ถามอาจารย์นิวรณ์ และผู้รู้ท่านอื่นอีกครั้งครับ

อ้อ เข้าใจแล้วคับว่าคุณไม่มีที่ไป!

 

รู้ลมหายใจ ตอนช่วงเผลอทำไมรู้สึกว่าหงุดหงิดง่าย สงสัยผมทำผิดแน่เลย

คงต้องถอยลงมารู้กายแล้วใช่ไหมครับ

 

ถามเอง ตอบเองไปแว้ว ในวิธี อยู่....กะ ปัจจุบัน

เอาตามหลักการ

หนทางดำเนินของจิต มีสี่

สมาธินำปัญญา

ปัญญานำสมาธิ

สมถะและวิปัสสนาควบกันไป หายใจเข้าหายใจออก

พอชำนาญ จิตจะไม่เอาอะไรนำ ไม่ควบ
เพราะ จิตผ่องใสในภูมิปรกติ

จิตผ่องใสเปนโอภาส

แต่มีอุทธัจจะขวางไว้ ถ้าไปเชื่อมัน
สร้างจุด สร้างต่อม รู้โลกจักรวาลนับพัน
แต่ลืม รู้จิต

ถ้ายกจิตอยู่ที่ฐานเหนมิจฉา จิตเปนตน จิตต้องเปนสุข
ไม่ไหว

ก้กลับไปคว้าอะไรก้ได้ ส่วนใหญ่กับ
ไปคว้ากายมาเปนตน พระพุทธองค์ไม่ว่า
แถมตรัสบอกว่า ดีกว่าไปคว้าจิตเปนตน รำคาญ
สัจจมันแยงจักขุธรรม

ฮี้ ฮี้ ฮี้

 

ถ้าจะเอา รู้นั่นรู้นี่ นิยม

ให้พิจารณา คำว่า สว่าง ใหม่

จากเดิมที่โดนเขาหรอกว่า ต้องจ้า ก้หันมา
เอาสัทธรรมเปนใหญ่ สว่างจ้าจะเปนสัพพัญญู
สว่างลดมาหน่อยปัจเจก สว่างแบบจันทรข้างขึ้น
ก้สาวก สว่างภูมิจิตปรกตินี่แหละ

วางจิตดีๆ ก้รู้นั่นรู้นี่ ไปนั่นไปนี่
คุยนั่นคุยนี่ แต่ระวัง คุยหะจะกำเริบ

ฝึกก้ดี ไม่น้อมไปก้ไม่เปนไร แต่ถ้าไม่น้อมไป
จะหยิบกายขึ้นมา จะเลย ลม ไม่เอานะ

 

ไม่ค่อยเข้าใจเลยครับ แหะๆ

 

ปริยัติ มันอิ่ม

ภาวนาไปแหละ

 

ผมควรจะใช้อานาปานสติ(ที่ไม่รู้ว่าทำถูกหรือไม่)เป็นวิหารธรรมต่อไปไหมครับ หรือว่าไม่เหมาะกับผม

 

กั๊กๆๆๆๆๆ

น่า จ๋ง จ๋าน .....

ยังคิดว่า จิตมันจะอยากฟังธรรมภายนอก อีกหรือฮับ

หัดโยนทิ้งๆ ไปบ้าง เที่ยวเจ้ากี้เจ้าการ พยาจิตราช เขาไม่ฟังคุณ หรอก ฮี้ ฮี้ ฮี้ ฮี้


ปล. ถ้าทนไม่ไหว ลองหา ธรรมของหลวงปู่หลวงตา มาฟัง กับ หาเสียงอ่านพระไตรปิฏก มาฟัง
แล้ว พินา ปิติ ปัสสัทธิ รื้อค้นเอาเอง ฮับ

 

ถ้า คุณเป็น พระอานนท์ พอมีน้ำ มีเนื้อ บ้าง

ก็จะ กล่าวว่า


ตถาคต อยู่ในทุกๆ ที่ ไม่ว่าจะสายลม แสงแดด สายน้ำ ............
จะได้ ไม่รู้สึกห่าง การสดับ

 

ขอบพระคุณครับ

 

จะภาวนาด้วยวิธีการใดก็ได้ครับ สิ่งสำคัญไม่ได้อยู่ที่รูปแบบ แต่อยู่ที่การรู้อย่างเป็นกลาง คือ ไม่มีเรา ยินดี ยินร้าย ไม่มัวเมาเพลินเพลิน หรือ หลงไปกับสิ่งปรุงแต่ง เช่น ถ้าจะรู้ลมหายใจออก เข้า ก็แค่รู้ ลมออก และ ลมเข้า การรู้อย่างเป็นกลาง ก็ไม่ต้องตั้งใจรู้ ลองฝึกทำเล่นๆ รู้ก็ชั่งไม่รู้ก็ชั่ง เดี๋ยวหลงไปคิดปรุงแต่ง ก็กลับมารู้ลมหายใจใหม่ ฝึกสติแบบนี้จนสติรู้ทันความหลงได้ จนไม่กลับไปหลงอีก สติจะค่อยๆตั้งมั่นขึ้นเองตามเหตุที่ฝึก ลงดูนะครับ

 

ข้อแรก นวลใช้หลายกรรมฐาน ขอแค่ผลลัพธ์คือจิตสงบ

ข้อสอง ไม่มีความรู้ขอไม่ตอบค่ะ

 

ถ้าจิตยังแสวงหาหลักยึดอยู่นั้นยังไม่เป็นสมาธิแต่ถ้าจิตรู้ว่ากลักยึดคือสตินั้นเป็นสมาธิและการฝึกจิตคือการฝึกสติและผลพลอยได้ทำให้เกิดสมาธิในการทำอะไรก็ตามผู้ฝึกจิตมาดีจะไม่หวั่นไหวไปกับสิ่งที่จะต้องพบเจอถ้ายังหสั่นไหวอันประกอบด้วยความยินดีเป็นหลักนั้นถือว่ายังผลุบๆโผล่ๆเพราะยังยินดีกับสิ่งที่พบต้องทำไปจนกว่าจะชินและพบเห็นจนเป็นเรื่องซ้ำซากแต่ต้องทำจริงๆให้เห็นว่าจริงไม่ใช่ใครบอกว่าจริงหรือตำราว่าจริงคับ

 

มีบางคืนก่อนนอน นอนรู้กายไปจนหลับ หลับๆอยู่แล้วรู้สึกสะดุ้งว๊าบขึ้นมารู้กาย สักพักก้หลับต่อแล้วก้ว๊าบขึ้นมารู้กายอีก สักพักก้หลับต่ออีก ตอนที่วาบขึ้นมารู้กายความรู้สึกที่กายมีลักษณะอาการแปลกๆพิกล ไม่ทราบว่าเป็นสมถะหรือวิปัสสนาอันใดหรือเปล่าครับ

เผื่อได้กำลังใจครับ

 

อิริยาบทนอนไม่ต้องไปรู้ที่กายครับ
ตั้งฐานของจิตผิดที่ครับ
ให้รู้ที่ลมหายใจครับ ตั้งฐานไว้ที่จมูกที่รู้สึกว่ามีลมเข้าออกมากระทบครับ
ฐานของจิตสำคัญนะครับ
มีคำบริกรรมกำกับด้วยยิ่งดีครับ
นั่นแหละคือเบื้องต้นในข้อ2ที่คุณถาม
ขอให้โชคดีครับ

 

จะให้ได้กำลังใจ. ไม่ใช่มาเคาะกะลา. แล้วเรียกคนมาตอบจิฮับ

ในกรณีนี้ ตื่นมาเหนกายเปนท่อนๆ ได้บ่อยๆ. เออะยังไม่ตาย
ถ้าจะให้ได้กำลังใจเพิ่ม. เกิดบึ๊ดจั๊มบึ๊ด ออกมาจากจิตที่อบรม

ก้ต้องไปฝึกเพิ่ม

คือ เดินอยู่ คุยอยู่ กินอยู่ ดื่มอยู่ ทำอยู่ พูดอยู่ คิดอยู่ จิตมันแว๊บไปหลับ

ซึ่งมันจะมี รส(อรรถ). ในการรับรู้(พยัญชนะ). เดียวกัน

เพื่อที่ว่า. ที่บอกว่าตื่นขึ้นมาเหนกาย ตกลงตื่น. หรือยังหลับทั้งตื่น

แล้วจะเหนเลย. ตื่นอยู่ หลับอยู่ เที่ยวเอาจิตแสวงหาฐานจิต
ปักไปที่จมูก. มันไม่ต่างจาก. วัวเอากีบเท้ามาสนเชือกร้อยเข้า
ตะหมูกตนจูงไป. หลับสนิท. เว้นแต่จะดูว่า 11.59 นาฬิกาโนเนกลางเลขี้ผึ้งฯ

 

สมมติ นะ สมมติ

สมมุดว่า จขกท โตะโรง เปนนักอานาปานสติเข้ามานิดนึง

หากฝึกหัดศึกษาว่า ยืน เดิน นั่ง นอน ดื่ม ทำ พูด
คิด เนี่ยะ ร้อยละร้อย หลับยังปรากฏเปนส่วนใหญ่

อีกทั้ง หลับอยู่ ก้ ตื่นมารู้กายบ่อยๆ

ให้สำเนียกเหน อาการ สัญญามันเกิด สัญญามันดับ

เหมือน สัญญาลมเข้า ลมออก ลมสั้น ลมยาว
เราระลึกได้ว่า นี่มันเปน สัญญามันเกิดดับ ให้ระลึก

จะยืน เดิน นั่ง นอน เหน การนอนยังมีได้แม้ในยามตื่น สัญญาขันธ์มันเกิด ดับ ให้ดู

เนี่ยะ จิตจะเปนหนึ่ง แต่จะต้องฝัดกับ มัจจุมาร
ที่มันขู่ฟ้อๆๆ เดี๋ยวตายทั้งยืนนะ เอาพยาบาทวิตก
วิหิงสาวิตก มาสั่นไหวๆ ที่จิต ให้จั่วไปสำคัญตน
อีกสักพัก

สัญญาเกิด ดับ จะกลายเปน ญาณ

ระลึกได้ว่า ญาณ ก้เกิดดับ เหนสัญญา
ในการหน่วงเหนี่ยวญาณ ให้คล่องๆ อีก
หน่อยจนมั่นคง เหน ญาณเกิดดับ คราวนี้
ถึงจะเรียกว่า ฐานจิต

คือ มันพ้นขันธ์5 ออกมา ญาณเหนขันธ์5
เกิดดับ มันจะถึงกล่าวได้ว่า เจอฐานจิต

เจอฐานจิต เสือก คว้าเอาจิตเปนฐาน กลับ
ไปสู่อุปทานในวิญญาน ก้เอา สันติ กุ ไปกิน

พอสำรอก สันติ กุ หรือ ไม่มั่นหมายจะบัญญัติ
อะไรขึ้นมา ค่อยว่ากันต่อเรื่อง

อนิจสัญญา อนัตตาสัญญา ซึ่งจะให้
ตามเหนกอง อวิชชาตัวนี้อีก ซึ่งจะสุด
ขอบโลก(รูปนาม) กิจอื่นเพื่อการอบรมจิต

ฐานจิตๆ นะ อยู่ไหน จะไม่ต้อง เปิดกระมู้
เคาะกะลา เรียกสัตว์มาอธิบายธรรม

 

อย่า งง นะ จขกม

ขอกำลังใจ

กำลังใจในพุทธศาสนา หมายถึง ปลิโพธิ์

คือ ขอให้ช่วยถีบส่งไปปฏิบัติคนเดียว ไม่ขอฟัง
จากใครอีก ขอตรัสรู้เองโดยชอบในสุญตาวิหาร

คือ ถ้าทำถูก ก้จะไม่มีรสเปน อึ๊ดชึ ไรแว้

ถ้าทำไม่ถูก เกาะไม่ปล่อย หน้าเน้อเถลิกถลอก
โทษกันไม่ได้หน่า ขอเอง

 

อีกนิดละกัน

การที่จะ รู้ซื่อๆ ว่า ตนทำกรรมฐานอะไรเปนหลัก
เราจะต้อง รู้ซื่อๆ ให้ตรงๆ มีประโยชน์กว่า ฟังกรรมฐาน
คนโน้น เขาทำอันนั้น ทำไงน้า

ยกตัวอย่าง จขกมู้ บอกว่า ตื่นมา เหนกาย

อันนี้ เราจะทราบทันทีว่า ไม่ได้ฝึกอานาปานาสติ

ตื่นมารู้ลม รู้แสง รู้สว่าง อันนี้ก้จะ รู้ทันทีว่า ไม่ได้ฝึกอานาปานสติ

ถ้าออกจากฌาณ หรือ ตื่น แล้ว เหนจิตมัน
ระลึกได้ ถึงการกลับมาของภพโดยมีสัญญา
ไปรู้การมีของลมหายใจ เออ อันนี้มีสิทธิ

ถ้าเหน สัญญาการมีอยู่ของปราณเกิดดับ
(สัญญาเกิด ดับ นะ ไม่ใช่ ธาตุลม) ก้จะโอเคร นะคะ
[ ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับ ฌาณ เป็น ภูมิจิตปรกติมนุษย์ ]

หยอดนะคะ เพื่อเปนอุยาย อึดชึ


สรุป ถนัดเหนกาย ให้ระลึกได้ว่า ถนัดเหนสัญญารู้กาย

แล้วตามเหน สัญญารู้การมีอยู่ของกายเกิดดับ ไปเลย
มันก้ กายคตาสติ ตัวเดียวกัน

 

ขอบพระคุณมากครับ

อานาปานสติ รู้สึกไม่น้อมไปเท่าไหร่ ไม่รู้ทำผิดหรือถูกส่วนใหญ่รู้สึกตึงบริเวณหน้าปาก แต่รู้สึกว่าลดฟุ้งซ่านได้ดี และเห็นท่านสรรเสริญคุณอานาปานสติไว้มาก เลยอยากลองดูครับ แต่สงสัยจะไม่มีวาสนาครับ

เพิ่มเติม อานาปานสติบางคราวรู้สึกว่าเห็นกิเลสได้ครับ