ธรรมแลโลกเป็นสิ่งคู่เกิดตั้งอยู่ไม่แตกดับชั่วนิรันดร์

ตั้งสติรู้ ในสิ่งคิด เห็นสุขทุกข์ ตามติดเห็น โลภโกรธหลง กิเลสเป็น จับจิตมั่น ไม่ยึดหลง กระทำแจ้ง เป็นพลัง จิตเห็นจิต สติเห็น

สู่มั่นคง ติดผูกพันธ์ เห็นบุญบาป เป็นจิตมั่น จิตมั่นคง เห็นบอดเขลา สติตั้ง ไม่ยึดติด ทุกแห่งหน แห่งศรัทธา ภายในนอก เป็นจิตมั่น

ตรงเห็นจิต ยึดมั่นเห็น สิ่งเกิดเป็น สติตรง ตามติดเห็น เมาลุ่มหลง โดยมั่นคง เหตุแห่งกรรม สติตั้ง ค้นหาเห็น จิดเกิดเป็น รู้ทันจิต

ตั้งสติรู้ สู่มั่นคง ตรงเห็นจิต
ในสิ่งคิด ติดผูกพันธ์ ยึดมั่นเห็น
เห็นสุขทุกข์ เห็นบุญบาป สิ่งเกิดเป็น
ตามติดเห็น เป็นจิตมั่น สติตรง

โลภโกรธหลง จิตมั่นคง ตามติดเห็น
กิเลสเป็น เห็นบอดเขลา เมาลุ่มหลง
จับจิตมั่น สติตั้ง โดยมั่นคง
ไม่ยึดหลง ไม่ยึดติด เหตุแห่งกรรม

กระทำแจ้ง ทุกแห่งหน สติตั้ง
เป็นพลัง แห่งศรัทธา ค้นหาเห็น
จิตเห็นจิต ภายในนอก จิตเกิดเป็น
สติเห็น เป็นจิตมั่น รู้ทันจิต

 

ศรัทธามี เกิดที่ตน เพียรพยายาม ตั้งศรัทธา ไม่ลืมหลง ทำสิ่งใด ในความดี เกิดเป็นผล ความดีเกิด เพียรพยายาม อุตสาหะ ตลอดเวลา มั่นคงจิต ใจมุ่งสร้าง มีสติตั้ง ตนมุ่งสร้าง ประเสริฐผล ตามติดหา ตลอดเวลา สติมั่น ไม่หวั่นไหว ศรัทธาผล จิตใจตน ผลศรัทธา

ศรัทธามี ความดีเกิด ประเสริฐผล
เกิดที่ตน เพียรพยาม ตามติดหา
เพียรพยาม อุตสาหะ ตลอดเวลา
ตั้งศรัทธา ตลอดเวลา สติมั่น

ไม่ลืมหลง มั่นคงจิต ไม่หวั่นไหว
ทำสิ่งใด ใจมุ่งสร้าง ศรัทธาผล
ในความดี มีสติตั้ง จิตใจตน
เกิดเป็นผล ตนมุ่งสร้าง ผลศรัทธา

 

สิ่งทั้ง5 มหานิพพานใหญ่ กาย ใจ จิต นอก ใน
สิ่งทั้งห้า พารู้แจ้ง แทงเหตุผล
อยู่กับตน ค้นหาเห็น เป็นบุญผล
สิ่งทั้งห้า ค้นหาได้ ตนในตน

ดับเหตุผล ตนเป็นเหตุ สิ่งทั้งหลาย
ขันธ์ห้าได้ ตายดับสูญ เห็นบุญผล
ทานศีลภาวนา สมาธิปัญญา เกิดกับตน
กรรมส่งผล เหตุผลห้า พานิพพาน

พลัง5 ศรัทธา5 สติ5
ความเพียร5 เข้าค้นหา ขันธ์ทั้ง5
ทานศีลภาวนา สมาธิปัญญา สิ่งทั้ง5
เพียรศรัทธา ใจสติ ปัญญา5

 

เพียรศรัทธา สติห้า อย่าสับสน
ขันธ์ห้าตน เพียรศึกษา ค้นหาเห็น
ตามขันธ์ห้า โลภโกรธหลง สิ่งเกิดเป็น
เกิดรู้เห็น เป็นพลังห้า ดับเวรกรรม

กำลังห้า ศรัทธาห้า สติห้า
โลภห้า โกรธห้า หลงห้า
ทานห้า ศีลห้า ภาวนาห้า
สมาธิห้า ปัญญาห้า ห้าพลัง

เพียรพยายามได้นิพพานดับเหตุแห่งกรรม อันเกิดจากขันธ์ทั้งห้า ตามเห็นห้าหมดเวรหมดกรรม พาถึงฝั่งข้ามกรรมเวรตามสนอง

เพียรพยายาม ตามเห็นห้า พาถึงฝั่ง
ได้นิพพาน หมดเวรกรรม ตามสนอง
ดับเหตุกรรม ก็หมดกรรม ตามธรรมครอง
ตามสนอง ครองผลปฏิบัติ กำจัดมาร

กรรมดีชั่ว ตัวส่งผล ตนได้รับ
กรรมตามดับ กรรมตามเกิด บาปบุญผล
กรรมทำลาย กรรมเกื้อหนุน บุญบาปตน
ได้รับผล สิ่งตนทำ กรรมพาเป็น

ได้รู้เห็น สิ่งเกิดเป็น กรรมสนอง
ได้รับครอง ผลดีชั่ว ดับเกิดเห็น
สิ่งทั้งหลาย เกิดแต่กรรม นำสู่เวร
ไม่ละเว้น เป็นแต่กรรม รับผลครอง

ทั้งดีชั่ว มีให้เห็น เป็นกรรมผล
สิ่งที่ตน ผลกระทำ กรรมสนอง
ดีได้ดี ชั่วได้ชั่ว ตัวครอบครอง
ตามสนอง ต้องรับผล สิ่งตนทำ

หยุดไม่ได้ ในทุกสิ่ง ไม่นิ่งหยุด
ปัญญาผุด เกิดให้รู้ บาปบุญผล
ทั้งดีชั่ว ตัวกระทำ กรรมของตน
เกิดเหตุผล ล้นปัญญา กรรมพาเป็น

สิ่งที่เห็น คิดพูดทำ กรรมสนอง
ตามติดครอง ตามสนอง ครองให้ผล
ตัวกระทำ กรรมดีชั่ว เกิดจากตน
ได้รับผล ล้นปัญญา พาเกิดตาย

ไม่ถึงตาย ก็ไม่วาย ชีวาวาส
ไม่ถึงฆาตร ก็ไม่ตาย ชีวาผล
บาปบุญช่วย อำนวยชัย ได้ที่ตน
บาปบุญล้น ผลกระทำ กรรมรับครอง

ตามสนอง ครองสุขทุกข์ อยู่ทุกเมื่อ
ใครไม่เชื่อ กฏแห่งกรรม ก็ชั่งเขา
กรรมสุขทุกข์ กรรมดีชั่ว เกิดที่เรา
น้อมรับเอา เราทำมา กรรมพาเป็น

เห็นเย็นร้อน เห็นอ่อนแข็ง แรงกรรมชัด
กรรมปฏิบัติ ชัดแจ้งใส เห็นกรรมผล
ทั้งดีชั่ว ทั้งชั่วดี เกิดที่ตน
ได้รับผล ตนดีชั่ว ตัวกระทำ

ผลแห่งกรรม ตามสนอง ทั่วผองสัตว์
กรรมผูกมัด กรรมเกิดก่อ รอให้ผล
กรรมทั้งหลาย เกิดขึ้นได้ เกิดที่ตน
กรรมเหตุผล สัตว์มากล้น ไม่พ้นกรรม

ยิ่งเพียรสร้าง ทางสว่าง ยิ่งก่อเกิด
สร้างดีเลิศ เกิดความสุข ทุกสถาน
สร้างความดี มีแต่ได้ ใจเบิกบาน
เกิดผลทาน อันยิ่งใหญ่ กายใจตน

สร้างเหตุผล ค้นหาเห็น เป็นกรรมผล
เกิดที่ตน ผลปฏิบัติ ชัดแจ้งใส
คิดพูดทำ แต่กรรมดี กายจิตใจ
สว่างใส ทั้งในนอก สำรอกกรรม

ทั้งในนอก ทั่วแห่งหน ตนปฏิบัติ
พากำจัด กิเลสกรรม นำส่งผล
ทั้งดีชั่ว ตัวสุขทุกข์ เกิดที่ตน
เกิดเหตุผล ผลบาปบุญ หนุนเกิดเป็น

เห็นปัญญา พาแจ่มแจ้ง สว่างไสว
กายจิตใจ ได้ร่มเย็น ตามวิถี
บุญบาปกรรม ตามสนอง สิ่งเกิดมี
ปัญญาดี มีเกิดเห็น เป็นตามกรรม

คิดพูดทำ กรรมสนอง ครองให้ผล
เกิดกับตน ค้นหาเห็น เป็นแบบไหน
ทั้งสุขทุกข์ ทั้งดีชั่ว เกิดที่ใด
กายจิตใจ ในทุกสิ่ง เป็นตามกรรม

โลภโกรธหลง ตรงทำลาย กายใจจิต
ในสิ่งคิด พูดกระทำ กรรมส่งผล
ติดยึดมั่น หลงผูกพันธ์ กรรมแห่งตน
ได้รับผล สิ่งตนทำ กรรมทั้งปวง

 

ปริยัติปฏิบัติปฏิเวช
คือตัวเหตุปัจจัยให้เกิดผล
หน่ออริยะหน่อปรมัติเกิดที่ตน
เกิดจากผลตนปฏิบ้ติเห็นความจริง

ในทุกสิ่งพิงพึ่งกันเป็นแดนเกิด
สิ่งก่อเกิดต้องอาศัยพึ่งพากัน
หน่ออริยะหน่อปรมัติหน่อพระอรหันต์
อาศัยกันปริยัติปฏิบัติปฏิเวชรวมเกิดเป็น

รู้ปริยัติขาดปฏิบัติขาดปฏิเวช=ตายเปล่า
รู้ปฏิบัติขาดปริยัติขาดปฏเวช=ตายเปล่า
รู้ปฏิเวชขาดปริยัติขาดปฏิบัติ=ตายเปล่า

การให้ทาน ไม่ยึดติด ใจประเสริฐ ความดีตน ทานนำเกิด เกิดศีลตน ภาวนาเกิด ปัญญาล้ำ
สุขสำราญ จิตปล่อยวาง เกิดเกื้อหนุน ผลเราสร้าง ความดีเลิศ ผลปฏิบัติ เปืดปัญญา ธรรมสงบเย็น
เบิกบานจิต ทางกุศล ในบุญผล สว่างธรรม ประเสริฐผล ชัดแจ้งล้ำ สมาธิธรรม เห็นนิพพาน

การให้ทาน สุขสำราญ เบิกบานจิต
ไม่ยึดติด จิตปล่อยวาง ทางกุศล
ใจประเสริฐ เกิดเกื้อหนุน ในบุญผล
ความดีตน ผลเราสร้าง สว่างธรรม

ทานนำเกิด ความดีเลิศ ประเสริฐผล
เกิดศีลตน ผลปฏิบัติ ชัดแจ้งล้ำ
ภาวนาเกิด เปิดปัญญา สมาธิธรรม
ปัญญาล้ำ ธรรมสงบเย็น เห็นนิพพาน

 

ในทุกข์ขัง ไม่ยั่งยืน เรื่องสุขทุกข์
ทั้งสนุก ทั้งโศกเศร้า คละเคล้าปน
ไม่มีอะไร เกิดอยู่ได้ ตั้งคงทน
ต่างวิ่งวน เวียนเกิดดับ เวียนเกิดตาย

อนิจจัง ยังคงเปลี่ยน เคลื่อนให้เห็น
สิ่งเกิดเป็น เห็นเปลี่ยนแปลง ทุกแห่งหน
สิ่งมองเห็น มองไม่เห็น เป็นเวียนวน
ทุกแห่งหน วนเปลี่ยนไป ในจักรวาลย์

อนัตตา หาไม่ได้ ในสิ่งเห็น
สิ่งเกิดเป็น ไม่เห็นตัว ในชั่วดี
ตัวสุขทุกข์ ตัวสนุกเศร้า ก็ไม่มี
สิ่งเกิดมี สิ่งเกิดเป็น ไม่เห็นตัว

 

ในทุกสรรพสิ่งที่เกิดมาในโลกนี้ ที่เราได้เห็นที่เราได้ยินที่เราได้ฟัง ไม่ว่าจะเป็นคนพืชสัตว์ ทุกสรรพสิ่งที่เกิดขึ้น ล้วนเกิดขึ้นตามธรรมชาติดวงเดียวกัน เกิดขึ้นตั้งอยู่ดับไป ทุกสรรพสิ่งที่เกิดมาคนพืชสัตว์อยู่ในพระธรรมอันเดียวกัน คือทุกข์ขังอนิจจังอนัตตา เท่าเทียมกันหมดไม่มีใครได้รับเหนือกว่าใคร ทุกอย่างเป็นธรรมตัวเดียวกัน เวียนว่ายตายแล้วเกิด เกิดแล้วตายวนอยู่ในวัฏสงสาร อันยาวนานและยาวไกล ไม่มีวันสิ้นสุด
มีแต่คนเท่านั้นที่สิ้นสุดลงได้ เพราะเป็นสัตว์ประเสริฐ
ส่วนพืชและสัตว์ทั้งหลายไม่มีวันสิ้นสุด เวียนเกิดเวียนตายอยู่ในวัฏสงสารตลอดไป ทั้งพืชและสัตว์ต่างก็ต้องสร้างสมบุญบารมีมาหลายร้อยหลายพันภพ หลายหมื่นชาติ กว่าจะได้มาเกิดเป็นคน มันยากเหลือเกิน ยากมากที่จะได้เกิดมาเป็นคน คนทุกคนที่เกิดมาในโลกนี้ ไม่ว่าหญิงหรือชาย ไม่ว่าจะเป็นคนดีหรือคนชั่ว
ทุกคนที่ได้เกิดมาล้วนแต่สร้างสมบุญบารมีมาทุกคน จึงได้เกิดเป็น ต่างก็มีบุญบารมีเท่าเทียมกันหมด จึงได้มาเกิดเป็นคน ธรรมชาติตามความเป็นจริงในสิ่งทั้งหลายทั้งปวง อันเกิดจากกรรม อันเกิดจากการกระทำ ก็พร้อมที่จะให้ทุกคนในโลกนี้ ที่เกิดมาเข้าถึงเหมือนกันเท่าเทียมกันหมด เสมอเหมือนกันหมด เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป ดับไป เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ตั้งอยู่ ดับไป เกิดขึ้น ในทุกสรรพสิ่งที่เกิดมา ไม่มีอะไร ทุกข์ขังอนิจจังอนัตตา ทุกสิ่งเกิดมาไม่มีอะไร

คำว่าคน ค้นให้เห็น เป็นขุ่นใส
คนอย่างไร ก็จะได้ เป็นกรรมผล
คนปฏิบัติ ชัดแจ้งเห็น กรรมเวรตน
คนหลุดพ้น ผลปฏิบัติ เห็นเวรกรรม

เห็นกระทำ กรรมทั้งหลาย ได้สิ่งผล
เกิดจากตน ผลปฏิบัติ ชัดแจ้งเห็น
สิ่งทั้งหลาย ร้ายดีชั่ว ตัวเกิดเป็น
ได้รู้เห็น เวรสนอง กรรมของตน

เกิดเหตุผล ตนดีชั่ว ตัวสนอง
ได้รับครอง ตามสนอง ครองรับผล
ทั้งสุขทุกข์ สนุกเศร้า คละเคล้าปน
เกิดเหตุผล ตนรับครอง สนองกรรม

ปฏิบัติธรรม นำรู้แจ้ง ทั่วแห่งหน
ทั้งสากล วนเวียนว่าย ตายแล้วเกิด
ปฏิบัติธรรม นำความจริง สิ่งประเสริฐ
เหตุผลเลิศ ประเสริฐธรรม ล้ำปัญญา

เกิดเห็นค่า เห็นอนิจจัง เป็นทุกข์ขัง
เกิดพลัง หยั่งวิเศษ ญาณเหตุผล
ทุกสิ่งล้วน ในโลกหล้า ทั่วสากล
ไม่มีตน ไม่มีตัว อนัตตา

เกิดคุณค่า มหาศาล พาลชั่วหาย
ชั่วทำลาย หายดับศูนย์ เพิ่มพูนดี
คิดพูดทำ กระทำกรรม อันมากมี
ทำสิ่งดี มีเกื้อหนุน บุญนิพพาน

 

เมตตาจิตกายใจทั้งนอกในแผ่ออกไปในวัฏสงสารอันกว้างไกล
แผ่ออกไปถึงนอกในจนสุดรอบขอบมหาในสากลจักรวาลย์
น้อมสถิตจิตใจกายในการปฏิบัติหนุนเพิ่มพูนบุญกุศลปฏิบัติตนในการให้ทาน
กายจิตใจสุขสำราญแสนเบิกบานประหารดับกิเลสเหตุเกิดที่ตน

ได้เหตุผลได้พื้นฐานเห็นผลทานคือการก่อเกิดประเสริฐบุญ
เป็นสิ่งเกิดเกื้อหนุนเพิ่มพูนบุญกุศลปฏิบัติตนไปสู่การปฏิบัติธรรม
กายจิตใจในทุกสิ่งเห็นแจ้งจริงในกิเลสแห่งมารเห็นบ่วงแห่งเวรกรรม
น้อมนำเข้าถึงการปฏิบัติเห็นแจ้งชัดจิตใจกายในสายแห่งปัญญาพาไปสู่เมืองแห่งนิพพาน

กระทำดี มีแต่สุข ปลุกใจแจ้ง
เป็นดั่งแสง แห่งปัญญา พารู้เห็น
สิ่งทั้งหลาย ร้ายดีชั่ว ตัวเกิดเป็น
ได้รู้เห็น เป็นปัญญา พาพ้นภัย

ทำสิ่งใด ในกระทำ กรรมของสัตว์
บ่วงผูกมัด สัตว์ทั้งหลาย ได้กรรมผล
กรรมเผ่าพันธุ์ กรรมอาศัย ได้แก่ตน
กรรมเหตุผล วนเวียนว่าย ตายเกิดเป็น

ตัวกระทำ นำส่งผล ตนปฏิบัติ
กรรมชี้ชัด การปฏิบัติ นำสู่ผล
ทั้งดีชั่ว ตัวสุขทุกข์ เกิดที่ตน
สิ่งหลุดพ้น ค้นหาเห็น จากการกระทำ

ปัญญาเลิศ เกิดหนทาง สว่างแจ้ง
เปรียบดั่งแสง แห่งอาทิตย์ พิชิตใส
กล่าวบอกธรรม ล้ำปัญญา กายจิตใจ
สะอาดใส กายจิตใจ ในความดี

เพิ่มทวี มีบุญบาป ตามส่งผล
เกิดที่ตน ผลปฏิบัติ ชัดแจ้งใส
ทั้งดีชั่ว ตัวกระทำ กายจิตใจ
ทำสิ่งใด กายจิตใจ เป็นตามกรรม

กระทำแจ้ง ทั่วแห่งหน ตนปฏิบัติ
ตามเห็นชัด กายจิตใจ ในเหตุผล
ได้ดีชั่ว ตัวถูกผิด ลิขิตตน
กรรมเหตุผล ตนอาศัย ในผลกรรม

ดับหลุดพ้น ตนเห็นตน พ้นที่จิต
ในสิ่งคิด ผิดถูกธรรม กรรมทั้งหลาย
เห็นดีชั่ว ตัวสุขทุกข์ เกิดมากมาย
จิตทำลาย ได้ที่ตน ผลกระทำ

เกิดจากกรรม ผลกระทำ กรรมส่งผล
เกิดที่ตน ผลปฏิบัติ เป็นอย่างไหน
ทั้งดีชั่ว ตัวสุขทุกข์ เกิดที่ใด
กายจิตใจ ในกรรมตน ผลทวี

คิดพูดทำ กระทำดี มีแต่ผล
ปฏิบัติตน ผลก่อเกิด ประเสริฐธรรม
กรรมเผ่าพันธุ์ เกิดตามกรรม เป็นตามกรรม
ส่งผลล้ำ ธรรมเห็นจริง สิ่งทั้งปวง

จิตเมตตา พาสว่างแจ้ง ทุกแห่งหน
อยู่ที่ตน ผลปฏิบัติ ชัดแจ้งใจ
กำจัดทุกข์ กำจัดโศก หมดทุกข์ภัย
สะอาดใส กายจิตใจ ในนิพพาน

พ้นบ่วงมาร วัฏสงสาร หมดอาศัย
กายจิตใจ ได้รู้เห็น เป็นบุญผล
เบิกบานจิต ท่องเที่ยวไป ในสากล
ข้ามหลุดพ้น บุญบาปกรรม ล้ำปัญญา

เกิดค่าเห็น เห็นปัญญา ในทุกข์ขัง
อนิจจัง ยังไม่เที่ยง สิ่งเกิดมา
ในทุกสิ่ง วิ่งไม่หยุด วิมุติปัญญา
อนัตตา ดับสนิท จิตดับวน

.......ธรรมสี่ข้อที่เราปฏิบัติ
. ....พากำจัดมืดบอดเขลา
......ปฏิบัติที่กายใจจิตเรา
......ดับโง่เขลาสว่างแจ้งแทงปัญญา
......ออกกำลังกายใจจิต ทุกเช้าค่ำสม่ำสมอ

......พาค้นหาตลอดเวลาที่กายใจจิต
......ในสิ่งคิดพูดทำกรรมเกื้อหนุน
......สมาคมคบบัณฑิตเกิดบุญผล
......สนับสนุนบุญก่อเกิดเปิดปัญญา
......กินอาหารให้เพียงพอในแต่ละวันตามที่ร่างกายต้องการ

......ตนพึ่งตนน้อมพาตนปฏิบัติ
......เห็นแจ้งชัดกายจิตใจในเหตุผล
......ปัญญาทั้งหลายเกิดขึ้นได้ตนปฏิบัติตน
......เกิดเหตุผลค้นเห็นธรรมล้ำปัญญา
......คบบัณฑิตค้นหาธรรมกรรมส่งผลลันปัญญา

......น้อมธรรมสี่มาพึ่งตนพาตนปฏิบัติ
......พากำจัดตัดกิเลสเหตุตัณหา
......ปฏิบัติอยู่ทุกคืนวันตลอดเวลา
......ตามค้นหากายใจจิตคิดพูดทำ
......ทำสมาธิให้เกิดแก้ไขสิ่งผิดเพิ่มพูนความถูกปลุกใจรู้แจ้ง

 

กระทำกรรมสิ่งใดได้เหตุผล
เห็นที่ตนผลปฏิบัติชัดแจ้งใส
สิ่งประเสริฐรวมก่อเกิดกายจิตใจ
เกิดขึ้นได้ในสายธรรมสี่ประการ
1 ออกกำลังกายใจจิต คิดพูดทำตัวกระทำนำส่งผล
2 กำลังตนรับประทานอาหารให้เพียงพอเพื่อให้ร่างกายแข็งแกร่ง
3 สมาคมคบกับบัณฑิตพึ่งพาอาศัยกันคิดพูดทำ ล้ำปัญญาพารู้แจ้ง
4 ทำด้วยแรงเปลี่ยมล้นด้วยศรัทธา เพียรพยายามอุตสาหะทำสมาธิให้เกิด ตามเห็นค่าผลดีชั่วตัวกระทำกรรมของเรา ทำวันนี้ให้ดีที่สุด ทำสมาธิวินิจฉัยเห็นกายจิตใจ ในถูกผิดเห็นดีชั่วตัวกระทำนำแก้ไข

บนท้องฟ้า อากาศแห้ง แล้งมืดมิด
เกิดวิปริต ปิดนภา อากาศร้าย
เกิดข้าวยาก เกิดหมากแพง ตามทำนาย
สิ่งทั้งหลาย เกิดดีชั่ว ตัวเกิดเป็น

จะได้เห็น เป็นตรียุค เปิดโลกสาม
จงติดตาม พยายาม อย่าประมาท
สิ่งทั้งหลาย ได้เปลี่ยนแปลง แห่งโลกธาตุ
ไม่ประมาท สิ่งทั้งหลาย ได้พ้นภัย

กายจิตใจ ให้ตั้งมั่น อยู่ในศีล
รักษากิน รักษาอยู่ ได้รู้เห็น
สิ่งทั้งหลาย ได้ก่อเกิด ทั่วโลกเป็น
จะได้เห็น เป็นเปลี่ยนไป ในโลกา

 

ยุคทมิฬ ถิ่นกาขาว ชาววิลัย
567=210
789=012
10 11 12=345
123=678
456=789

ธรรมอวดแจ้ง ไม่มีแสง แห่งปัญญา
ธรรมอวดค่า พายกตน ไม่พ้นเวร
ธรรมอวดเก่ง เบ่งอวดตน ให้คนเห็น
ธรรมชาติเป็น แต่ความจริง สิ่งทั้งปวง

เห็นธรรมชาติ ฉลาดแจ้ง ทั่วแห่งหน
เห็นตัวตน หนีไม่พ้น เป็นทุกข์ขัง
ปล่อยวางตน เห็นเหตุผล รู้อนิจจัง
ข้ามถึงฝั่ง ญาณหยั่งรู้ เห็นอนัตตา

ธรรมสว่างจ้า เห็นอนัตตา ไม่มีตัวตน
ถึงหลุดพ้น ตนดับตน ค้นเห็นธรรม
เกิดปัญญา เห็นค่าเลิศ เกิดแต่กรรม
คิดพูดทำ กรรมสิ่งใด ไม่พ้นเวร

ปัญญาเก่าโยนทิ้งไป ปัญญาใหม่เกิดขึ้นมา
เห็นทุกข์ขังอนิจจังอนัตตา ทุกสิ่งเกิดมาก็ต้องดับไป
ตามลมหายใจเข้า ตามลมหาใจออก
ตามสำรอกตัวกิเลส เหตุเกิดแห่งตัณหา
ทุกสิ่งเกิดมาก็ต้องดับไป ตามดูกายใจจิต
ในสิ่งคิดพูดทำ ตัวกระทำนำส่งผล
พาตนพ้นตน พาตนให้พ้นผิด
ตามเห็นจิตรู้เท่าทัน จิตผูกพันธ์สิ่งเกิดเป็น
เห็นบ่วงกรรมตามสนอง
ตัวกระทำตนรับครอง ตามสนองกฏแห่งกรรม

 

เกิดข้าวยาก หมากแพง ทั่วแหล่งหล้า
เกิดมายา วิปริต สี่ทิศเห็น
อุทกภัย วาตภัย ทั่วโลกเป็น
เกิดให้เห็น เป็นความหมาย ลางร้ายดี

ชั่วดีเหตุ อาเภทเกิด เปิดโลกสาม
ปัจจัยตาม ผลเกี่ยวเนื่อง เรื่องทุศีล
แตกแยกกัน แย่งกันอยู่ แย่งกันกิน
หายไปสิ้น หมดศีลธรรม กรรมเกื้อกูล

ดับศูนย์หาย ได้ตายจาก พลัดพรากเห็น
สิ่งเกิดเป็น เห็นเปลี่ยนแปลง ทุกแห่งหน
เกิดวิปริต วิปลาศ ขาดเหตุผล
ทั้งสากล ผลปัจจัย ไร้ศีลธรรม

กาลเวลา พาเปลี่ยนแปลง ทั่วแห่งหน
หนีไม่พ้น อนิจจัง สิ่งสังขาร
วนเวียนว่าย ตายแล้วเกิด ในจักรวาลย์
วัฏสงสาร เวียนเกิดตาย สิ่งทั้งปวง

บ่วงแห่งมาร วัฏสงสาร พาลลุ่มหลง
ยึดมั่นคง โลภโกรธหลง ยึดอาศัย
เวียนเกิดดับ เวียนดับเกิด กายจิตใจ
สร้างเวรภัย หมุนวนไป ในจักรวาลย์

วัฏสงสาร แสนยาวนาน ไม่สิ้นสุด
เป็นมนุษย์ สิ้นสุดกรรม ธรรมเห็นแจ้ง
กายจิตใจ ในความดี ทุกหนแห่ง
ก่อเกิดแสง แห่งปัญญา พาดับวน

อยากพ้นทุกข์ ปลุกใจกาย จิตตื่นรู้
น้อมตามดู จิตใจกาย ให้รู้เห็น
จิตเห็นจิต จิตเห็นใจ ในสิ่งเป็น
ตามรู้เห็น เป็นดีชั่ว ตัวกระทำ

เกิดจากกรรม สิ่งกระทำ นำส่งผล
เกิดที่ตน ผลปฏิบัติ ชัดแจ้งเห็น
ธรรมก่อเกิด ให้ผลเลิศ เกิดสิ่งเป็น
ได้รู้เห็น เป็นเกิดตาย สิ่งทั้งปวง

เห็นเกิดดับ เห็นดับเกิด ประเสริฐแจ้ง
เป็นดั่งแสง ส่องนำทาง สว่างรู้
ทั้งดีชั่ว ตัวสุขทุกข์ น้อมตามดู
เกิดรู้เห็น เป็นเกิดตาย ที่เดียวกัน

เกิดที่ไหน ตายที่นั้น ปัญญาเห็น
สิ่งเกิดเป็น โลภโกรธหลง หมดสงสัย
ทุกสิ่งล้วน เกิดที่เหตุ เป็นปัจจัย
ล้วนอาศัย ในพึ่งพา ก่อเกิดเป็น

ดับทุกข์เข็ญ ดับเวรกรรม ดับก่อเกิด
ปัญญาเลิศ เกิดที่ตน พ้นสงสัย
สิ่งก่อเกิด ล้วนกำเนิด กายจิตใจ
ปัญญาใส ในเหตุผล ตนดับตน

เห็นหลุดพ้น หนทางสร้าง สว่างใส
กายจิตใจ ในปฏิบัติ กำจัดเขลา
สร้างความดี ทวีผล กุศลเรา
น้อมนำเอา เฝ้าปฏิบัติ ตัดบ่วงมาร

ประหารชั่ว ตัวกิเลส เหตุตัณหา
ตามติดฆ่า ทุกเวลา อย่าให้เหลือ
จิตใจกาย กายจิตใจ ในทุกเมื่อ
อย่าให้เหลือ ฆ่ากิเลส เหตุที่เรา

มืดบอดเขลา ดับที่เรา เฝ้าเห็นแจ้ง
ทุกหนแห่ง กายจิตใจ ในเหตุผล
กำจัดเหตุ ดับกิเลส ดับที่ตน
ดับหลุดพ้น ดับเหตุตน ผลนิพาน

เข้าฌาณสี่ อรูปฌาณสี่ มีให้เห็น
สิ่งเกิดเป็น เห็นปัญญา ว่างนิ่งเฉย
อุเบกขา ยังทุกข์ขัง ทิ้งหมดเลย
เห็นว่างเฉย เป็นอนิจจัง เห็นอนัตตา

เราคือธรรม ธรรมคือเรา
ตามความเป็นจริงในสิ่งทั้งปวง ไม่ใช่ตัวไม่ใช่ตน
ธรรมทั้งหลายเป็นของไม่มีตัวตน
ทุกข์ขัง อนิจจัง อนัตตา ทุกสิ่งเกิดมา เป็นตามกรรม
ในธรรมทั้งหลายทั้งปวง

 

ในทุกสิ่ง ไม่นิ่งหยุด คิดพูดทำ
เกิดจากกรรม กายจิตใจ ในตัณหา
เกิดดีชั่ว มีสุขทุกข์ ตลอดเวลา
ดับตัณหา สิ่งเกิดมา ที่กายใจ

ธรรมปฏิบัติ เพื่อกำจัด ตัดกิเลส
ดับที่เหตุ ตัวกิเลส ตัวตัณหา
ปฏิบัติธรรม น้อมนำบุญ หนุนส่งพา
ดับตัณหา ดับกิเลส เหตุกายจิตใจ

 

เกิดเป็นบัณฑิตไม่มีคุณค่าบุญบาปสร้างมาพาเวียนเกิดตาย
เกิดเป็นปัญญามากมายดับเวียนเกิดตายในสิ่งทั้งหลายดับหายไม่มี
เห็นดีเห็นชั่วเห็นตัวเห็นตนเห็นผลบุญบาปเบิกบานปัญญามากมี
พ้นดีพ้นชั่วพ้นสุขทุกข์พ้นบุญพ้นบาปสงบนิ่งว่างเบาเย็น

 

โอ้น้องรักหลานแก้วสิ้นแล้วหนอ
สิ่งเกิดก่อต้องสลายตายดับสูญ
สิ่งทั้งหลายต้องมลายตายหมดบุญ
โศกาดูรดับสลายตายยกครัว
ถึงตัวตายดับสลายแค่ตายจาก
ตายพลัดพรากจากกันไกลไม่หายหนี
พ่อพี่น้องทุกคนยังจดจำคุณความดี
น้องของพี่หลานของพี่อยู่ในใจของทุกคนชั่วนิรันดร์
จงนอนพักหลับฝันให้สบาย
ขอให้พบแต่เมืองแก้วเมืองสวรรค์
จะคิดถึงหลานน้องพี่ชั่วนิรันดร์
นอนหลับฝันให้สบายเถิดหลานชายน้องพี่ตลอดกาล
จากพ่อพี่น้องและหลานๆทุกคนในตระกูล
มณีรัมย์ร่วมอาลัย

 

ยามใดที่เราพลั้งเผลอ
เจอความผิดพลาด
ก็จงอย่าขาดสติ
ยามใดที่เรามั่งมีศรีสุข
ก็จงอย่าสนุกหลงไปยึดมั่น
กาลเวลาพาเปลี่ยนไปทุกวัน
ในทุกสิ่งล้วนแปรผันคืนวันเปลี่ยนไป
ไม่มีอะไรแน่นอนในสิ่งทั้งปวง
เกิดตายดีชั่วสุขทุกข์ในทุกสรรพสิ่ง
เป็นทุกข์ขัง เป็นอนิจจัง เป็นอนัตตา
ทุกสิ่งเกิดมาไม่มีอะไรในทุกสิ่งทั้งปวง

วันนี้เห็นเป็นแต่กองทุกข์เห็นเป็นแต่ทุกข์ทับถม
ก็จะได้เห็นเกิดปัญญาเป็นเห็นบรมสุขในวันข้างหน้า
เกิดมีเป็นตายในสิ่งทั้งหลายมากมายเห็นเป็นเรื่องธรรมดา
เกิดเป็นปัญญาอันสว่างไสวในสิ่งทั้งหลายไม่มีความแน่นอน
เกิดเป็นศีลสังวรณ์เป็นตัวถ่ายถอนในการดับกิเลส
เป็นตัวดับเหตุเห็นเหตุปัจจัยในการเกิดก่อเห็นเป็นปัญญาแจ้ง
สิ่งทั้งหลายในจักรวาลย์ในสากลทั่วทุกหนทั่วทุกแห่ง
มีแต่ความเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นตั้งอยู่แล้วก็ดับไป
ไม่มีอะไรเป็นสิ่งที่แน่นอนเป็นได้แต่เพียงทุกข์ขัง
ในทุกสิ่งไม่มีความยั่งยืนอย่าได้ฝืนอย่าได้หวังในอนิจจังสิ่งเกิดมา
ไม่มีตัวไม่มีตนคือสิ่งหลุดพ้นของบุคคลผู้เห็นได้ด้วยปัญญา
เกิดเห็นเป็นอนัตตาพาพ้นทุกภัยในสิ่งทั้งหลายไม่มีตัวไม่มีตน
ดวงปัญญาพาหลุดพ้นดับตัวตนเกิดเป็นผลดับที่เหตุ
เฝ้าสังเกตุเห็นเหตุปัจจัยในการปฏิบัติเกิดเกื้อหนุน
ทั้งเกิดดับทั้งทำลายทั้งเกื้อกูลเกิดที่เหตุบาปและบุญ
เป็นต้นทุนปัญญาเห็นบุญบาปเห็นเหตุปัจจัยในสิ่งทั้งปวง

 

รู้เห็นว่าง
ยังไม่ว่าง
มันจะว่างได้อย่างไรตราบใดที่ยังรู้เห็นว่าง
ยังมีว่าง มันก็ยากยิ่งนักที่จะหาว่างเจอ

รู้เห็นว่าง
ไม่มีว่าง
ว่างไม่มี
นั้นแหละเห็นว่างจริง
เห็นถึงจิต เห็นถึงกาย เห็นถึงใจ
ว่างไม่มี ไม่มีว่าง

ยิ่งวิ่งมาก
ก็จะเห็นเหนื่อยมาก
ถ้าหยุดวิ่ง ก็จะเห็นหายเหนื่อย

บอกว่าเหนื่อยมาก
แต่ก็ไม่ยอมหยุดวิ่ง
มันจะหายเหนื่อยได้จากที่ไหน
คนที่หยุดไม่วิ่ง คือคนที่ไม่เหนื่อย
ฉันใดก็ฉันนั้น

รู้เห็นว่าง ยังมีว่าง มันก็ยังมีว่าง
รู้เห็นว่าง ไม่มีว่าง ว่างไม่มี นั้นแหละว่างจริง


หนทางแห่งการสิ้นสุด
คือวิมมุติผุดเกิดรู้
สิ่งสมมุติทั้งหลายคือสัตรู
ติดตามรู้ดับตัวตนก็หลุดพ้นที่ตัวเรา

1+1=[2]------ 2+2=[4]------- 4+4=[8]

สิ้นสุดได้แค่นี้ ไม่มีปัจจัยต่อเนื่อง

1+1=2+1=3+1=4+1=5+1=6+1=7+1=8+1=9+1=10

2+2=4+2=6+2=8+2=10+2=12

4+4=8+4=12+4=16+4=20

หาที่สิ้นสุดไม่เจอมีแต่ปัจจัยต่อเนื่อง
รู้อะไรก็ไร้ความหมายถ้าไม่ได้ประสบพบเห็น
ในทุกสิ่งก่อเกิดเป็นเห็นปัจจัยในสิ่งเกื้อกูล
เพราะไม่มีก็จึงไม่มีเพราะมีก็จึงมี มีทั้งบาปมีทั้งบุญ
เป็นปัจจัยในการเกิดเกื้อหนุนเกิดเป็นบุญเกิดเป็นบาปเกิดจากการกระทำ
กรรมทั้งหลายเกิดจากการปฏิบัติเกิดกรรมแจ้งชัดทั้งกรรมดีทั้งกรรมชั่ว
กรรมทั้งหลายคือตัวส่งผลเกิดขึ้นกับทุกคนหนีไม่พ้นกรรมเวร

การปฏิบัติตนยกตนพ้นกรรมเวรปัญญาเกิดเห็นเป็นบุญกุศล

พระพุทธองค์ทรงบัญญัติอัตตาหิอัตตะโนนาโถ ตนแลเป็นที่พึ่งแห่งตน

เกิดเป็นบุญเป็นกุศลเกิดจากผลปฏิบัติชัดแจ้งเห็นนิพพาน

 

เมืองแก้วเมืองนิพพาน
เมืองแห่งความสุขสำราญ
เมืองเบิกบานกายใจจิต
เป็นเมืองที่ไม่เคยหลับไหล
เป็นเมืองตื่นอยู่รู้กายใจจิต
เป็นเมืองยิ่งใหญ่มีแต่ใจเมตตา
เป็นเมืองดับกิเลสดับเหตุให้สิ้นสุด
เป็นเมืองแห่งวิมุติหยุดเหล่าแห่งตัณหา
เป็นเมืองของบุคคลผู้มีปัญญา
เป็นเมืองอันล้ำค่าดับเวียนเกิดเวียนตาย
เป็นเมืองแห่งการหลุดพ้นโดยอาศัยตนพึ่งตน
เป็นเมืองที่มีแต่ความเปี่ยมล้นกายใจจิตตนเปี่ยมล้นด้วยความเมตตา

 

ธรรมทั้งหลายไม่มีของใคร
เกิดขึ้นที่ใจของมนุษย์ทุกคน
เกิดเป็นเหตุเกิดเป็นผล
เกิดจากตนผลการปฏิบัติ
กำจัดกิเลสเข้าถึงความหลุดพ้น
เกิดขึ้นได้ที่ใจเราเป็นใหญ่ใจเราเป็นประธาน
มีสุขไร้สุขมีทุกข์ไร้ทุกข์
เห็นตรงกลางสว่างแจ้งกายใจจิต
เกิดตายคือความหมายเดียวกัน
เห็นสิ่งแผรผันเวียนตายเวียนเกิด
มีกายมีใจมีจิตไร้กายไร้ใจไร้จิต
เห็นถูกเห็นผิดเห็นดีเห็นชั่ว
เห็นตัวเห็นตนเห็นเหตุเห็นผลกฏแห่งกรรม
ไม่ยึดติดในสิ่งทั้งหลายอันเกิดมากมายจากโลภโกรธหลง
เห็นถูกตรงบริสุทธิ์วิมุติเกิดเป็นปัญญาแจ้ง
เห็นกายเห็นใจเห็นจิตทั้งหลายภายในและภายนอก
ก็เห็นแสงสว่างนำทางให้แก่ตน
ดวงปัญญาเกิดขึ้นมามากล้น
ตนพึ่งตนพาตนสู่เมืองนิพพาน

 

เมืองนิพพานเมืองเบิกบานเมืองสุขสำราญเมืองกายใจจิต
เมืองพิชิตใจเมืองใสสว่างเมืองสะอาดเมืองว่างเมืองสงบ
เป็นเมืองไม่มีตัวไม่มีตนเป็นเมืองของเฉพาะบุคคลผู้ค้นพบ
เป็นเมืองสยบกิเลสพญามารเป็นเมืองนิพพานดับเหตุกายจิตใจ
เป็นเมืองที่ไม่เคยหลับเป็นเมืองที่ระงับดับเหตุดับผล
เป็นเมืองตื่นรู้ดูกายใจจิตเป็นเมืองจับจิตจิตตามรู้ทันอันเป็นของบุคคล
เป็นเมืองก้าวข้ามพ้นเป็นเมืองดับตัวตนเมืองดับผลเหตุผลปัจจัย
เป็นเมืองอันสว่างสะอาดใสเป็นเมืองกายจิตใจมีแต่ความเมตตา
เป็นเมืองที่สะอาดบริสุทธิ์เป็นเมืองดับสมมุติในโลกโลกา
เป็นเมืองที่ไม่มีอัตตาเป็นเมืองพึ่งพาตนพึ่งตน
เป็นเมืองดับเหตุเป็นเมืองดับปัจจัยเป็นเมืองดับที่ตัวบุคคล
เป็นเมืองหลุดพ้นเป็นเมืองพึ่งตนเมืองได้ผลนิพพาน

 

นำภาษามาจาเว้า
เอาผะหญามาว่าใส
กายใจจิตศรัทธา
พุทธศาสนาสูงล้น
เกิดเป็นคนมีศีลสร้าง
ทางบุญทานนำยู้ส่ง
สมประสงค์จิตตั้ง
หวังเข้าสู่นิพพาน
บุญกุศลมานำสร้าง
ทางบาปกรรมกะนำแต่ง
คันเบิดแฮงจังสิฮู้
บุญบาปอยู่กับผู้ได๋
ก่อนเข้านอนให้เฮ็ดไว้
ให้เข้าสู่ภาวะนา
ขอต่อองค์พระพุทธา
เข้ามารักษาโตเจ้า
มีพระธรรมเจ้า
เข้ามาเพิ่งต่อตรง
ขอคุณของพระสงฆ์
มาคุ้มครองโตเจ้า
ให้นพน้อมเข้ามาไว้
ใจศรัทธาเพียงล้น
สร้างศีลทานเพิ่งตน
ผลปฏิบัตินำส่งยู้
ซู้เจ้าเข้านิพพาน
โลภโกรธหลงเต็มโลกา
พาโตเฮาให้ตกต่ำ
หลงอยู่ในเวรกรรม
หาพระธรรมกะบ่พ้อ
สั่นหย่อใส่เจ้าของ
มัวแต่ติดต่ำต้อง
หย่อหย่อนธรรมวินัย
จักสิไปทางได๋
เมืองนิพพานบ่เคยพ้อ
มีแต่หย่อกับหย่อ
สั่นต่ำบ่ฮู้เห็น
บ่ฮู้กรรมฮู้เวร
เมืองนรกบ่เกรงย่าน
ทรมานไหม่ใจต่ำกรรมติด
อวิชชามืดมิด
ปิดปัญญาเหมิดสิ้น
กินยืนยางนอนนั่ง
หวังแต่ผลประโยชน์
บ่เกรงย่านโทษ
เวียนเกิดเวียนตาย
กรรมทั้งหลาย
กะบ่เคยหยุดนิ่ง
ในทุกสิ่งเป็นไปตามกรรม
กรรมแนวได๋
กระสิได้จังซั้น
กรรมมันพามัดพาจูง
กรรมบ่เห็นหุ่งแจ้ง
กรรมตกแต่งกรรมเติม
กรรมเพิ่มเหตุตัณหา
กรรมปัญญาบ่มีแจ้ง
กรรมฮ้อยต่องแต่ง
กรรมเตี้ยต่ำเบิดหาย
กรรมแตกสลาย
กรรมเวียนตายเวียนเกิด
เกิดมาซาติได๋กะตายที่มซื่อๆ