ทำกรรมอะไรเหรอคะจึงไม่เคยสมหวังในด้านการเรียน

หนูตั้งใจจะสอบเข้าเรียนแพทย์ในปี2553 ในขณะที่เพื่อน จะเรียนจบ ตั้งแต่หนูจำความได้ก็อยากเรียนเก่ง ทำทุกอย่าง มีคนแนะนำให้นั่งสมาธิ สวดมนต์ก็ทำทั้งๆที่ตอนนั้นไม่รู้ และไม่ได้เชื่อ แต่เชื่อทางวิทยาศาสตร์ว่า จะทำให้ความจำดี เรียนเก่ง ตอนเรียนก็คิดว่าเข้าใจนะคะ เคยติวให้เพื่อนด้วย แต่ไม่รู้ทำไม เวลาสอบ บางทีคิดว่าทำได้ แต่ผิด เกรดในห้องก็สู้เพื่อนไม่ได้ ได้ที่เกือบท้าย ยิ่งถ้าสอบแข่งขัน ไม่ต้องพูดถึงเลย ไม่เคยได้ (รวมถึง การแข่งขัน เรียกว่าไม่มีโชคเลย แม้แต่จับฉลากเพื่อเลือกห้องเรียน ก็จะได้ห้องท้าย) จนถึงสอบเข้ามหาลัย ก็ไม่ได้ ปีนี้ตั้งใจจะสอบเป็นปีสุดท้าย(สอบปีนี้เพื่อเรียนปีการศึกษา2553คะ)หนูอยากรู้มากเลย ช่วยตอบที่เถอะนะคะ ว่า1.หนูทำกรรมหนักอะไรหรือเปล่าทำให้ไม่เคยประสบความสำเร็จในการเรียนเลย ตั้งแต่เด็กที่สอบเข้าเรียน โรงเรียนประจำจังหวัดไม่ได้ สอบในห้องก็ได้ที่ท้าย หรือเกือบท้าย ติวคณิตศาสตร์ให้เพื่อน เพื่อนได้เกรดดีกว่า ถามเพื่อน เพื่อนบอกไม่เข้าใจ ทำตามที่หนูสอนด้วย หนูเสียใจมาก 2เพื่อนจะเรียนจบแล้ว หนูยังไม่ได้เริ่มต้นเรียนเลย เคยไปอธิฐานเสี่ยงทายวัด ใหญ่ๆหลายแห่ง ผลคือหนูจะสมหวังได้เรียนแพทย์ ทั้งแม่ก็ให้พร หนูให้หนูสอบติดแพทย์ ปีนี้ตั้งใจจะสอบ ช่วยบอกหนูด้วยเถอะ ว่าหนูควรจะแก้กรรมยังไงเพื่อที่ตัวเองจะได้สมหวังเรื่องเรียนสักที คิดดูนะคะหนู เรียนๆ ทำงานช่วยแม่ สวดมนต์(พาหุงเพื่ออธิฐานให้ได้เรียนแพทย์จนตอนนี้ท้อ เลิกสวดแล้ว)ไม่เคยเที่ยว ส่วนเพื่อน เที่ยว มากกว่าเรียน ตอนนี้เพื่อนจะเรียนจบแล้ว น่าน้อยใจไหมละคะ ถ้าไม่ติดว่าถ้าฆ่าตัวตาย จะทำให้คนที่มองดูหนู หมดเชื่อในเรื่องทำดี(เพราะชีวิตหนูทำดีให้คนเห้นและปฏิบัติตาม)เสื่อมศรัทธา แม่อายที่มีลูกโง่เรียนไม่จบ มาฆ่าตัวตาย หนูฆ่าตัวตายไปนานแล้ว อยู่ทรมานจริงๆนะคะ ทรมานแรกคือ ถูกเยอะเย้ยถากถางว่า ไหนละการศึกษาทำให้คนเจริญ(หนูชอบพูดให้คนแถวบ้าน คือบ้านนอกซึงชอบมีครอบครัวเร็วได้เห้นความสำคัญของการศึกษาซึ่งขัดกับคนแถวบ้านว่าเป็นหญิงจะเรียนไปทำไมมีสามีจะได้สบาย) ทำไมไม่ได้เรียนสักทีลูกเค้าสบายไปแล้วหนูฟังได้แต่น้ำตาตกในเพราะโต้แย้งเค้าไม่ได้จริงๆ ทรมาน สอง ทำให้แม่อายหนูสงสารแม่จริง ตัวหนูเองก็อายมากด้วย ถ้าหนูเที่ยว ก็ว่าไปอย่างแต่หนูอ่านหนังสือ เป้นเด็กเรียน คนแถวนั้นก็ชมแม่ ว่าลูกขยัน แต่ทำไม หนูถึงไม่ประสบความสำเร็จ หนูควรจะทำยังไงดี ใกล้สอบแล้ว หนูกลัวมาก ไม่มั่นใจเลย(เพราะไม่เคยประสบความสำเร็จเลยในด้านการเรียน)ใจจึงกลัวจะล้มเหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา เมตตา ช่วยหนูด้วยนะคะ เพราะจะสอบครั้งสุดท้ายแล้ว หนูอายคะอายุก็มาก ขอบพระคุณทุกท่านที่เข้ามาชี้แนะขอบคุณคะ

 

อย่าท้อแท้เลยน่ะครับ ความพยายามอยู่ที่ไหนความสำเร็จอยู่ที่นั่น
เป็นกำลังใจให้น่ะครับ ผมก็เรียนอยู่เหมือนกัน(อยู่ปี 3 แล้ว)เรียนไม่เก่ง
หรอกคับ แต่ก็ยังพยายาม เพราะคิดมาเสมอว่าไม่มีสิ่งใดที่คนเราทำไม่สำเร็จ
หรอกครับ

 

ฟังดูน่าเห็นใจนะคะ

จริงๆแล้วเราก็มีลักษณะคล้ายๆกันค่ะ เมื่อก่อนก็เรียนไม่ได้เรื่อง เรียนเท่าไหร่ พยายามเท่าไหร่ก็ไม่สามารถนำความรู้ไปสอบสู้เขาได้ ยิ่งเวลาอ่านหนังสือแล้วนี่ มีความมั่นใจมากว่าจะสอบได้ แต่ไหงออกมาได้ไม่ดีเท่าที่คาดหวังไว้ พอขึ้นม.2 มีคนมาดูถูกว่าคนๆนั้นเก่งกว่าตั้งเยอะ...เกิดแรงฮึดสู้ว่า...ลองดูสักตั้ง หลังจากนั้นมาเริ่มอ่านหนังสือก่อนสอบตอนตี3จนถึงเช้า แต่อาศัยตั้งใจเรียนในห้อง (ต้องตั้งใจเรียนจริงๆนะ) เพราะถ้าเรียนโดยมีครูสอนนั้นจะเข้าใจง่าย ถ้าไม่เข้าใจก็ถามได้เลย อ่านหนังสือบางทีมันสื่อออกมาไม่เข้าใจ หลังจากนั้นย้ายไปอยู่ ห้อง1 และไม่เคยเกรดตกอีกเลย เรียนได้ลำดับต้นๆและสอบติดคณะที่เลือกไว้ ตอนนี้ทำงานละ กำลังจะเรียนต่อโท

คิดว่าการจะเรียนไม่เก่งหรือเก่งขึ้นอยู่กับสมาธิในการเรียนการอ่านนะ ถ้าเรา concentrate อะไรมากๆๆแล้วเราจะทำได้ดี แต่ถ้ามุ่งมั่นกับมันเป็นพักๆๆก็อาจจะทำให้ไม่สามารถประติดประต่อเนื้อหาบทเรียนตำรา แม้กระทั่งนิตยสารทั่วไปก็อ่านไม่เข้าใจ หรือไม่ก็เข้าใจผิด

อย่าพึ่งยอมแพ้นะคะ อีกอย่างในการเลือกคณะ ให้เลือกตามความชอบให้เหมาะกับความถนัดด้วย เพราะบางคณะเป็นคณะที่ชอบแต่ไม่ถนัด เลือกเพราะความอยากที่จะเป็น โก้ เก๋ หรู ได้เงินเยอะ มีหน้ามีตาในสังคม...

และสุดท้ายนี้การสวดมนต์นั้นไม่ได้ช่วยให้ใครต่อใครประสบผลสำเร็จเนื่องจากความวิเศษอัศจรรย์ แต่เพื่อให้คนที่สวดมีจิตที่สงบเป็นสมาธิ เมื่อมีปัญหา หรือเรียนรู้ได้ง่าย (ตามวิทยาศาสตร์) อย่าเลิกสวดเลยถือว่าให้ใจสงบ

ช่วยพ่อแม่ทำงาน และไม่เที่ยวเตร่นั้นก็ถือว่าเป็นกุลบุตรแล้ว ความกตัญญูนั้นไปอยู่ที่ไหนก็มีความเจริญนะคะ

สู้ๆๆ...เลือกคณะให้ตรงกับตัวเอง แล้วก็จะประสบผลสำเร็จเอง...บางคนหาตัวตนของตนเองตั้งหลายปี แน่ะ

เพียรพยายามนะคะ

 

อย่าท้อแท้น่ะค่ะ สู้ต่อไปเพื่อความฝันของเรา

เราเข้าใจความรู้สึกน่ะค่ะ เพราะ แต่ก่อน(ตอนประถม)พ่อแม่เครียดกับเรามากเลยเพราะเราเป็นเด็กหัวช้ามากๆ UU เรียนตกตลอกเลย สู้เพื่อนๆไม่ได้ซักคน พอเข้ามัธยมก็ดีขึ้นมานิดเดียว พอตอนจะเอ็นเรากลัวว่าจะทำให้พ่อแม่ผิดหวัง เราเลยขยันมากๆๆๆ ตั้งใจเรียนในห้องเรียน อ่านหนังสือตลอด ดึกถึงเช้า ขยันมากๆจนเพื่ออึ้ง พ่อแม่ก็ไม่คาดหวังอะไรจากเรานัก เพราะคิดว่าไม่ติด แต่พอผลเอ็นออกเราติดมหาลัยรัฐแห่งหนึ่งที่เกินความคาดหมายมากๆ พ่อแม่ดีใจมาก แต่พอเข้ามหาลัย(ตอนนี้จะขึ้นปี 2 แล้ว)เรากลับเป็นคนที่คะแนนอยู่ต้นๆตลอด ได้ที่1-2-3 หลายวิชา เราจึงเชื่อมั่นในความขยันและการสร้างกำลังใจว่าอย่าท้อแท้ตลอดเวลา

อย่าเลิกสวดมนตร์น่ะ มันทำให้มีสมาธิดีขึ้นมากจริงๆ เพราะการสวดมนตร์ทำให้สมาธิรู้จักที่จะจดจ่อกับสิ่งใดสิ่งหนึ่ง นอกจากนั้นจิตใจจะสงบมากๆด้วย

ก่อนเอ็นเพื่อนเราคนนึงบอกว่า Work Hard อย่าเดียวไม่ได้ ต้อง Work Smart ด้วย ต้องเรียนให้เป็น เราเข้าใจคำนี้ตอนอยู่มหาลัย คือเรียนแล้วต้องถามตัวเองตลอดว่า ทำไมมันเป็นแบบนี้ มันเกิดขึ้นเพราะอะไร ฝึกวิเคราะห์มากๆ อาจใช้มายแมพช่วยด้วยจะดีมาก เพราะถ้าเนื้อหาเยอะ อ่านอย่างเดียวจะวิเคราะห์ไม่ค่อยได้

อยากเป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ เพราะเราคิดว่าถ้าพยายามจนสุดความสามารถแล้วถือว่าสำเร็จไปขั้นนึงแล้ว (เต็มที่ๆสุดจิงๆน่ะ ) ผลที่ได้มาคือว่าเราจะได้กำไรหรือปล่าวเท่านั้นค่ะ สู้ๆ อย่าท้อน่ะค่ะ^^

 

เป็นกำลังใจให้อย่างมากมายคะเคยเจอเหตุการณ์ที่ว่าคนดูถูกว่าจะเรียนทำไมมากมายเป็นผู้หญิง...งงไปกับเค้าเหมือนกันแต่ไม่ได้จับมาเป็นประเด็นเลยไม่เครียดมาก...สู้ๆคะเดี๋ยวมันก็ผ่านไปคะ...อยู่ที่ตัวเราทั้งนั้น

 

ขอขอบพระคุณทุกๆท่านที่เข้ามาแนะนำ โดยเฉพาะ คุณnamotas ท่านเป็นพระหรือเปล่าคะ เพราะได้แยกแยะให้หนูได้ตาสว่าง ยอมรับว่าชั่งใจกับการอยู่เพื่อสอบใหม่ กับฆ่าตัวตายที่รั้งไว้ไม่ใช่กลัว แต่เพราะแม่ หนูไม่เคยทำให้ท่านภูมิใจอะไรเลย ยังมาฆ่าตัวตาย อีก ยิ่งคิด ยิ่งสงสารแม่ เลยตกลงใจจะทนอายสอบอีกครั้ง หนูก็เคยคิดนะคะว่า หนูน่าจะมองคณะอื่น แต่ไม่รู้จะมองคณะไหน ไม่ชอบอะไรเลย (เคยทำบททดสอบ ก้ได้ว่าเหมาะกับอาชีพแพทย์ ทำแบบทดสอบIQ ก็ออกมาดี ถนัดวิทยาศาสตร์) ถ้ามีอะไรจะแนะนำเกี่ยวกับการปฏิบัติเพื่อให้สำเร็จในการเรียนจะเข้ามาแนะนำอีก ก้จะเป้นพระคุณนะคะ ถ้าวันหนึ่งหนูได้เป็นแพทย์หญิง หนูจะไม่ลืมปณิธานที่จะเป็นแพทย์เพื่อช่วยคนยากจน (ถ้าแม่อยู่อยากให้แม่ก่อน ถ้าแม่ตาย หนูตั้งใจจะหักเงินเดือนครึ่งหนึ่งไว้ช่วยเหลือคนยากจนที่ต้องผ่าตัด)ถ้าไม่มี จะเก็บไปเรื่อยๆมากพอจะทำโรงพยาบาลเพื่อ ช่วยคนยากจน! อนุโมทนากับทุกคำแนะนำที่ส่งมาให้ด้วยใจเมตตา ขอความเมตตาที่ให้หนู ส่งผลให้ทุกท่าน บรรลุธรรม ด้วยเถอะ สาธุๆ

 

การทำบุญอุปมาเหมือนการปลูกมะม่วง เมย์ถามหน่อยว่าปลูกมะม่วงวันนี้ แล้วอยากจะกินผลของมันวันนี้เลยได้มั้ย คนส่วนมาก ทำบุญกันไม่เป็น ไม่เข้าใจด้วยซ้ำว่าบุญคืออะไรอ่ะค่ะ (บุญแปลว่า การขัดเกลากิเลสให้เบาบาง) แต่คนปัจจุบันกลับมองว่า บุญคือการ อธิษฐาน ขอเรื่องเรียน เรื่องความรัก ขอให้รวย ขอให้ไปสวรรค์ ซึ่งนั่นไม่ใช่บุญ แต่เป็น โลภะ

วิบากที่ได้รับเป็นกรรมเก่า ในอดีตช่ติค่ะ แก้ไขไม่ได้
ส่วนการทำความดีในปัจจุบัน อันนี้เป็นกรรมใหม่ค่ะ ซึ่งกรรมใหม่นี้มันยังไม่ให้ผลในชาตินี้ทันทีหรอกค่ะ

-กรรมบางอย่างให้ผลใน "ปัจจุบัน" เรียกว่า ทิฐธรรมเวทนียกรรม เป็นกรรมที่บันทึกใน "ชวนจิต" ดวงที่ 1
-กรรมบางอย่างให้ผลใน "ชาติที่2" เรียกว่า อุปปัชชเวทนียกรรม เป็นกรรมที่บันทึกใน "ชวนจิต" ดวงที่ 7
-กรรมบางอย่างให้ผลใน "ชาติที่3 เป็นต้นไป" เรียกว่า อปราปริยเวทนียกรรม เป็นกรรมที่บันทึกใน "ชวนจิต" ดวงที่ 2-6

อนุโมทนาค่ะ
อนุโมทนาค่ะ
อนุโมทนาค่ะ
อนุโมทนาค่ะ
อนุโมทนาค่ะ
อนุโมทนาค่ะ
อนุโมทนาค่ะ



.
.
.

 

อนุโมทนาบุญกับทุกข้อความด้วยนะครับ สาธุ

ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่นนะครับ

 

อนุโมทนาบุญกับทุกข้อความด้วยนะครับ สาธุ

ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่นนะครับ

 

สมัยลุงเป็นเด็ก ตั้งแต่ชั้นประถมจนถึง ม.ต้น สอบได้ไม่ต่ำกว่าที่ 4 มาตลอด จนมามีโอกาศเข้าไปเรียนที่ รร สวนกุหลาบ ลุงสอบได้เกือบที่โหล่ ต้องยอมรับว่า มาตราฐานผิดกัน คนเก่งเยอะเหลือเกิน การเรียนแค่ในชั้นเรียนไม่พอ ต้องไปหาความรู้เพิ่มเติม เรียนพิเศษเพิ่ม ถึงจะพอประคองตัวให้พอสอบผ่าน เพราะการเรียนสายวิทย์ต้องอาศัยความเข้าใจ โจทย์พลิกแพลงได้มากมาย ต้องหัดทำข้อสอบเยอะๆจนเกิดความชำนาญ การที่หนูเรียน รร. ประจำจังหวัดแล้วสอบได้ที่ท้ายๆ การสอบเข้าแพทย์ไม่ได้ถือว่าเป็นเรื่องปกติ ถ้าสอบได้ถึงจะเรียกว่าปาฏิหารย์

จุดมุ่งหมายที่เขียนนี้ เพื่อต้องการให้หนูยอมรับความจริง เรื่องความหวังก็ส่วนความหวัง ลุงคิดว่าคนที่เรียนสายวิทย์ ส่วนมากก็ต้องการสอบเข้าแพทย์หรือไม่ก็วิศวะ เราต้องรู้ว่าเราต้องสู้กับคนที่เก่งมากขนาดไหน อัตราส่วนที่เข้าได้ อาจจะเป็นหลายร้อยต่อหนึ่งหรือเป็นพัน เราต้องประเมิณความสามารถของตัวเองว่าอยู่ระดับไหน พอสู้กับเขาได้ไม๊ ถ้าคิดว่ายาก เราอาจจะเลือกแพทย์เป็นอันดับ 1 เผื่อๆฟลุ๊ค ที่เหลือก็เลือกคณะที่คะแนนต่ำลงมาให้เหมาะกับความสามารถเรา ไม่ใช่ว่าจะเลือกแพทย์ทั้งหมด เพราะถ้าผลการเรียนของหนูเป็นอย่างนี้ โอกาศที่เข้าได้มันน้อยเหลือเกิน อยากให้หนูทำใจว่า ถ้าสอบเข้าแพทย์ไม่ได้มันเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับเรา ถ้าสอบได้ก็ถือว่าโชคดีไป เพราะความจริงมันเป็นแบบนี้ ไม่ใช่ว่าพอสอบไม่ได้ แล้วจิตใจหดหู่ไม่เป็นอันทำอะไร ถึงกับเคยคิดฆ่าตัวตาย ถ้าว่าหนูเรียนเตรียมอุดม เรียนได้อันดับต้นๆ แต่เอ็นทร้านซ์สองสามครั้งแล้วยังเข้าไม่ได้ อย่างนี้สิถึงน่าแปลกใจ

ขอให้เตรียมใจให้ได้อย่างนี้ก่อน สอบไม่ได้ถือว่าเสมอตัว จิตใจจะได้สบาย แล้วทำให้ดีที่สุด ให้ถามตัวเองว่าเราว่าเราเข้าใจ แต่สอบแพ้เพื่อนทุกทีนั่นเป็นเพราะอะไร ตกลงจริงๆแล้วเราเข้าใจหรือเปล่า ถ้าเข้าใจแล้วทำไมถึงทำผิด การฝึกทำข้อสอบเอ็นทร้านซ์เก่าๆบ่อยๆ จับเวลาเหมือนกับสอบจริง จะช่วยได้มาก แล้วมาไล่ดูเป็นข้อๆว่าเราผิดตรงไหนเพราะอะไร การทำผิดบ่อยๆจะทำให้เราจำได้ และพัฒนาขึ้นเรื่อยๆ

ก็ขอให้อวยพรให้หนูโชคดีจ๊ะ

 

หนูกราบขอบคุณ คุณลุงod2499มากเลยคะ หลายปีที่ผ่านมา หนูต้องทนทรมาน บอกตัวเองว่าหนูไม่ได้โง่ แค่ขาดโอกาสที่จะเรียนเท่านั้น ทุกปีที่มีการประกาศรายชื่อ คนโชคดีสอบติดแพทย์ ก็เป็นทุกปีที่หนูอิจฉา หนูเฝ้าคิดว่าพวกเค้าไม่ได้เก่งกว่าคนสอบไม่ติดหรอก ก็แค่คนมีโอกาส แล้วพวกเค้าทำบุญอะไรมาดีจึงได้สมหวัง หนูจะได้ทำบ้าง ที่หนูคิดไม่ตกเพราะ หนูแค่อยากเรียนให้จบ อยากให้แม่ภูมิใจ อยากเป้นแพทย์ เพราะอยากช่วยคนจริงๆและแม่ก็ให้พรบ่อยๆว่าให้สอบติดแพทย์ แต่หนูทำใจได้แล้วคะ จะพยายาม ถ้าสอบได้ก็ดี จะตั้งใจเรียนให้สมกับที่ได้โอกาส ถ้าไม่ได้ ก็ตอนนี้ยังคิดไม่ออก แต่คงไม่สอบอีกแล้ว หนูยังไม่รุเลยจะทำยังไงกับชีวิต กำลังพยายามหาทางออกที่ดี ให้กับตัวเอง แต่ตอนนี้ขอพยายามสู้ก่อนนะคะ ไม่อยากคาดหวังมาก ขอทำวันนี้ให้ดีที่สุด ไม่แน่หนูอาจจะสมหวังได้ตายโดยไม่ต้องฆ่าตัวตาย หนูเบื่อโลกวุ่นวาย เศร้าใจที่เห็นคนทำชั่วได้ดี คนดีลำบาก เห็นความไม่เท่าเทียมกัน เรียนๆเล่นๆ สอบติด ได้ไปเรียนเมืองนอกครอบครัวก็รวย คนจนลำบาก ตื่นแต่เช้าทำงาน ตั้งใจเรียน กลับสอบไม่ติด