ท่านไหนเคยไปทดสอบจิตใจตัวเองด้วยการภาวนา ที่ป่าช้าบ้างครับ.......

หลวงพ่อชา สุภัทโท (เคยอ่านประวัติครั้งแรกที่ท่านไปนั่งภาวนา
ที่ป่าช้าครั้งแรกครับว่า ไม่มีอะไรจิตหลอกตัวเอง แต่กลัวจนขนาด
ฉี่ท่านราดผ้าจีวรเลยครับ ..ถ้าเป็นเราไม่รู้จะเป็นอย่างไรเน้อ..)



สวัสดีคับ*ท่านใดเคยทดสอบจิตในป่าช้าบ้าง*

เห็นหลายท่านในที่นี่มีความรู้ความเข้าใจในหลักธรรมของสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า อย่างลึกซึ้ง เป็นที่กว้างขวาง

แต่หลักธรรมย่อมมีการทดสอบ

เลยอยากถามว่าท่านใดเคย ทดสอบจิตตัวเอง ในการนั่งสมาธิในป่าช้า คนเดียว
หรือการไปนอน ในโรงแรมที่มีคนผูกคอตาย หรือ การเข้าไปนั่งในสถานที่วังเวง
ตามวัดต่างๆในเวลาหลังเที่ยงคืน

อยากทราบประสบการณ์ ของท่านทั้งหลายครับ

ขอบคุณครับ สำหรับคำวิจารณ์ <!--MsgFile=0-->

 

ผมไม่เคยครับ แต่เห็นเค้าบอกว่าดี มันจะทำให้เรากำหนดจิตอยู่กับกายได้ดีไม่วอกแวกไปไหน ส่วนผมมักจะเข้าไปในป่า ไปบนภูเขามากกว่า เงียบสงบดี เหมาะกับการวิเวก แต่ก็ยังไม่เคยเข้าไปในป่าลึกนะครับ เพราะเดี๋ยวนี้มันหายาก
สมัยก่อนผมกลัวผีมาก แต่ความกลัวผีทำให้เกิดสมาธิ ตอนเด็กๆอายุสิบสาม นั่งสมาธิอยู่คนเดียวที่บ้านหลังเที่ยงคืน ก็มักเกิดเสียงทำให้เราตกใจตลอดเวลา แรกๆกลัวมาก กลัวว่าจะเป็นสัมเภสีมาขอส่วนบุญ มันทำให้จิตเราอยู่กับที่ พอนั่งไปก็กำหนดจิตอยู่กับภาวนา เพราะกลัว จนจิตมีสมาธิลืมไปเลยว่ามีเสียงอะไรหลายๆอย่าง เข้าสมาธิจนลึก ถึงขั้นหูอื้อไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย ภาพที่เห็นมีแต่ความมืด ว่างเปล่า กายไม่รู้สึกถึงสัมผัส อะไรเลย เหมือนมันลอยอยู่ ไม่รู้ว่าร่างกาย อยู่ในรูปไหน เหมือนไม่หายใจเลย ไม่มีลมหายใจ ไม่มีมีคามรู้สึก จิต คิดไปว่ามันเกิดอะไรขึ้น หรือเราตายไปแล้ว คิดไปคิดมา ก็รีบกลับฟื้นคืนสติ กลับคืนสติ หูอื้อก็หายไป สัมผัสได้ว่านั่งทำขัดสมาสอยู่ ลมหายใจเบามาก แล้วรีบลืมตา ปรากฎว่าขนลุกไปหมดเลย ไม่รู้ว่าเกิดอะไรกับเรา มารู้ทีหลังว่าเป็นผลจากสมาธิ สมัยนั้น ไม่มีครู ก็เลยไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เพราะอ่านเอาจากวิธีฝึกสมาธิ ของพระรูปนึง

แต่พอมาปัจจุบัน กับทำอย่างนั้นไม่ได้ อาจเป็นเพราะจิตสมัยนี้ฟุ่งซ่านมากเกินไป อาจจะลองไปปฎิบัติที่ป่าช้าดูบ้าง ให้ผีเป็นครู อีกครั้งนึง

 

เขียนผิดไปเยอะเลย สัมภเวสี

 

เคย และตอนนี้ก็มีบ้านติดป่าช้า ตอนอยู่สุรินทร์ก็บ้านติดโรงเก็บศพ

จิตมันระแวง มันสร้างเรื่องหลอกเรา เพราะเราโดนหลอกมาต่อๆ กันว่า ผีมัน่ากลัว ป่าช้าผีดุ ฯลฯ

พอเราต้องอยู่กับมัน

สุดท้ายสิ่งที่น่ากลัวที่สุดคือ ความนึกคิด ของตัวเราเองนี่ละ ฮ่าๆ แต่ถ้าให้ไปอยู่คนเดียวเรื่อยๆ ไม่เอาล่ะ ยุงเยอะ งูก็มี โอ๊ย กอ้งกือกินเห็นยาวเป็นคืบๆ เลื้อยขึ้นคอ

 

สะกดผิดขี้เกียจแก้ไข เพลีย นอนแระ เดาเอานะ

 

สุดยอดครับ