให้เพราะน้องคนนี้ปัจจุบันอายุ 33 ปี และน้องคนนี้ก็เกิดใกล้ชิดกับดิฉันและได้ผิดศีลข้อ3 น้องจะเข้ามาช่วยเหลือในด้านการเงินตลอดจนปัจจุบันนี้ได้ทำงานที่ใหม่ เราสองคนตกลงเป็นแค่เพื่อนกัน เพราะกลัวบาปกรรมซึ่งต่างคนต่างก็ยังเป็นเพื่อนคุยกันอยู่ซึ่งเราไม่มีความสัมพันธ์ในด้านชู้สาวกันแล้วดิฉันไปวัด และสวดมนต์ภาวนาทุกวัน และนั่งสมาธิแต่ก็ยังไม่ได้มาก บางครั้งดิฉันก็ได้ไปถือศีล8 กับเพื่อนเป็นบางช่วงที่มีวันหยุดติตต่อกันนานบ่อยๆ แม่ชีคะดิฉันมีกรรมอะไรที่ต้องมาผูกพันกันแบบนี้ ดิฉันทำบุญบ่อยๆและตั้งใจไว้ว่าจะทำบุญให้มากที่สุดเท่าที่ตัวเองมีโอกาสใช้ชีวิตมนุษย์มันสายไปหรือเปล่าคะ ทุกวันนี้ดิฉันยังสูบบุหรี่เมื่อตัวเองต้องอยู่คนเดียวโดยพยายามจะเลิกแต่ก็ใจไม่แข็งพอผิดศีลข้อ5 ด้วยหรือเปล่าคะ ที่บ้านดิฉันเก็บสุนัขจรจัดมาเลี้ยงมากมายตลอดชีวิตดิฉันชอบสุนัขมากและมักจะสงสารสัตว์ที่จรจัด จนทำให้ที่บ้านดิฉันมีสุนัขรวม เป็น 10 ตัวที่ยังมีชีวิตอยู่ แม่ชีคะช่วยชี้ทางหรือแนะนำให้ดิฉันหน่อยเถอะค่ะ กราบขอบพระคุณแม่ชีค่ะ

 

สวัสดีคะ อยากร่วมทำบุญ ขอเลขที่บช.ด้วยคะ ตาลายหาไม่เจอ
สาธุๆ

 

ทำบุญในส่วนไหนค่ะ.......

 

ขอบริจากให้สำนักแม่ชีคะ รบกวนPM บอกเลขที่บช.ด้วยนะคะ
ขอบคุณคะ

 

ส่งข้อมูลให้ทาง pm แล้วนะคะ ..สาธุจ้า