เว็บพลังจิต ธรรมสัญจร เล่ม ๖

HONGTAY · 31 มีนาคม 2010

<meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=utf-8"><meta name="ProgId" content="Word.Document"><meta name="Generator" content="Microsoft Word 12"><meta name="Originator" content="Microsoft Word 12"><link rel="File-List" href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5CWITTHA%7E1%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtmlclip1%5C01%5Cclip_filelist.xml"><link rel="themeData" href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5CWITTHA%7E1%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtmlclip1%5C01%5Cclip_themedata.thmx"><link rel="colorSchemeMapping" href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5CWITTHA%7E1%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtmlclip1%5C01%5Cclip_colorschememapping.xml"><style>  </style> [FONT=&quot]คนที่เข้าถึงพระนิพพานได้ อันดับแรกก็ต้องทรงศีลบริสุทธิ์ และนอกจากนี้ก็ทรงอารมณ์สมาธิให้ตั้งมั่น มีปัญญารู้เท่าทันสภาวะตามความเป็นจริง[/FONT][FONT=&quot] เราก็มานั่งคิด ทำไมศีลของเราจึงจะบริสุทธิ์ ความจริงนักปฏิบัติมักจะเข้าใจผิดคิดว่าการ เจริญพระกรรมฐานนั้น จะต้องนั่งหลับตากันท่าเดียวมันจึงจะมีผล ถ้าหากว่าเป็นการฝึกด้านสุกขวิปัสสโกนี้ ความจริงจะไม่นั่งหลับตาเลยก็ใช้ได้ มันขึ้นกับอารมณ์ใจ ศีลของเราบริสุทธิ์ได้ก็อาศัยเรามีสมาธิ สมาธิจะทรงตัวได้ก็เพราะอาศัยศีลบริสุทธิ์ เป็นอันว่าอะไรเป็นเหตุเป็น ผลกัน ฉะนั้น ถ้าเราจะถือเหตุจริง ๆ ก็ต้องถือปัญญา คนใดถ้าไร้ปัญญา คนนั้นหาศีลไม่ได้ และคนใดไร้ศีล บุคคลนั้นก็จะมีสมาธิไม่ได้ เพราะฉะนั้น การเจริญภาวนาครั้งแรก ก่อนที่จะภาวนา ขอทุกคนเคารพในศีลก่อน ถ้าศีลไม่บริสุทธิ์ขาดตกบกพร่องอย่างนี้ การเจริญภาวนาไม่เกิดผล ต้องเป็นคนมีศีลบริสุทธิ์ ฌานสมาบัติจึงเกิด ทีนี้การบกพร่องของศีลย่อมมีบ้างเป็นของธรรมดาของแต่ละบุคคล ถ้าเวลาอยู่บ้าน ก่อนที่จะภาวนาให้สมาทานศีลก่อน เป็นการยับยั้ง ถ้าเรา รู้สึกว่าจิตของเรามีศีล อารมณ์จะเป็นสุข ในเมื่ออารมณ์เป็นสุข สมาธิมันก็เกิด เมื่อสมาธิเกิด จิตมีความเยือกเย็น ปัญญามันก็เกิด[/FONT]

[FONT=&quot][/FONT][FONT=&quot]<o></o>[/FONT]
[FONT=&quot] ท่านพร่องในศีลด้วยเจตนาเพียงนิดเดียว ท่านไม่มีหวังที่จะทรงสมาธิเพื่อฌานสมาบัติได้เลย เพราะเพียงศีลมี การรักษาแบบหยาบ ๆ ท่านยังรักษาไม่ได้ ท่านจะเป็นผู้ทรงสมาธิที่มีอารมณ์ละเอียดกว่านี้ได้อย่างไร ผู้ที่ ปฏิบัติกรรมฐานมาเป็นเวลาหลายสิบปี ที่ไม่สำเร็จผลใด ๆ แม้แต่ฌานโลกีย์ก็ไม่ได้ ก็เพราะพร่องในศีลเป็นสำคัญ เพราะฉะนั้น ท่านทั้งหลายจงสังวรเรื่องศีลให้มาก คำว่าสังวรนี่แปลว่าระวัง อันดับแรก ต้องมีศีลบริสุทธิ์เสียก่อน ไม่ใช่บริสุทธิ์เฉพาะเวลาที่สมาทานพระ กรรมฐาน ให้ศีลบริสุทธิ์ทุกลมหายใจเข้าออก ถ้าศีลของท่านบริสุทธิ์ทุกลมหายใจเข้าออก การเจริญสมาธิก็เป็นของง่าย เพราะศีลจะมีขึ้นได้เพราะอาศัยเมตตา ความรักซึ่งกันและกันกรุณา ความสงสารซึ่งกันและกัน คนที่มีจิตเมตตา ความรัก กรุณา ความสงสาร อารมณ์เย็น จิตมีความเยือกเย็น ความฟุ้งซ่านของจิตไม่มี ความเร่าร้อนของจิตไม่มี อารมณ์ก็สบาย ในเมื่ออารมณ์สบาย มีความเยือกเย็น จิตก็ทรงสมาธิได้ดี ความอาฆาตพยาบาทหรือการจองล้าง จองผลาญ คิดประหัตประหารซึ่งกันและกัน หรือความโลภโมโทสัน อยากได้ทรัพย์ของบุคคลอื่น การที่จะละเมิดความรัก หรือการที่จะมุสาวาท การที่จะดื่มสุราเมรัยไม่มี ในเมื่ออาการ ๕ อย่างนี้ไม่มีแล้ว จิตก็มีความสบาย มีอารมณ์เป็นสุข อันดับแรก จึงควรปรับปรุงศีลให้ดี เมื่อปรับปรุงศีลดีแล้ว สมาธิก็ทรงตัว เมื่อสมาธิทรงตัว ปัญญามันก็เกิด นี่เป็นพื้นฐานของการเจริญฌาน และวิปัสสนาญาณ[/FONT]

[FONT=&quot]<o></o>[/FONT]
[FONT=&quot] การรักษาศีลของพระพุทธเจ้า ปฏิบัติธรรมของพระพุทธเจ้าต้องดูตามกำลัง พระพุทธเจ้าท่านไม่มีการเครียด ท่านปฏิบัติตามความเหมาะสม ถ้าไม่ดีแต่งอย่างนั้นไม่ได้ ก็ต้องดูนางวิสาขา นางวิสาขาท่านมีเครื่องมหาลดาปสาธน์ ราคา ๑๖ โกฏิ นางวิสาขาทรงเครื่องอย่างนี้ตลอดเวลา พระพุทธเจ้าก็ ไม่เคยคิดว่าเลยใช่ไหม จะว่าเขาแต่งเกินไปไม่ได้ เพราะเขามีอย่างนั้น และเวลาเราเข้าสังคมก็เหมือนกัน ปล่อยหน้าเซียว ๆ เข้าไปก็ไม่เหมาะสม เราก็ต้องแต่งตามเขา แต่อยู่บ้านเราก็ไม่ได้สนใจเกินไป เราก็ใช้แป้งทาหน้าบ้าง ทาได้ ทาเฉพาะความเหมาะสมอยู่เป็นสุข ไม่ไปอวดใคร เพื่อกิเลสอันนี้ไม่ถือ ต้องดูแค่พอดี ๆ และศีลนั้นมันขาดยาก มัน จะต้องขาดด้วยเจตนา ตั้งแต่เวลานี้ไป จะเป็นตายอย่างไรก็ตาม ไม่ละเมิดศีลห้าแน่ ตั้งใจไว้ให้แน่เป็นอันดับแรก เว้นไว้แต่เผลอ เผลอเขาไม่ถือว่าทำลายศีล บางวันเราอาจจะเผลอไปบ้าง ก็เป็นของธรรมดา ถ้าบังเอิญรู้ตัวว่าเผลอไป เราก็ยังยั้งมันเสียใหม่ว่า เราจะไม่ทำต่อไป และข้อสำคัญขอให้ค่อย ๆ ฝึก โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ความสำคัญที่ศีล อย่าเร่งรัดเกินไป ถ้าเร่งรัดเกินไปเป็นการทรมานตัว ค่อย ๆ ระมัดระวัง วันนี้ เราตั้งใจรักษาศีล ๕ ให้ครบถ้วน เวลาจะนอนก็นั่งนึกนอนนึก คิดว่าตั้งแต่เช้าจนกว่าจะเข้าถึงเวลานอน เราพลาดศีล ๕ ข้อไหนบ้าง ถ้าบังเอิญพลพลาด เราก็ตั้งใจคิดว่า วันพรุ่งนี้เราจะไม่ยอมพลาดทั้งหมด อันนี้ใหม่มันอดพลาดไม่ได้ มันเป็นของธรรมดา[/FONT]

[FONT=&quot]<o></o>[/FONT]
[FONT=&quot] จะเห็นได้ว่า เรื่องของศีลทั้งหมดที่นำมาลงอธิบายไว้นั้น ถ้าเราปฏิบัติให้ถูกต้อง รู้จักวางอารมณ์ให้ถูกส่วนแล้ว ศีลเป็นปัจจัยให้เราเข้าถึงนิพพานได้ จึงเป็นเรื่องสำคัญที่เราต้องให้ความสนใจและปฏิบัติอย่างเคร่งครัด เรื่องของศีลก็ขอจบลงเพียงเท่านี้<o></o>[/FONT]

HONGTAY · 31 มีนาคม 2010

ปกิณกะเรื่องศีล

[FONT=&quot]สำหรับบรรดาญาติโยมพุทธบริษัททุกท่าน ให้ถือศีล๕ เป็นแก่นสำคัญ แต่บางท่านถือว่ารักษาศีล ๘ และฉันไม่ต้องการรักษาศีล ๕ อันนี้ลงนรก และก็มีหลายท่านที่สมาทานอุโบสถศีลแล้ว แต่เผอิญในกาลนอกเวลา สมมุติว่า เขามาถวายผ้าป่า กฐิน สังฆทาน นอกเวลาไป พระต้องให้ศีล ๕ พอพระว่าไตรสรณาคมน์นี้เสร็จ พอจะให้ศีล ๕ วางมือไม่แสดงความเคารพ อันนี้ลงนรกเหมือนกัน เป็นการปรามาสในพระไตรสรณาคมน์ คือปรามาสในพระพุทธเจ้า[/FONT]

[FONT=&quot]<o></o>[/FONT]
[FONT=&quot] การว่าตามเขามันไม่ใช่ของแปลก การสมาทานศีลนี่มันก็ไอ้แค่คิดมา ยังไม่ใช่ตัวปฏิบัติ เรามีอุโบสถศีล เขาให้ศีล ๕ เราก็ว่าตามได้[/FONT]

[FONT=&quot]<o></o>[/FONT]
[FONT=&quot] การว่าตาม ให้ว่าด้วยการยอมรับนับถือพระพุทธเจ้า คือว่าศีลนี่ พระพุทธเจ้าว่า ศีล ๕ เราได้มาจากพระพุทธเจ้า เป็นพระธรรมคำสั่งสอนขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า พระอริยสงฆ์นำมาให้เรา จิตใจเราครบถ้วนพระไตรสรณาคมน์ และเวลาปฏิบัติจริง เราปฏิบัติในสิกขาบท มันไม่เสียหายอะไร[/FONT]

[FONT=&quot]<o></o>[/FONT]
[FONT=&quot] มีญาติโยมเมืองน่านมาบอกว่า เวลาเขารักษาอุโบสถศีล เวลาให้ศีล ๕ เขาเอามือลง อันนี้เป็นมานะทิฏฐิถือตัวถือตน เป็นกิเลสที่หยาบนัก และก็เป็นการปรามาสในพระไตรสรณาคมน์ อันนี้เวลาเจริญกรรมฐานไปดูคนพวกนี้นะครู นำไปดูคนพวกนี้ว่าในนรกเกลื่อน เข้าใจว่าตนดี[/FONT]

www.kaskaew.com

ชนะ สิริไพโรจน์ · 31 มีนาคม 2010

“บารมี ๑๐” ในการปฏิบัติต้องคุมให้ทรง ตัว เพราะคำว่า “บารมี” ก็คือกำลังใจ อย่าลืมว่า ความดีในพระพุทธศาสนานี้ขึ้น อยู่กับกำลังใจอย่างเดียว คนถ้าตายไปแล้ว ที่เขาบอกว่าไปตกนรก ไปขึ้นสวรรค์ ไปพรหมโลก ไปนิพพาน เขาไม่ได้ไปกันอย่างอื่น เขาเอาใจไปกัน เขาไปด้วยกำลังใจ เพราะฉะนั้น คำว่า “บารมี” ก็คือตัวขยัน กับตัวขี้เกียจนั่นเอง มีกำลังใจเต็มหรือไม่เต็ม มีกำลังใจเข้มแข็งหรือไม่ ที่มีกำลังใจเข้มแข็งก็คือคนขยัน คนที่มีกำลังใจอ่อนไปหน่อยก็คือคนขี้เกียจ ตัดสินใจตรงหรือไม่ตรง ทำถูกหรือไม่ถูก แล้วทำเฉพาะความดีหรือเปล่า ทำพอเหมาะพอดีหรือไม่ ถ้าทำเกินพอดีก็โง่ ถ้าหากว่าทำไม่ถึงดีก็โง่ ต้องเอากันแค่พอดี ตัวโง่ ก็คือตัว “อวิชชา” คำว่า “อวิชชา” ไม่ใช่แปลว่าไม่รู้ รู้เหมือนกัน แต่รู้ไม่ค่อยจะตรง รู้ไม่ค่อยหมด รู้ไม่ครบถ้วน
<?XML:NAMESPACE PREFIX = O /><O></O>
ดังนั้น ถ้าบารมีอ่อน ก็แสดงว่ายังขี้เกียจมากเกินไป ไม่รู้จักควบคุมกำลังใจ ปล่อยไปตามสภาวะของกิเลส กำลังใจจึงเป็นสิ่งสำคัญมาก ถ้าเกิดมาแล้วพบพระพุทธศาสนา ยังว่าบารมีอ่อนอีก ก็แสดงว่าขี้เกียจมากเกินไป ไม่รู้จักควบคุมกำลังใจ ปล่อยใจไปตามสภาวะของกิเลส ถ้านักปฏิบัติบกพร่อง ในบารมี ๑๐ นี้ แม้อย่างเดียว วิปัสสนาญาณก็มีผลสมบูรณ์ไม่ได้ ที่ว่า เจริญกันมา ๑๐ ปี ๒๐ ปี ไม่ได้อะไรนั้น ก็เพราะเป็นผู้บกพร่องในบารมี ๑๐ นี่เอง
Click to expand...

สาธุ ขออนุโมทนาเป็นอย่างสูงครับ

เว็บทางนิพพาน เว็บไซด์ เผยแพร่ ธรรมที่นำไปสู่ความหลุดพ้น<O</O
ที่รวบรวมโดย พล.ต.ท.นพ.สมศักดิ์ สืบสงวน<O</O
ขอเชิญทุกท่านเข้าไปอ่านได้ที่
www.tangnipparn.com<O</O

<O>ขอเชิญแวะเยี่ยมชมและโมทนาบุญเว็บศูนย์พุทธศรัทธา

</O>

เข้าสู่ระบบหรือลงทะเบียน

เว็บพลังจิต ธรรมสัญจร เล่ม ๖

HONGTAY ผู้ดูแลเว็บบอร์ด ทีมงาน ผู้ดูแลเว็บบอร์ด

HONGTAY ผู้ดูแลเว็บบอร์ด ทีมงาน ผู้ดูแลเว็บบอร์ด

ชนะ สิริไพโรจน์ ทีมผูัดูแลเว็บบอร์ด ทีมงาน ผู้ดูแลเว็บบอร์ด ผู้สนับสนุนเว็บพลังจิต

แชร์หน้านี้

แชร์หน้านี้

เข้าสู่ระบบหรือลงทะเบียน

เว็บพลังจิต ธรรมสัญจร เล่ม ๖

แชร์หน้านี้

การค้นหาที่มีประโยชน์

ติดต่อเรา