ท่านฝึกละสังโยชน์ ๓ เพื่อเตรียมตัวเป็นโสดาบันอย่างไร

คุณปราบเทวดา ก็พูดไป
ฆ่าสัตว์ไป พอว่างก็เจริญสติ
ทำแบบนั้นก็ได้ แต่มันไม่ใช่ทางที่จะเจริญ และไม่สามารถทำให้สติก้าวหน้าได้

อริยมรรค เขาให้พิจารณา สัมมาอาชีโว ก็ต้องรู้จักปรับตามอริยมรรคหละครับ
เถียงกับ อริยมรรค ทำไมหละครับ

 

คนเราหลีกหนีไม่ได้ ในทันที
บางคนหักพล้าด้วยเข่า หักดิบเลย ก็ เสียจะการ

จึงต้องค่อยเป้นค่อยไป สำหรับผุ้มาใหม่

การฝึกเจริญสติปัฏฐาน มันจะขัดเกลาไปเอง
มันจะปรับตามไปเองแหล่ะ ครับ สำหรับผู้ที่มุ่งหลุดพ้นจริงๆ

แต่สำหรับผุ้ที่ไม่มุ่งหลุดพ้น ข้ออ้างก้จะตามมาเยอะ อย่างที่ยกตัวอย่างไป

จึงไม่มีใครอุ้มใครเข้านิพพานได้ ต้องทำด้วยตัวเอง

ใครทำใครได้
ใครไม่ทำ ก้อด

 

อดทนน้อยบ้าง ห้ามเถียงบ้าง รับไม่ได้บ้าง
คุณ Tboon จะไม่คิดตัดสินธรรมที่ผมกล่าว มากกว่าจะตำหนิผมบ้างหรือครับ

 

เนี่ย แค่นี้ก็ไม่ผ่านแล้ว ก็บอกแล้วว่า ทางโลกนี่เราเป็นอัจฉริยะกันหมด แต่ในทางธรรม ความรู้อะไรๆ ก็เอาวางไว้ก่อน ยกเลิกระบบการเรียนรู้แบบเดิมๆ ออกไปก่อน ความเชื่อ ทิฏฐิเดิมๆ เห็นทันไหม เอาออกทิ้งไปก่อน เรียนแบบโง่ๆ ลดอัตตาลง จะทำได้ไหม นี่คือบทพิสูจน์ วัดใจเบื้องต้นครับ ว่าจะจริงใจ ตั้งใจจริงต่อการหลุดพ้นแค่ไหนนะครับ ถ้าไม่ผ่านก็พอแค่นี้ได้ครับ ไม่มีปัญหาครับ

 

วางความรู้ ยกเลิกระบบการเรียนรู้แบบเดิม เรียนแบบโง่ๆ
ลดอัตตาลง ทิ้งทิฎฐิเดิมๆ แล้วสรุปคุณ Tboon จะให้ผมทำอะไรหละครับ
แย้งก็ไม่ได้ ทำอะไรก็ทำไม่ได้
วิชาพระพุทธเจ้า ทำแบบนี้หรือครับ ท่านสอนให้ฉลาด ไม่ใช่ให้โง่นี่

เอาแบบนี้ ผมเรียนโง่ๆ ก็ได้ คุณ Tboon จะให้ผมทำอะไรลองว่ามาซิ

 

ค่อยเป็นค่อยไป แล้ว สมาธินี่ต้องทำไหมครับ
เจริญมหาสติปัฎฐานอย่างเดียว จะทำให้สมาธิแนบแน่น มั่นคงด้วยหรือเปล่า
แล้ว ผมจะมีสติถึง จิตในจิต เพื่อเห็นจิตที่ดับนิวรณ์ได้อย่างไร ถ้าไม่ได้ทำสมาธิไปด้วย

 

คำว่าเรียนแบบโง่ๆ นี่หมายความว่า เวลาเวทนามันเกิด เราไม่ไปปรุงเป็นเวทนาดีเวทนาร้าย เป็นสุขเป็นทุกข์ เป็นร้อนเป็นเย็นอะไรต่อ ไม่ต้องไปวิพากษ์วิจารณ์มันต่อ ไม่ต้องไปพยายามอธิบายให้ตัวเองเข้าใจว่ามันคืออย่างนั้นอย่างนี้ ไม่ต้อง!! เก็บเจ้าความฉลาดความเป็นอัจฉริยะตรงนี้เอาไว้ก่อน ลองเรียนรู้ปัจจุบันธรรมแบบตรงไปตรงมา ไม่บิดพริ้วเอาความรู้ความฉลาดเจ้าของไปใส่ไปบอกบรรยายสรรพคุณให้เขาแทนเสียเอง จะทำได้ไหม

พอมองออกไหม อย่างคุณเอาพระสมเด็จมาชม มากำ มาสัมผัสอะไรยังไงก็ตาม ลองรับรู้พลังงานของท่านอย่างไม่เอาความคิดตัวเองเข้าไปแทรกแซงดูสิ จะได้ไหม ฝึกบ่อยๆ มันเผลอปรุงไปก็รู้ว่ามันเผลอไปปรุง (เป็นดีเป็นชอบ มันนุ่มละมุนเย็นดีจัง สบาย) แบบนี้ ก็กลับมาอยู่กับปัจจุบันใหม่ ๆๆๆๆ เป็นต้น

 

สมาธิในการเจริญสติปัฏฐาน

มันเป็นสัมมาสมาธิในตัวครับ

คุณเจริญสติปัฏฐาน ก้เรียกได้ว่า คุณเจริญสัมมาสมาธิไปในตัว

สติที่ระลึกสภาพธรรม เมื่อสัมปยุติได้บ่อยขึ้น
ความบ่อย มันทำให้เกิดสัมมาสมาธิ แล้ว ปัญญาจะดำเนินตามมาเอง


จะว่าไปอีกอย่าง

สมาธิ ในสติปัฏฐาน อาศัย สภาวะ เอามาระลึก

สภาวะนี่ก็คือ สภาพความเป็น อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ของกาย ของใจ

ที่มีการเลี่ยนแปลง เกิดดับ ไปในแต่ละลมหายใจไม่หยุดนิ่ง

สมาธิที่เกิดขึ้นในการเจริญสติปัฏฐาน ถึงเรียกว่า ลักขณูปนิชฌาน

เป็นสมาธิที่มีความตั่งมั่น ไม่หวันไหวในอารมณ์
อย่างที่ข้างต้นอธิบายไปแล้ว มันจะเกิดตามมาเป็นผลงาน ที่พ้นจากมรรคตบแต่ง
นั่นคือการสัมปยุติ ด้วยมรรค จะเรียกว่า สติปัฏฐานของจริงได้เริ่มต้นขึ้น

บางคนเพียงแค่ได้รู้จักเริ่มๆตรงนี้ ก็เหมาเอาเป็นการแจ้ง นิพพานไปเลยก็มี
แต่จริงๆยังไม่เรียกว่าแจ้ง เป็นแต่เพียงเห็นทาง
เหมือน เดินทางกลางทะเล ที่มองเห็นฝั่ง ลางๆ ทำให้เป้าหมายในทางเดินทางตรงขึ้น
ความหลงจะเกิดขึ้นกับคนได้พบสภาวะแบบนี้ได้เหมือนกัน หากเจอในช่วงๆแรก
ไม่มีครูอาจารย์แนะแนวก็จะ หลงไป คิดว่าแจ้ง นิพพานกลายเป็น นิพพานเข้าๆออกๆ

และอีกอย่างนึง
สมาธิในสติปัฏฐานจะต่างจากสมาธิ ที่เพ่งในอารมณ์เดียว ที่เรียกว่า อารัมนูปนิชฌาน


ฉะนั้น ผู้ใดเจริญสติปัฏฐานอย่างต่อเนื่อง จะหมวดไหนก้ได้
มันจะเชื่อมไปถึงจิต ถึงธรรมกันหมด ไม่ได้แยกออกจากกันครับ

 

เนี่ยมันฉลาดไง จำสภาวะได้ จิตในจิต เพื่อเห็นจิตที่ดับนิวรณ์ได้อย่างไร ลองเลิกที่จะตั้งเป้าเข้าสมาธิ แต่ให้รู้ไปตามสภาพปัจจุบันธรรมตามความเป็นจริงจริงๆ ต้องเน้นว่า จริงๆ ปัจจุบันธรรมตามความเป็นจริงจริงๆ

ทำสมาธิเหมือนเดิมแต่ไม่ต้องไปคาดหมาย จำอะไรได้ก็วาง ปล่อยผ่าน ฟังสภาวธรรมเห็นสภาวธรรมจริงๆ ..งงไหม

 

ธรรมที่คุณ ปราบเทวดา กล่าวมานี้ รู้สึกว่าทุกอย่างจะตามมาเองหมด โดยไม่ต้องฝึกอย่างอื่นเลย
คุณ ปราบเทวดา เคยเห็นพระท่านสอนให้ทำสมาธิไหมครับ ท่านจะสอนทำไม

 

ผมก็ปล่อยผ่านนั่นแหละครับ แต่ตอนนี้ สนทนาธรรมอยู่ ก็ยกเหตุยกผลขึ้นมา
แล้ว คุณ Tboon ดับนิวรณ์ได้แล้ว ด้วยวิธีที่แนะนำมานี่หรือครับ

 

555 อาจารย์ Tboon กับ อาจารย์ ปราบเทวดา นี่สงสัยจะสอนไม่ตรงกับ พระพุทธเจ้าแล้วกระมังครับ พระพุทธเจ้าสอน อริยมรรคมีองค์ 8 อาจารย์ปราบ ตัดให้เหลือ 1
พระพุทธเจ้าสอนให้ใคร่ครวญโยนิโสมนสิการ แต่อาจารย์ Tboon บอกห้ามคิด ห้ามแย้ง ให้รู้แบบโง่ๆ

ชีวิตผมจะสับสนเมื่อมาศึกษากับคุณนี่แหละครับ

 

อย่าเพิ่งไปสนใจเรื่องจะดับนิวรณ์ ตอนนี้เรากำลังเรียนรู้เรื่องความหลงคิดไปเอง หลงปรุงไปเอง ตามให้ทันนะครับ เอานิวรณ์เป็นครูกันก่อนครับ

 

ผมจะถามอะไรอย่างหนึ่งนะครับ ลองพิจารณาดูก็แล้วกัน

ฝึกละสังโยชน์ยังไง เห็นมีแต่เอาอะไรไปใส่เพิ่มตลอด รู้ก็รู้ไม่จริง แทรกแซงการรู้อยู่ตลอด เอาปัญญาที่ร่ำเรียนมา (ปัญญาโลกีย์) ไปป้อนไปกล่อมไปย้อม ปิดบังการรู้ตามความเป็นจริงอยู่ตลอดเวลา อย่างนี้เมื่อไหร่จะได้เห็น จะได้ฟังธรรมจากสภาวธรรมของเขาเองจริงๆ สักที น่าคิดนะครับ ละสังโยชน์หรือเพิ่มสังโยชน์เข้าไปมัดๆๆ ให้แน่นขึ้นกันแน่เนี่ย..

 

ไม่ใส่ธรรม ก็ใส่กิเลสกันอยู่แล้วนี่ครับ ใส่กิเลสกันทุกวัน
ใส่ธรรมไปนี่ให้กิเลสมันเจือจาง กิเลสมันได้ไม่มีกำลัง จึงจะคุ้ยเขี่ยดับสังโยชน์ได้

 

ทุกอย่างรวมใน สติปัฏฐานหมดแล้วครับ


อย่างเช่น

[๒๗๕] ดูกรภิกษุทั้งหลาย อีกข้อหนึ่ง ภิกษุเมื่อเดิน ก็รู้ชัดว่าเราเดิน
เมื่อยืน ก็รู้ชัดว่าเรายืน เมื่อนั่ง ก็รู้ชัดว่าเรานั่ง เมื่อนอนก็รู้ชัดว่าเรานอน หรือ
เธอตั้งกายไว้ด้วยอาการอย่างใดๆ ก็รู้ชัดอาการอย่างนั้นๆ ดังพรรณนามาฉะนี้

อย่างนี้ก็เป็นการทำสมาธิ

จะเรียกว่า ทำสมาธิ เรียกว่า การเจริญสติ เจริญปัญญา ก้แล้วแต่
ก้ได้หมดครับ

สติ สมาธิ ปัญญา มันเป็นอัญญะมัญญะ เกี่ยวเนื่องกัน
อันเป็นธรรมเครื่องนำออก ขณะที่เกิด ที่เป็น มันจะพ้นวิสัยเจตนา เข้าไปทำ


แต่สำหรับ เจตนาที่ทำได้ คือ เช่น

""เมื่อเดิน ก็รู้ชัดว่าเราเดิน
เมื่อยืน ก็รู้ชัดว่าเรายืน เมื่อนั่ง ก็รู้ชัดว่าเรานั่ง เมื่อนอนก็รู้ชัดว่าเรานอน หรือ
เธอตั้งกายไว้ด้วยอาการอย่างใดๆ ก็รู้ชัดอาการอย่างนั้นๆ"""

ถามว่า ผู้มาใหม่ รู้ชัดอย่างที่พระสูตรบอกหรือไม่
ตอบได้เลยว่าไม่ มันต้องอาศัยความเพียร กันไปอีก
จนกว่าจะพบกับมรรคสัมปยุติ

พ้นเจตนาการตบแต่งไปนู้น

แต่ถ้าคุณ จะหมายเอา คำว่า สมาธิ ที่สงบนิ่งๆ เอาแต่ สงบๆ ที่มีมาก่อนพระพุทธเจ้า
อย่างนั้น ที่ไหนเขาก้สอนทั่วไปไม่ว่า จะศาสนาไหน

อันนั้นฝึกได้เป็นกำลังจิต ใครทำได้ก้ดี ไม่ได้ห้าม

 

การมีโยนิโสมนสิการก็คือการอาศัยรู้ในอาการหลงปรุงไปเอง หลงคิดไปเองนี่แหละครับ ทำยังไงถึงจะรู้ ถ้าไม่ดูให้เห็น เอาแต่ใส่ความคิดเข้าไป แล้วมันจะเห็นเหรอครับ

 

คุณปราบ คิดเองเออเอง หรือเปล่าครับ ไม่เห็นมีพระสูตรบอกเลยว่าทุกอย่างรวมในสติปัฎฐานแล้ว สมาธิที่สงบนิ่งก็ดีนีครับ ศาสนาอื่นทำได้ ศาสนาพุทธทำไม่ได้ก็อายเขาแย่นะสิ

 

ถ้างั้นก็ขอจบเพียงเท่านี้ครับ เพราะไม่มีประโยชน์อะไร มามุกฉลาดอัจฉริยะตลอด ชาล้นถ้วยตลอดก็เรียนกันไม่รู้เรื่องหรอกครับ เหอะๆๆ เชิญตามสบายนะครับ

 

ผมไม่เห็นจะหลงอะไรนี่ครับ สติก็ดูอยู่ คิดก็ส่วนคิด เวลาเจริญสติก็เจริญสติ เวลาคิดก็คิด เวลาทำสมาธิก็ทำสมาธิ เวลาเล่นก็เล่น
คุณ Tboon จะให้ผมเห็นอะไรหละครับ