นักปฎิบัติพิจารณาอย่างไรลมหายใจจึงเป็นไตรลักษณ์

ระวังตัวนี้ดีๆนา
ตรงที่ต้องระวังรักษาเนี่ยดูให้ดี
ว่ามันไม่ใช่ของเรา
มันเป็นปัญญาส่วนที่เป็นขันธ์
มันต้องประครองรักษา
ต้องทำถึงเกิด ไม่ทำก็ดับ มีความแปรปรวน

ถ้าหวงตรงนี้ไว้ สงวนไว้ กอดไว้
มรรคไม่เกิดหรอก

ปล. อย่าประมาทในธรรมนะ
จริงคือจริง ไม่จริงต่อให้พูดยังไงมันก็ไม่ใช่
ธรรมะของจริงยังมี พิสูจน์ได้

 

คนที่ดำริออกจากกามนั้นมรรคเดินซิครับ

 

ของคุณเดินแบบฤาษี
มันไม่ใช่มรรค

ฝากดูละกันว่ากรรมฐานที่ทำ
มันไม่เที่ยง เอาแน่เอานอนไม่ได้

ถ้ายิ่งทำยิ่งแน่ ยิ่งนิ่ง ยิ่งใส ตัวตนยังไม่ละออก
ไปเป็นพรหม เสียเวลาหลายชาติ
แต่ถ้าพอใจแค่นี้ก็ไม่ว่ากัน

 

กลัวภัยในวัฎฎะ ขนาดนี้ไม่ใช่มรรคเรียกอะไรดีนะ ขอคำแนะนำ

 

พรหมเหรอ. ไม่เอาล่ะขี้เกียจเหนื่อยฟรี

 

มรรคผลมันไม่ได้วัดกันที่กลัวเกิดไม่กลัวเกิดนะครับ

ฤาษีสมัยก่อนก็ไม่อยากเกิด
เขาจะทำสมาธิจนไปรวมกับปรมาตมัน
สมัยนี้ก็ยังมี
พวกนี้ทำสมาธิถึงขั้นตัวตนเบาบางมาก
แล้วก็มีเทคนิกในการทำลายตัวตนแบบของเขา

แต่ก็ไม่เข้ามรรคผลจริงๆซักราย
อย่างดีก็ไปเกิดเป็นพรหม อาตมัน
ส่วนมากเป็นเทวดาเพราะตอนตายทรงสมาธิไม่ได้
มันก็ดีของเขาอะนะ

แต่เกิดมาพบธรรมะทั้งทีอย่าเอาแค่นั้นเลย

 

แล้วผมต้องทำอย่างไรล่ะครับ

 

ก็ทำอย่างเดิมนั่นหละ
ทำกรรมฐานอะไรอยู่ก็ทำอย่างนั้น

แต่คีย์เวิร์ดคือให้สังเกตว่า
มันเป็นขันธ์
มันไม่ใช่เรา
มันเป็นสิ่งที่เราปรุงแต่งขึ้น
มันต้องประครอง มันต้องรักษา
ถ้าเผลอเมื่อไรมันก็หาย
มันเกิดขึ้นแล้วดับไป
มันเป็นแค่สิ่งให้เราอาศัยระลึก

ความรู้สึกว่าเราเก่ง
เรากระทำ มันจะค่อยห่างออก
ตรงนี้มันจะค่อยหมดเจตนาไปเอง

การยึดติดในปฏิปทามันจะคลายวางลง
แล้วถ้ามันสลัดหมดไม่เหลือ
จะเข้าไปเห็นน้ำใสในบ่อ
ส่วนถ้าประครองไว้ได้ไปนอนแช่แป้งแน่นอน

 

ฤษีจะทำลายตัวตนได้อย่างไร เพราะเขาไม่เคยเห็นการเกิดดับ แค่สมาธิแค่นั้น

 

มันจะใช่เราได้อย่างไร ในเมื่อตัวมันเองก็ไม่ใช่เรา ผมผ่านตรงนี้มาจนถึงดำริออกจากกามแล้ว ถ้าเห็นเป็นเราจะออกจากของอร่อยได้จริงเหรอครับ

 

ยังไม่ผ่านหรอก
ตอนนี้โสดาบันก็ยังไม่ได้

ฤาษีเขาทำกันมาก่อนคุณ
ไม่แค่ ดำริออกจากกาม
ทำขนาดไม่กินข้าวกินแต่น้ำก็มี
พวกนี้ฝึกบังคับลมหายใจเรียกว่าปราณายาม

ถ้าดูยังไงก็ดูไม่ออก
ทำมาตั้งนานไม่บรรลุซักกะที มีแต่ต้องรักษาสภาวะไว้
ให้ดูไปละกันว่าปฏิปทาก็ไม่เที่ยง
ส่วนไหนที่เที่ยงคุณก็พิณาให้มันเกิดดับ
ใช้ปัญญาตัวเองสอดส่องดู
ลองเอาไปทำก่อน
ธรรมะไม่ยากสำหรับผู้ปฏิบัติหรอก

ปล.หรือถ้างง แต่ยังร่าเริงอาจหาญไม่ปล้อแปล้ท้อถอยไปซะก่อน
ลองสมาทานอานาปานสติดู เอาแค่สั้นยาวก่อนแล้วสังเกตกองสัญญา
มันจะฝืนๆหน่อย ลองดู ไม่ยาก ถ้าทำถูกไม่นานหรอก

 

คิดว่า พระอนาคามีท่านไม่ได้ดับอายตนะ หนีอายตนะ 12 เหมือนพรหมนอกศาสนา
อายตนะมีอยู่ ตาหูจมูกลิ้นกายใจมีอยู่ แต่จิตท่านเป็นกลาง
ท่านดำริออกจากสุขทุกข์เวทนาที่จิต อันเกิดเมื่อ ตากระทบรูป,หูกระทบเสียง,จมูกกระทบกลิ่น,ลิ้นกระทบรส,กายสัมผัส
เป็นอิทรียสังวรศีล ไม่ลูบคลำศีลแปดศีลพันแปดเหมือนปุถุชนคนหนา

ท่านไม่ได้เลิกกินของอร่อย กินตามมีตามอัตภาพ แต่เมื่อกินของสุขเวทนาเกิด สัญญาเกิดว่าอร่อย สติเกิดทันทีไม่ปรุงแต่งต่อ เวทนาก็เกิดดับตามธรรมชาติเหตุปัจจัยของมัน สติตามรู้เวทนาไม่มีอุปาทานไม่มีภพชาติทุกข์
กินแบบมหาสติป่ะฮะ

 

จัดมาเลยท่านใดมีความรู้ปล่อยมาเลย

 

อะท่านใครห้ามกินของอร่อยครับ. แต่ของที่ชอบที่อยากให้ระวังนะท่าน. เดี๋ยวมันจะสมใจกิเลส. 5

 

ป

ผ่านไม่ผ่านท่านอย่าประมาณคนอื่นเลย. ที่ท่านแสดงอานาปานสาเพียงอนิจจัง. ก็ไม่ครบน้า. ธรรมทั้งหลายทำปริญแล้วจัดลง. สามอย่างนะ. มิใช่อย่างเดียว. คุยเรื่องไตรลักษณ์. อยู่แท้ๆจะให้เป็นฤษีซะแล้ว55

 

จริงๆมีในพระสูตร แต่ยิ่งคุยจะยิ่งฟุ้งซ่าน
คงแก้ให้ไม่ได้ละ
ลุงก็ทำไปอย่างนั่นละ
แต่ฝากดูนิดนึง ไอ้ที่ทำๆอยู่น่ะกอดกองขี้ควาย
เผื่อก่อนตายจะมีลุ้น กราบเท้าลา

 

ดูท่านยิ่งฟุ้งนะ

 

ลมหายใจมันก็บรรยายได้ทุกอย่างในจักวาล. จนพาไปพบจบนิพพานกันเลยทีเดียว ไม่ต้องเสียเวลาสาระวนไปที่อื่น. อย่าลืมทำกิจในอริยสัจให้ครบทุกข้อนะ. นั้นมันหน้าที่สำคัญเลยทีเดียว. ถ้าลืมจุดหมายก็ไม่ถึง. ความรู้ทั้งหมดก็ให้ไปจบลงดับกิเลสครับ

 

ลมหายใจมันก็บรรยายได้ทุกอย่างในจักวาล. จนพาไปพบจบนิพพานกันเลยทีเดียว ไม่ต้องเสียเวลาสาระวนไปที่อื่น. อย่าลืมทำกิจในอริยสัจให้ครบทุกข้อนะ. นั้นมันหน้าที่สำคัญเลยทีเดียว. ถ้าลืมตุดหมายก็ไม่ถึง. ความรู้ทั้งหมดก็ให้ไป